วิวาห์รักลวง

หลายเดือนผ่านไป
โรงพยาบาล...
ป๊อปปี้นั่งนิ่งอยู่หน้าห้องคลอด หลังจากที่คุณหญิงจารุวรรณได้โทรตามเขามาที่โรงพยาบาลว่าพิมเจ็บท้องจะคลอดลูกแล้ว ทำให้เขาต้องมาโรงพยาบาลอย่างเลี่ยงไม่ได้
"ไม่คิดจะเข้าไปให้กำลังใจเมียแกหน่อยเหรอตาป๊อป?"คุณหญิงจารุวรรณถามป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งข้างๆ นาง
"ไม่ล่ะครับ ถ้าเป็นไปได้ ผมไปตามหาฟางจะดีกว่า"ป๊อปปี้ตอบเสียงเรียบ
"เอาน่าป๊อป เคลียร์เรื่องแม่พิมนี่ให้จบก่อนแล้วเราค่อยไปตามหาน้องก็ได้นะลูก"
"ครับ เฮ้อ..."ป๊อปปี้ตอบมารดา ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
ผลัก
เสียงเปิดประตูดังขึ้น ก่อนที่พยาบาลสาวจะเดินออกมาจากห้องคลอด ทำให้คุณหญิงจารุวรรณลุกขึ้นไปถามพยาบาลสาวทันที
"พยาบาลเป็นยังไงบ้างค่ะ? เธอคลอดหรือยังค่ะ?"
"คลอดแล้ว ได้ลูกสาว ยินดีด้วยนะค่ะ"พยาบาลสาวตอบพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะเดินออกไปทันที
"แล้วเราจะเอายังไงต่อล่ะตาป๊อป?"คุณหญิงจารุวรรณหันมาถามป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ทันที ที่พยาบาลสาวเดินออกไปแล้ว
"ก็เหมือนเดิมไงครับ ยังไงผมก็จะตรวจ"ป๊อปปี้ตอบเสียงเรียบ เพราะเขาต้องการที่จะจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด
 
ห้องพักฟื้น
แอ๊ด...
คุณหญิงจารุวรรณกับป๊อปปี้เปิดประตูแล้วเดินเข้ามาในห้องทันที
พิมที่นอนอยู่บนเตียงหันมามอง เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมกับมารดาของเขาก็ยิ้มให้ทันที
"ป๊อปค่ะ ลูกของเราเป็นผู้หญิงนะค่ะ แกน่ารักมากเลยนะค่ะป๊อป"พิมพูดแล้วหันมาดูลูกสาวของเธอที่นอนหลับอยู่ในรถเข็นเด็ก
ป๊อปปี้มองเด็กน้อยที่หลับอยู่ก็นึกถึงฟางที่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง จะคลอดลูกของเขาหรือยัง ถึงแม้ว่าพิชชี่จะค่อยโทรมาส่งข่าวเขาตลอดว่าลูกของเขากับเธอจะเป็นลูกแฝดก็ตาม แต่เขาก็อยากอยู่ดูแลเธอกับลูกด้วยตัวของเขาเอง
"ครับ แต่ถึงยังผมก็ยืนยันคำเดิมที่จะตรวจดีเอ็นเอกับเด็กคนนี้"ป๊อปปี้เอ่ยออกมาเสียงเรียบ ทำให้พิมเงยหน้าขึ้นมามองป๊อปปี้ทันที
พิมหลับตาลงแล้วหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่เธอจะลืมตามามองป๊อปปี้
ตอนนี้คงไม่มีอะไรที่จะทำให้เขากลับมารักเธอได้เหมือนเดิมแล้วสินะ เธอคงต้องยอมแพ้แล้วล่ะ เพราะต่อให้เธอพยายามที่จะยื้อเขาไว้มากเท่าไหร่ มันก็ไม่สามารถทำให้เขากลับมารักเธอได้เหมือนเดิม
"ไม่ต้องหรอกป๊อป... พิมยอมแพ้แล้ว... เขาไม่ใช่ลูกป๊อปหรอก พิมขอโทษนะ... ที่เห็นแก่ตัวแบบนี้ พิมแค่ไม่อยากเสียป๊อปให้กับ... ฟางก็เท่านั้นเอง"พิมพูดออกมาเบาๆ น้ำตาหยดใสไหลลงมาอย่างช้า เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำลงไป
"ไม่ได้หรอก ถึงยังไงป๊อปก็จะตรวจ"
"ตรวจไปมันก็ไม่ใช่อยู่ดี พิมรู้ผลของมันดี... เพราะพ่อของเขาไม่ใช่ป๊อป"
"งั้นใครล่ะ?"
"ทีเจ..."พิมตอบออกมาเบาๆ แล้วก้มหน้าลง เมื่อนึกถึงคนที่ทิ้งเธอไป ทั้งๆ ที่เธอกำลังตั้งท้องได้2เดือน จนต้องบังคับให้ป๊อปปี้กับฟางหย่ากัน เพียงเพราะต้องการให้ป๊อปปี้รับเด็กในท้องเป็นลูของเขาเท่านั้น
แอ๊ด...
เสียงเปิดประตูห้อง ทำให้ทุกคนหันไปมองคนที่เข้ามาทันที พิมเมื่อเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามาก็ร้องไห้ออกมาทันที
"พิม... ผมขอโทษนะ ที่ทิ้งคุณไป..."ทีเจพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้พิมที่ร้องไห้ออกมาเบาๆ
"คุณกลับมาหาพิมแล้วใช่ไหมทีเจ?"พิมถาม
"ครับ ให้โอกาศผมได้แก้ตัวนะพิม ผมจะดูแลพิมกับลูกอย่างดี จะไม่ทิ้งพิมกับลูปไปไหนอีกแล้ว"
พิมยิ้มออกให้อย่างดีใจ ก่อนจะพยักหน้าให้ทีเจแล้วกอดเขาแน่นทันที
"อะแฮ่ม! ลืมผมกับคุณแม่ไปหรือเปล่าครับ? ผมอุส่าห์ไปตามหาหมอนี่มาให้คุณนะ"ป๊อปปี้กระแฮ่มเบาๆ ก่อนจะเอ่ยออกมา ทำให้พิมกับทีเจผละออกจากกันทันที
"เอ่อ ขอโทษ... เดี๋ยวนะ! ป๊อปบอกว่าไปตามใครมานะ?"พิมถามด้วยความสงสัย ก่อนจะมองป๊อปปี้กับทีเจสลับกันไปมา
"ผมเป็นคนไปตามหมอนี่เองแหละ"ป๊อปปี้ตอบอีกครั้ง
"อืม ความจริงแล้วผมไม่ได้ไปไหนหรอก แค่เฝ้าดูคุณอยู่ห่างๆ เท่านั้นเอง"ทีเจเอ่ยออกมาแล้วจับมือพิมแน่นขึ้น
"ขอบคุณนะป๊อป... และขอโทษที่ทำให้ป๊อปกับฟางหย่ากัน เพราะความเห็นแก่ตัวของพิมคนเดียว..."พิมเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด
"ไม่เป็นไร แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะครับ"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้พิมบางๆ
"อืม... ว่าแต่ป๊อปจะไม่ไปตามหาฟางหรือไง? ถึงยังยืนอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหนสักที"พิมพูด
"รู้แล้วน่า รีบไล่เชียวนะ งั้นไปก่อนนะ..."ป๊อปปี้พูดกำลังจะเดินออกไปแต่ต้องชะงัก เมื่อพิมรั้งเขาไว้อีกครั้ง
"เดี๋ยว! เอ่อ... พิมฝากขอโทษฟางด้วยนะ"
ป๊อปปี้หันมายิ้มให้พิม ก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมกับคุณหญิงจารุวรรณ
"แล้วเราจะไปตามหาน้องเมื่อไหร่กัน?"คุณหญิงจารุวรรณถามป๊อปปี้ หลังจากออกมาจากห้องแล้ว
"วันนี้ครับ ผมปล่อยเวลามานานแล้ว"ป๊อปปี้ตอยเสียงหนักแน่น ทำให้คุณหญิงจารุวรรณยิ้มออกมาทันที
--------------------------------------------
 
 
มาแล้วๆๆๆๆๆ
อัพให้แล้วนะค่ะ อย่าลืมเม้น ติดตามกันด้วยนะค่ะ