วิวาห์รักลวง

แอ๊ด...
พิมที่ได้ยินมาว่าฟางเข้าโรงพยาบาลก็เปิดประตูเข้าในห้องของฟาง หลังจากที่ทุกคนกลับไปกันหมดแล้วส่วนป๊อปปี้ก็กลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้าน เพื่อที่จะอยู่เฝ้าไข้ฟางในคืนนี้
'ตายยากนักใช่ไหม ครั้งนี้แกได้ตายจริงๆ แน่นังฟาง!'พิมคิดในใจ เมื่อเดินมาถึงเตียงแล้วเห็นว่าฟางหลับอยูา จึงให้คนที่เธอจ้างมาโป๊ะยาสลบฟางแล้วอุ้มเธอออกจากห้องไป
พิมวางกระดาษแผ่นบางที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
 
แอ๊ด...
ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามาในห้อง ก่อนจะวางกระเป๋าบนโซฟา แล้วหันมามองฟางก็พบแต่ความว่างเปล่า
ป๊อปปี้ขมวดคิ้วแล้วเดินไปหาฟางที่ห้องน้ำแต่ก็ว่างเปล่าจนเขาเริ่มใจไม่ดีกับการหายตัวไปของฟาง
"ฟาง! ฟางอยู่ไหนครับ!?"ป๊อปปี้ตะโกนหาฟางลั่นห้อง ก่อนจะออกมาที่ระเบียงห้องก็ไม่เจอ
ป๊อปปี้หันไปมาในห้องอีกครั้ง ก่อนที่สายตาจะสะดุดที่กระดาษแผ่นบางที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ป๊อปปี้รีบหยิบขึ้นมาอ่านทันที
'ในเมื่อฉันไม่ได้คุณ ใครหน้าไหนก็อย่าหวังว่าจะได้คุณเหมือนกัน!'
ป๊อปปี้ขยำกระดาษในมือทันที ก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออกหาพิชชี่ทันที
[ฮัลโหล...]พิชชี่กดรับสายอย่างงัวเงีย
"ไอ้พิชชี่ พิมจับตัวฟางไป!"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเข้ม ขณะที่เท้าแกร่งเดินตรงไปที่รถอย่างรีบร้อน
พิชชี่เด้งตัวลุกขึ้นนั่งทันที ที่ได้ยินป๊อปปี้บอกว่าฟางถูกจับตัวไป
[พี่พิมจับตัวฟางไป! ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะไอ้ป๊อป!?]
"กูไม่รู้ แต่พอกูกลับมา กูก็ไม่เห็นฟางแล้ว มีแต่กระดาษที่เขียนทิ้งไว้เท่านั้น"
[ชิบ! แล้วจะทำยังไงต่อว่ะ?]
"มึงพอจะรู้ไหม ว่าพิมจะเอาตัวฟางไปไว้ที่ไหน?"
[รู้ ตึกร้าง... มึงไปที่นั้นเลย แล้วกูจะตามไป]พูดจบก็ตัดสายป๊อปปี้ไปทันที
 
ด้านพิม
ซ่า...
น้ำสาดใส่ร่างของฟาง ทำให้ฟางที่หลับด้วยฤทธิ์ยาสลบถึงกับสำลักน้ำทันที
"แค่กๆๆ แค่กๆๆ พะ พี่พิม..."ฟางชานชื่อของคนที่สาดน้ำใส่เธออย่างแผ่วเบา
"ไง ยังจำฉันได้อยู่อีกเหรอนังฟาง!"พิมพูดแล้วกระชากผมของฟางอย่างแรง จนฟางหน้าเหยเกเพราะความเจ็บ
"เจ็บ... ปล่อยฟางไปเถอะพี่พิม..."
"ฉันไม่เคยมีน้องอย่างแก! ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่!"
"แต่เราเป็นพี่น้องกันนะ..."
"ไม่ใช่! เพราะแกมันตัวมาร! แกทำให้พ่อกับแม่ฉันต้องเลิกกัน!"
"แต่แม่ฟางก็ไม่ได้ยุ่งอะไรกับคุณพ่อนะพี่พิม ท่านไม่ได้..."
"ไม่ต้องพูด! และแกก็เตรียมตัวตายได้แล้ว!"
พิมสะบัดมือออกจากหัวฟางอย่างแรง ก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นไป
"ฮือ... พี่ป๊อปช่วยฟางด้วย..."ฟางร้องไห้ออกมา ในใจร้องหาป๊อปปี้ให้เขามาช่วยเธอ
 
ตึกร้าง...
เอี๊ยด!
เสียงเหยียบเบรกดังขึ้นอย่างแรง บ่งบอกให้รู้ว่าคนที่มานั้นโกธรอย่างแรง เท้าแกร่งลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในตัวตึกทันที
"ป๊อป! คุณรู้ได้ไงว่าพิมจับตัวมันมาที่นี่? หรือว่า..."พิมถาม ก่อนจะนึกถึงพิชชี่ที่น่าจะเป็นคนบอกป๊อปปี้ว่าเธอจับตัวฟางมาไว้ที่นี่
"ใช่! ผมเป็นคนบอกมันเองแหละ พี่หยุดทำแบบนี้สักทีเถอะ!"พิชชี่ที่เพิ่งมาถึงเอ่ยออกมาเสียงเข้ม ก่อนจะยืนข้างๆ ป๊อปปี้
"ไม่! ในเมื่อฉันไม่ได้คนอื่นก็อย่าหวัง!"
"มันจบไปแล้วพิม เรื่องนั้นฟางไม่เกี่ยว มันเป็นเพราะตัวคุณต่างหากที่ทำลายความรักของผมที่มีต่อคุณจนพัง!"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเข้ม แล้วกวาดสายตามองหาฟางแต่ก็ไม่พบ
"ฟางอยู่ไหน!?"ป๊อปปี้ตะโกนถามทันที
"หึ! เป็นห่วงมันจังเลยนะค่ะ"
"ก็ฟางเป็นเมียผมนี่ ถ้าไม่ห่วงเมียแล้วจะห่วงใคร!?"
พิมชะงักไปทันที ที่ได้ยินเรียกฟางว่า'เมีย'ต่อหน้าเธอ
"เมียเหรอ!? หึ! จำได้ไหมว่าคุณ..."พิมยังพูดไม่จบป๊อปปี้ก็พูดแทรกขึ้นมาทันที
"ผมยังไม่ได้หย่ากับเธอ!"คำพูดของป๊อปปี้ ทำให้พิมกับพิชชี่มองป๊อปปี้นิ่งไปทันที
--------------------------------------------
 
 
 
มาแล้วๆๆๆๆ
อัพให้แล้วน๊า อย่าลืมติดตาม เม้นกันด้วยนะค่ะ