รักสามเศร้า...เราสามคน (FP)

   เฟย์ที่ยังคงนั่งเก็บเสื้อผ้าอยู่เป็นชั่วโมง จนคนเป็นพี่เริ่มออกอาการบ่นหนัก
"เฟย์ เมื่อไหร่แกจะเก็บเสร็จ" ฟางนั่งกอดหมอดกระต่ายอยู่บนโซฟา
"เอาน่า...แล้วพี่ฟางบอกป๊อปให้มารอที่บ้านยัง" เฟย์ที่นั่งเงียบอยู่นาน(?)พูดขึ้น "ฟังดีๆนะ เฟย์เป็นแฟนกับป๊อป แล้วทำไมไม่โทรหาเองล่ะ" ฟางเริ่มไม่เข้าใจแล้วว่าทำไมเธอต้องย้ำคำว่า"แฟน" อยู่เสมอด้วยนะ ทั้งๆที่เธอปวดใจกับคำนี้มาตลอด
"ผมมาแล้วครับ" หลังจากที่เฟย์โทรหาป๊อปแล้ว ปลายสายก็รีบเก็บกระเป๋าและขับรถเพื่อที่จะมาบ้านของเธอให้เร็วที่สุด
"มาแล้วครัช" เขื่อนและป๊อปมองหน้ากัน ก่อนป๊อปจะขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างงุนงง
"เห้ย! ไอ้ป๊อป" เขื่อนรีบโผล่เข้าหาตัวป๊อปปี้เพื่อจะกอด "เห้ย!ไอ้เขื่อน" ป๊อปวิ่งไปกอดเขื่อนตอบเช่นกัน
"ทำอะไรกันอ่ะ อย่างกับคู่เกย์"เฟย์ตะโกนออกไปนอกบ้าน เมื่อเขื่อนหันมาก็พบว่า แม่ครัว พี่ฟาง เฟย์ คนสวน ลุงขับรถ ต่างก็มายื่นดูทั้งสองกอดกัน
"แหม่..แม่ยิ้มหวาน เก็บเสื้อผ้ารึยัง" เขื่อนรีบทักเฟย์ ก่อนที่ป๊อปปี้จะมาตบบ่าเขื่อน
"เห้ย! เฟย์ไปกับฉัน ส่วนฟางไปกับนาย" ป๊อปปี้พูดพร้อมกับชี้นิ้วมาทางเฟย์
"ไปกันเถอะ เดี๋ยวขึ้นเครื่องไม่ทัน" ฟางเป็นคนลากกระเป๋าเดินทางออกไปก่อน ตามหลังด้วยเฟย์และสองหนุ่ม ระหว่างทางฟางก็ยังนั่งเหม่อลอยตลอด แม้จะขึ้นเครื่องแล้วก็ยังเหม่อลอยเหมือนเดิม เขื่อนชวนคุยอะไรก็ไม่ตอบ หรือฟางจะไม่พอใจ ในตอนที่ป๊อปปี้ตั้งใจยัดเหยียดฟางให้กับเขื่อน ส่วนป๊อปปี้ก็นั่งคุยกับเฟย์สบายใจ บางครั้งเธอแอบหันไปมอง ก็เห็นบรรยากาศที่ทั้งสองกำลัง ซบไหล่กัน คิดแล้วก็อยากจะร้องไห้ แต่ให้ทำยังไงล่ะ เธอเป็นคนบอกเลิกป๊อปเองนิ...
"ถึงแล้วญี่ปุ่น" เฟย์พูดพร้อมกับตะโกนให้สุดเสียง
"Let go Japan." ทั้งสี่รีบวิ่งจับมือกันและไปที่ไหนสักแห่งนึงในญี่ปุ่น