You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวกลับบ้านมาน่ะก็พักผ่อนให้มากๆนะแก้วส่วนเรื่องนัดทานข้าวกับครอบครัวมิณทร์เค้าน่ะไว้เรา
หายค่อยนัดกันใหม่ นี่โชคดีนะที่พ่อเราไปเจอที่บ้านหลังนั้น บ้านใครก็ไม่รู้เผื่อเป็นบ้านโจรขโมย
จะว่ายังไง”แม่แก้วพูดเมื่อแก้วเดินเข้ามาในบ้านกับพ่อของเธอ หลังจากที่แก้วเกิดอุบัติเหตุทุกคน
ก็รีบตามหาแก้วจนเจอแก้วที่บ้านหลังหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่บ้านของโจรขโมยที่ไหน บ้านหลังนั้นคือบ้านของโทโมะต่างหากล่ะคะ”แก้วพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“บ้านโทโมะอะไรล่ะ หลังใหญ่ขนาดนั้นและถ้ามีทำไมตอนมีชีวิตอยู่ทำไมไม่บอกบ้านหลังนั้นให้
เรารู้ เราน่ะเพ้อมากเกินไปละ ดะที่เจ้าของบ้านเค้ายังไม่มาตอนที่พ่อเราไปตามน่ะ”ทีเจรีบว่า
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง ของทุกอย่างมันคือของที่แก้วไปซื้อกับโทโมะ และอีกอย่างแก้วเองก็รู้สึกได้ว่าโทโมะอยู่
กับแก้ว”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ยัยแก้ว แฟนเธอน่ะตายไปแล้ว จะพูดอีกกี่ครั้งๆทำไมถึงพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้นะ”ทีเจโวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วถามเฮียหน่อยเถอะ ทำไมเฮียกับแม่ถึงจงเกลียดจงชังอะไรโทโมะเค้านักหนาคะ แม้เค้าจะ
ตายไปแล้วก็ยังไม่เลิกตั้งแง่มองเค้าในแง่ลบแบบนี้ ทำไมคะเพราะเค้างั้นหรอคะ”แก้วโพล่งออก
มาอย่างเหลือ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เออ ใช่ เพราะโทโมะจน กระจอกไม่มีอนาคตที่แน่นอนดีนะที่ตายไปแล้วยังไม่ได้เกี่ยวดองอะไร
กับเราน่ะ ไม่อย่างงั้นถ้ามีลูกรึท้องขึ้นมานี่แย่แน่ๆ ทางครอบครัวของมิณทร์คงจะต้องยกเลิกเรื่องดู
ตัวแน่ๆ”แม่แก้วพูดทำให้แก้วชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
“ผมว่าบางทีคุณก็น่าจะเข้าใจความรักของแก้วหน่อยสิ และอีกอย่างครอบครัวเรากับมิณทร์ก็สนิท
กันมาแต่เล็กแล้ว ถ้าจะต้องมาแต่งงานกันมันคงแปลกๆเพราะแก้วกับมิณทร์ก็รู้จักกันเป็นพี่น้องมา
นานแล้วด้วย”พ่อแก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“รู้จักกันตั้งแต่เด็กก็เป็นตัวบอกที่ดีไม่ใช่หรอครับพ่อว่าจะอยู่ด้วยกันในอนาคตได้ ดีซะยิ่กว่าไปรู้จัก
ใครที่ไหนไม่รู้ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างโทโมะนั่นซะอีก”ทีเจพูดทำให้แก้วลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นไป
ชั้นบน
 
 
 
 
 
 
“นี่เราจะไปไหนน่แก้ว ไม่ทานข้าวหน่อยหรอ จะได้ทานยา”แม่แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
“ไม่ล่ะค่ะ แก้วเหนื่อยแก้วอยากพัก”แก้วพูดแล้วเดินขึ้นห้องไปทำให้พ่อ แม่และทีเมองหน้ากัน
 
 
 
 
 
“แต่ผมว่ามันไม่ควรนะคุณ ลูกกำลังเศร้าๆอยู่ถ้าขืนทำอะไรขึ้นมาจะว่ายังไง”พ่อแก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย คุณก็คิดมากไปได้ ยัยแก้วไม่โง่ทำร้ายตัวเองเพราะผู้ชายที่รั้กไม่ถึงปีแบบนั้นหรอกค่ะ”แม่
แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่บางทีพวกเค้าอาจจะรักกันมากจริงๆก็ได้นะคุณ”พ่อของแก้วพูดแต่แม่และทีเจไม่สนใจกลัเดิน
ไปคุยโทรศัพท์กับครอบครัวของมิณทร์และเตรียมเรื่องฤกษ์งานแต่งงานของแก้วและมินทร์โดยไม่
ถามความเห็นแก้วเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
 
 
 
จู่ๆก็มีเสียงเหมือนของหล่นลงมาแตกกับพื้นที่ห้องนอนของแก้ว
 
 
 
 
 
 
“คุณ ไปดูลูกกันเถอะลูกอาจจะเป็นอะไรก็ได้”พ่อแก้วพูดแล้วรีบขึ้นไปชั้นบน
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด ยัยแก้ว”เมื่อเข้ามาในห้องทุกคนต้องช้อคเมื่อเห็นแก้วน้ำลายฟูมปาก รอบๆตัวมีเศษแก้ว
น้ำที่หล่นแตกกระจายที่พื้นและเม็ดยาจำนวนมาก คาดว่าแก้วต้องกินยาเกินเกินขนาดแน่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงพ่อแม่และเฮียทีเจ แก้วขอโทษที่แก้วทำหน้าที่ลูกและน้องสาวที่ดีต่อไปไม่ได้แล้ว แก้วรักโท
โมะมาก แก้วไม่อาจทนอยู่บนโลกที่ไม่มีโทโมะได้ ชาตินี้แก้วกับโทโมะรักไม่สมหวังแต่ไม่มีใครมา
พรากแก้วไปจากโทโมะได้อีก แล้วชาติหน้ามีจริง ขอให้แก้วได้เกิดมาเป็นลูกสาวของพ่อแม่ มา
เป็นน้องของเฮียอีกนะคะ รัก จากแก้ว”ทีเจอ่านดหมายข้างตัวแก้วแล้วอึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันยาเบื่อนี่ ทีเจเอารถออก พาน้องไปโรงพยาบาล”พ่อแก้วพูดก่อนจะอุ้มแก้วขึ้นรถไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หมอ น้องสาวผมเป็นยังไงบ้างครับหมอ”ทีเจพูดเมื่อหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
 
 
 
 
 
 
 
 
“หมอเสียใจด้วยนะครับ ทางเราพยายามล้างท้องแล้วแต่คนไข้ทานยาเบื่อเกินขนาดจริงๆ”หมอ
เดินมาบอก
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง หมอไปช่วยลูกชั้นเดี๋ยวนี้ จะต้องเสียเงินเท่าไหร่ชั้นก็ยอมจ่าย”แม่แก้วโวยวาย
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีประโยชน์แล้วครับคุณนายทางเรายื้อชีวิตคนไข้จนสุดความสามารถแล้วไม่สามารถช่วยทั้งแม่
และเด็กในท้องได้ พวกเราขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ”หมอพูด
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะหมอ แม่และเด็กในท้อง”ทีเจสงสัยแล้วรีบถาม
 
 
 
 
 
 
“ครับ ทุกคนได้ยินไม่ผิด คนไข้ตั้งครรภ์ได้เดือนเศษเสียชีวิตทั้งแม่และลูกแล้วครับ”หมอพูดแล้ว
เดินไป
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง นี่ลูกชั้นท้องงั้นหรอ ท้องกับใครมิณทร์งั้นหรอ”แม่แก้วอึ้งร้องไห้แล้วพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณ แก้วกับมิณทร์เค้าไม่ได้รักกัน จะมาท้องด้วยกันได้ยังไงล่ะ”พ่อแก้วส่ายหน้าแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“นี่อย่าบอกนะว่ายัยแก้วท้อง แล้วนี่ท้องกับไอ้โทโมะงั้นหรอ”ทีเจอึ้งแล้วพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“น้องเราท้องกับโทโมะน่ะถูกแล้ว สมใจพวกเธอแล้วสินะที่ลูกต้องตายตามคนรักไปแบบนี้”พ่อแก้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง แก้วจะต้องไม่ตาย ไม่จริง ฮือๆ”แม่ของแก้วทรุดลงร้องไห้อยู่ตรงหน้าห้องฉุกเฉินอย่าง
ไม่อาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆพี่ฟาง นี่พึ่งเดือนกว่าเองนะคะซื้อของอย่างกับจะคลอดแล้วน่ะ”โบว์แซวเมื่อเห็นฟางเห่อ
เดินดูเสื้อผ้าและของใช้เด็ก
 
 
 
 
 
 
“แหม ก็ลูกคนนี้เกิดจากความรักของพ่อแม่ยังไงพี่ก็ต้องเตรียมพร้อมให้กับเค้าสิ แม้ว่าพ่อของลูก
จะยังดื้อไม่ยอมฟังอะไรเลยก็ตาม”ฟางพูดแล้วลูบที่ท้องแบนราบของตัวเองก็อดซึมลงไปไม่ได้
เมื่อนึกถึงป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเศร้าไปเลยนะคะพี่ฟาง เดี๋ยวน้องจะเศร้าตามด้วย พี่ป๊อปน่ะถึงแม้จะเอาแต่ใจ แต่โบว์เบื่อค่ะ
ว่าเมื่อถึงเวลานั้นขึ้นมาแล้ว พี่ป๊อปจะต้องเป็นพ่อที่ดีของลูกพี่ฟางแน่ๆ”โบว์พูดแล้วจับมือให้กำลัง
ใจฟาง
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะน้องโบว์ อ๊ะ ร้านหนังสือเดี๋ยวพี่ขอเข้าไปหาหนังสือเกี่ยวกับเด็กก่อนนะคะ”ฟาง
พูดแล้วเดินเข้าไปที่ร้านขายหนังสือก่อนจะเดินเลือกซื้อหนังสือของแม่และเด็กอยู่หลายเล่ม
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางคะ เดี๋ยวถ้าเสร็จแล้วพี่ฟางตามโบว์มาที่ร้านกาแฟตรงหัวมุมนะคะเดี๋ยวโบว์ขอไปสั่งกาแฟ
ก่อน”โบว์พูดแล้วชี้ไปที่ร้านกาแฟที่อยู่นอกห้างตรงหัวมุมไม่ไกลจากร้านหนังสือนักแล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
 
 
ขณะที่ฟางจะเดินข้ามถนนไปหาโบว์ที่กำลังได้กาแฟแล้วมานั่งที่โต๊ะหน้าร้านมีรถตู้คันหนึ่งจอดตรง
หน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะทำอะไรน่ปล่อยชั้นนะ ว้าย พี่ฟางช่วยโบว์ด้วย อื้อ”โบว์ร้องโวยวายก่อนจะขอให้ฟางช่วย
 
 
 
 
 
 
 
 
“โบว์ ไม่นะ อย่าเอาน้องโบว์ไป”ฟางตกใจรีบวิ่งข้ามถนนมาแต่สายไปแล้วเมื่อรถตู้คันนั้นลากโบว์
ขึ้นรถแล้วขับออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ โบว์ ฮึก ฮือๆ”ฟางที่วิ่งตามไม่ทันก็ทรุดลงร้องไห้กับพื้นฟุตบาท
 
 
 
 
 
 
ตื้ดๆ
 
 
 
 
 
 
เสียงมือถือของฟางดังขึ้นฟางชะงักเมื่อเห็นปลายสายโทรมาคือพิชชี่
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลพิชชี่”ฟางปาดน้ำตาก่อนจะปรับเสียงให้เป็นปกติแล้วรับสาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวฟาง เป็นอะไรหรอทำไมเสียงสั่นแบบนั้นล่ะ ร้องไห้งั้นหรอ ทะเลาะกับสามีหรอ”พิชชี่ถาม
 
 
 
 
 
 
“มันไม่ใช่เรื่องของพิช มีธุระอะไรก็ว่ามาฟางไม่มีเวลาว่างมากหรอกนะ”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ทำไม จะรีบไปตามน้องผัวงั้นหรอ น้องแท้ๆตัวเองก็ไม่ใช่”พิชชี่ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พิชรู้เรื่องนี้งั้นหรอ จับโบว์ไปทำไม พิชต้องการอะไรกันแน่”ฟางโวยวายและเริ่มโมโห
 
 
 
 
 
 
“อยากเจอตัวโบว์รึเปล่าล่ะ”เมื่อฟางหันหลังไปก็ตกใจเมื่อเห็นพิชชี่ยืนอยู่ด้านหลังก่อนจะถูกลาก
เข้าไปในซอกแคบๆแถวนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ฟางเจ็บนะ”ฟางร้องแล้วว่าก่อนจะขยับตัวห่างพิชชี่อย่างไม่ไว้ใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“30ล้าน แล้วเอามาให้พรุ่งนี้ตามที่อยู่นี่ อ้อ ห้ามบอกตำรวจหรือสามีฟาง ให้เอาเงินมาให้แค่เพียง
คนเดียวอย่าตุกติกล่ะเพราะพิชมีชีวิตน้องผัวเธอคือเดิมพันถ้าพิชเห็นฟางเอาใครไปด้วย รับรองจะ
ได้แค่ศพของน้องผัวฟางแน่”พิชชี่พูดก่อนะยัดที่อยู่ให้กับฟางแล้วเดินจากไป ฟางอึ้งแล้วมองที่อยู่
ในมือเพื่อหาทางออกเรื่องนี้
 
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
 
มาดูกันว่าฟางจะบอกป๊อปปี้รึเปล่าหรือว่ายังไง
 
 
แล้วแก้วตายไปแล้วพ่อแม่และก็ทีเจจะรู้สึกคิดได้รึยังน้ออ