You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ มีอะไรรึเปล่าครับคุณแก้ว”โทโมะเดินออกมาจากที่ทำงานในวันต่อแล้วชะงักเมื่อเจอแก้วมา
ดักรอ
 
 
 
 
 
 
“เมื่อคืนหนีกลับไปก่อนะไมไม่บอกแก้วคะโทโมะ”แก้วกอดอกแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เมื่อคืนคุณแก้วกำลังสนุก ผมไม่อยากรบกวน”โทโมะพูดแล้วจะเดินกลับไปทำงานแต่แก้วรั้งไว้
 
 
 
 
 
“โทโมะ นี่โทโมะกำลังโกรธแก้วใช่มั้ย โกรธเรื่องอะไรบอกแก้วมาได้มั้ย ถ้าเป็นเรื่องน้องมิณทร์
แก้วไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้าจริงๆนะ ก็แค่น้องชายเท่านั้น”แก้วพยายามอธิบายให้โทโมะเข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องคุณมิณทร์ผมรู้และเข้าใจครับ แต่ผมมีความรู้สึกว่าผมไม่ควรอยู่งานเมื่อคืนจริงๆ เพราะเมื่อ
คืนมีแต่ไฮโซมีหน้ามีตาทั้งนั้น แล้วผมเป็นใครผมมันก็แค่นายช่างธรรมดาๆไม่มีหน้าตาอะไร
เลย”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เฮียทีเจพูดอะไรให้โทโมะน้อยใจอีกแล้วใช่มั้ย แก้วจะไปเอาเรื่อง”แก้วหงุดหงิดเมื่อเห็นโทโมะ
เป็นแบบนี้ก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเลยครับคุณแก้ว ดีซะอีกที่คุณทีเจเค้าบอกให้ผมรู้ตัวถึงจุดยินของผม ว่าผมคือใคร คุณแก้ว
คือใคร ผมมาคิดดูดีๆแล้วว่า มันถึงเวลาแล้วที่คุณแก้วกับผมควรจะหยุดเรื่องราวระหว่างสักที”โท
โมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่นะโทโมะอย่าพูดแบบนี้อย่ามาบอกเลิกกันแบบนี้สิ”แก้วอึ้งก่อนจะพูดออกมาเสียงสั่น
 
 
 
 
 
“เราต่างกันมากครับคุณแก้ว เราต่างกันเหมือนเกิน”โทโมะพูดเศร้าๆแล้วหลบสายตาของแก้ว
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
แก้วตอนนี้ไม่สนว่าตัวเองอยูที่ไหน ดึงโทโมะไปกอดแน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วรักโทโมะนะ อย่าพูดแบบนี้ เรื่องของเรามันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ แก้วเลือกแล้ว แก้วคบใคร
ไม่ใช่ว่าแก้วดูเค้าที่ฐานะแต่แก้วดูเค้าที่นิสัย โทโมะเป็นคนดีจนทำให้แก้วหลงรัก อย่าบอกเลิกกัน
แบบนี้เลยนะแก้วขอร้อง”แก้วพูดและปล่อยโฮออกมา เราคบกันที่นิสัยไม่ใช่หรอ ทำไมโทโมะถึง
จะบอกเลิกเธอเพราะเรื่องแค่นี้เธอไม่ยอมนะ
 
 
 
 
 
 
“คุณแก้ว”โทโมะซึ้งใจที่แก้วพูดทุกอย่างออกมาก็กอดแก้วแน่น ทั้งคู่กอดกันอยู่หน้าบริษัทเนิ่น
นาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“รักกันแบบนี้ผมว่า พีแก้วเค้าคงรักพี่คนนั้นจริงละมั้ง”มิณทร์พูดเมื่อมองมาจากรถบนต์ที่จอดฝั่ง
ตรงข้าม
 
 
 
 
 
 
“ไม่ล่ะ ตอนนี้ยัยแก้วก็แค่หลงโทโมะเท่านั้นเดี๋ยวถ้าคบกันไปแล้วะรู้ว่าเข้ากันไม่ได้เดี๋ยวก็เลิก
กันเอง”ทีเจพูด
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเค้ายังคบกันต่อไปเรื่อยๆอ่ะพี่จะว่ายังไง”มิณทร์รีบถามทีเจต่อ
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีทางล่ะ คนที่เหมาะสมกับแก้วทุกอย่างก็คือมิณทร์เท่านั้น ไอ้โทโมะกระจอกนั่นเป็นใคร ไม่
เห็นจะมีชื่อเสียงอะไรในสังคมเลย จะมาคบกับแก้วหึ พี่ไม่ให้คบ”ทีเจพูดก่อนจะสตาร์ทรถออกไป
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางไปกินข้าวกันๆๆๆ”ไปป์ปรี่เข้ามาหาฟางเมื่อถึงเวลาพักเที่ยงแล้วชวนฟางไปกินข้าว
 
 
 
 
 
“ไปกินข้าวกันหรอครับ พี่ไปด้วยสิ”พิชชี่เมื่อได้ยินว่าไปป์จะไปกินข้าวกับฟางก็รีบพูดทันที
 
 
 
 
 
“อะไรกันครับพี่พิช พี่ฟางมีแฟนแล้วนะ ยังะมาเจ๊าะแจ๊ะกับพี่เค้าอีก”ไปป์รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็อยู่ในฐานะเพื่อนยังไงล่ะครับ เอ เมื่อกี้ตอนเอางานไปให้ฟางเห็นฟางไม่ยอมรับสายคุณป๊อป นี่
แสดงว่ามีปากมีเสียงกันใช่มั้ย นี่ล่ะนะ พวกนักธุรกิจเอาแน่เอานอนไม่ได้ พิชรับฟังปัญหาและให้
ปรึกษานะ”พิชชี่รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“น้อยๆหน่อยก็ได้มั้งพี่ เค้าไม่คุยโทรศัพท์กันไม่ใช่ว่าเค้าจะเลิกกันสักหน่อย ออกหน้าออกตาไป
ซะขนาดนี้ระวังถ้ามันไม่ใช่ขึ้นมาก็จะหน้าแตกหมอไม่รับเย็บนะ”ไปป์รีบพูดเพราะเห็นพิชชี่พูดเมื่อกี้
เสียงดังทำให้พนักงานคนอื่นหันมามอง
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะๆ ทุกคนไม่ต้องเถียงกัน เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันเถอะค่ะ”ฟางรีบพูดตัดประเด็นไม่ให้ทั้งคู่
ทะเลาะกันทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ทำไมไม่รับโทรศัพท์”เมื่อเดินมาจากชั้นบนและทั้ง3กำลังจะข้ามไปทานข้าวป๊อปปี้ก็เดินมา
หาทันที
 
 
 
 
 
 
“ฟางกำลังทำงานอยู่ค่ะ ฟางบอกแล้วไงคะว่าถ้าฟางทำงานฟางจะไม่รับสาย”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“แต่นี่ผมส่งข้อความหาเกือบ100ข้อความคุณก็ไม่ตอบเนี่ยนะ”ป๊อปปี้เริ่มดุ
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณ เวลางานพนักงานที่ไหนเค้าจะรับโทรศัพท์หรือเช้คเมลตอบเรื่องส่วนตัวล่ะ เหอะ พวกเรา
ไม่ได้รวยเป็นนักธุรกิจที่เป็นนายแบบคุณนะครับ พวกเราเป็นพนักงานกินเงินเดือน ขืนทำแบบนั้นก็
โดนไล่ออกสิ”พิชชี่เยาะ
 
 
 
 
 
 
 
“แต่คุณก็ควรจจะตอบผมสักหน่อยไม่ใช่เป็นแบบนี้ งอนผมยังไม่หายอีกหรอฟาง”ป๊อปปี้พูดเสียง
อ่อย
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ได้งอนค่ะ แต่ฟางคิดว่า การที่คุณป๊อปมีความลับอะไรแล้วคุณไม่เคยบอกฟางแต่คุณกลับ
บอกคนอื่นให้รับรู้ ไหนจะเรื่องช่วงที่เราเลิกกัน คุณกลับไปบอกไปปรึกษาคนอื่นแบบนั้นฟางว่า
ฟางไม่โอเค”ฟางพูดตรงๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ทีคุณตอนเลิกกันยังปรึกษาเพื่นๆได้เลย ผมก็มีเพื่อต้องปรึกษาบ้างสิ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“แต่เพื่อนคนนั้นของคุณป๊อปทำให้ฟางไม่โอเค”ฟางพูดเสียงแข็ง ใช่ เธอรู้ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์
ของป๊อปปี้กับคุณต่ายมันจบลงไปแล้วแต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะคิดมาก ไปปรึกษาเขื่อนยังจะดีกว่านี้
ซะอีก
 
 
 
 
 
 
 
“เออพี่ฟาง คุณป๊อป ใจเย็นๆกันก่อนนะครับ”ไปป์เห็นท่าไม่ดีก็พยายามพูดไกล่เกลี่ยทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลับไปเถอะค่ะคุณป๊อป นี่มันยังอยู่ในเวลางานของฟาง ถ้าคุณแคทมาเห็นฟางก็จะโดนตัดเงิน
เดือนเอา เงินที่ฟางหามาเองด้วความยากลำบากคุณคงไม่เข้าใจจุดนั้นหรอก”ฟางที่ยังงอนป๊อปปี้
อยู่พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าผมเข้าใจคุณเพราะผมลำบากมากก่อนทำไมคุณถึงไม่เข้าใจ
ผม”ป๊อปปี้ชะงักแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่สิคะ ฟางเองไม่ได้เข้าใจคุณดีไปหมดซะทุกเรื่องแบบคุณต่ายนี่คะ ที่แค่มองตากันก็รู้แล้วว่าคิด
อะไรกันอยู่ ถ้าตอนนี้ฟางมันงี่เง่ามากสำหรับคุณก็กลับไปหาคุณต่ายอีกสิคะ”ฟางพูดออกมาจาก
อารมณ์ที่ค้างเมื่อคืนแล้วรีบวิ่งหนีไม่อยากรับรู้เรื่องอะไรสักอย่างในตอนนี้ทั้งนั้น ใจจริงเธอรู้เรื่อง
ของเขาทั้งหมดว่าเขาเองก็เคยลำบากแบบเธอมาก่อน แต่เมื่อมาคิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่คุณต่ายเองรู้
ทุกอย่างเกี่ยวกับป๊อปปี้หมด แต่ตัดมาที่เธอ เธอคือแฟนคนปัจจุบันของป๊อปปี้ เธอยังไม่รู้อะไร
เกี่ยวกับเขาเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาชอบไม่ชอบอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ฟางที่วิ่งมาหลบมุมอยู่ที่ช่วงระหว่างตึกบริษัทชะงักเมื่อได้ยินคนเรียกเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟะ  โฟร์”ฟางหันไปแล้วต้องอึ้งเมื่อเจอโฟร์ยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอ ตอนนั้นสิ่งที่ปลื้มเคยบอก
ป๊อปปี้และเธอให้รู้เกี่ยวกับอาการทางจิตของโฟร์และใบอนุญาตให้พกปืนก็แล่นเข้ามาในหัวอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นอิจฉาเธอจริงๆ ทำไมคนๆนั้นคือเธอ”โฟร์พูดอย่างเลื่อนลอยแล้วเดินเข้าไปใกล้ฟาง
 
 
 
 
 
“ไม่ อย่าเข้ามานะ”ฟางเริ่มกลัวและถอยห่างออกไปเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเธอไม่เข้ามาหานายท่าน คนที่นายท่านจะต้องง้อก็คือชั้นสินะ”โฟร์พูดด้วยน้ำเสียงเอื้อนเอ่ย
 
 
 
 
 
 
“โฟร์ เธอจะทำอะไรนะ อย่านะไม่งั้นชั้นร้องให้คนช่วยจริงๆ”ฟางรีบพูดด้วยความกลัว
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นอิจฉาจริงๆ เธอมีในสิ่งที่ชั้นไม่มี”โฟร์พูดแล้วซึมลงไปก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ฟางเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
 
“อย่านะ”ฟางกลัวโฟร์จะทำร้ายเธอก็รีบวิ่งหนีออกไปให้พ้นๆในตรอกนั้นจนจะถึงทางออกที่เป็นอีก
ฝั่งถนน ฟางหันกลับมามองในตรอกอีกครั้งเพื่อชะเง้อมองหาโฟร์ว่าเธอยังจะมาหาอีกรึเปล่า
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้ที่วิ่งอ้อมทางบริษัทมาพร้อมกับไปป์และพิชชี่ก็ร้องเรียกฟางแต่ไกลก่อนที่จะวิ่งมา
 
 
 
 
 
 
“ว้ายๆ”ฟางที่ทั้งเหนื่อยทั้งล้า เดินถอยหลังจนตกฟุตบาทลงไปกลางถนน
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
 
 
 
รถยนต์สีดำคันหนึ่งขับมาจากไหนไม่รู้ขับชนฟางที่ล้มลงตรงถนนต่อหน้าต่อตาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ฟางงง”ป๊อปปี้ร้องสุดเสียงเมื่อเห็นแฟนสาวถูกรถชนจนกระเด็นไปต่อหน้าต่อตาก็รีบวิ่งไปประคอง
กอดแน่นก่อนที่รถคันนั้นจะขับหายไปอย่างรวดเร็ว โฟร์ที่ยืนแอบมุมอยู่ในตรอกเห็นฟางโดนรถชน
ก็เบิกตาโพลงก่อนที่จะรีบวิ่งหนีหายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป เดี๋ยวมาอัพนะจ้ะ ตอนนี้ขอไปเรียนก่อน
 
 
เดี๋ยวเรียนเสร็จอัพอีกตอนและก็อีกเรื่องน้าาาาาาา