You are mine

9.9

เขียนโดย Chapond

วันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.24 น.

  52 ตอน
  457 วิจารณ์
  107.08K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 10.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30) 29 หึงระดับหนึ่ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณเขื่อนเฟย์ถามจริงเถอะ เราสนิทกันถึงขั้นคุณจะลากเฟย์ไปไหนมาไหนแบบนี้หรอคะ”เฟย์

ถามเมื่อถูกเขื่อนลากมาเป็นเพื่อนในการซื้อของให้พ่อแม่เขาหลังจกาเฟย์เลิกงาน

 

 

 

 

 

 

“บ่นมาอะไรเนี่ย ยังไม่ทันจะแก่เลยรึเป็นวัยหมดประจำเดือนเนี่ยนะ รึว่าวับหมด”เขื่อนพูดแล้วแซว

เฟย์

 

 

 

 

 

“บ้าหรอคุณเขื่อนดูพูดเข้าสิ เดี๋ยวเฟย์กลับละนะ”เฟย์พูดแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๋ๆ เดี๋ยวสิๆอย่าพึ่งงอนนะ เดี๋ยวซื้อของเสร็จแล้วจะพากินขนม”เขื่อนรีบจับมือเฟย์ไว้ไม่ให้ไป

แล้วอ้อน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเอาขนมมาล่อเฟย์เลยนะ ไม่ได้เห็นแก่กินขนาดนั้นสักหน่อย”เฟย์พูดแล้วรีบดึงมือกลับเมื่อ

ถูกเขื่อนจับมือ

 

 

 

 

 

 

 

“ขนาดไม่ได้เห็นแก่กินนะเนี่ย ไม่เอาไม่บ่นเป็นบ้าเราไปช้อปปิ้งกันดีกว่าเนาะๆ”เขื่อนเปลี่ยนเรื่อง

คุยแล้วพลางโอบไหล่เฟย์ให้เดินไปด้วยกัน ทำให้เฟย์ ใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว เขื่อนนี่แยกตัวจากพี่ป๊อปได้แล้วหรอ พอดีเลย วันนี้มายด์อยากทานอาหารจีน”สาวคนหนึ่ง

เดินมาทักเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้คงไปด้วยไม่ได้อ่ะมายด์ พอดีว่าต้องอยู่กับยัยนี่ก่อนอ่ะ โทษทีน้า”เขื่อนบอกแล้วยิ้มให้มายด์

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงคนนั้นใครอ่ะ แฟนคุณเขื่อนหรอ”เฟย์เห็นท่าทางสนิทสนมของเขื่อนและมายด์ก็พูด

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอ ชั้นน่ะยังไม่มีแฟน แหม ละเธอล่ะมีมากี่คนละ”เขื่อนรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่เห็นเฟย์เป็นอย่างงี้เฟย์ก็ดูแลตัวเองล่ะน่า”เฟย์พูดแล้วเดินเชิดไปแตต่ก็ไม่วานสะดุดขาตัวเองจะ

ล้ม

 

 

 

 

 

 

 

“แน่ๆ ซุ่มซ่ามไม่มีใครเกินนะเรา มานี่เร็วเดี๋ยวซื้อของเสร็จไปหาอะไรกัน แต่ว่าถ้าคราวนี้จะสะดุด

อีกไม่ต้องห่างนะเดี๋ยวชั้นจะเป็นคนดูแลเธออย่างดีเอง เกาะแขนชั้นๆ”เขื่อนพูดแล้วดึงมือเฟย์มา

จับแขนตัวเองแล้วเดินไป ทำให้เฟย์อมยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“น่ีจะออกไปไหนน่ะแก้ว ถ้าขะออกไปหาโทโมะน่ะ ไปเลยนะ แต่พี่เอารถแก้วไปซ่อม”ทีเจพูดเมื่อ

เห็นแก้วเดินลงบ้านมาก็รีบพูดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ซ่อมอะไรเฮียเมื่อวานยังดีๆ”แก้วพูดแล้วนึกถึงตัวเองที่ยังขับรถมาดีๆ

 

 

 

 

 

“ก็ซ่อมไว้ก่อนไง เผื่อเกิดอะไรขึ้นมา”ทีเจพูดทำให้แก้วรู้ทันทีว่าทีเจหาเรื่องไม่ให้เธอไปหาโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเฮียคิดว่าแค่นี้จะทำให้แก้วไปหาโทโมะไม่ได้เฮยคิดผิด”แก้วพูดจบก็โทรหาโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่แก้วจะไปไหนน่ะกลับมาเดี๋ยวนี้วันนี้เฮียไม่อนุญาตให้เราไปกับโทโมะนะ”ทีเจได้ยินเสียง

มอเตอร์ไซค์หน้าบ้านก็ออกไปดูแล้วพบว่าโทโมะสตาร์ทมอเตอร์ไซค์อยู่ก็รีบห้ามน้องสาวที่คว้า

หมวกกันน้อคออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ เฮียห้ามคนอย่างแก้วไม่ได้หรอก ไปกันเลยโทโมะ”แก้วพูดแล้วรีบพาโทโมะออกไปทันที

 

 

 

 

 

“เอ่อ ออกมาแบบนี้มันจะเป็นเรื่องรึเปล่าครับคุณแก้ว นั่นพี่ชายคุณแก้วเลย”โทโมะถามแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เรื่องของเฮียสิ นี่ชีวิตแก้ว โทโมะ แก้วว่าเราเปลี่ยนบรรยากาศกันบ้างมั้ย คือขืนอยู่นี้นะ ก็ต้อง

ต้องเป็นเป้าสายตาของคนที่เป็นหูเป็นตาให้เฮียทีเจอยู่ดี”แก้วพูดแล้วหน้างอ

 

 

 

 

 

 

“แล้วคุณแก้วอยากไปไหนล่ะครับ”โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไปทะเลกันนะๆโทโมะ ไปกันเลย”แก้วยิ้มแป้นก่อนจะตอบชายหนุ่มที่ขี่รถยิ้มออกมาก่อนจะพา

แก้วไปทะเลตามที่ชวน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยวแล้ว ฟางอยากจะได้อะไรอีกมั้ย บอกผมได้นะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อมาเดินห้าง

กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“พอแล้วล่ะค่ะ แค่เครื่องสำแงเมคอัพมีเยอะมากพอแล้วอย่าซื้ออีกเลยนะครั้งเปลี่ยงเงิน

เปล่าๆ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“อยากตัดผมหรอฟาง”ป๊อปปี้เดินกับฟางไปเรื่องแล้วเห็นฟางยืนมองทรงผมในทีวีตู้กระจก

 

 

 

 

 

 

“ผมเริ่มยาวแล้วฟางว่าจะตัดเหมือนกันค่ะ งั้นเดี๋ยวเอาร้านในห้างนี้เลยมั้ยคะ”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องหรอก ผมจะพาฟางไปตัดผมนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วพาฟางมาที่ร้านตัดผมขนาดใหญ่

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเรียกคุณเขมช่างตัดผมที่ดีที่สุดของร้านมาตัดให้คุณฟางนะ”ป๊อปปี้เดินเข้าไปสั่งงานลูกน้อง

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะว่าเป็น1ในธุรกิจของคุณอีกแล้ว”ฟางถามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ครั้บ ผมร่วมหุ้นกับเพื่อนแล้วเปิดร้านนี้ไว้”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพาฟางไปนั่งรอช่างตัดผมมือทอง

ของป๊อปปี้ที่โซฟา

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปคะพอดีว่าคุณเขมมาตัดผมให้คุณฟางไม่ได้แล้วนะคะ วันนี้คุณต่ายเค้าองตัวไว้เดี๋ยวจะ

เข้าร้านอยู่”พนักงานเดินมาบอกป๊อปปี้ทำให้ฟางขะงัก คุณต่ายงั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าบอกนะคะว่าคุณต่ายนี่ก็คือต่ายเดียวกับ”ฟางถามป๊อปปี้อีกคัร้ง ป๊อปปี้ไม่ตอบได้แต่พยักหน้า

ช้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดะ เดี๋ยวฟาง จะไปไหนน่ะฟาง หยุดก่อน”ป๊อปปี้เหวอเมื่อฟางพรวดพราดออกมาจากร้านตัดผม

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณป๊อปนี่คุณเอาแฟนตัวเองมาที่ร้านของอดีตผู้หญิงของคุณงั้นหรอ มันไม่เกินไปหน่อยหรอ

คะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟังผมนะ ผมกับคุณตายเราไม่มีอะไรกันอีกแล้ว เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้น ส่วนที่ผมร่วม

หุ้นเปิดร้านตัดผมนี่เพราะว่ามันคือธุรกิจแรกที่ผมเริ่มจะขยายเครือข่ายและคุณต่ายเค้าเป็นผู้มี

พระคุณกับผม”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ผู้มีพระคุณ คุณคงถูมิใจสินะคะที่เค้าเอาคุณเป็นทาสแบบนั้น”ฟางหน้ามุ่ยหงุดหงิด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ผมไม่อยากเลยสักนิด ฟาง อย่าเอาแต่ใจสิ มันไม่มีอะไรแล้วจริงๆ กลับไปตัดผมเถอะนะ หรือ

ว่าถ้ามันยังทำให้คุณไม่สบายใจอีก เดี๋ยวผมพาคุณไปร้านอื่นก็ได้นะฟาง”ป๊อปปี้รีบพูดทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะค่ะ เมื่อกี้ฟางคงหงุดหงิดมากไปหน่อย จะตัดผมที่ร้านก็ได้ค่ะ ฟางไม่ได้ว่าอะไร”ฟาง

พูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ลึกลงไปมันคงทำให้คุณรู้สึกแย่อยู่ดีใช่มั้ย งั้นเอาแบบนี้เดี๋ยวผมจะให้คุณเขมเค้าตามไปที่คอน

โดของผมเพื่อรอคุณจะตัดผม กลับกันก่อนเนาะ”ป๊อปปี้พูดแล้วจูงมือฟางออกจากร้านไป

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย”ฟางต้องอึ้งเมื่อมีกระดาษที่เขียนว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

’รถคันนี้ชั้นภูมิใจที่เกาะผู้ชายกิน’

 

 

 

 

 

เต็มไปหมด

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรน่ะ อย่าบอกนะว่าเป็นโฟร์ทำอีกแล้วน่ะ”ฟางบ่นพลางเก็บเอกสารแปะเต็มรถคัน

ใหม่ของเธอ

 

 

 

 

 

 

“บางทีฝีมือแบบนี้ กล่าวว่าร้านคนอื่นแบบนี้ไม่น่าจะเป็นฝีมือโฟร์ก็พูด”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณเข้าข้างผู้หญิงของคุณอีกแล้วสินะคะ ดีงั้นฟางจะกลับที่พัก”ฟางหน้างอแล้วเดินหนีป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่าหนีผมแบบนี้นะ ผมไม่ชอบ”ป๊อปปี้เดินตามฟางมาเรื่อยๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

“อยากจะตามก็ตามไปเลยค่ะ แต่ฟางไม่หยุดแน่นอน”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“ถ้าคุณไม่หยุดผมอุ้มคุณตรงนี้แน่ๆ หยุดเดี๋ยวนะฟาง”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำขู่ค่ะ ชั้นรู้ว่าคนอย่างคุณไม่กล้าหรอก”ฟางได้ยินเช่นนั้นก็หันมายิ้มนิดนึงก่อนจะว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณพูดเองแล้วนะฟาง งั้นดี”ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะอุ้มฟางพาดป่าตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย คุณป๊อปนี่คุณทำอะไรน่ะปล่อยฟางลงเดี๋ยวนี้เลยนะ”ฟางร้อขึ้นและพยายามดิ้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าดื้อนะ ได้ วันนี้ถ้ายังไม่หายงอนผมก็ไม่มีวันปล่อยคุณ”ป๊อปปี้พูดพูดพลางตีก้นฟางอย่างหมั่น

เขี้ยว

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ฟางมันไม่ใช่ทาสของคุณไม่ใช่คุณต่ายนี่งอนแค่นี้ก็ไม่ได้”ฟางโวยวายและดิ้นไปมา

 

 

 

 

 

 

“สงสัยวันนี้จะได้ปล้ำแทนตัดผมแล้วละมั้ง มีแฟนดื้อ ขี้งอนแบบนี้ต้องปราบพยศซะ”ป๊อปปี้พูดขู่

ทำให้ฟางที่ดิ้นตัวแข็งทื่อแล้วยอมให้ป๊อปปี้ลากเธอขึ้นรถเพื่อกลับไปที่คอนโดตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันนี่ นานขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงยังไม่เลิกกันอีกนะ อยากจะรู้จริงๆ ทำไมเธอมีอะไรดีที่ทำให้

เค้าติดแบบนี้นะ ฟาง ธนันต์ธรญ์”ใครคนหนึ่งที่มองเห็นป๊อปปี้กับฟางแง่งอนกันหน้าร้านตัดผมแล้ว

เห็นป๊อปปี้ยอมฟาง และตามมาแล้วยิ่งอ้อนแบบนี้ ก็พูดนิ่งๆก่อนจะออกรถกลับไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

ใครกันอยู่ในรถ เอ แบบนี้ฟางหึงแบบนี้จะมีอะไรรึเปล่าน้อ

 

 

แล้วคู่ที่เหลืจะเป็นยังไงต้องติดตามมม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา