You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางมาพอดีเลย”ฟางมาทำงานในวันต่อมาก็แปลกใจที่เห็นไปป์ยืนเท้าสะเอวมองชายคนหนึ่ง
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าไปป์ แล้วนั่นใครกันหรอ”ฟางถามรุ่นน้องคนสนิทด้วยความแปลกใจแล้วมองไปที่
ชายคนหนึ่ง
 
 
 
 
 
“หมอนี่ชื่อพิชชี่อ่ะพี่ฟางจะมาทำงานอยู่ฝ่ายอาร์ทที่นี่ ผมไม่ค่อยชอบท่าทางขี้เก็กของหมอนั่นเลย
อ่ะพี่”ไปป์พูดพลางมองที่พิชชี่ที่สวมแว่นกันแดดมองไปรอบๆบริษัท
 
 
 
 
 
“มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าคะ”ฟางส่ายหน้าขำไปป์ก่อนจะอาสาเดินไปหาพิชชี่
 
 
 
 
 
 
“นักข่าวหรอกหรอ มาก็ดีละ ช่วยถือให้หน่อยสิ พอดีว่าผมลงเครื่องมาจากนิวยอร์กแล้วก็ต้องรีบมา
หาคุณแคทเลย แล้วไหนกันโต๊ะทำงานของผม วางตรงนั้นก่อนละกัน คุณชื่ออะไรนะ”พิชชี่พูดยาว
เหยียดก่อนจะถามชื่อฟาง
 
 
 
 
 
“ชั้นชื่อฟางค่ะ”ฟางพูแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตร
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นยินดีที่ได้รู้จักนะครับฟาง”พิชชี่ถอดแว่นกันแดดมาสบตาฟางแล้วยิ้มให้ฟางก่อนขยิบตาให้ทีนึง
 
 
 
 
 
 
 
 
“รีบทำงานเหอะพี่ อยู่ใกล้หมอนี่ละขนลุก”พิชชี่เดินไปนั่งโต๊ะตัวเองไปป์ก็รีบเดินเข้ามากระซิบก่อน
ฟางและไปป์จะแยกย้ายกันไปทำงานของใครของมันจนเวลาล่วงเลยนถึงเลิกงาน
 
 
 
 
 
 
“เยส เลิกแล้ว ไปกันเถอะพี่ฟางเดี๋ยวไปงานไม่ทัน”ไปป์พูดก็รีบคว้าเป้ใบโปรดก่อนะดึงมือฟางไป
ที่ประตู
 
 
 
 
 
“นี่อะไรกันรีบร้อนไปไหน เลิกงานแล้วก็รีบออกจากงาน นี่คงอู้งานมากจริงๆสินะ”พิชชี่ว่า
 
 
 
 
 
 
“อ้าว พี่พูดงี้ได้ไง วันนี้พวกเรามีธุระและต้องรีบไป โอเคจบนะ”ไปป์พุดแล้วดึงมือฟางหนีพิชชี่
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิครับ วันนี้ไม่ว่างไม่เป็นไร พรุ่งนี้ผมขอชวนคุณฟางไปดื่มฉลองต้อนรับผมมาทำงานที่นี่ได้
มั้ยครับ”พิชชี่รีบวิ่งลงมาตามพวกฟางที่ชั้นล่างแล้วชวน
 
 
 
 
 
“เอ่อ ต้องขอดุก่อนนะคะว่าติดนัดอะไรรึเปล่า”ฟางอึกอักและพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
“หวังว่าคุณคงไม่มีนัดและว่างสำหรับผมนะครับ”พิชชี่ยิ้มนิดนึงก่อนจะขยิบตาให้ฟางแล้วเดินขึ้นไป
 
 
 
 
 
 
“โอย ขนลุกชะมัดพี่ฟางอย่าไปตามที่หมอนั่นขอนะ”ไปป์รีบพูดทันทีเมื่อพิชชี่ไป
 
 
 
 
 
 
“สวัสดีครับฟาง สวัสดีครับไปป์”ปลื้มเดินเข้ามาหาฟางและไปป์และผายมือไปที่รถ
 
 
 
 
 
 
“นี่มันคนของคุณภาณุนี่ อย่าบอกนะว่าพี่กับเค้า”ไปป์เหวอและกระซิบถามฟาง ฟางส่ายหน้าไม่มี
อะไรและขึ้นรถมา
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้ใครกันหรอฟาง”ทันทีที่ขึ้นรถมา ป๊อปปี้ก็ถามฟางทันที ทำให้ไปป์ที่นั่งหน้ากับปลื้มแอบขำ
 
 
 
 
 
“คุณพิชชี่น่ะค่ะ อยู่ฝ่ายอาร์ทของนิตยสารKZ”ฟางตอบคำถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ฝ่ายอาร์ทกับนักข่าวไม่น่าจะทำงานด้วยกันได้นะ ทำไมต้องมายุ่งกับคุณด้วย”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“เค้าเป็นเพื่อนของชั้นค่ะ ชั้นมีสิทธิ์ที่จะคบใครเป็นเพื่อนก็ได้นะคะ อย่าลืมว่าตอนนี้เราไม่ได้เป็น
อะไรกัน ขอความกรุณาอย่าบังคับชั้นบ่อยนักไม่อย่างงั้นชั้นกับไปป์จะลงจากรถเดี๋ยวนี้เลย”ฟางพูด
ทำให้ป๊อปปี้อ้าปากจะเถียงแต่ต้องเงียบไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ่ะ ไปป์ พี่ให้”เมื่อมาถึงงานแสดงภาพถ่ายของไปป์ ฟางก็รีบวิ่งไปซื้อช่อดอกไม้ที่ร้านดอกไม้
ข้างๆแล้วเอามาให้
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง มาด้วยกันแท้ๆไม่ต้องเอามาให้หรอกลำบากเปล่าๆ แค่พี่มาเป็นญาติของผมก็ดีใจ
แล้ว”ไปป์พูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
“ได้ไงล่ะ เราเป็นรุ่นน้องพี่ พี่ก็ต้องยินดีกับความสำเร็จเราสิ”ฟางพูดแล้วหัวเราะกับไปป์โดยไม่
สนใจป๊อปปี้เลย
 
 
 
 
 
 
“อะ แฮ่ม”ป๊อปปี้กระแอมเสียงดังจนฟางและไปป์หันไปมอง ฟางส่ายหน้าก่อนจะเดินไปกับไปป์ให้
ไปป์พาชมภาพถ่าย
 
 
 
 
 
 
“น้องไปป์ คอเล็กชั่นนี้เป็นภาพแฟนน้องรึเปล่า อ๊ะนี่ไงสาวในภาพ”รุ่นพี่ของไปป์เดินเข้ามาทักและ
มองไปที่ฟาง
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พี่ฟางต้องขออนุญาตพี่ด้วยนะ พอดีว่าอาทิตย์ที่เราไปสัมภาษณ์งานการกุศลแล้วผมเหลือ
ถ่ายภาพคอเล็กชั่นนึงไว้อ่ะ เลยถ่ายภาพพี่เล่นกับเด็กๆที่มูลนิธิ มันดูเป็นธรรมชาติดีอ่ะ โทษทีนะที่
ไม่ได้บอก”ไปป์รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกไปป์ ภาพก็สวยดีออก”ฟางพูดแล้วมองรูปตัวเอง4-5รูปที่เป็นรูปตัวเองที่ยิ้มและ
หัวเราะในยามเผลอเวลาเล่นกับเด็กๆที่มูลนิธิเด็กกำพร้า
 
 
 
 
 
“ถ้าผมขอซื้อภาพพวกนี้คุณจะขายเท่าไหร่ครับ”ชายคนหนึ่งเดินมาหาไปป์
 
 
 
 
 
“คงจะซื้อไม่ได้หรอกครับ เพราะภาพคอเล็กชั่นนี้ผมซื้อไว้หมดแล้ว”ป๊อปปี้รีบพูดทันที
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อป ไม่ตลกนะคะ รูปมีตั้งเยอะแยะแบบนี้ คุณไปซื้อตอนไหน”ฟางรีบพูดกับชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
“คิดว่าผมเป็นตลกรึไง ภาพคอเล็กชั่นนี้ผมซื้อเดี๋ยวนี้ล่ะ เงินจำนวนเท่านี้คงพอนะไปป์”ป๊อปปี้พูด
ก่อนจะหยิบเช็คมาเขียนให้กับไปป์
 
 
 
 
 
 
“5ล้าน เท่ากับรูปละล้าน มันมากเกินไปนะครับคุณภาณุ”ไปป์เห็นจำนวนเงินในเช็คก็อึ้ง
 
 
 
 
 
 
“คุณนี่บ้าไปแล้วรึไงคะ เอาเงินมาโยนทิ้งเล่นๆแบบนี้ตั้ง5ล้าน”ฟางรีบพูดแกมดุป๊อปปี้ที่ทำอะไร
แบบนี้
 
 
 
 
 
“ไม่เอาเงินไปโยนทิ้งเสียเปล่าหรอกฟาง ผมไม่ยอมให้คนแปลกหน้าจ้องคุณตาเป็นมันในที่ส่วน
ตัวอย่างบ้านพวกเค้าหรอกนะ”ป๊อปปี้พูดอย่างหงุดหงิดทำให้เธอแอบขำ
 
 
 
 
 
“เลยอยากให้เป็นตัวเองมากกว่าล่ะสิคะ”ฟางส่ายหน้าแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ถ้าผมจะบอกว่าใช่ล่ะ”ป๊อปปี้ตอบ
 
 
 
 
“คนทะลึ่ง”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
“ตั้งแต่เลิกกันนี่ปากเก่งขึ้นนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่พูดกับคุณแล้ว คนบ้า”ฟางหน้างอแล้วหันหลังเดินไปหาไปป์ที่กำลังช่วยเพื่อนห่อรูปให้
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนล่ะเห็นมั้ยว่าไปป์กำลังยุ่ง เอะอะก็หนีหน้าผมเข้าหาเด็กนั่นตลอด”ป๊อปปี้หงุดหงิด
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะว่าไปป์เค้าไม่เคยตีชั้นแบบคุณน่ะสิ”ฟางพูดจบทำให้ป๊อปปี้ที่ฟังแล้วหน้าตึงทันที
 
 
 
 
 
“ตีโดนจุดเลยนะๆ”ป๊อปปี้เหล่มองฟางแล้วพูดก่อนจะดึงมือฟางให้ไปกับตัวเอง
 
 
 
 
 
“คุณปีอปคุณจะพาฟางไปไหนคะ นี่ยังไม่เลิกงานเลย”ฟางรีบพูดแล้วขืนตัวไม่ไปกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“นี่เย็นมากแล้วคุณควรไปหาอะไรกินซะ เดี๋ยวรูปค่อยส่งไปที่คอนโดผมก็ได้”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณป๊อป ฟางยังไม่ได้บอกลาไปป์เลยนะคะ และไปป์ก็มากับฟาง”ฟางรีบพูดแล้วมองรุ่นน้องตัว
เอง
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลปลื้ม บอกคนรถเอารถอีกคนมาด้วยเพื่อไปส่งไปป์กลับบ้าน อ้อ แล้วขากลับก็เอารูปกลับ
ไปไว้ที่คอนโดชั้นด้วยนะ เดี๋ยวชั้นจะเอารถออกไปกับฟางก่อน”ป๊อปปี้กดโทรศัพท์โทรหาปลื้มที่รอ
เขาอยู่ด้านนอกทันที
 
 
 
 
 
“ไม่เอาค่ะ คุณป๊อป รีบไปแบบนี้มันเสียมารยาทคนชวนนะคะ”ฟางพยายามเถียงป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“จะอะไรอีกล่ะฟาง มาก็มาแล้ว คุยกับไปป์ก็คุยแล้วนี่คุณยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ”ป๊อปปี้ดุ
 
 
 
 
 
“อยู่ต่ออีกนิดไม่ได้หรอคะ คุณน่ะอย่ามาเผด็จการนะ เราเลิกกันแล้วคุณบังคับฟางไม่ได้
หรอก”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“ไปบอกลาไปป์เดี๋ยวนี้ฟาง”ป๊อปปี้กอดอกมองฟางนิ่งๆแล้วพูดเสียงเข้มดุฟางทำให้ฟางหน้างอ
เดินไปบอกลา
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ต้องกลับก่อนนะไปป์ พอดีว่าต้องไปทานข้าวกับคุณป๊อปต่อแต่ไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวปลื้มจะมาเอา
รูปนี้ไป แล้งคุณป๊อปก็ให้คนรถมารอรับเราหลังจากเลิกงานด้วย”ฟางที่ห่วงรุ่นน้องจะกลับไม่ได้ก็
พูดด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณครับพี่ฟางนี่โครตน่ารักเลยอ่ะผมนับถือพี่เหมือนพี่สาวแท้ๆเลยนะ ขอกอดทีนึง”ไปป์พูด
แล้วกอดขอบคุณฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง กลับได้แล้ว”ป๊อปปี้เมื่อเห็นฟางกอดอยู่กับไปป์ก็หงุดหงิดก่อนจะเรียกฟางให้เดินกลับกับเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงฟางก็ไม่ได้หิวอะไรมากนะคะ คุณป๊อปไม่น่าจะบังคับฟางเลย ฟางกลับเองก็ได้ รบกวน
คุณป๊อปเปล่าๆ ว้าย”ฟางเดินบ่นไม่หยุดเมื่อเดินกลับออกมาจากงานแสดงภาพแล้วต้องร้องเมื่อถูก
ป๊อปปี้ดึงเข้าไปในซอกตึกแคบๆ
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ”ฟางต้องร้องเมื่อถูกป๊อปปี้ล๊อคตัวไว้ชิดกำแพงก่อนจะขึงมือ2ข้างไว้ไม่ให้ไปไหนแล้วบดจูบ
ฟางอย่างร้อนแรงพลางสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากสวย จนฟางที่ตกใจอยู่ก็เผลออ้าปากตอบรับ
สัมผัสนั้นของชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนี้ปากเก่งขึ้นดีนิ เก่งจนผมอยากจะจัดการคุณแบบนี้ตลอดไปจัง”ป๊อปปี้ถอนจูบออกมาแล้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
“ทะ ทำแบบนี้ไม่ได้นะ คุณกับชั้น เรา ละ อื้ออ”ฟางรีบพูดแต่ไม่ทันะพูดจบป๊อปปี้ก็จูบฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“คุณเป็นของผมเท่านั้น ไม่มีทางปฏิเสธผมได้หรอกฟาง”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางออกมาแล้วพูดอีกครั้ง
ก่อนจะพาฟางออกไปจากซอกตึกตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
คู่นี้เค้าจะคืนดีกลับมาคบกันรึเปล่า ไม่รู้
 
 
แต่บอกเลยว่าพาทหลังนี้จะได้เห็นฟางเถียงป๊อปปี้แล้วล่ะ