You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นายชั้นไม่เป็นอะไรหรอกน่า”เฟย์พูดเมื่อถูกเขื่อนจัดการหาไดร์ของพนักงานมาเป่าผม
 
 
 
 
 
“ได้ไงล่ะยัยแสบ ป่วนจนตกน้ำตกท่าแบบนี้เดี๋ยวก็ป่วยกันพอดี”เขื่อนพูดแล้วพลางเป่าผมให้เฟยื
 
 
 
 
 
“แหม บ่นมากอย่างกับผู้หญิง เป็นแม่ชั้นรึไงยะ”เฟย์รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ถ้าได้เธอเป็นลูกนะยัยแสบ ชั้นนะ จะจับตีๆๆๆ แน่ถ้าไม่เลิกดื้อแบบนี้”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“ลองตีดูสิ ชั้นจะไปแจ้งความแล้วบอกว่ามีแม่ใจโหดทารุณลูกสาวสุดสวย”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
“สุดสวยงั้หรอยะ นี่แน่ะๆๆ”เขื่อนส่ายหน้าขำกับความเฮี้ยวของเฟย์ก็รีบจี้เอวแกล้งเฟยื โดยที่เฟยื
หัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขเมื่อได้ต่อปากต่อคำกับเขื่อนโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว ฟางนั่งมองภาพที่
เขื่อนกับเฟย์เล่นกันก็ถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถอนหายใจอีกแล้วนะฟาง มีอะไรในใจรึเปล่าเนี่ย”จงเบเดินเอาโกโก้ร้อนมาให้ฟางแล้วถามร่าง
บาง
 
 
 
 
 
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร ฟางนี่แย่จังเลยนะคะ มาทำงานเสียแบบนี้ น่าอายชะมัด”ฟางพูดแล้วซึมลงไป
 
 
 
 
“ไม่เห็นน่าอายเลย มันเป็นเหตุสุดวิสัยนะ ฟางน่ะน่าสงสารออกต้องตัวเปียกแบบนี้ อย่าคิดมาก
เลย”จงเบพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่คุณป๊อปก็ไม่ได้มาดูแลสนใจฟางเหมือนที่คุณเขื่อนมาหาเฟย์”ฟางนึกถึงป๊อปปี้ที่ยืนเฉยเมื่อกี้
ก็ซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ชั้นเข้าใจความรู้สึกฟางนะ แต่ชั้นก็เข้าใจจุดขืนตรงนั้นของน้องชั้นเหมือนกัน ป๊อปปี้น่ะเป็น
ถึงประธานบริษัทและมีหุ้นส่วนมากมาย มีหน้ามีตาในสังคมมาก ถ้าเกิดป๊อปปี้เลือกไปช่วยฟางเมื่อ
กี้นี้และกับคำครหาและเสียงซุบซิบนินทา คนที่เสียก็จะคือฟางนะ พวกนักข่าวและคนอื่นจะสืบ
ประวัติฟางว่าฟางเป็นใคร ฟางยอมหรอที่จะทำให้ชีวิตของตัวเองไม่มีความสุขแบบนั้นน่ะ ลำพังเรา
เองต้องสู้รบปรบมือทั้งจินนี่ทั้งพิมเลขาอยู่นิ”จงเบพูดตามตรงจากที่สังเกตเห็น
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเข้าใจตรงนี้ดีค่ะ แต่บางครั้ง คุณป๊อปก็ทำให้ฟางคิดว่าฟางไม่เหมาะกับคุณป๊อปไปทุกอย่าง
แถมยังเหมือนมีบางอย่างที่อยู่ในใจคุณปีอปที่คุณปีอปไม่ยอมเปิดใจให้ฟางเข้าไปในนั้นได้
เลย”ฟางพูดแล้วเศร้า
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง มานั่งเศร้าอะไรตรงนี้ เดี๋ยวเราต้องกลับไปที่บริษัทอีกนะ”ไปป์เดินเข้ามาหาฟางแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ต้องไปส่งข่าว ขอโทษนะไปป์ที่เมื่อกี้ให้เราไปสัมภาษณ์เองคนเดียวหมดเลย”ฟางพูดเมื่อ
เดินมากับไปป์
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรพี่ สนุกดี ก็จะมีแต่คุณป๊อปอะไรเนี่ยดิ ตอนผมไปสัมภาษณ์แทนพี่นะ จ้องเขม็งเลยนี่กิ๊ก
พี่จะมีเรื่องกับผมมั้ยเนี่ย”ไปป์พูดทำให้ฟางชะงักหันกลับมามองที่ทางออกแล้วเห็นป๊อปปี้เอามือ
ล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วจ้องเธอตาเขม็ง
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอกไปป์ อย่าคิดมากเลยไปกันเถอะ”ฟางหลบสายตานั้นแล้วเดินกลับไปกับไปป์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม เมื่อกี้ก็อยู่กับพี่จงเบ ตอนกลับก็มีหนุ่มนักศึกษาตามดูแล นักข่าวนั่นเนื้อหอมจริงๆนะคะ
ป๊อป”จินนี่รีบพูดยุป๊อปปี้ทันทีเมื่อมองเห็นว่าชายหนุ่มยืนจ้องมองฟางและไปป์ที่เดินไปด้วยกันไม่
สนใจเขาเลย
 
 
 
 
 
 
 
“เยส ในที่สุดก็เสร็จงานสักที พี่ฟางไปกินข้าวกันๆแถวนี้มีราเม็งเจ้าอร่อยอยู่นะพี่ แล้วนี่ยิ่งพี่ตก
น้ำตกท่ามาแบบนี้ควรจะไปหาอะไรอุ่นๆกินนะ ไปกันๆเดี๋ยวผมถือกระเป๋าให้นะ”เมื่อส่งงานเสร็จถึง
เวลาเลิกงานไปป์ก็ชวนฟางออกมาทานราเม็งร้านใกล้ๆบริษัทของฟางโดยที่เด็กหนุ่มอาสาถือกระ
เป๋าเทคแคร์รุ่นพี่คนนี้อย่างดี
 
 
 
 
 
 
 
‘ไม่ต้องไปไหนกับเด็กหนุ่มนั่นทั้งนั้นแล้วมาหาผมตรงฝั่งตรงข้ามถนนเดี๋ยวนี้’
 
ฟางอ่านข้อความที่ป๊อปปี้ส่งมาให้ก็นิ่งคิดน้อยใจเรื่องเมื่อตอนกลางวันแล้วไม่ตอบก่อนจะเข้าไป
กินข้าวกับไปป์
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณปลื้ม”เมื่อออกมาจากร้านพร้อมกับไปป์ฟางก็ชะงักเมื่อเห็นปลื้มยืนอยู่
 
 
 
 
 
“กลับกันเถอะครับฟาง เจ้านายรออยู่ที่คอนโด”ปลื้มพูดนิ่งๆทำให้ฟางรู้สึกได้ถึงความตึงเครียด
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง โอเคนะพี่”ไปป์มองฟางที่นิ่งแล้วเดินตามปลื้มไปเหมือนไม่เต็มใจก็ถามด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกไปป์ เจอกันที่ทำงานวันพรุ่งนี้นะ”ฟางยิ้มให้กับรุ่นน้องก่อนจะเดินขึ้นรถไปที่คอน
โดหรูของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้กล้ามากนะฟาง ที่คุณไม่ตอบข้อความผมแถมยังไม่รับสายอีก”เมื่อเข้ามาในห้องป๊อปปี้ก็เปิด
ฉากว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นฟางก็ขอโทษด้วยแล้วกันค่ะที่ขัดคำสั่งคุณ เพราะวันนี้ฟางเห็นคุณกำลังอยู่กับคุณจินนี่ ฟาง
เลยไม่อยากรบกวน”ฟางถอนหายใจออกมาครั้งหนึ่งก่อนจะพูดแล้วเดินหนีป๊อปปี้ตรงมากระชาก
แขนอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาชักสีหน้าไม่พอใจกับผมแบบนี้นะฟาง คุณกำลังทำผิด”ป๊อปปี้ดุฟางจะฟางสะดุ้งด้วยความ
กลัว
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าคุณยังอารมณ์ร้อนแบบนี้ ฟางว่าเราอย่าพึ่งคุยกันเลยดีกว่า”ฟางพูดแล้วพยายามแกะตัวเอง
ออกจาการเกาะกุม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาบ่ายเบี่ยงวันนี้คุณทำให้ผมไม่พอใจมากนะฟางทั้งเรื่องที่สนิทสนมกับพี่จงเบ ทั้งไอ้เด็ก
หนุ่มฝึกงานนั่นอีก จนกระทั่งไม่รับสายผม แถมยังกล้าที่จะพยศกับผมอีกแบบนี้”ป๊อปปี้ว่าฟาง
 
 
 
 
 
 
“แล้วต้องให้ฟางทำยังไงคะ วันนี้ฟางตกน้ำแทนที่คุณจะมาดูแลหรือถามฟางสักคำก็ไม่มี มีแต่คุณ
จงเบและก็ไปป์ที่เป็นห่วงและเป็นธุระดูแลฟาง แต่คุณกลับทำเหมือนกับว่าเราไม่รู้จักกันแล้วไป
ควงคุณจินนี่แบบนั้น”ฟางพูดออกมาด้วยความน้อยใจ
 
 
 
 
 
“นี่คุณหึงผมงั้นเรอะฟาง”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆถามฟาง
 
 
 
 
 
 
“ฟางจะไปมีสิทธิ์หึงอะไรคุณละคะ แม้แต่ร่างกายคุณฟางก็ยังไม่มีโอกาสได้สัมผัส ถ้าลองสลับกัน
ฟางไม่ให้คุณสัมผัสร่างกายบ้างคุณจะรู้สึกยังไง”ฟางเหลืออดขึ้นเสียงกับป๊อปปี้แล้วเผลอผลักอก
ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้คุณขึ้นเสียง ตะคอก แล้วก็ผลักอกผม แบบนี้เป็นทาสควรทำกับเจ้านายงั้นหรอ”ป๊อปปี้พูด
นิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่อยากจะมาพูดเรื่องบ้าๆแบบนี้กับคุณอีกแล้ว คุณป๊อปคะเดือนกว่าๆที่เรารู้จักกันมาคุณคอย
แต่ถามเรื่องของฟางแต่คุณกลับไม่เคยเปิดใจให้ฟางบ้างเลย ทำไมล่ะคะ”ฟางถอนหายใจแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
“ผมบอกแล้วไงว่าด้านมืดของผมมันยังมีอีกเยอะคุณไม่มีทางเข้าใจหรอก”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็ทำให้ชั้นเข้าใจสิคะ แสดงให้เห็นให้ชั้นได้รู้จักตัวตนของคุณ ว่าคุณต้องการที่จะลงโทษชั้น
อีกเท่าไหร่ คุณถึงจะยอมเปิดใจให้กับชั้นบ้าง เอาเลยสิคะ”ฟางที่มองป๊อปปี้ที่ปิดตัวเองแล้วท้อ
ก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ งั้นมานี่สิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินนำฟางไปที่ห้องเล่นของชายหนุ่ม แล้วป๊อปปี้ก็รูดกางเกงของ
ฟางลง
 
 
 
 
 
 
 
“ลงไปนอนทาบกับโต๊ะ แล้วผมจะตีคุณตามโทษที่คุณทำ 1คุณกลอกตาใส่ผม 2คุณขึ้นเสียงใส่
ผม 3คุณผลักอกผม 4คุณขัดคำสั่งผมเรื่องข้อความ5คุณไม่เชื่อฟังคำสั่งผม ซึ่งข้อนี้สำคัญมากใน
สัญญานายและทาส ถ้าทาสไม่ยอมเชื่อฟังเจ้านาย ก็จะต้องถูกลงโทษแบบนี้ ดังนั้นผมจะตีคุณ
ทั้งหมด5ทีและคุณก็ต้องนับด้วยทุกครั้งที่ผมตีคุณ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆทำให้ฟางรู้สึกหวั่นใจ นี่เขาจะตี
เธอจริงหรือ เขาเห็นเธอเป็นทาสเหมือนเดิมจริงๆสินะ
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
ชายหนุ่มฟาดลงไปที่ก้นสวยของฟางครั้งแรกทำให้ฟางสะดุ้งโหยง
 
 
 
 
 
“นับสิฟาง ผมบอกให้นับ”ป๊อปปี้เอ็ดใส่เสียงดังจนฟางสะดุ้งอีกครั้ง
 
 
 
“1”ฟางเงียบสักพักก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
ครั้งที่2ชายหนุ่มได้ฟาดลงมาอีกครั้งจนฟางต้องกัดฟัน
 
 
 
 
 
“2”ฟางพูดออกมาและพยายามหายใจเพื่อไม่ให้น้ำตาตัวเองไหลออกมา หรือว่านี่คือความสุขของ
เขาที่ได้ทรมานเธอ
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะฟาดลงอีกครั้ง คราวนี้ชายหนุ่มเริ่มสังเกตเห็นร่างบางตัวเริ่มสั่น
 
 
 
 
 
 
“3”ฟางพูดออกมาทั้งน้ำตา ตอนนี้เธอเจ็บแต่ไม่ได้เจ็บที่เขาฟาดเธอ แต่เธอรู้สึกเจ็บที่หัวใจตัวเอง
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้แม้จะได้ยินเสียงร้องไห้ของฟางแต่เขาก็ยังฟาดลงไปที่ก้นเธอ
 
 
 
 
“4”ฟางทั้งร้องไห้ทั้งร้องออกมา ตอนนี้ใจของเธอเริ่มรู้สึกว่ามันเกินพอแล้ว หัวใจของเธอตอนนี้สั่ง
ให้เกลียดเขา เกลียดการกระทำที่โหดร้ายแบบนี้ อีกครั้งเดียวเท่านั้น ครั้งเดียวเท่านั้น
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
ครั้งสุดท้ายที่ดูเหมือนว่าป๊อปปี้จะชั่งใจในการฟาดอยู่พักหนึ่งแล้วฟาดลงไป
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาจับชั้น”เมื่อครั้งที่5จบลง ชายหนุ่มก็รีบเอาผ้าคลุมร่างบางและประคองกอดแต่ฟางกลับ
สะบัดตัวออกไป
 
 
 
 
 
 
“นี่คือสิ่งที่ตัวคุณต้องการจริงๆใช่มั้ยคะ คุณต้องการเห็นชั้นในสภาพแบบนี้ใช่มั้ยคะ”ฟางพูดทั้ง
น้ำตาแล้วสบตาป๊อปปี้ ชายหนุ่มจ้องมองเธอนิ่งด้วยสายตาที่เธอยากจะเดาว่าเขารู้สึกผิดรึเปล่า
เมื่อไม่ได้คำตอบ ฟางก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องนอน
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”ทันทีที่เข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของเธอ ฟางก็ทรุดตัวเองร้องไห้ลงกับเตียงนอน นี่คือ
ความจริงสินะ เขาแค่เห็นเธอเป็นแค่ที่รองรับอารมณ์เท่านั้นสินะ เธอมีค่าแค่ทำให้เขามีความสุข
เท่านั้นสินะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าร้องเลยนะฟาง ผมขอโทษ คุณอย่าเกลียดผมเลยนะ”เสียงเหมือนมีใครคนหนึ่งเข้ามาในห้อง
แล้วหย่อนตัวนั่งลงข้างทีเธอนอน ป๊อปปี้โน้มตัวเข้าหาฟางแล้วกระซิบลงข้างหูของฟาง ยิ่งทำให้
ฟางน้ำตาไหลออกมา
 
 
 
 
 
 
“มันก็คือความผิดของฟางเองล่ะค่ะที่เลือกที่จะให้คุณลงโทษฟางแบบนี้”ฟางค่อยๆลุกขึ้นแล้วนั่ง
มองป๊อปปี้ก่อนจะตอบ
 
 
 
 
 
 
“คุณอย่าไปจากผมได้มั้ยฟาง ผมไม่ต้องการให้คุณไปจากผม”ป๊อปปี้พูดออกมาแล้วมองฟางที่
กลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้
 
 
 
 
 
 
“ฟางเองก็ไม่อยากไปจากคุณเช่นกันค่ะคุณป๊อป เพราะฟางเองรู้สึกว่า ตัวเองเริ่มตกหลุมรักคุณเข้า
แล้ว”ฟางสารภาพความในใจออกมา แวบหนึ่ง ป๊อปปี้เงยหน้าสบตากับฟางด้วยสายตาที่ตกใจกับ
สิ่งที่ได้ยิน
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ฟาง คุณรักผมไม่ได้ เพราะคุณทำให้ผมมีความสุขไม่ได้”ป๊อปปี้พูดออกมาแล้วซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
“สิ่งที่คุณมีความสุขคือการทรมานฟางสินะคะ”ฟางปล่อยโฮออกมาทันทีที่ได้ยินคำพูดป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะฟาง ผมเคยบอกคุณแล้ว ผมคือคนไม่มีหัวใจ และไม่ใช่คนดีพอที่คุณจะรักผม
ได้”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นชั้นก็ขอให้คุณออกไปจากห้องนี้ เดี๋ยวนี้ ชั้นอยากอยู่คนเดียว”ฟางพูดออกมาแล้วขอให้ป๊อปปี้
ออกไป ชายหนุ่มองร่างบางที่ร้องไห้บนเตียงแล้วสั่งเขาก็จำเป็นต้องเดินออกไป ฟางร้องไห้อีก
ครั้งเมื่อชายหนุ่มปากเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เป็นของทุกอย่างที่คุณเคยให้ชั้น ชั้นวางไว้ตรงนี้นะคะ”ฟางที่จัดการแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้ว
หยิบโน้ตยุ้ค มือถือและกุญแจรถที่ป๊อปปี้เคยให้ไว้วาง แล้วมองกล่องโมเดลเครื่องบินที่เธอตั้งใจ
จะให้เขาไว้ระลึกถึงตอนที่มีความสุขด้วยกันที่ชียงใหม่ ฟางแอบวางมันข้างๆข้าวของที่ต้องคืน
ป๊อปปี้ ไม่มีอีกแล้วสินะต่อจากนี้
 
 
 
 
“เดี๋ยวผมให้ปลื้มขับรถไปส่งคุณที่บ้านแล้วกัน”ป๊อปปี้ที่นั่งตรงโซฟาไม่สบตาฟางแล้วพูด เมื่อฟาง
ได้ยินคำสั่งลาของป๊อปปี้ครั้งสุดท้ายที่ไม่คิดแม้แต่จะไปส่งเธอก็รีบหันหลังเดินออกไปจากห้อง
แล้วเข้าลิฟท์ไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าเข้ามาใกล้ ตอนนี้เรื่องของคุณกับชั้น เราจบกันแล้ว ลาก่อนค่ะ”ฟางสั่งป๊อปปี้
เสียงแข็งเมื่อกำลังกดลิฟท์แล้วชายหนุ่มเดินดุ่มๆเข้ามาหมายจะเข้าไปในลิฟท์กับเธอ
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้จ้องมองร่างบางที่ยืนอยู่ในลิฟท์ด้วยสายตาที่เศร้าลงไปก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
“ลาก่อนค่ะ ป๊อปปี้”ฟางสบตาชายหนุ่มครั้งสุดท้ายก่อนจะปิดลิฟท์ลง
 
 
 
 
 
 
ตอนนี้อาจจะทำร้ายจิตใจรีดเดอร์หลายคน ซึ่งไรเตอร์สารภาพว่าทำใจลำบากมากในตอนนี้ แต่จำเป็นต้องพิม สัญญาเลยว่า ตอนต่อไปไม่มีทำร้ายนางเอกอีกแล้ว
 
 
 
อย่าหายไปไหนน้า