You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางอยากจะลงไปดูรถคันใหม่ก็ได้นะครับ”ปลื้มชวนฟางคุยเมื่อหลังจากเขารับฟางลงมาจาก
คอนโดของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวฟางว่าฟางคงจะนอนพัก”ฟางพูดแล้วเหม่ออกไปข้างทาง
 
 
 
 
 
“คุณฟางอย่าเครียดเลยนะครับ เจ้านายต้องดูแลบริหารงานและคนเกือบหลายหมื่นที่เป็นลูกน้อง
ด้วยตัวคนเดียว ธุรกิจมากมายและงานรัดตัว อาจทำให้ไม่มีเวลาให้คุณฟางแต่เจ้านายก็ห่วงคุณ
ฟางนะครับ”ปลื้มสังเกตฟางแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ปลื้มคะ ฟางถามอะไรหน่อยสิคะ แล้วทาสหรือผู้หญิงคนก่อนๆของคุณป๊อปเค้าเป็นยังไง เหมือน
กับฟางมั้ยคะ”ฟางถาม
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงที่ผ่านมาของเจ้านายนั้น เค้าเกาะที่เปลือกของเจ้านายเท่านั้นล่ะครับ เมื่อทำให้เจ้านาย
พอใจก็เรียกร้องโน่นนี่ อยากได้รถ อยากได้กระเป๋า หรือข้าวของแพงๆ ซึ่งเจ้านายก็ยินดีให้ถือว่า
เป็นค่าตอบแทน แต่สำหรับผมนะครับ ผมมีความรู้สึกว่าคุณฟางแตกต่างจากทุกคนมากครับ ไม่
เรียกร้องและถ่อมตัว”ปลื้มพูด
 
 
 
 
 
“แต่การถ่อมตัวบางครั้งมันก็คือการกระทำของคนโง่ที่ยอมเค้าฝ่ายเดียว”ฟางพูดออกมาเศร้าๆ
 
 
 
 
“อย่าเศร้าสิครับคุณฟาง เอาเป็นว่าเจ้านายไม่เคยเห็นคุณเป็นคนโง่หรือลืมคุณแน่นอน เอาล่ะครับ
อย่าคิดมาก ถึงบ้านแล้วครับ”ปลื้มพูดก่อนจะจอดรถแล้วลงไปเปิดประตูรถให้กับฟางเดินลงมา
 
 
 
 
 
“แล้วคุณภาณุไปไหนแล้วล่ะฟาง”โทโมะเดินมาหาฟางที่ลงจากรถแล้วรีบถาม
 
 
 
 
 
“เค้าต้องไปทำธุระด่วนที่ภูเก็ตน่ะ เลยให้คนสนิทเค้ามาส่ง”ฟางพูดแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ฟางดูสวยขึ้นผิดหูผิดตาเนาะ เพราะเพื่อนใหม่อย่างคุณภาณุสินะ”โทโมะพูดขึ้นเมื่อสังเกตเสื้อผ้า
ที่ฟางสวมใส่
 
 
 
 
 
“ถึงแม้ฟางจะสวมเสื้อผ้าที่ราคาแพงขึ้น ฟางก็ยังเป็นฟางคนเดิมนะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้โทโมะ
 
 
 
 
 
“คนเดิมจริงหรอ หึ เจอกันไม่ถึงเดือนรู้จักกันซื้อรถให้กันแล้ว นี่ฟางคงจะเปลืองตัวเป็นของไอ้นัก
ธุรกิจนั่นอย่างที่น้องเฟย์กับพิมพูดกันสินะ”โทโมะพูดแล้วมองฟางด้วยสายตาดูถูก
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
ฟางตบหน้าเพื่อนชายทันที
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ เห็นฟางเป็นคนยังไงกัน ถ้าโทโมะคิดว่าฟางเอาร่างกายเข้าแลกอย่างที่พิมกับเฟย์พูด
จริงๆล่ะก็เราไม่ต้องมาพูดกันอีกแล้ว ฮึก ฮือๆ”ฟางที่อัดอั้นมาจากคอนโดป๊อปปี้ก็ระเบิดอารมณ์
ออกมาแล้วปล่อยโฮ
 
 
 
 
 
 
 
“ฟะ ฟางเป็นอะไรน่ะ โทโมะขอโทษฟาง อย่าร้องแบบนี้สิ”โทโมะตกใจรีบไปปลอบเพื่อนสาว
ทันที
 
 
 
 
 
“ฮือๆ เพราะมันต่งกันมากเลยใช่มั้ย เลยถูกมองว่าเป็นคนไม่ดี”ฟางร้องไห้หนักจนโทโมะก็ดึงไป
กอดแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ามันเหนื่อยมากนักฟางออกมามั้ย โทโมะยอมรับว่าตอนแรกเชื่อที่พวกนั้นว่าฟาง แต่มาคิดดูดีๆ
แล้ว ฟางก็คือฟางเพื่อนโทโมะคนนี้คนเดิม ถ้าไม่เชื่อเพื่อนตัวเองแล้วะเชื่อใครล่ะ ฟางไม่เอาไม่
เครียดไม่ต้องร้องนะ ถ้าเหนื่อยจากที่นี่ทั้งเรื่องงานและเรื่องนินทาพวกนั้น ฟางกลับบ้านมั้ย บ้าน
เชียงใหม่ที่เป็นสมบัติของพ่อแม่ฟาง ตอนนี้ยายศรีแกบ่นหาฟางตลอดเลยนะ เค้าคิดถึงฟางนะ”โท
โมะกอดปลอบฟางแล้วพูดถึงยายศรียายแถวบ้านสมัยเด็กของโทโมะและฟางที่เชียงใหม่ซึ่งเป็น
บ้านเดิมก่อนที่ฟางจะย้ายมาที่นครสวรรค์จนพ่อแม่เธอเสียชีวิตแล้วฟางย้ายเข้ามาทำงานที่
กรุงเทพ
 
 
 
 
 
“อื้อ ฟางคงจะไปเร็วๆนี้ล่ะ ขอบใจโทโมะมากนะ”ฟางปาดน้ำตาตัวเองแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะ ที่มัดจังหวะโทโมะกับฟาง”แก้วพูดตรงรั้วบ้านฟางหลังจากเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว
อดเศร้าไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ฟางกำลังเสียใจ เหมือนฟางเค้าเครียดเรื่องที่ถูกพวกเลขาคุณภาณุพูดนินทาว่าร้ายแบบนั้น
ผมสงสารเพื่อนผมจังเลยครับ ฟางเค้าตัวคนเดียวไม่มีใครแถมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีก แล้วเมื่อกี้
ผมสังเกตได้ว่า ฟางเองก็ไม่มีความสุขเลยเหมือนกับฝืนทำอะไรบางอย่างอยู่”โทโมะพูดตาม
ประสาที่คบกับฟางมาแต่เด็กแล้วรู้นิสัย
 
 
 
 
 
 
“นี่โทโมะคงชอบฟางมากสินะคะ เลยสังเกตฟางเค้าแบบนี้”แก้วพูดตรงๆ
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่หรอกครับ เอ่อ ผมก็แค่สงสารฟาง ถ้าผมเจอคุณภาณุอีกทีผมจะไปว่าเค้า โทษฐานที่เค้า
ทำให้ฟางไม่มีความสุข”โทโมะพูดตามตรง
 
 
 
 
 
“งั้นจะรออะไรล่ะคะ ไปหาพี่ป๊อปเลย”แก้วพูดก่อนจะลากโทโมะที่เฝือกขึ้นรถ
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวครับคุณแก้ว นี่จะไปยังไงล่ะเนี่ย”โทโมะเหวอ “อย่าได้กลัวเลยค่ะ มือชั้นนี้แล้ว เคยชนะการ
แข่งรถแค่2ปีซ้อนเอง ระยะทางกรุงเทพภูเก็ต จิ๊บๆ”แก้วยิ้มหวานก่อนจะสตาร์ทรถแล้วพุ่งออกไป
ด้วยความเร็ว
 
 
 
 
 
 
ปังๆ
 
 
 
 
 
เสียงเหมือนทุบประตูหน้าบ้านเช่าฟางในบ่าย3โมงวันอาทิตย์ทำให้ฟางที่กำลังสวมหูฟังซักผ้าอยู่
หลังบ้านนั้นสะดุ้งด้วยความตกใจเพราะเสียงมันดังมากก่อนที่ฟางจะเดินไปเปิดประตู
 
 
 
 
 
 
“โทโมะหรอ อ๊ะ คะ คุณป๊อป”ฟางเปิดประตูบ้านมาต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ที่อยู่ในเสื้อยืดที่เทา
เข้มกับกางเกงยีนส์ดูสบายตายืนหอบหายใจอยู่หน้าบ้านตัวเอง
 
 
 
 
 
“ว้าย คุณปีอปจะทำอะไรคะ”ฟางร้องเมื่อถูกอุ้มมาในบ้าน
 
 
 
 
 
“เป็นอะไร เห็นแก้วกับเพื่อนของฟางเค้าบุกมาหาผมที่รีสอร์ตแล้วโวยวายใหญ่บอกว่าผมทำให้คุณ
ไม่มีความสุข”ป๊อปปี้ถามแล้วนึกถึงเมื่อคืนที่แก้วโผล่มากลางดึกที่ภูเก็ตกับโทโมะเพื่อนของฟาง
แล้วแก้วโวยวายใส่เขาบอกว่าเขาเป็นผู้ชายแทนที่จะปกป้องดูแลฟางแต่กลับทำให้เธอถูกนินทา
รวมถึงโทโมะที่โวยวายใส่ว่าเขาทำให้เธอไม่มีความสุข ทำให้ป๊อปปี้ตกใจก่อนจะรีบบึ่งรถมาหาเธอ
ทันที ด้วยความร้อนรนและอยากรู้ว่าฟางเป็นอะไร
 
 
 
 
 
“โทโมะไปหาคุณหรอคะ รวมถึงคุณแก้ว สงสัยพวกเค้าคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่ค่ะไม่เป็นไร ฟางไม่
เห็นจะเป็นอะไรเลย พวกนั้นแย่จัง รบกวนคุณป๊อปหมดเลย ดูสิทิ้งงานมาแบบนี้”ฟางฝืนยิ้มก่อนจะ
เดินไป ป๊อปปี้รีบดึงฟางมานั่งตัก
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย”ฟางต้องร้องเมื่อก้นถูกกระแทกเข้าที่หน้าตักชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“แดงขนาดนี้เลยหรอ เดี๋ยวผมทายาให้นะ”ป๊อปปี้รีบจับฟางนอนคว่ำก่อนจะเปิดก้นแล้วพบว่ารอย
แดงจากการตีของเขาบวมแดงอยู่ แล้วชายหนุ่มก็รีบหายาทาเพื่อบรรเทาความปวดให้ฟางอย่าง
อ่อนโยน
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวฟางจัดการเองได้”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดชายหนุ่มพยายามพูด
 
 
 
 
 
“ผมก็ลืมไปว่าผมเป็นคนต้องการคุณไม่ใช่ว่าคุณเต็มใจเป็นทาสของผม แดงขนาดนี้แล้วร้องไห้
แบบนั้น ผมรู้จากปลื้มแล้วนะที่คุณคุยกับปลื้มบนรถ ไม่ไหวไม่อยากทำทำไมไม่บอกผม”ป๊อปปี้รีบ
พูด
 
 
 
 
 
 
“ชะ ชั้นไหวสิคะ ก็เป็นทาสของคุณยังไงชั้นต้องไหว อื้อ”ฟางรีบพูดก่อนจะถูกชายหนุ่มบดจูบไป
ทันที
 
 
 
 
 
 
“คุณนี่โกหกไม่เนียนเลยนะที่รักแบบนี้ผมต้องลงโทษทาสของผมแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะโถมตัว
เองขึ้นคร่อมแล้วลองดึงกางเกงของฟางร่นลงไปกองกับพื้นจากนั้นก็เอามือหน้าลูบไล้ที่ก้นสวย
ของร่างบาง แล้วสังเกตเห็นว่าฟางตัวสั่น
 
 
 
 
 
 
“เห็นมั้ย คุณไม่ชอบมันจริงๆด้วย ทำไมคุณต้องยอมผมเมื่อวานด้วยทั้งๆที่ใจคุณไม่อยาก
ทำ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นนั่งแล้วดุฟาง
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ก็ชั้นเป็นทาสคุณนี่คะ ยังไงก็ต้องยอมเจ้านาย”ฟางพูดก่อนจะถูกป๊อปปี้บดจูบอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“ผมเป็นนายก็จริง แต่ถ้าสิ่งไหนที่ทาสไม่เต็มใจผมก็จะไม่ทำ ทำไมคุณไม่พูดว่าคุณไม่ชอบ แค่
คุณบอกว่าไม่ทำโทษแบบนั้นผมก็ไม่ทำคุณหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงฟางไปกอดแน่น ฟางใจเต้นรัว
เมื่อถูกร่างสูงดึงไปกอดแบบนั้น
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็แค่กลัวว่าถ้าชั้นไม่ยอมชั้นจะเสียคุณไป”ฟางพูดออกมาทำให้ป๊อปปี้ชะงัก ก่อนจะมองฟาง
ด้วยสายตาอ่อนลง
 
 
 
 
 
 
“คุณเป็นของผมนะกระต่ายน้อย ทำไมผมต้องทิ้งคุณไป นอกซะจากคุณน่ะทิ้งผมเอง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะชั้นไม่มีวันทิ้งคุณหรอกค่ะ”ฟางรีบพูดทันที ทำให้ป๊อปปี้อดยิ้มออกมาไม่ได้
 
 
 
 
 
“ทีหลังมีอะไรก็พูดกันตรงๆนะ ถึงแม้ผมจะชอบบงการ ต้องการทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองพอใจก็
จริง แต่เรื่องแบบนี้ถ้าทาสไม่เต็มใจผมก็ไม่ทำ เพราะผมจะมีวิธีจัดการลงโทษทาสแบบอื่นในแบบ
ของผม”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“แล้วคุณจะลงโทษทาสแบบนี้หรอคะ”ฟางถามหวั่นๆก่อนจะพยายามสวกางเกงขาสั้นตัวเอง แต่
ป๊อปปี้รีบคว้ามือ
 
 
 
 
 
“ก็ลงโทษในแบบนี้ไง”ป๊อปปี้พูดจบก็ดันฟางลงไปนอนที่โซฟาดังเดิมก่อนจะถอดเสื้อฟางออก
แล้วปลดตะจอบรา
 
 
 
 
 
 
“คะ คุณป๊อป นี่กลางวันอยู่เลยนะคะ”ฟางหน้าแดงจัดเมื่อรู้ว่าป๊อปปี้จะทำอะไรต่อไป
 
 
 
 
 
“กลัวอะไร ในนี้มีแค่เรา2คน หืม ผมขับรถมาตั้งไกล มาให้ผมกินซะดีๆที่รัก”ป๊อปปี้ก้มลงซุกไซร้ที่
อกสวยก่อนจัดการลงโทษฟางในอีกวิธีของเขา โดยที่ฟางเองก็โอนอ่อนยอมรับสัมผัสนั้นตลอดทั้ง
บ่าย
 
 
 
 
 
 
นั่นไง ใครส่าคุณป๊อปของเราเค้าทำร้ายนางเอกเป็นอย่างเดียวที่ไหน เค้ามาหาเเล้วนะ
 
 
 
อยากรู้ความรักคู่นี้จะเป็นไงต่อต้องติดตามน้าาาาา