You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณภาณุคะ เดี๋ยวคืนนี้จะมีประชุมด่วนกับหุ้นส่วนทางอเมริกานะคะ”พิมเดินเข้ามารายงานตาราง
การประชุมให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมเคยบอกคุณแล้วไม่ใช่หรอพิมว่า ตั้งแต่เย็นวันศุกร์จนถึงวันอาทิตย์ ผมไม่เข้าบริษัท”ป๊อปปี้พูด
นิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
“แต่หุ้นส่วนใหญ่เค้าว่างวันนี้ตอนเย็นเท่านั้นนะคะ”พิมแม้จะแปลกใจที่ป๊อปปี้ไม่ว่างตอนช่วงเวลา
วันศุกร์เย็นจนถึงวันอาทิตย์แต่เธอก็ไม่เคยถาม เพราะเท่าที่ดูป๊อปปี้เป็นคนเงียบขรึมและจริงจังกับ
งานอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็ได้ แต่ผมรักษาเวลานะ ประชุมเสร็จไม่เกิน2ทุ่ม ตามนี้ ถ้าเลทผมจะไม่อยู่แล้ว”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลพี่ชาย”สักพักเขื่อนและแก้วก็เปิดประตูเข้ามาหาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“อ้าว เขื่อน แก้ววันนี้นึกยังไงเนี่ยถึงมาหาพร้อมกันที่ทำงานแบบนี้”ป๊อปปี้ยิ้มให้กับรุ่นน้องทั้ง2
 
 
 
 
 
“คือแก้วจะมาชวนน่ะค่ะ ว่าเสาร์นี้แก้วจะเปิดร้านกาแฟแล้ว พี่ป๊อปต้องไปให้ได้นะคะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ใช่ๆ แล้วอย่าลืมเอาสาวน้อยคนนั้นที่พี่ป๊อปควงเค้ามางานที่รีสอร์ทไปนะครับ”เขื่อนรีบแซวทำให้
พิมชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใครกัน”พิมหลุดปากพูดออกมาเสียงดังทำให้แก้ว เขื่อนและป๊อปปี้หันไปมองหน้าเธอเป็นคาเดียว
 
 
 
 
 
 
“คุณพิม ออกไปทำงานเถอะผมจะคุยกับน้องผม”ป๊อปปี้พูด พิมจำเป็นต้องออกห้องมาแต่ก็ไม่วาย
แอบฟังหน้าห้องอยู่ดี
 
 
 
 
 
“อะไรคะทำไมแก้วตกข่าว พี่ป๊อปควงสาวที่ไหน บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”แก้วรีบซักชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
“นี่ถึงขนาดควงไปให้คุณลุงคุณป้าและพี่จงเบรู้จักด้วยนะจะบอกให้”เขื่อนรีบพูด
 
 
 
 
 
“พอเลยเขื่อน ก็ฟางเค้าเป็นเพื่อนพี่ พี่ก็พาเพื่อนไปให้พ่อแม่กับพี่จงเบรู้จักสิ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“แต่เดี๋ยวนะคะ พี่ป๊อปไม่ค่อยมีเพื่อนที่ไหนนี่คะ คุณฟางเค้าเป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง บอกมาเลย
นะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วชั้นบอกเลยนะว่า วันที่พี่ป๊อปพาฟางเค้าไปหาคุณลุงคุณป้านะ ตอนนั้นจินนี่ก็อยู่ บอกเลยว่ายั
ยนั่นหน้านี่หงิกเลยเมื่อถูกแย่งซีน 5555สะใจชะมัด”เขื่อนพูดตามที่เห็นเหตุการณ์ในวันนั้นให้แก้ว
ฟัง
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลย เขื่อนหัวเราะผู้หญิงแบบนี้ เดี๋ยวสาวๆก็ไม่เข้าหาหรอกน่า”แก้วพูดแล้วขำกับเขื่อนที่ทั้ง
แสบและปากร้ายกับสาวๆที่ชอบเข้าหาป๊อปปี้ ไม่แปลกที่เขาจะถูกคิดว่าเป็นเกย์หึงป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ไม่เข้าหาสิดี เดี๋ยวจะเข้าหาเอง เพราะผู้หญิงสมัยนี้ที่จับผู้ชายน่าเบื่อ”เขื่อนพูดแล้วเดินไปนั่งที่
โซฟา
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แก้วไปก่อนนะทุกคน พอดีว่าติดธุระ”แก้วพูดเมื่อเห็นมือถือมีใครคนหนึ่งโทรเข้ามาแล้วรีบ
ออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พี่ป๊อปว่ายัยแก้วจะแอบคุยกับใครอยู่รึเปล่าน่ะ”เขื่อนถาม
 
 
 
 
“ทำไม หึงหรอ”ป๊อปปี้ย้อน
 
 
 
 
 
“จะบ้าหรอพี่ เพื่อนกัน แค่สงสัยไง เห็นแก้วยิ้มแบบนั้น เลยคิดว่า ถ้ามีนะ พวกเราต้องช่วยสแกน
หนุ่มๆให้ยัยแก้วนะ เพราะยัยนั่นน่ะโลกสวยอยู่ด้วย”เขื่อนรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“แล้วพี่ต้องสแกนด็กฝึกงานคนนั้นให้มั้ยเขื่อน”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป สแกนอะไร ผมไม่ได้คิดอะไรกับยัยนั่นสักหน่อย ก็แค่คุยด้วยแล้วขำดี ชอบคิดว่าผมเป็น
เกย์”เขื่อนพูดแล้วคิดถึงเฟย์ที่ตอนก่อนเข้าห้องมาแล้วเขาพึ่งซื้อลิปกลอสสีใหม่ที่กำลังฮิตไปให้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีจังที่โทโมะยังไม่ทานอะไร นี่ซื้อขนมมาฝากเต็มเลย”แก้วพูดเมื่อเดินเข้ามาที่บ้านพักชายหนุ่ม
พร้อมชูถุงขนมใบโตให้โทโมะ เพราะหลังจากที่เธอทักโทโมะจนตกต้นไม้ไปนั้น ชายหนุ่มก็แขน
หักต้องใส่เฝือกอ่อนอยู่2เดือน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงวันนี้ที่ผมโทรหาคุณแก้วเพราะว่าผมจะเอาเงินค่ารักษาพยาบาลมาคืนให้น่ะครับไม่ต้อง
ลำบากซื้อของอะไรมาเยอะแบบนี้เลย”โทโมะพูดแล้วยื่นเงินให้แก้วด้วยความเกรงใจ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก แก้วอ่ะก็มีส่วนทำให้โทโมะต้องเจ็บตัวแบบนี้งั้นเดี๋ยวแก้วเอาอะไรให้ทาน
นะ”แก้วพูดแล้วเดินไปแกะอาหารที่ตัวเองเอามาด้วย พลางมองไปรอบๆบ้านโทโมะที่ยังรก ตาม
ประสาคนอยู่คนเดียว
 
 
 
 
 
 
“เกรงคุณแก้วจริงๆ เอ่อ ห้องผมอาจจะรกไม่ค่อยได้จัดให้เข้าที่เข้าทางต้องขอโทษด้วยนะ
ครับ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ แก้วไม่ถือ ทานอะไรสักหน่อยสิคะเดี๋ยวเย็นหมดแล้ว”แก้วพูดแล้วนั่งมองโทโมะที่นั่ง
ทานซุปที่ตัวเองหัดทำเองมาเพื่อให้ชายหนุ่มไป ยิ้มไป ก่อนจะแกะขนมที่ตัวเองซื้อมาให้ชายหนุ่ม
กินอย่างมีความสุข
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สวัสดีตอนเย็นค่ะปลื้ม วันนี้ทำไมถึงมารับเช้าจังเลยคะ”ฟางแปลกใจเมื่อวันนี้เธอได้ข้อความของ
ป๊อปปี้ว่าให้เลิกงานแล้วออกมารอที่หน้าบริษัทเลยไม่ต้องกลับไปที่บ้านเช่า เขาจะให้ปลื้มไปรับ
 
 
 
 
 
 
“คุณภาณุกลัวคุณฟางจะรอนานน่ะครับเลยให้ผมมารับคุณฟางก่อน”ปลื้มพูดพลางขับรถพาฟางมา
ที่บริษัทจิระคุณ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วพาฟางมาที่บริษัททำไมคะเนี่ย”ฟางแปลกใจกว่าเก่าเมื่อเห็นปลื้มพาเธอเข้ามาด้านใน เธอ
กวาดสายตามองในบริษัทยามเย็นที่ไม่ค่อยมีพนักงานแล้ว ถึงจะเหลืออยู่บ้างก็เป็นส่วนน้อย
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้คุณภาณุมีประชุมด่วนกับหุ้นส่วนทางอเมริกาเลยให้ผมพาคุณฟางมารอแล้วรวดไปที่คอนโด
คุณภาณุเลยหลังเลิกประชุมตอน2ทุ่ม เดี๋ยวทานอะไรรองท้องก่อนนะครับ”ปลื้มพูดแล้วเดินนำฟาง
มาที่ห้องทำงานของชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“เธอมาทำอะไรที่นี่ไม่ทราบ นี่คุณภาณุเค้าก็ไม่มีสัมภาษณ์อะไรกับนิตยสารเธอแล้วนิ”เฟย์เดินเข้า
มาพูดกับฟางเมื่อเห็นฟางเดินมากับปลื้มแล้วกำลังจะเข้าห้องป๊อปปี้ไปก็รีบปรี่มาพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ นี่ป็นแขกคนพิเศษของคุณภาณุ อย่าเสียมารยาทแบบนี้สิ”ปลื้มพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีเนาะ อีแค่นักข่าวสาวธรรมดาๆ ได้ไปงานเลี้ยงครบรอบของรีสอร์ตจิระคุณพร้อมกับคุณภาณุ
แถมยังถูกพาไปรู้จักกับพ่อแม่และคนในครอบครัว ตอนนี้ก็มากับคนสนิทคนสำคัญเพื่อมารอคุณ
ภาณุอีก VIPจริงๆ”เฟย์พูดเมื่อปลื้มเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ได้เป็นแขกVIPของคุณปะ เอ้ย คุณภาณุหรอกค่ะ”ฟางรีบพูดเมื่อรู้สึกถึงสายตาไม่เป็นมิตร
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่แล้วมาทำไม ทั้งๆที่วันนี้คุณภาณุมีประชุมสำคัญ นี่เธอกับเค้าน่ะมันคนละชั้นกันแท้ๆเค้าออก
จะรวยเพอเฟ็ค แต่เธอน่ะก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆไม่ใช่ไฮโซเซเลปอะไร นี่คงจะใช้เรือนร่างตัวเองเข้า
แลกล่ะท่า”เฟย์แขวะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เย็นป่านนี้ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก”เขื่อนที่เดินกลับเข้ามาในบริษัทป๊อปปี้เห็นเฟย์อยู่กับฟางก็
เดินมาหา
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่ต้องหรอกค่ะปลื้ม ไม่ต้องก็ได้ ฟางไม่หิว”ฟางเหวอเมื่อปลื้มเดินมาพร้อมกับซูชิเซ็ทเล็ก
เพื่อเป็นของว่างรองท้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ขนาดไม่ใช่แชกVIPยังขนาดนี้ ต่อไปก็คงพากันไปกินบนเตียงสินะ”เฟย์มองฟางแล้วส่ายหน้า
ทำให้ฟางซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ชะนี ดูพูดเข้า ปากเนี่ยต้องครอบตะกร้อไว้มั้ยยะจะได้เลิกกัดจิกชาวบ้านเค้า นี่ฟางเค้าจะมาทำ
อะไรที่นี่แล้วยังไง ไปยุ่งอะไรกับเค้าด้วย หล่อนก็แค่ลูกน้องนะ อย่ายุ่งเรื่องของเจ้านาย”เขื่อนรีบ
สวมบทบาททำเป็นวีนเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
“เงียบไปเลยย่ะ นายเองก็เทียวตามติดคุณภาณุแบบนั้นไม่หึงรึไงที่มีผู้หญิงมาหาคุณภาณุ”เฟย์ว่า
กลับ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ย่ะ เพราะชั้นใจกว้าง อุ้ยตายแล้ว เดี๋ยววันนี้มีมิดไนท์เซลล์ มานี่เลย ไปช่วยชั้นถือของช้อปปิ้ง
ไม่ต้องอยู่มันแล้วย่ะบริษัทน่ะเลิกงานแล้ว”เขื่อนรีบเปลี่ยนประเด็นลากเฟย์ที่ฮึดฮัดจะเอาเรื่องฟาง
ออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่น่ามาที่นี่เลย ฟางไม่เหมาะกับคุณป๊อปเลยสักนิดจริงๆ”ฟางพูดเมื่อเขื่อนและเฟยืเดินไป
แล้ว
 
 
 
 
 
 
“อย่าคิดมากสิครับ ตั้งแต่ผมรู้จักคุณภาณุมา ผมรู้สึกว่าคุณภาณุน่ะสนใจคุณเป็นพิเศษและแตก
ต่างจากสาวคนอื่นๆที่เคยผ่านมาที่มีความต้องการคุณภาณุมากและเรียกร้องจนน่ารำคาญ”ปลื้มพูด
 
 
 
 
 
 
 
“มาแล้วหรอ พอดีเลย วันนี้ประชุมเสร็จไวงั้นไปกันเลยมั้ย ผมเหนื่อยมากเลย”ป๊อปปี้เดินออกมา
จากห้องประชุมเห็นปลื้มที่พาฟางมาหาแล้วแต่ยังไม่เข้าไปรอในห้องก็รีบเดินปรี่มาหาฟางแล้วโอบ
เอว
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คุณป๊อปไม่เอาสิคะ นี่มีแขกมีคนอื่นเบอะแยะแบบนี้”ฟางเหวอไม่คิดว่าป๊อปปี้จะทำแบบนี้ต่อ
หน้าทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ให้มันเป็นเรื่องของคุณสิ ไปหาอะไรกินกันเถอะนะ ก่อนที่ผมจะกินคุณทั้งตัวตอนนี้”ป๊อปปี้ไม่
สนใจใจรีบพูดกระซิบข้างหูก่อนจะโอบเอวฟางเดินออกไปที่รถ โดยมีปลื้มเดินตามไปติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่น่ะหรอนักของคุณภาณุ”พิมที่เก็บเอกสารเดินออกมาเห็นภาพป๊อปปี้และฟางก็พูดเสียงแข็งด้วย
ความอิจฉา
 
 
 
 
 
 
 
เห้ออออ เวลาป๊อปอยู่กับคนอื่นล่ะเคร่งขรึม แต่พอฟางมาแล้วกลับกลายเป็นผู้ชายขี้อ้อนไปเลย
แต่ละคนก็มองว่าฟางเป็นผู้หญิงน่าอิจฉา แล้วฟางจะรอดมั้ยน้อ