Love Comeback

   “อื้อออออ ซ...เซฮุนนาาา~~~~ ”ร่างเล็กเมื่อเห็นว่าตัวเองกับเซฮุนเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว ก็ผลักอีกฝ่ายติดกำแพงทันที ในขณะที่เซฮุนก็ไม่ได้ว่าอะไร ยอมอยู่ภายใต้อาณัติของคนตัวเล็กแต่โดยดี นานแค่ไหนแล้วนะที่เซฮุนไม่ได้โดนออดอ้อนโดยคนตากวางข้างหน้านี้ เซฮุนคิดถึงมัน โหยหามันเหลือเกิน.....

 

     “เรียกทำไมครับ หื้ม?” เซฮุนถามพลาง ส่งมือไปลูบไล้แผ่นหลังเนียนผ่านเนื้อผ้าบางๆที่ร่างเล็กใส่อยู่

     “งื้อ ช....ช่วยฉันหน่อยนะ ....ฉ ฉันร้อนจะตายแล้ว” ร่างบางพูดพร้อมกับขยับเรือนกายอ้อนแอ้นเข้าไปบดเบียดกับกายหนาของร่างสูง ส่งแขนเรียวน่าสัมผัสคล้องลำคอแกร่งของเซฮุนไว้อย่างหวงแหน ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปเป็นฝ่ายเริ่มจูบเซฮุนก่อน

 

     “อื้ม...” เซฮุนครางอืออาในลำคอเสียงต่ำ ยืนรับสัมผัสจูบ ที่ทั้งหวานหอม และเร่าร้อน รบเร้าให้ความอดทนของเซฮุนเอง แทบจะพังลงไปไม่เหลือซาก!

 

เซฮุนอุ้มพาร่างบางมาที่ระเบียงห้องทั้งที่ยังมอบรสจูบวาบหวานให้กันและกันกึก!! ฟึ่บ!!

 

     “นาย...จะทำ อึก ...อะไร...” กรอบหน้าหวานชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อที่ผุดออกมา ส่วนหนึ่งมาจากแรงอารมณ์ แต่อีกส่วน คือ ความกลัว....

     “ข้างในห้องมันร้อน....” ร่างสูงไม่สนใจแม้แต่อาการกลัวของอีกฝ่าย แต่กลับยังจับร่างเล็กมัดกับระเบียงต่อไปอย่างใจเย็น แต่ท่าที่จับมัดเนี่ยสิ

     “นายจะบ้าหรือไง!! เดี๋ยวคนก็เห็นหรอก!!” ร่างเล็กดิ้นขลุกขลักเมื่อรู้ว่าชะตากรรมต่อไปจะเป็นอย่างไร

 

     เซฮุนผละออกมาจากตัวร่างบางที่ตนเองพึงจับมัดจัดท่าทางให้เสร็จสรรพ กายบางที่ผิวออกสีชมพูบ่มระเรื่อเพราะต้องลมอ่อนๆจากระเบียง กำลังถูกจับให้กึ่งนอนหงาย หลังพิงระเบียงเหล็กเย็นๆ ในขณะที่ถูกจับให้ขาเรียวนั้นให้พาดกับโซฟาตัวเล็กที่ตั้งไว้ด้านนอก ทำให้กลายเป็นว่า ช่วงล่างถูกยกขึ้นสูงจนลอยจากพื้น...

 

     “เรามาเล่นเกมกันดีกว่าเสี่ยวลู่...” ร่างสูงค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าของลู่หานออกช้าๆ เรียกอัตราการเต้นของหัวใจดวงน้อยๆให้สั่นไหวได้เป็นอย่างดี จนสุดท้าย ร่างบางก็เปลือยเปล่าโชว์ผิวขาวๆดุจหิมะ

 

      “ถ้าฉันสามารถทำให้นายเสร็จได้แค่ฉันใช้ปาก....” ร่างสูงจรดริมฝีปากตั้งแต่หน้าท้องแบนราบ ขบเม้มทำรอยไว้เป็นสีจางๆ พลางแกล้งเลื่อนลิ้นลงไปในแอ่งสะดือสวย เดาะลิ้นแกล้งอย่างหยอกเย้า หารู้ไม่ว่าการกระทำนั้น มันทำให้ลู่หาน....

 

      “กรี้ดดดดดด!! อึก ...อ๊าาาา....!! ซ....เซฮุน.....ฉันเสียวววว อื้ออออ~~~~~” แทบขาดใจ....

      “ฉันจะหยุดแกล้งนายแค่นั้น....” เลื่อนริมฝีปากร้อนระอุมาจนถึงต้นขาขาวอย่างอ้อยอิ่ง ดูดฟัดเนื้อเนียนเหมือนมาชเมลโล่ขาวๆ

      “............” กวางน้อยเกร็งตัว แข็งทื่อเหมือนท่อนไม้ ทำไมนะ ใจขัดขืนสัมผัสของคนตรงหน้าแทบตาย.... แต่ลึกๆในจิตใต้สำนึก กลับต้องการ....

     

      “อื้มมมม หวาน... หวานเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน...”

 

      “.............” ยอมแล้ว... ยอมแล้วทุกอย่าง

      ‘หนีออกมาลู่หาน...’

      “.....!!!” เสียงอะไร.... เสียงที่ลู่หานได้ยินเมื่อกี้คืออะไร ทำไมเสียงมันถึงเหมือน แม่...

เป็นไปไม่ได้ แม่ของฉันตกหน้าผาตายไปแล้ว!!!

 

          “เป็นอะไรไปครับเด็กดี....” ร่างสูงช้อนสะโพกมนขึ้นมาให้อยู่ระดับริมฝีปาก ในท่าที่เปิดเผย และน่าอับอาย สะโพกมนลอยโด่งแตะแก้มสากของร่างสูง ดูยังไง ก็ยั่วกันชัดๆ

 

            “ป...เปล่า อ้ะ!!! อ๊าาาาา!!!!... มะ... อึก อาาาาา.....” ร่างเล็กหวีดร้องเสียงดังลั่นระเบียงห้อง ข้อมือขาวที่ถูกพันธณาการไว้ ขยับไปมาจนข้อมือแดงแจ๋ สะโพกลอยโด่งเหมือนถูกไฟช็อตไปทั้งร่าง ทำไม มันเสียวขนาดนี้....

 

            เซฮุนไล้เลียอย่างเอาใจร่างบาง ส่งเรียวลิ้นร้อนชื้นวนรอบๆช่องทางสีหวาน พลางแกล้งส่งเรียวลิ้นร้อนเข้าไปควงสั่นๆในช่องทางคับแคบอย่างนึกกลั่นแกล้ง แกล้งควงลิ้นออกมาเลียหนักๆที่ฝีเย็บ ชองทางรักตอดตุบๆอย่างน่าเอ็นดู

 

            ฟันเรียงสวยแข็งแรงขบกัดช่องทาง ดูดดุนจนเกิดเสียงเฉอะแฉะของน้ำลาย

            จ๊วบๆ!!

          “อ๊างงงงงงงงงงงง!!! ต...ตรงนั้น!! .....มะ....ไม่!! อ้าาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ร่างสูง ส่งเรียวลิ้นร้อนเข้าไปปรนเปรอด้านในของช่องทางสีหวาน กระแทกสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าออกหนักๆจนกระแทกโดนจุดลับในร่างกายของร่างบาง ลู่หานดิ้นเร่าส่ายไปมาเหมือนแมวถูกยาเบื่อ แต่นี่ไม่ใช่ยาเบื่อ มันคือยารัก.....

            ผ่านไปกี่ปีๆ เซ็กส์ของนาย....ไม่สิ การร่วมรักของนาย ก็ยังดุดันเหมือนเดิม ทั้งดุดัน เร่าร้อน แต่ก็อ่อนโยนในเวลาเดียวกัน ไม่มีใครทำให้ฉันรักได้เท่านายจริงๆเซฮุน

 

            “ปากปฏิเสธิ...แต่ร่างกายนายมันกลับตอบสนองฉันดีชะมัด”เสียงแหบพร่าพูดอู้อี้เนื่องจากปากยังคงปรนเปรอให้ร่างบางตรงหน้าได้สุขสม ไม่วายส่งมือข้างนึงไปบีบเค้นแก่นกายเล็กจน ลู่หานครางไม่ได้ศัพท์ หน้าตาบิดเบี้ยวอย่างต้องการสัมผัสของอีกฝ่าย มือหนาบีบเค้นแก่นกายเล็กอย่างเชื่องช้าเนิบนาบ อีกข้างบีบเค้นสะโพกมนจนเป็นรอยช้ำแดง พลางเลื่อนริมฝีปากดูดอมลูกแก้วสีหวานสองลูกของร่างบางอย่างไม่นึกรังเกียจ

 

            ทั้งสองนัวเนียกันจนแทบจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว.....

 

            ‘ลู่หาน!!!.....แม่บอกให้หนีออกมาจากเด็กนั่น!!!!!’ เงียบน่า!!!

 

            ฟึ่บ!!!!!! สวบ!!!!

 

      

            “อ๊าาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!......” ขาเนียนถูกจับพาดบ่าแกร่ง แรงกระแทกจากช่วงล่างโหมเข้าสู่ร่างน้อยจนเสียวซ่าน ขาขาวที่ตั้งชันกับบ่าของร่างสูง หงิกหงอจนไร้สีเลือด ซีด.....จนน่ากลัว....

 

            ปั่กๆๆๆๆๆๆๆ!!!!! แรงกระแทกกระแทกเข้ามาเรื่อยๆ จนลู่หานได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งออกมา  ทำไมมันรุนแรงขนาดนี้....แล้วทำไม ตัวนายเย็นขนาดนี้เซฮุน....

 

            “อา...ลู่หานของผม” สอบเอวหนาใส่อย่างรุนแรง จนลู่หานเริ่มผ่อนจากความเสียวกลายเป็นความเจ็บแสบที่ช่องทางด้านหลัง

 

               “อึก....ซ....เซฮุน...อ้า!...พ...พอก่อน.....อ๊างงงงงงงงง” ร่างสูงไม่สนใจคำร้องขอจากร่างเล็ก ตอนนี้ร่างสูงคิดอย่างเดียวว่า....เขาจะต้อง....ได้ครอบครองกวางน้อยตรงหน้า... ทั้งร่างกาย จิตใจ และเลือดเนื้อของลู่หาน!!!!

 

          เซฮุนบดอัดแก่นกายใหญ่คับพองเข้าช่องทางชุ่มเลือดอย่างรวดเร็วและรุนแรง หมุนควงเอวอย่างชำนาญ อัดกระแทกความคับพองโดนจุดกระสันในช่องทางตอดรัด รัดจน เขาแทบจะเสร็จอยู่ให้รู้แล้วรู้รอด.....

            “อัก!.....กรี้ดดดดด อ๊า.....อื้อออออออออ!!!!!!”

 

 

ฟึ่บ!! ข้อมือบางที่เสียดสีกับเชือกที่ถูกมัดไว้โดยคนร่างสูงตั้งตาแรก ร่วงลงบนพื้นอย่างหมดแรง เมื่อผ่านการดิ้นรนเอามือออกมาค่อนข้างนาน ไม่ไหว.... ไม่ไหวแล้ว ต้องทำอะไรสักอย่าง ขืนปล่อยไว้แบบนี้ ตัวเองได้ระบมไปทั้งตัวแน่

 

 

 

            พลั่ก!!!

 

            “เดี๋ยวฉันทำให้นะ” ร่างบางพูดพลางผลักให้ร่างสูงนั่งเอาหลังพิงระเบียงห้อง ก่อนจะขึ้นไปนั่งคร่อมทับบนหน้าท้องแกร่งสมชายชาตรี มือบางลูบไล้ลอนกล้ามเนื้อสวยงามของอีกฝ่าย ก่อนจะพลิกตัว หันหลังให้ร่างสูง ทั้งๆที่ด้านล่างยังเชื่อมต่อกัน ส่งผมให้แก่นกายใหญ่แทรกเข้าไปลึกมากขึ้น

 

 

 

            “หึ...” ร่างสูงมองแผ่นหลังบางที่ขยับเอวขึ้นลง เหมือนนางฟ้าเต้นระบำบนร่างกายตนเอง

 

            “ซี้ด....” ลู่หานกัดปาก ซี้ดอย่างเสียวกระสัน เงยหน้าสบท้องฟ้า สายตราพร่ามัว ดวงตาหวานดุจกวางเบิกว้าง เมื่อเห็นพรจันทร์เต็มดวงสีแดงฉาน ใช่สิ...คืนนี้มันคืน พระจันทร์สีเลือด.... เพราะเหตุนี้ใช่มั้ย เซฮุนถึงพาเขาออกมาทำอะไรข้างนอก อยากให้ฉันเห็นสินะ..โรแมนติกจริงๆ

 

 

 

            “อ้ะ!! ” ร่างบางผวาเยือก เมื่อร่างสูง ส่งมือ ‘เย็นเฉียบและขาวซีด’ มารูดรั้งแก่นกายเล็กที่มีน้ำปริ่มใกล้ถึงฝั่งฝันทุกที ในหัวลู่หานขาวโพลน เขามองเห็นพลุหลากสีแตกกระจายอยู่บนท้องฟ้าสีเลือดลู่หานเร่งขย่มเอวตรงกับจังหวะที่เซฮุนเด้งกระเด้าเอวสวนขึ้นมา เสียวจน น้ำตาเล็ด...

 

 

 

          “พระจันทร์สีเลือดมันมีความหมายสองความหมายนะ ...อา ..มันจะมีแค่คู่แท้กันเท่านั้นที่จะได้เห็นมันพร้อมกัน...”

 

 

 

          “อึก....ค....ควมหมาย อ๊า...แรกล่ะ” ร่างบางขย่มเอวอย่างบ้าคลั่ง ไม่เคยมีใครทำให้เขาเสพติดในรสการ์มได้ขนาดนี้เลย....ไม่เลย...หรือเป็นเพราะเขาไม่เคยมีใคร

 

 

 

            “ความหมายแรก...มันแสดงให้เห็นว่า คุณคือคนรักของผม” ร่างสูงเลื่อนใบหน้าขึ้นจูบซับขมับชื้นเหงื่ออย่างทะนุถถนอม พลางควงเอวร่อนใส่ร่างด้านบนอย่างกระสันยาก

 

 

 

            “อ้ะ.....ล.. แล้วอีกความหมายล่ะ ...อ๊าาาา”

 

 

 

          “อีกความหมายคือ....”

 

 

 

          ‘ได้โปรดลู่หาน... ฟังแม่ ถอยออกมา’

 

 

 

          “คุณไม่ใช่แค่คนรักของผม.... แต่คุณจะเป็นทั้งบริวารของผม ที่ต้องพลีทั้งกายและใจ ให้ผมเพียงคนเดียว”

 

          “.....!!!”

 

            “อา...ลู่หานของผม” ร่างสองร่างควบกันเหมือนม้าพยจน์ใกล้เจอจุดหมาย จนในที่สุด

 

          “กรี้ดดดดดดดดดด!!!!!!! เซฮุน!!!!!!!!!” ร่างสูงปล่อยน้ำขุ่นขาวเข้าไปในร่างกายของร่างบางที่กระตุกเกร็งไม่ต่างกัน แต่ไม่ใช่แค่น้ำคาว แต่พิษบางอย่างก็กำลังแล่นเข้าสู่กระแสเลือดของร่างบางผ่านบาดแผลที่คอขาวของร่างบางเช่นกัน.....

 

 

 

            มันคือรอยเขี้ยว.....

 

 

 

            ฮวบบบบบ!!!!! ร่างบางทรุดลงบนตักของร่างสูงอย่างเหนื่อยล้า ปนความเจ็บปวดของบาดแผลที่คอ....ที่ช่องทางรัก....ทั้งๆที่รู้ว่าโดนหลอกมาตลอดว่า ใครอีกคนเป็นมนุษย์ นี่สินะความหมายโดยในของคืนพระจันทร์สีเลือด คืนที่ผู้คนเชื่อกันว่า หากพาญาติพี่น้องไปขอพรใต้แสงจันทร์สีแดง มันจะทำให้ผู้นั้นสามารถจดจำความทรงจำบางอย่างที่ลืมไปกลับมาได้

 

 

 

            เหมือนกับลู่หาน....ที่ลืมไปว่า วันแรกที่เขาคบกับเซฮุน เป็นวันที่เซฮุนบอกเขาเสมอว่า ตนเองไม่ใช่คน....แต่เป็นสิ่งที่ลู่หานคลั่งไคล้มาก สะสมตั้งแต่นวนิยาย ไปจนภาพยนต์

 

            แวมไพร์...........

 

 

 

            “นายเป็นของฉันแล้วลู่หาน ของฉันคนเดียว”

 

ลู่หานจดจำทุกสิ่งได้ ก่อนจะสลบไสลไปในอ้อมกอดของเซฮุน ที่ตัวจริงพึงเปิดเผยในคืนต้องห้าม...คืนพระจันทร์สีเลือด.... คืนของเรา....

 

 

 

            ‘ม่ายยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!! ลู่หานลูกแม่!!!!!!!’ ร่างของรงค์วัตถุสีขาว ล่องลอยไปในอากาศ ทำไมแม่ต้องไปเกิดในวันที่ลูกต้องดับ ลูกแม่.....

 

 

 

          เสน่ห์หาอันรุนแรง.....จบด้วยความย่อยยับ