รักร้าย....ละลายใจนายจอมหยิ่ง

                          ตอน 2
                   เหตุการณ์บนรถไฟ
"เอาล่ะจ้ะ เเม่ทำเเซนด์วิชมาให้"เสียงของนางวิสลีย์บอกเด็กวิสลีย์ทั้งสอง
 
"ขอบคุณค่ะเเม่ "เสียงกังวานหวานใสบอกกับนางวิสลีย์
 
"ขอบคุณฮะ มันไม่ใช่เนื้อบดใช่ไหม?"รอนถามแม่
 
"ไม่ใชหรอกจ้ะ"นางวิสลีย์ตอบ
 
"ฉันจะไปนั่งที่ตู้ของประธาน เข้าใจนะ?"เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นเมื่อเเยกจากนางวิสลีย์เเล้ว
 
"อ่าๆ"สองหนุ่มรับเอื่อยๆ
 
-----------------------------------------------------------------------------------
ตู้ประธานนักเรียน
 
"นาย!"เธออุทานออกมาเบาๆเมื่อประธานนักเรียนนักเรียนฝ่ายชายคือมัลฟอย
 
เขาไม่ได้พูดอะไร เพราะรู้มาตั้งชาติเเล้วว่าคือเธอ
 
"เอาล่ะๆ เธอสองคนช่วยไปตรวจตราตามตู้ต่างๆเเทนพรีเฟคด้วย เสร็จเเล้วก็กรุณามาดูเเผนงานด้วย"ศาสตราจารย์มักกอนนากัลกล่าว
 
"เรา!!!!"ทั้งสองอุทานพร้อมกัน
 
"ใช่"เธอตอบเรียบๆ
 
"อยากจะบ้าตาย"เฮอร์ไมโอนี่พูด
 
"อย่างกับฉันอยากร่วมงานกับเธอ"เขาพูดอย่างเหยียดหยาม
 
"ตายสิ ฉันอยากขัง"เธอประชด
 
"เอ้าๆ ทำงานวันเเรกก็สามัคคีกันดีจริง. ฉันล่ะเหนื่อย"ศาสตราจารย์ส่ายหัวอย่างเหนี่ิยๆก่อนหายตัวจากไป
 
ทั้งสองช่วยกันตรวจคนล่ะครึ่งทาง พอเสร็จภารกิจ ทั้งคู่ก็มาเจอกันที่หน้าตู้
 
/ได้เวลาที่ฉันจะเอาคืนแล้วเกรนเจอร์/
เค้าคิดก่อนจะผลักเธอเค้าไปในตู้
 
"นายจะทำอะไร มัลฟอย"
 
เขาไม่ตอบทันที หยิบไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาก่อนร่ายคาถาบังตา ให้เห็นว่าเค้ากับเธอเเค่กำลังอ่านหนังสืออนู่เท่านั้น
 
เขาประกปปากเข้าเธอ เริ่มด้วยความร้อนเร่า เธอพยายามจะเบือนหน้าหนี เขาค่อยๆเปลื่ยนรสจูบ เปลื่ยนมาอ่อนโยน หอมหวาน เธอเริ่มคุมสติไม่ไหว อ่อนโอนไปตามรสจูบ เกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นตอบ เขาดีใจขึ้นมานิดๆ เพราะเด็กสาวที่เกลียดเค้านั้นยังอ่อนตามรสจูบของเขาได้ เธอได้สติ
 
"เพี้ยะ!"เธอตบหน้าเดรโกเต็มแรง
 
"เธอทำอะไรของเธอ แต่ช่าง เธอได้รับบทเรียนจากฉันเเล้ว เเต่อย่าหวังว่ามันจะจบแค่นี้!"