รักร้าย....ละลายใจนายจอมหยิ่ง

                          ตอน 2

                   เหตุการณ์บนรถไฟ

"เอาล่ะจ้ะ เเม่ทำเเซนด์วิชมาให้"เสียงของนางวิสลีย์บอกเด็กวิสลีย์ทั้งสอง

"ขอบคุณค่ะเเม่ "เสียงกังวานหวานใสบอกกับนางวิสลีย์

"ขอบคุณฮะ มันไม่ใช่เนื้อบดใช่ไหม?"รอนถามแม่

"ไม่ใชหรอกจ้ะ"นางวิสลีย์ตอบ

"ฉันจะไปนั่งที่ตู้ของประธาน เข้าใจนะ?"เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นเมื่อเเยกจากนางวิสลีย์เเล้ว

"อ่าๆ"สองหนุ่มรับเอื่อยๆ

-----------------------------------------------------------------------------------

ตู้ประธานนักเรียน

"นาย!"เธออุทานออกมาเบาๆเมื่อประธานนักเรียนนักเรียนฝ่ายชายคือมัลฟอย

เขาไม่ได้พูดอะไร เพราะรู้มาตั้งชาติเเล้วว่าคือเธอ

"เอาล่ะๆ เธอสองคนช่วยไปตรวจตราตามตู้ต่างๆเเทนพรีเฟคด้วย เสร็จเเล้วก็กรุณามาดูเเผนงานด้วย"ศาสตราจารย์มักกอนนากัลกล่าว

"เรา!!!!"ทั้งสองอุทานพร้อมกัน

"ใช่"เธอตอบเรียบๆ

"อยากจะบ้าตาย"เฮอร์ไมโอนี่พูด

"อย่างกับฉันอยากร่วมงานกับเธอ"เขาพูดอย่างเหยียดหยาม

"ตายสิ ฉันอยากขัง"เธอประชด

"เอ้าๆ ทำงานวันเเรกก็สามัคคีกันดีจริง. ฉันล่ะเหนื่อย"ศาสตราจารย์ส่ายหัวอย่างเหนี่ิยๆก่อนหายตัวจากไป

ทั้งสองช่วยกันตรวจคนล่ะครึ่งทาง พอเสร็จภารกิจ ทั้งคู่ก็มาเจอกันที่หน้าตู้

/ได้เวลาที่ฉันจะเอาคืนแล้วเกรนเจอร์/

เค้าคิดก่อนจะผลักเธอเค้าไปในตู้

"นายจะทำอะไร มัลฟอย"

เขาไม่ตอบทันที หยิบไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาก่อนร่ายคาถาบังตา ให้เห็นว่าเค้ากับเธอเเค่กำลังอ่านหนังสืออนู่เท่านั้น

เขาประกปปากเข้าเธอ เริ่มด้วยความร้อนเร่า เธอพยายามจะเบือนหน้าหนี เขาค่อยๆเปลื่ยนรสจูบ เปลื่ยนมาอ่อนโยน หอมหวาน เธอเริ่มคุมสติไม่ไหว อ่อนโอนไปตามรสจูบ เกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นตอบ เขาดีใจขึ้นมานิดๆ เพราะเด็กสาวที่เกลียดเค้านั้นยังอ่อนตามรสจูบของเขาได้ เธอได้สติ

"เพี้ยะ!"เธอตบหน้าเดรโกเต็มแรง

"เธอทำอะไรของเธอ แต่ช่าง เธอได้รับบทเรียนจากฉันเเล้ว เเต่อย่าหวังว่ามันจะจบแค่นี้!"