หวานใจยัยตัวแสบ

ตอนนี้ข่าวที่ผมเป็นแฟน(เจ้านายกับคนรับใช้)กับไรองก็ดังไปเกือบทั่วมหาลัยแล้วละจริงๆผมอยากเป็นแฟนจริงๆมากกว่าแต่กลับเป็นได้แค่ผลประโยชน์ที่เธอเอาไว้ใช้แต่งการ์ตูนเล่มใหม่เท่านั้น//ร้องไห้หนักมาก
"อืม...เลิกเรียนยังนะไม่ได้บอกด้วยนี่นาว่าจะรอ"
ผมยืนถอนหายใจพลางลังเลว่าจะกลับหรือไม่กลับดี...ถ้าผมกลับ ไอ้บ้าหน้าม่อนั่นต้องฉกยัยนี่ไปแน่ =^=
"รุ่นพี่..."
"อะอ้าว ไรอง"ผมมองไรองที่มาสะกิดหลังผม
"มายืนรอใครคะเนี่ย - -?"เธอมองหน้าผมอย่างงงๆ
"ยืนรอเธอนะแหละ"
"ยืนรอฉัน?"เธอกลั้นขำ"ไม่เห็นต้องมารอเลยฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ''
อ่า...วันนี้เธอปกติสุดแล้วมั้ง ไม่เล่นบทเจ้านายด้วย
"วันนี้อยากกินอะไรมั้ย"
"เลี้ยงหรอคะ"เธอยิ้มมุมปาก
"เลี้ยงสิ ก็...เป็นแฟ--"และผมก็โดนไรองเอามือปิดปาก
"ไม่ใช่แฟนสักหน่อย"เธอพูดเบาๆ
"ไม่เห็นต้องเขินเลยนี่"ผมทำหน้านิ่ง
"แล้วใครบอกว่าเขินกันละ"เธอทำหน้านิ่งกลับ
"ไม่ดีใจหรอที่เจ้าชายเบสบอลอย่างฉันไปชอบเธอนะ"ขอแหย่หน่อยแล้วกัน
"อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยคะรุ่นพี่ - -"
บางทีเธอก็เย็นชา+ความรู้สึกช้าไปหน่อยนะ แถมยังปากแข็งด้วย
"ไปกินทาโกะยากิกันมั้ย"
"ได้สิ"
พอผมกับเธอเดินไปที่ประตูหน้าของมหาลัยก็มีผู้ชายหน้าตาดีโรคจิตวิ่งมากอดไรองอย่างแน่น
"แก!!''
"ไม่ใช่แกครับ ผมชื่อ ฮาคุ ฮิคารุ ต่างหาก"
"วันนี้ไม่ทำงานหรอคะ - -"
"เรื่องงานไม่สำคัญ เรื่องหัวใจสำคัญกว่าครับ"
เสี่ยวมาก...เสี่ยวแบบนี้ผมขอยกให้ไอ้บ้านี่เลยวะแต่ผมไม่ยอมยกยัยนี่ให้ง่ายๆหรอกนะ
"จะไปไหนกันหรอ"ฮิคารุยิ้มหวาน
"ไม่ต้องมายุ่งเลยครับ - -"
"โฮ่ยๆเจ้าชายโมโหแล้วหรอเนี่ย"
"จะไปกินทาโกะยากิกันนะคะไปด้วยกันมั้ย"
ยัยบ้า!ไปชวนมันไปด้วยทำไมวะ
เกลียด เกลียด เกลียด...เกลียดมันจังเลยโว้ย ทำตัวติดหนึบไรองมากกว่าผมอีก//หงุดหงิด
"ป้อนฉันหน่อยสิไรองจัง"
พอไรองยื่นมือจะป้อนทาโกะยากิผมก็ผลักไอ้หมอนี่ออกและกินแทน...หึ!ใครดีใครได้เว้ย
"เชอะ!...แปปนะ"ฮิคารุพูดแล้วหยิบมือถือขึ้นมาคุย
"ยัยบ้า หมอนั่นมันลวนลามเธอนะ"
"รุ่นพี่ก็เหมือนกันไม่ใช่หรอคะ - -"
อุก!จุกเลยครับ
"เฮ้!เจ้าชายคุง"ฮิคารุเอามือมาแตะบ่าผม"วานอะไรหน่อยดิ"
"อะไรครับ - -"
"มาเป็นนายแบบชั่วคราวให้หน่อยได้มั้ย"
"ห้ะ!นายแบบ"
"อ่าห้ะ พอดีนายแบบที่จะถ่ายคู่กับฉันวันนี้ไม่สบายนะ...ฉันว่านายถ่ายออกมาต้องหล่อแน่ๆเลย"
หล่อหรอ...หล่อ จริงสิ!ถ้าเราหล่อกว่าไอ้เบื้อกนี่ไรองก็จะสนใจสินะ หึหึหึ
"ตกลง"
อ่า...จะว่ายังไงดีละ ผมเพิ่งรู้ว่านอกจากหมอนี่เป็นนักเขียนแล้วยังเป็นนายแบบดังอีกด้วย...ฮึ้ย!ขนาดบนรถไฟฟ้ายังมีรูปสกีนของหมอนี่เลย
''ว้าว!ไรองจังมาด้วยหรอจ้ะ...ฮันแน่ หรือว่าคบกับหมอนี่อยู่"
อย่าบอกนะว่ายัยนี่เคยถ่ายแบบด้วย
"ฉันมาเป็นเพื่อนฮิคารุซังนะคะ =///="
แล้วทำไมต้องเขินด้วยละยัยบ้า//หึง
"ผู้จัดการครับ ผู้ชายหน้านิ่งคนนี้จะมาถ่ายแบบแทนนะครับ"
"...."เธอมองหน้าผมแล้วเงียบ"สไตล์ลิส!!"
เหวอ!และผมก็ถูกช่างแต่งหน้าลากไปยังห้องแต่งตัวพร้อมกับฮิคารุจนได้
"หึ!บอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่ยอมแพ้เจ้าชายแบบนายแน่"
"แล้วนึกว่าผมจะยอมยกให้ง่ายๆหรอครับ"
พอพวกเราเถียงกันในห้องแต่งตัวเสร็จก็รีบวิ่งไปหาไรองทันที...เสื้อผ้าที่พวกเราโดนจับแต่งเป็นสไตล์พ่อบ้าน
"จะใช้กระต่ายร่วมถ่ายแบบด้วยละ"ไรองยิ้มหวาน
"อึก...ทำไมถึงใช้เจ้านั้นมาถ่ายกันนะทั้งๆที่แค่ถูกบีบแน่นๆก็ตายแล้วแท้ๆ"ฮิคารุ
"สีหน้าไม่ดีเลยนะ...เกลียดกระต่ายขนาดนั้นเลยหรอ"
เพี๊ยะ!!
พอไรองยื่นมือจะไปจับหน้าของฮิคารุก็โดนหมอนี่ปัดมือออกอย่างแรง
"ขอโทษ..."
แชะ แชะ แชะ!!
และเราสองคนก็ถ่ายแบบคู่กันไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น...หมอนี่โพสท่าเก่งจังเลยแฮะแต่ทำไมต้องเกร็งเวลาจับกระต่ายด้วยละ พวกมันน่ารักออกจะตาย//จุ้ปกระต่าย
"อึก"
พอผมหันไปก็เห็นไอ้บ้านี่หน้าซีดเป็นไก่ต้มแล้วมันก็ปล่อยกระต่ายลงจากมือตัวเอง
"ขอโทษคะ!!หยุดถ่ายก่อนคะ"
ไรองวิ่งฝ่าตากล้องเข้ามาจับตัวฮิคารุ
"ไม่สบายใช่มั้ย"
ตอนนี้ผมได้แต่ยืนแอบฟังทั้งสองคนที่คุยกันอยู่ในห้องน้ำ...ทั้งสองคนสนิทกันจังเลยนะ
"เธอรู้ได้ไง"
"ก็หน้าฮิคารุซังซีดนี่...เกลียดกระต่ายหรอ"
"...เมื่อก่อนฉันเคยทำมันตาย ไม่ว่าฉันจะเลี้ยงอะไรมันก็ตายจากฉันไปหมด...ฉันมันเป็นปีศาจสินะ"
"ไม่ใช่หรอกนะ ไม่ใช่เพราะฮิคารุซังสักหน่อย"
จุ้ป!
"ฉัน...ชอบเธอ"
อะอะอะ...หมอนั่นดึงไรองเข้าไปจูบแล้วสารภาพรักเลยหรอ
"ฉันไม่รีบเอาคำตอบหรอกนะ...หืม?"ฮิคารุมายืนข้างผม"หึ!ตัดใจซะเถอะ"
                  ผมเกลียดมัน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!