หวานใจยัยตัวแสบ

ตอนนี้ข่าวที่ผมเป็นแฟน(เจ้านายกับคนรับใช้)กับไรองก็ดังไปเกือบทั่วมหาลัยแล้วละจริงๆผมอยากเป็นแฟนจริงๆมากกว่าแต่กลับเป็นได้แค่ผลประโยชน์ที่เธอเอาไว้ใช้แต่งการ์ตูนเล่มใหม่เท่านั้น//ร้องไห้หนักมาก

"อืม...เลิกเรียนยังนะไม่ได้บอกด้วยนี่นาว่าจะรอ"

ผมยืนถอนหายใจพลางลังเลว่าจะกลับหรือไม่กลับดี...ถ้าผมกลับ ไอ้บ้าหน้าม่อนั่นต้องฉกยัยนี่ไปแน่ =^=

"รุ่นพี่..."

"อะอ้าว ไรอง"ผมมองไรองที่มาสะกิดหลังผม

"มายืนรอใครคะเนี่ย - -?"เธอมองหน้าผมอย่างงงๆ

"ยืนรอเธอนะแหละ"

"ยืนรอฉัน?"เธอกลั้นขำ"ไม่เห็นต้องมารอเลยฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ''

อ่า...วันนี้เธอปกติสุดแล้วมั้ง ไม่เล่นบทเจ้านายด้วย

"วันนี้อยากกินอะไรมั้ย"

"เลี้ยงหรอคะ"เธอยิ้มมุมปาก

"เลี้ยงสิ ก็...เป็นแฟ--"และผมก็โดนไรองเอามือปิดปาก

"ไม่ใช่แฟนสักหน่อย"เธอพูดเบาๆ

"ไม่เห็นต้องเขินเลยนี่"ผมทำหน้านิ่ง

"แล้วใครบอกว่าเขินกันละ"เธอทำหน้านิ่งกลับ

"ไม่ดีใจหรอที่เจ้าชายเบสบอลอย่างฉันไปชอบเธอนะ"ขอแหย่หน่อยแล้วกัน

"อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยคะรุ่นพี่ - -"

บางทีเธอก็เย็นชา+ความรู้สึกช้าไปหน่อยนะ แถมยังปากแข็งด้วย

"ไปกินทาโกะยากิกันมั้ย"

"ได้สิ"

พอผมกับเธอเดินไปที่ประตูหน้าของมหาลัยก็มีผู้ชายหน้าตาดีโรคจิตวิ่งมากอดไรองอย่างแน่น

"แก!!''

"ไม่ใช่แกครับ ผมชื่อ ฮาคุ ฮิคารุ ต่างหาก"

"วันนี้ไม่ทำงานหรอคะ - -"

"เรื่องงานไม่สำคัญ เรื่องหัวใจสำคัญกว่าครับ"

เสี่ยวมาก...เสี่ยวแบบนี้ผมขอยกให้ไอ้บ้านี่เลยวะแต่ผมไม่ยอมยกยัยนี่ให้ง่ายๆหรอกนะ

"จะไปไหนกันหรอ"ฮิคารุยิ้มหวาน

"ไม่ต้องมายุ่งเลยครับ - -"

"โฮ่ยๆเจ้าชายโมโหแล้วหรอเนี่ย"

"จะไปกินทาโกะยากิกันนะคะไปด้วยกันมั้ย"

ยัยบ้า!ไปชวนมันไปด้วยทำไมวะ

เกลียด เกลียด เกลียด...เกลียดมันจังเลยโว้ย ทำตัวติดหนึบไรองมากกว่าผมอีก//หงุดหงิด

"ป้อนฉันหน่อยสิไรองจัง"

พอไรองยื่นมือจะป้อนทาโกะยากิผมก็ผลักไอ้หมอนี่ออกและกินแทน...หึ!ใครดีใครได้เว้ย

"เชอะ!...แปปนะ"ฮิคารุพูดแล้วหยิบมือถือขึ้นมาคุย

"ยัยบ้า หมอนั่นมันลวนลามเธอนะ"

"รุ่นพี่ก็เหมือนกันไม่ใช่หรอคะ - -"

อุก!จุกเลยครับ

"เฮ้!เจ้าชายคุง"ฮิคารุเอามือมาแตะบ่าผม"วานอะไรหน่อยดิ"

"อะไรครับ - -"

"มาเป็นนายแบบชั่วคราวให้หน่อยได้มั้ย"

"ห้ะ!นายแบบ"

"อ่าห้ะ พอดีนายแบบที่จะถ่ายคู่กับฉันวันนี้ไม่สบายนะ...ฉันว่านายถ่ายออกมาต้องหล่อแน่ๆเลย"

หล่อหรอ...หล่อ จริงสิ!ถ้าเราหล่อกว่าไอ้เบื้อกนี่ไรองก็จะสนใจสินะ หึหึหึ

"ตกลง"

อ่า...จะว่ายังไงดีละ ผมเพิ่งรู้ว่านอกจากหมอนี่เป็นนักเขียนแล้วยังเป็นนายแบบดังอีกด้วย...ฮึ้ย!ขนาดบนรถไฟฟ้ายังมีรูปสกีนของหมอนี่เลย

''ว้าว!ไรองจังมาด้วยหรอจ้ะ...ฮันแน่ หรือว่าคบกับหมอนี่อยู่"

อย่าบอกนะว่ายัยนี่เคยถ่ายแบบด้วย

"ฉันมาเป็นเพื่อนฮิคารุซังนะคะ =///="

แล้วทำไมต้องเขินด้วยละยัยบ้า//หึง

"ผู้จัดการครับ ผู้ชายหน้านิ่งคนนี้จะมาถ่ายแบบแทนนะครับ"

"...."เธอมองหน้าผมแล้วเงียบ"สไตล์ลิส!!"

เหวอ!และผมก็ถูกช่างแต่งหน้าลากไปยังห้องแต่งตัวพร้อมกับฮิคารุจนได้

"หึ!บอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่ยอมแพ้เจ้าชายแบบนายแน่"

"แล้วนึกว่าผมจะยอมยกให้ง่ายๆหรอครับ"

พอพวกเราเถียงกันในห้องแต่งตัวเสร็จก็รีบวิ่งไปหาไรองทันที...เสื้อผ้าที่พวกเราโดนจับแต่งเป็นสไตล์พ่อบ้าน

"จะใช้กระต่ายร่วมถ่ายแบบด้วยละ"ไรองยิ้มหวาน

"อึก...ทำไมถึงใช้เจ้านั้นมาถ่ายกันนะทั้งๆที่แค่ถูกบีบแน่นๆก็ตายแล้วแท้ๆ"ฮิคารุ

"สีหน้าไม่ดีเลยนะ...เกลียดกระต่ายขนาดนั้นเลยหรอ"

เพี๊ยะ!!

พอไรองยื่นมือจะไปจับหน้าของฮิคารุก็โดนหมอนี่ปัดมือออกอย่างแรง

"ขอโทษ..."

แชะ แชะ แชะ!!

และเราสองคนก็ถ่ายแบบคู่กันไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น...หมอนี่โพสท่าเก่งจังเลยแฮะแต่ทำไมต้องเกร็งเวลาจับกระต่ายด้วยละ พวกมันน่ารักออกจะตาย//จุ้ปกระต่าย

"อึก"

พอผมหันไปก็เห็นไอ้บ้านี่หน้าซีดเป็นไก่ต้มแล้วมันก็ปล่อยกระต่ายลงจากมือตัวเอง

"ขอโทษคะ!!หยุดถ่ายก่อนคะ"

ไรองวิ่งฝ่าตากล้องเข้ามาจับตัวฮิคารุ

"ไม่สบายใช่มั้ย"

ตอนนี้ผมได้แต่ยืนแอบฟังทั้งสองคนที่คุยกันอยู่ในห้องน้ำ...ทั้งสองคนสนิทกันจังเลยนะ

"เธอรู้ได้ไง"

"ก็หน้าฮิคารุซังซีดนี่...เกลียดกระต่ายหรอ"

"...เมื่อก่อนฉันเคยทำมันตาย ไม่ว่าฉันจะเลี้ยงอะไรมันก็ตายจากฉันไปหมด...ฉันมันเป็นปีศาจสินะ"

"ไม่ใช่หรอกนะ ไม่ใช่เพราะฮิคารุซังสักหน่อย"

จุ้ป!

"ฉัน...ชอบเธอ"

อะอะอะ...หมอนั่นดึงไรองเข้าไปจูบแล้วสารภาพรักเลยหรอ

"ฉันไม่รีบเอาคำตอบหรอกนะ...หืม?"ฮิคารุมายืนข้างผม"หึ!ตัดใจซะเถอะ"

                  ผมเกลียดมัน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!