Tokyo ghoul R-15 kaneki X Ayato

FIC TGK R-15
เราเพิ่งหัดแต่งครั้งเเรกเลย ยังไงก็ติชมกันได้น่ะจ้ะ
 
//ปั่ง!! เสียงถีบประตูห้องเข้ามาิย่างแรงทำเอาคนที่นั้งอยู่ในห้องสดุ้งเฮือก
"อายาโตะคุงครับเคาะประตูไม่เป็นเหรอ?" ชายหนุ่มผมสีขาวเทาหันมาว่า ชายหนุ่มร่างเล็กผมสีน้ำเงิน
"ทำไมฉันต้องมา มรยาทดีกับคนอย่างแกด้วยฟะ!" อายาโตะพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพอสมควร
"เหอะ..เด็กดื้อชะมัด" ส่ายหัวไปมาด้วยความไร้สาระของอายาโตะ และถอนหายใจอย่างหงุดหงุด"ว่าแต่มีอะไรหรอครับถึงรีบร้อนถีบประตูปึงปังเข้ามาในห้องผมนี้แบบนี้?" ถามด้วยความประหลาดใจ
" ฉันไม่อยากจะพูดเลย" เบนหน้าหนี"ก็..พวกนั้นนะให้ฉันมานอนกับแกคืนหนึ่งเพื่อทำความรู้จักบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ถ้าแกเข้าใกล่ฉันแม้แต่นิดเดียวละก็ ฉันฆ่าแกแน่คาเนกิ..!"พูดด้วยความหงุดหงิดสุดขีด
"....คิดว่าผมอยากเข้าใกล้อายาโตะคุงมากขนาดนะ" ไม่ใส่ใจกับคำพูดของคนข้างๆแล้วอ่านหนังสือต่อ
"..." ไม่ได้พูดอะไรและทำหน้าเหมือนรังเกียจอีกฝ่ายมาก
"จะทำอะไรก็ไปทำครับ มาจ้องหน้าผมอยู่นั้นแหละ" โยนหนังสือเล่มหนึ่งให้อีกฝ่าย"เอาไปอ่านสะนะครัยเผื่อจะฉลาดขึ้นบ้าง"พูดอุบอิบ กับยิ้มที่มุมปาก
"ฉันได้ยินเฟ้ยเจ้าบ้านี้!! หนังสือบ้าบออะไรของนายเนี้ยฉันไม่อ่านหรอกเฟ้ย" หวาดใส่หูอีกฝ่านอย่างโกรธจัด หยิบหนังสือปาไปมุมห้อง
" ผมชักจะรำคาญแล้วนะครับอายาโตะคุง เลิกทำตัวเป็นเด็กดื้อได้แล้วครับ"หันมาหาอีกฝ่ายด้วยความหงุดหงิด "ขว้างข้าวของเกรงใจผมมั้งครับ ห้องผมไม่ใชห้องอายาโตะคุง มีมารยาทบ้างครับ" ขมวดคิ้วและต่อว่าคนตรงหน้าที่ไร้มรยาท
"อึก...เอ่อ..ก็ได้" เดินไปเก็บหนังสือที่ตนปาไปมาวางบนเตียงของคาเนกิ "พอใจรึยัง!?"
อีกฝ่ายยิ้มด้วยความอึ้งนิดๆ" เอ๋...อายาโตะคุงยอมคนเป็นด้วยหรอครับ " ปิดปากกลั้นเสียงหัวเราะของตนเองเอาไว้
"อ.....อะไร...ของกันฟะ!! เก็บให้ก็ว่าไม่เก็บก็ว่า มันจะมากไปแล้วนะ!" พองแก้มนิดๆเชิงงอนแต่ไม่ได้โกรธอะไร
"งอนเป็นเด็กเลยนะครับ" หยิกแก้มอีกฝ่ายแรง เชิงหมั่นไส้
"อ--โอ๊ย-เจ็บๆ!" จับมืออีกฝ่ายที่หยิกแก้มของตัวเองเพื่อให้เลิกหยิก
"ฮ่าๆๆ โทษทีครับ"
"คาเนกิ!! " ลูบแก้มตัวเองไปมาเพราะความแสบๆที่โดนหยิกแก้ม "นายนี้มันไม่เห็นหน้าญาติดีด้วยเลยสักนิด!"
"งั้นเหรอครับ?" ทำสีหน้าเยาะเย้ย
"อ...ฮึ่ย..! แกนี้มันน่าฆ่าให้ตายจริงๆ!" ยกมือที่กำหมัดไว้พร้อมที่จะต่อยหน้าอีกฝ่าย
" เอ๋? แรงน้อยจังน่ะครับ" จับมืออีกคนไว้ทันพร้อมทำสีหน้าเยาะเย้ยยิ่งกว่า "ดื้อจริงๆเลยน้าจะจัดการเด็กดื้อยังไงดีน้า"
" อะไรของแกฟ่ะ! อย่ามาดูถูกกันนะ!" เริ่มงอน
"หืม? อะผมรู้ละว่าจะปราบเด็กดื้อยังไงดี" ยิ้มพร้อมจับแขนอีกคนที่ยืนอยู่ให้นั้งบนตักอย่างง่ายได้
"จ...จะทำอะไรของแกเนี้ยเจ้าบ้า" หน้าขึ้นสีจางๆ พร้อมถูกกดเอวให้นั้งอย่างนั้นไม่ให้ลุกไปไหน
"จะทำให้เด็กดื้อหายดื้อไงละครับ " ค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายพอให้ริมฝีปากโดนกันและค่อยๆบรรจงประกบปากขบเม้มปากของอีกฝ่ายและค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปข้างในโพรงปาก
"อื้ม-อ-อือ" ปากสั่นนิดๆ ค่อยเลื่อมือไปไปโอบคออีกฝ่าย
... ค่อยๆเกี่ยวพันลิ้นของอีกฝ่ายอย่างช้าๆ สัมผัสได้ถึงความร้อนของกันและกัน มีรสหวานในปากของอีกฝ่าย ทำให้ไม่อยากจะละจูบแต่ก็ต้องผละออกมาเพราะเห็นว่าอีกฝ่าย หายใจไม่ค่อยออก
"ม..มันจะมากไปแล้วนะ! นายมีสิทอะไรมาขโมยจูบแรกของฉันฟ่ะ!? " หน้าขึ้นสีจัเริ่มหายใจถี่ด พยายามดันอีกฝ่ายให้ปล่อย
"เฮ้อ ผมจะทำยังไงกับอายาโตะคุงดีเนี้ย?-.- ดันไปเถอะครับ แรงลูกแมวอย่างนายนะสู้ผมไม่ได้หรอก มันไม่มากไปหรอกครับ อายาโตะคุงก็ตอบรับผมดีนิ?" พูดด้วยสีหน้ากวนประสาท
"แรงลูกแมว!? ไอ้เจ้าบ้าคาเนกิ!! ล..แล้วตอบรับดีอะไรจองแกฟะ!!! และเมื่อไหร่ปล่อยฉันสักที กดเอวฉันจนจะหักแล้วเนี้ย! มันเจ็บน่ะเฟ้ย!" ตะหวาดด้วยความโมโหจัดและพยายามดิ้นต่อไป
"ซึนจริงๆ ซึนมากด้วยครับ ถ้ายังหัวรั้นพูดไม่ฟังกันละก็ผมก็จะกดเอวอายาโตะคุงไปเรื่อยๆอย่างนั้นแหละครับ " พูดด้วยสีหน้าเรียยเฉย
"ซ..ซึนบ้าอะไรฟะ!! "หน้าขึ้นสีจางๆ ดันอกอีกฝ่าย
"อืม..ไม่หายดื้อใช่มั้ยครับ...อายาโตะคุง.." พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย และค่อยๆไซร้ซอกคอฝ่ายอย่างช้าๆ ค่อยๆกดริมฝีปากเม้มให้เกิดรอยแดงขึ้น
"ก-...แก...อ-...อึก.." พูดไม่เป็นศัพท์ บีบแขนอีกฝ่ายแน่นด้วยความเกร็ง
"..." ค่อยๆลากลิ้นเรียวไปบริเวณที่ทำรอยอย่างละเมียดละมัย
"พ..พอ..ด--ได้แล้-"หน้าขึ้นสีจัดมากขึ้น เริ่มบีบแขนอีกฝ่ายแรงขึ้น
ค่อยๆผละออกมา แล้วก้มมองหน้าอีกฝ่ายที่ตัวเล็กกว่า" อายาคุงครับ.....จะหายดื้อได้รึยังครับ?" ยิ้มบางๆ
"...อ-อึก.." เมื่อรู้อย่างนั้นจึงเอาหัวผิงอกอีกฝ่ายเพื่อที่จะไม่ให้เห็นใบหน้าที่แดงจัดและพยักหน้าเชิงตอบ
"กว่าจะหายดื้อนะครับ " ยิ้มและค่อยๆเอามือลูบผมช้าๆ ทั้งที่อีกมือนึงโอบเอวอีกฝ่ายอยู่
"อ...ไอบ้า" พูดอุบอิบ หน้าเริ่มหายแดง
-Ead- จบเป็นอันที่เรียบร้อยกับฟิควาย เราเพิ่งหัดแต่งยังๆก็ติชมกันด้ายยยยย/>[]</