Tokyo ghoul R-15 kaneki X Ayato

6.0

เขียนโดย Sakuraia

วันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.42 น.

  1 ตอน
  3 วิจารณ์
  11.07K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มกราคม พ.ศ. 2558 20.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) เด็กดื้อผู้น่ารัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

FIC TGK R-15

เราเพิ่งหัดแต่งครั้งเเรกเลย ยังไงก็ติชมกันได้น่ะจ้ะ

 


//ปั่ง!! เสียงถีบประตูห้องเข้ามาิย่างแรงทำเอาคนที่นั้งอยู่ในห้องสดุ้งเฮือก

"อายาโตะคุงครับเคาะประตูไม่เป็นเหรอ?" ชายหนุ่มผมสีขาวเทาหันมาว่า ชายหนุ่มร่างเล็กผมสีน้ำเงิน

"ทำไมฉันต้องมา มรยาทดีกับคนอย่างแกด้วยฟะ!" อายาโตะพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพอสมควร

"เหอะ..เด็กดื้อชะมัด" ส่ายหัวไปมาด้วยความไร้สาระของอายาโตะ และถอนหายใจอย่างหงุดหงุด"ว่าแต่มีอะไรหรอครับถึงรีบร้อนถีบประตูปึงปังเข้ามาในห้องผมนี้แบบนี้?" ถามด้วยความประหลาดใจ

" ฉันไม่อยากจะพูดเลย" เบนหน้าหนี"ก็..พวกนั้นนะให้ฉันมานอนกับแกคืนหนึ่งเพื่อทำความรู้จักบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ถ้าแกเข้าใกล่ฉันแม้แต่นิดเดียวละก็ ฉันฆ่าแกแน่คาเนกิ..!"พูดด้วยความหงุดหงิดสุดขีด

"....คิดว่าผมอยากเข้าใกล้อายาโตะคุงมากขนาดนะ" ไม่ใส่ใจกับคำพูดของคนข้างๆแล้วอ่านหนังสือต่อ


"..." ไม่ได้พูดอะไรและทำหน้าเหมือนรังเกียจอีกฝ่ายมาก

"จะทำอะไรก็ไปทำครับ มาจ้องหน้าผมอยู่นั้นแหละ" โยนหนังสือเล่มหนึ่งให้อีกฝ่าย
"เอาไปอ่านสะนะครัยเผื่อจะฉลาดขึ้นบ้าง"พูดอุบอิบ กับยิ้มที่มุมปาก

"ฉันได้ยินเฟ้ยเจ้าบ้านี้!! หนังสือบ้าบออะไรของนายเนี้ยฉันไม่อ่านหรอกเฟ้ย" หวาดใส่หูอีกฝ่านอย่างโกรธจัด หยิบหนังสือปาไปมุมห้อง

" ผมชักจะรำคาญแล้วนะครับอายาโตะคุง เลิกทำตัวเป็นเด็กดื้อได้แล้วครับ"หันมาหาอีกฝ่ายด้วยความหงุดหงิด "ขว้างข้าวของเกรงใจผมมั้งครับ ห้องผมไม่ใชห้องอายาโตะคุง มีมารยาทบ้างครับ" ขมวดคิ้วและต่อว่าคนตรงหน้าที่ไร้มรยาท

"อึก...เอ่อ..ก็ได้" เดินไปเก็บหนังสือที่ตนปาไปมาวางบนเตียงของคาเนกิ "พอใจรึยัง!?"

อีกฝ่ายยิ้มด้วยความอึ้งนิดๆ" เอ๋...อายาโตะคุงยอมคนเป็นด้วยหรอครับ " ปิดปากกลั้นเสียงหัวเราะของตนเองเอาไว้

"อ.....อะไร...ของกันฟะ!! เก็บให้ก็ว่าไม่เก็บก็ว่า มันจะมากไปแล้วนะ!" พองแก้มนิดๆเชิงงอนแต่ไม่ได้โกรธอะไร

"งอนเป็นเด็กเลยนะครับ" หยิกแก้มอีกฝ่ายแรง เชิงหมั่นไส้

"อ--โอ๊ย-เจ็บๆ!" จับมืออีกฝ่ายที่หยิกแก้มของตัวเองเพื่อให้เลิกหยิก

"ฮ่าๆๆ โทษทีครับ"

"คาเนกิ!! " ลูบแก้มตัวเองไปมาเพราะความแสบๆที่โดนหยิกแก้ม "นายนี้มันไม่เห็นหน้าญาติดีด้วยเลยสักนิด!"

"งั้นเหรอครับ?" ทำสีหน้าเยาะเย้ย

"อ...ฮึ่ย..! แกนี้มันน่าฆ่าให้ตายจริงๆ!" ยกมือที่กำหมัดไว้พร้อมที่จะต่อยหน้าอีกฝ่าย

" เอ๋? แรงน้อยจังน่ะครับ" จับมืออีกคนไว้ทันพร้อมทำสีหน้าเยาะเย้ยยิ่งกว่า "ดื้อจริงๆเลยน้าจะจัดการเด็กดื้อยังไงดีน้า"

" อะไรของแกฟ่ะ! อย่ามาดูถูกกันนะ!" เริ่มงอน

"หืม? อะผมรู้ละว่าจะปราบเด็กดื้อยังไงดี" ยิ้มพร้อมจับแขนอีกคนที่ยืนอยู่ให้นั้งบนตักอย่างง่ายได้

"จ...จะทำอะไรของแกเนี้ยเจ้าบ้า" หน้าขึ้นสีจางๆ พร้อมถูกกดเอวให้นั้งอย่างนั้นไม่ให้ลุกไปไหน

"จะทำให้เด็กดื้อหายดื้อไงละครับ " ค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายพอให้ริมฝีปากโดนกันและค่อยๆบรรจงประกบปากขบเม้มปากของอีกฝ่ายและค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปข้างในโพรงปาก

"อื้ม-อ-อือ" ปากสั่นนิดๆ ค่อยเลื่อมือไปไปโอบคออีกฝ่าย

... ค่อยๆเกี่ยวพันลิ้นของอีกฝ่ายอย่างช้าๆ สัมผัสได้ถึงความร้อนของกันและกัน มีรสหวานในปากของอีกฝ่าย ทำให้ไม่อยากจะละจูบ
แต่ก็ต้องผละออกมาเพราะเห็นว่าอีกฝ่าย หายใจไม่ค่อยออก

"ม..มันจะมากไปแล้วนะ! นายมีสิทอะไรมาขโมยจูบแรกของฉันฟ่ะ!? " หน้าขึ้นสีจัเริ่มหายใจถี่ด พยายามดันอีกฝ่ายให้ปล่อย

"เฮ้อ ผมจะทำยังไงกับอายาโตะคุงดีเนี้ย?-.- ดันไปเถอะครับ แรงลูกแมวอย่างนายนะสู้ผมไม่ได้หรอก มันไม่มากไปหรอกครับ อายาโตะคุงก็ตอบรับผมดีนิ?" พูดด้วยสีหน้ากวนประสาท

"แรงลูกแมว!? ไอ้เจ้าบ้าคาเนกิ!! ล..แล้วตอบรับดีอะไรจองแกฟะ!!! และเมื่อไหร่ปล่อยฉันสักที กดเอวฉันจนจะหักแล้วเนี้ย! มันเจ็บน่ะเฟ้ย!" ตะหวาดด้วยความโมโหจัดและพยายามดิ้นต่อไป

"ซึนจริงๆ ซึนมากด้วยครับ ถ้ายังหัวรั้นพูดไม่ฟังกันละก็ผมก็จะกดเอวอายาโตะคุงไปเรื่อยๆอย่างนั้นแหละครับ " พูดด้วยสีหน้าเรียยเฉย

"ซ..ซึนบ้าอะไรฟะ!! "หน้าขึ้นสีจางๆ ดันอกอีกฝ่าย

"อืม..ไม่หายดื้อใช่มั้ยครับ...อายาโตะคุง.." พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย และค่อยๆไซร้ซอกคอฝ่ายอย่างช้าๆ ค่อยๆกดริมฝีปากเม้มให้เกิดรอยแดงขึ้น

"ก-...แก...อ-...อึก.." พูดไม่เป็นศัพท์ บีบแขนอีกฝ่ายแน่นด้วยความเกร็ง

"..." ค่อยๆลากลิ้นเรียวไปบริเวณที่ทำรอยอย่างละเมียดละมัย

"พ..พอ..ด--ได้แล้-"หน้าขึ้นสีจัดมากขึ้น เริ่มบีบแขนอีกฝ่ายแรงขึ้น

ค่อยๆผละออกมา แล้วก้มมองหน้าอีกฝ่ายที่ตัวเล็กกว่า" อายาคุงครับ.....จะหายดื้อได้รึยังครับ?" ยิ้มบางๆ

"...อ-อึก.." เมื่อรู้อย่างนั้นจึงเอาหัวผิงอกอีกฝ่ายเพื่อที่จะไม่ให้เห็นใบหน้าที่แดงจัดและพยักหน้าเชิงตอบ

"กว่าจะหายดื้อนะครับ " ยิ้มและค่อยๆเอามือลูบผมช้าๆ ทั้งที่อีกมือนึงโอบเอวอีกฝ่ายอยู่

"อ...ไอบ้า" พูดอุบอิบ หน้าเริ่มหายแดง

-Ead-
จบเป็นอันที่เรียบร้อยกับฟิควาย เราเพิ่งหัดแต่งยังๆก็ติชมกันด้ายยยยย/>[]</

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา