เจ้าสาวซานตาน
เขียนโดย takeshilove_kz
วันที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.29 น.
แก้ไขเมื่อ 30 กันยายน พ.ศ. 2559 16.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) การจากไปของเธอ 100%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฉันจะพาฟางไปเที่ยวแกมีไรมั้ย?" ป๊อปปี้ตอบแล้วยักคิ้วให้
"ฟางไม่มีทางไปกลับคนแปลกหน้าแบบแก" พิชชี่ตอบอย่างมีชัย 'หึ ฉันไม่ยอมแกหรอกไอ้หน้าอ่อน' พิชชี่คิดในใจ
"แต่ฉันจะไปหลีกไปซะพิชชี่" ฟางผลักพิชชี่แล้วลากป๊อปปี้เดินไปทันที
"นี่ๆๆฟางลากเบาๆหน่อย" ป๊อปปี้พูดเดินไม่ทันเด็กน้อย 'เห็นตัวเล็กๆแบบนี้เดินเร็วซะมั้ยเลยแฮะ'
"ขอโทษ... ก็ฉันอยากไปไกลๆนายพิชชี่นั้นนี้"
"คราบๆ งั้นไปกัน" พูดจบก็ลากฟางเดินต่อทันที
"นี้ๆๆๆ หมี..." อ๊ายยยย>< ฉันเรียกนายนี้ว่าหมีไปแล้วฉันจะโดนฆ่าหมกป่ามั้ยเนี่ย
"หื้ม..? ว่าไง" อะ.! ไม่โกรธด้วย จะว่าไปก็น่ารักดีนะ นายหมี เวลายิ้มน่ะ
"พาไปร้านแหวนตรงนั้นหน่อยน๊าๆๆๆ" ฟางบอกพรางชี้ร้านที่อยู่ตรงข้ามของถนน
หลังจากที่ฟางพูดเสร็จ ป๊อปปี้ก็ลาก เน้นๆนะลากข้ามถนนจนร้านและเดินเข้าร้านทันที
"สวัสดีจ้ะเด็กน้อย" หญิงวัยกลางคนเจ้าของร้านเอ่ยทักเด็กทั้ง2
"คุณป้าขาาา มีแหวนสวยให้ฟางซื้อมั้ยค่ะ" ป๊อปปี้เห็นก็แอบยิ้มในความน่ารักของฟาง 'ขี้อ้อนแบบนี้รักตายเลย ตัวเล็กของผม เอ่ย! นี้เราคิดอะไรของเราเนี่ย'
"มีสิจ้า นี้จ้ะ " เจ้าของร้านเอาแหวนออกมาให้เด็กทั้ง2 เลือก
ฟางลากป๊อปปี้มาเลือกแหวน เมื่อคุณป้าเจ้าของร้านบอก
"นี้หมี ฟางอยากได้วฟางบอกแล้วชี้ไปที่แหวงสีขาวรูปำระอาทิตย์ที่มีพลอยสีแดงอยู่ตรงกลาง แล้วบอกป๊อปปี้
"หื้ม เลือกลายเหมือนกัน แต่ที่ฉันอยากได้เป็นวงสีดำอันนั้น " ป๊อปปี้ชี้ให้ฟางดูว่าเลือกลายเหมือนกัน
"แต่เราคงซื้อไม่ได้หรอกฟาง มีแพงมากเลยนะ " ฟางได้ยิ้นแบบนั้นก็หน้างอไปทันที
"ป้าถามอะไรหนู2คนหน่อสิจ้ะ"
"ได้สิค่ะ/ครับ" ป๊อปฟางตอบคุณป้าเจ้าของร้าน
"หนู2คนรักกันหรือเปล่าจ้ะ " คุณป้าเจ้าของร้านถาม เพราะแหวนที่2คนเลือกคือ แหวนแห่งรักที่พลัดพลาก
"ครับ ผมรักฟาง " เห้ย!! นี้ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย แล้วฟางจะมองผมหรือเปล่าเนี่ยยังไม่ได้จีบเลย เฮ้อ...ไหนๆก็พูดไปแล้วเอาไงเอากันว่ะ สู้เว้ยไอ้ป๊อป
"ต่อให้ตายจากกันก็จะรักใช่มั้ยจ้ะ " ฟางฟังแล้วมันแปลกๆ เหมือนมันมีอะไรแต่ก็..
"ค่ะ ต่อให้ตายจากกันก็จะรักแค่เขาคนนี้ค่ะ" เอ๋....เราพูดอะไรไปนะ ทำไมถึงพูดออกไปละ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
"ผมก็เหมือนกันครับจะรักเพียงเธอคนนี้เพียงคนเดียว แน่นอนครับ" ป๊อปปี้ตอบเจ้าของร้านแล้วหันไปมองฟางที่หน้าแดงหลบตาเขา
"งั้นป้าให้แหวนทั้ง2วงนี้จ้ะ"
"ห๊ะ ! ให้จริงหรอค่ะ/ครับ" ฟางพลางลืมตัวโดดกอดป๊อปปีทันที
"จ้ะ ป้าให้" แล้วคุณป้าเจ้าของร้านยื่นกล่องแหวนให้ทั้ง2คน
"เย้ๆๆ ขอบคุณค่ะ" ฟางที่ยังกอดป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อยป๊อปปี้เลยรับกล่องแหวนจากคุณป้า แล้วพาฟางออกจากร้าน
"ฟาง ปล่อยป๊อปได้ยังเนี่ย.." เอ๊ะ! ทำไมเงียบจังว่ะ พูดแล้วก็มองฟางทีเกาะเหมือนลูกลิง
'อ้าว..หลับซะแหละ พาไปนอนที่บ้านเราก่อนแล้วกกัน '
แล้วป๊อปก็พาฟางไปที่บ้านของตัวเอง
"อื้อ.." ฟางลืมตาขึ้นก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่ถูกตกแต่งด้วยสีดำแทบทุกชิ้น ยกเว้นแต่ 'หมีพูร์'
"ตื่นแล้วหรอฟาง " เมื่อป๊อปเดินกลับมาในห้องก็เห็นฟางนั่งมองน้องหมีพูร์ของเขาอยู่
" หมีก็เห็นนิ ว่าฟางตื่นแล้ว " ฟางตอบแล้วแลบลิ้นให้
" แล้วจะกลับบ้างยังฟาง เด่วป๊อปไปส่ง " ป๊อปเห็นว่าจะมืดแล้วเลยถามฟา
"หื้ม? ป๊อปหรอ อะ! ไม่เอาๆๆๆ ฟางยังไม่อยากกลับเลย"
"งั้น อ่ะนี้กุญแจบ้านป๊อปอยากมาเมื่อไรก็มาได้เลยนะ " ป๊อปปี้ยื่นกุญแจให้ฟาง
"ให้แล้วห้ามเอาคืนนะ "ฟางรีบหยิบแล้วยัดใส่กระเป๋าสะพายตัวเองทันที
"555 ป๊อปไม่เอาคืนหรอก" แล้วยิ้มให้กับท่าทีของฟาง เออ! แหวน ว่าแล้วป๊อปปี้ก็วิ่งลงไปข้างล่าง
ฟางได้แต่สงสัย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
"ว๊ายย!!! " ป๊อปที่ได้แหวนแล้วก็รีบวิ่งกลับไปบนห้องเมื่อได้ยินเสียงฟาง
"ฟางๆๆ เป็นอะไร " ป๊อปที่วิ่งกลับมาก็ตกใจ เมื่อเจอโทโมะ
"ไอ้ป๊อปปี้ นี้แฟนแกหรอ?" โทโมะถามป๊อปปี้ที่มีศักดิ์เป็นน้องชายของเขา
"ใช่ ตอนนี้แฟน โตขึ้นอาจอนาคตเมียด้วยจะบอกให้ " ป๊อปปี้ตอบพลางดึงฟางมากอด
"เหอะไอ้ขี้หวง " โทโมะเบ้ปากกับความขี้หวงของป๊อปปี้
"โอ๋ๆๆ ไม่ต้องตกใจนะฟางนี้พี่ชายป๊อปเอง" โอ้โห ตัวสั่นเชี่ยว
"อื้อกลัววว..อะ! แหวนนี้" 555 แค่เห็นแหวนนี้หายเลยนะยัยตัวเล็กเอ่ย..
"งั้นเอามือมาเด่วป๊อปใส่ให้นะ "ทีกำลังใส่แหวนใส่ฟาง โทโมะก็.....
"อะแฮม! ไม่แลกแหวนแทนใจกันหรอ แล้วแหวนน่ะเขาใส่กันนิ้วนางข้างซ้ายโว้ยไอ้ป๊อป "
"ใส่เร็วสิป๊อปฟางอยากกลับบ้านแล้วนะ "
"คราบบบบ" ป๊อปพูดเสร็จก็เอาแหวนของตัวเองใส่ให้ฟางทันที
"ทีนี้ก็ตาฟางใส่ให้ป๊อปบ้างแล้วละไม่งั้นป๊อปไม่ไปส่งบ้านนะ" ชิ เจ้าเล่ห์จริงๆหมีตัวอ่ะ แล้วฟางก็ใส่แหวนให้ป๊อปเสร็จ
ฟอด!!!!
"เกรงใจฉันบ้างก็ดีนะ ไปส่งฟางที่บ้านได้แล้ว" โทโมะขัดทันทีเมื่อน้องชายสวีตหวานต่อหน้าเขา
"ป่ะ ฟางกลับบ้าน" ป๊อปพาฟางเดินลัดทางลับๆไปหมู่บ้านของฟาง
"ฟางไปไหนมาลูกทำไมกลับบ้าดึกแบบนี้ห๊ะ!"กวินผู้เป็นพ่อถาม
"ไปเที่ยวมาค่ะ บายน๊าป๊อป" ฟางตอบพ่อแล้วหันไปโบกมือให้ป๊อปปี้
พิชชี่ที่แอบอยู่หน้าบ้านฟาง ก็เดินตามป๊อปปี้ไป
"นายจะตามฉันอีกนานมั้ย?" ป๊อปปี้ที่เบื่อพิชชี่ที่ตามเขามาตลอดตั้งแต่บ้านฟางก็พูดขึ้น
"รู้ได้ไง ว่าฉันตาม " พิชชี่ตกใจแล้วออกจากที่ซ่อน
"ฟางบอก ตอนโบกมือลาฉันไงฟางชี้มาทางนายที่ซ่อนอยู่ ที่หลังก็ซ่อนให้มันเนียนๆหน่อยละ"
"แกแย่งฟางไปจากฉัน " พิชชี่พูดขึ้นแล้วเดินไล่ต้อนให้ป๊อปปี้ถอยไปทางถนน
"นายจะทำอะไร ? " ป๊อปปี้ที่เห็นเดินเข้ามาก็ถอยหนี้เพราะไม่อยากสู้ด้วย
"อย่าอยู่เลยแก!!!" พิชชี่ผลักป๊อปปี้ไปกลางถนนเพื่อจะต่อยแต่ถว่า
ปี๊ด!!!!!!!ปี๊ด!!!!
โครมมมมมมม!
ร่างของป๊อปปี้ก็กระเดนออกไปตามแรงรถที่ชนพิชชี่ได้แต่อึ้ง เมื่อเห็นป๊อปปี้นอนจมกลองเลือดไปแล้ว
"กริ๊ดดดดดด! ไม่นะ" อยู่ๆก็มีเสียงกริ๊ดขึ้นทำให้พิชชี่ได้สติหันไปมองหาเจ้าของเสียง หัวใจพิชชี่กระตุกวูบ เพราะเจ้าของเสียง คือ 'ฟาง'
"ฮื้อๆๆๆ ป๊อปตื่นมานะ ตื่นมา" ฟางได้แต่ร้องไห้เพราะป๊อปปี้ไม่ยอมตื่น
"ยัยฟาง หนูวิ่งออกมาทำไม.." กวินมองภาพตรงหน้าอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นเด็กชายไม่สิ เด็กหนุ่มนอนจมกลองเลือด
"พ่อช่วยป๊อปด้วยค่ะพ่อ " ฟางที่ร้องไห้บอกผู้เป็นพ่อแล้วหันไปดึงร่างป๊อปปี้มากอด 'ฮื้อๆๆ นายทิ้งฉันทำไมป๊อป ไอ้หมีบ้า ฮื้อๆๆๆ '
กลับมาปัจจุบัน
กริ๊ดดดดดดดดดดด!!!
ฟางที่กลับอยู่ในห้องก็กริ๊ดขึ้นเมื่อเธอฝันถึงป๊อปปี้
" ฮื้อๆๆๆ ป๊อปฉันคิดถึงนาย " เมื่อฟางตื่นขึ้นก็ร้องไห้ทันที
"พรุ่งนี้แล้วสินะ วันที่นายจากฉันไป" ฟางพูดพลางลูบแหวนแล้วร้องไห้
ติ๊ด!ติ๊ด!!..
"สวัสดีค่ะ ฟางพูดค่ะ" เมื่อโทรศัพท์เข้าฟางก็รับสายทันที
'ยัยฟางแก อยู่ไหนเนี่ยพ่อแกบอกฉันว่าแกไปห้องน้ำไหนหายไปจากงานแต่งตัวเองได้ย่ะ 'แก้วบ่นขึ้นทันทีเมื่อฟางรับสาย
"ฉันอยู่บ้านคนรักฉันน่ะแก้ว ฉันไม่ได้อยากแต่งกับพิชชี่"
หลังจากที่ฉันหนีนายพิชชี่ขึ้นห้องที่ฉันอ้างว่าเข้าห้องน้ำแต่จริงๆแล้วฉันขึ้นไปเปลี่ยนชุดแล้วใส่แหวนป๊อปปี้เหมือนเดิม และเก็บเสื้อผ้าของใช้ส่วนหนึ่งมาอยู่บ้านป๊อปปี้
'ห๊ะ ! คนรักแก แกมีคนรักตั้งเมื่อไรกัน ' แก้วตกใจบ่นสงสัยเมื่อตั้งแต่เป็นเพื่อนฟางไม่เคยบอกว่าเธอมีคนรัก เธอเห็นแค่นายพิชชี่ที่คอยตามฟางตลอดมหาลัยจนเรียนจบ
"มีตั้งนานแล้วแค่นี้นะแก้ว ฉันจะนอน" พูดจบฟางก็วางสายแก้วทันที
จะว่าไปเธอก็ไม่ค่อยมาบ้านป๊อปปี้เท่าไรนัก ตั้งแต่เขาจากไป แต่ทุกอย่างยังเหมือนเดิมทุกอย่างเหมือนตอนที่เธอมาครั้งแรกแถมยังสะอาดอีกตั้งหาก สงสัยพี่โทโมะเป็นคนทำความสะอาดละมั้ง
"เฮ้อ...ไปนอนดีกว่า ป๊อปฉันคิดถึงนายนะ ไอ้หมีบ้า.. " แล้วฟางก็นอนกอดตุ๊กตาหมีพูร์ป๊อปปี้หลับไป
'ฉันก็คิดถึงเธอ ที่รักของผม~~~~'
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ