ช่วยสอนความรักให้ผมที

และแล้วริทสึก็พังกำแพงจนมาถึงห้องนี้จนได้...เขามองเจ้าหนูที่โดนมัดมือห้อยต่องแต่งอยู่บนคานของเพดานและข้างล่างของเจ้าหนูนั่นก็เป็นบ่อปลาฉลาม
"เอ้า!ดูเหมือนว่าจะมีแมลงเม่าเข้ามาแล้วละ"
"พี่ชาย..."เจ้าหนูมองตาริทสึด้วยสายตางงๆ"พี่ชายแต่งคอสเพลย์มาหรอ?"
"เรื่องนั้นช่างมันเหอะ"
ตอนนี้ริทสึอยู่ในสภาพปีศาจเต็มตัวแต่ทั้งสองคนดูเหมือนจะคิดว่าริทสึแต่งคอสเพลย์มาเฉยๆ
"ปล่อยตัวเจ้าหนูซะ!"
"ฮึๆดูเหมือนว่าจะทำอย่างนั้นไม่ได้นะคะ"
"เธอ..."ผมมองผู้หญิงที่เจอในงานเลี้ยงและเป็นแฟนเก่าของพ่อเจ้าหนู
"ไม่ว่าจะเจ้าเด็กนี่หรือว่าแกก็ต้องตายให้หมด...ฮ่าๆ"
"ทำไมแกถึงฆ่าคนดีๆอย่างคุณไดซุเกะละ"ผมมองไอ้สวะนั่นตาแข็ง
"ฮ่าๆทำไมนะหรอ...เพราะตาแก่นั่นแย่งทุกอย่างไปจากฉันยังไงละทุกคนเอาแต่สรรเสริญเทิดทูญมันแทนที่จะเคารพชั้น...แถมลูกชายมันยังเคยทิ้งเมียฉันไปแต่งงานอีก"
"ฉันจะฆ่าเด็กคนนี้แล้วก็จะให้ลูกของฉันขึ้นมาดูแลบริษัทของไอ้แก่นั่นเอง"ยัยอศรพิษเหยียดยิ้มมุมปากแล้วเอามือลูบท้องของตัวเอง"อีกเดือนนึงเด็กคนนี้ก็จะคลอดแล้ว...เพราะฉะนั้นต้องกำจัดครอบครัวนั้นให้หมด"
"ฮ่าๆพวกแกนี่มันเลวยิ่งกว่าปีศาจในขุมนรกซะอีกนะฮะฮ่าๆ"
"แก!!"
"ถ้าคิดว่าจะฆ่าฉันได้ก็เข้ามาเลย"ผมยิ้มแล้วคว้าปืนขึ้นมา
"แก!!"ไอ้สวะนั่นทำหน้าลนลานก่อนจะยิ้มมุมปาก"กลัวตายล่ะ...พวกแกฆ่ามันซะ!!"
"รับทราบครับ!!"
"แก.."
ผมมองไอ้สวะนั่นอย่างตกใจ...มันขนมือปืนของมันมาตั้งสิบกว่าคนแถมปืนแรงๆทั้งนั้นเลย
"พี่ชาย...ไม่นะ!!"
ปัง ปัง ปัง!!
"ม่ายยยย!!"
เจ้าหนูโซระได้แต่กรีดร้องเสียงหลงเพราะว่าลูกกระสุนนับสิบกระหน่ำยิงเข้าที่ตัวของริทสึ...ริทสึไม่มีเวลาที่จะตอบโต้ด้วยซ้ำ...และริทสึก็ล้มลงไปนอนที่พื้นในสภาพลูกกระสุนทะลุเต็มตัว...เลือดไหลเต็มพื้น
"ฮึก...พี่ชาย...อย่าตายนะ...ฮือ"
"ได้เวลาตายของแกแล้วไอ้เด็กเหลือขอ!"ยัยอสรพิษยิ้มแล้วเอามือจับเชือกที่แขวนตัวของเจ้าหนู
"ผมยังไม่อยากตาย!!"
"....เป็นการร้องขอชีวิตที่น่าสงสารดีนะ"ผมยิ้มแล้วยันตัวขึ้นมาจากพื้น...แล้วบิดขี้เกียจไปมา
"พี่ชาย!ยัง...ยังไม่ตาย"
"ปะเป็นไปไม่ได้!แกตายไปแล้วนี่"
"พวกแกยิงมันต่อ!!"
"จิตใจของแกช่างโสโครกเหลือเกินว่ะ..."ผมยิ้มมุมปากแล้วยืนจ้องพวกมือปืนพวกนั้น"ฆ่ากันเองซะสิ ฮ่าๆ"
ปัง ปัง ปัง!!
และพวกมือปืนพวกนั้นก็หันกระบอกปืนใส่กันและยิงกันอย่างเมามัน...ฮึ!ก็แค่สะกดจิตเฉยๆเอง
"ลูกน้องฉัน!!"
"เจ้าหนูคิดจะทำยังไงกับไอ้เลวพวกนี้ดีละ"ผมยิ้มแล้วใช้ปีกบินไปหาเจ้าหนูอย่างเร็ว
"ทรมานพวกมันอย่างสาสม!!"
"อ้ะ!แต่ว่าต้องมีของตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อหน่อยนะ...นายจะให้อะไรฉันละ"
"เอา...เอาวิญญาณผมไปเลย...อื้อ!"
"ตกลง"ผมยิ้มแล้วจูบเจ้าหนูนี่เพื่อจองจำวิญญาณไว้และก็วางเจ้าหนูนี่ลงบนพื้นอย่างปลอดภัย
"ยัยบ้า!ฆ่าเด็กนี่ซะสิรออะไรอยู่!"
"ตะแต่ว่า..."ยัยอสรพิษลนลาน"ฉะ...ฉันยอมแล้ว...อย่าฆ่าฉันเลยนะฉะฉันท้องอยู่"
"ฮึๆฮ่าๆ...ท้องหรอ...นึกว่าฉันใจอ่อนหรือไง"
"กรี้ด!!"
ริทสึยิ้มบางๆจนเห็นเขี้ยวก่อนที่จะเอามือเสียบทะลุท้องของผู้หญิงนั่นแล้วเอามือหาอะไรสักอย่างในท้องก่อนจะดึงสิ่งนั้นออกมา
"อะ...อั้ก!!"
"สิ่งนี้นะหรอที่เรียกว่าลูก...นี่มันก็แค่ก้อนเนื้อเท่านั้นแหละ"ผมมองก้อนเนื้อในมือก่อนจะโยนมันลงไปในบ่อฉลาม
"อ่อก...ละ..ลูก!!"
"โอ๊ะ!ลืมไปว่าแกเป็นแม่นี่...แม่ต้องรักลูกอยู่แล้วนี่"
ริทสึยิ้มมุมปากก่อนจะกระชากผมของผู้หญิงนี่แล้วลากตัวไปตามทางก่อนจะโยนร่างของผู้หญิงลงบ่อฉลาม...ฉลามเมื่อเห็นเหยื่อก็รุมฉีกกระชากร่างจนไม่เหลือชิ้นดี
"ปะ..ปีศาจ!!"
"พวกแกเลิกมองดูอยู่เฉยๆได้แล้ว...จัดการมันซะ!"ผมดึงเจ้าหนูให้ลุกขึ้นมาจากพื้นแล้วอุ้มเจ้าหนูนี่เอาไว้ในอ้อมแขน
เพล้ง!!
พอสิ้นเสียงผมเจ้าพวกนั้นก็กระโดดทะลุหน้าต่างเข้ามาครบ
"พวกเราขอลงโทษแกในฐานะของกลุ่มเจ็ดบาปแล้วกัน"คิงยิ้มแล้วบีบคอของไอ้สวะแน่น
"อย่าฆ่าฉันเลยนะ...ฉะฉันจะยกเงินของฉันให้พวกแกหมดเลย"
"เงินมันซื้อชีวิตไม่ได้หรอกเว้ย!"กีเซอร์เดินไปหาไอ้สวะนั่นแล้วเอาปืนไรเฟิลฟาดหน้าของไอ้สวะนั่นอย่างแรงจนเลือดกลบปาก
"อยากลองฆ่ามันมั้ยละเจ้าหนู"ผมมองหน้าของเจ้าหนู..ถามไปอย่างนั้นแหละ...หมอนี่ไม่กล้าทำหรอก
"มาจบเรื่อวราวเรื่องนี้กันเถอะคุณลุงทรยศ!!"เจ้าหนูพูดแล้วเดินไปใกล้ร่างของไอ้สวะนั่นที่ดิ้นรนเต็มที่
"เอามีดสั้นของฉันมั้ยไอ้หนู"คิงยิ้มแล้วเอามือเสยผมสีแดงไวน์ของตัวเอง
"เอาดาบของผมดีกว่านะ"ลุซเอาดาบยื่นให้เจ้าหนู
"ผมขอมีดสั้นแล้วกัน"เจ้าหนูเอามีดของคิงมาจ่อที่ตัวของไอ้สวะอย่างกล้าๆกลัวๆ
"แก้แค้นให้ลุงของนายไง..ไม่ต้องไปสงสารสวะที่ทำร้ายครอบครัวของนายหรอก"ผมเดินไปกระซิบข้างๆหูของเจ้าหนูเจ้าหนูพยักหน้าก่อนจะง้างมีดแทงลงไปที่หน้าอกของมัน
"อ้ากกก!!"ไอ้สวะกรีดร้องอย่างโหยหวน
"ต้องแรงกว่านี้สิฮะฮ่าๆ"ผมจับมือเล็กๆของเจ้าหนูก่อนที่จะแทงมีดลงไปตรงท้องของไอ้สวะนี่..."อา...เลือดออกตรงช่องท้องเต็มเลย"
"อ่อก...ปีศาจ...ปีศาจ"ไอ้สวะพยายามดิ้นให้หลุดจากตัวผม
"ปล่อยมัน..."
"ห้ะ!!"ทุกคนทำหน้าตกใจ
"ปล่อยแต่ไม่ได้สั่งให้ห้ามฆ่าสักหน่อย...แค่อยากรู้ว่าสภาพนี้มันจะหนีไปไกลได้แค่ไหน"
-----อีกด้านหนึ่งของคนที่พยายามหนีความตาย-----
ผมพยายามวิ่งหนีพวกปีศาจนั่นจนมาถึงประตูหน้าคฤหาสน์...ไม่นึกเลยว่าพวกนี้จะเป็นปีศาจจริงๆ...แฮ่ก..สายตาเริ่มพร่ามัวเพราะเสียเลือดมากหรอวะเนี่ย!!เวรเอ้ย!พวกมันฆ่าลูกน้องฉันเยอะขนาดนี้เลยหรอเนี่ย...ผมเอามือกุมท้องที่มีเลือดไหลไม่หยุด
"ตำรวจ..."
ในสติที่ยังเหลืออยู่ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหากองกำลังตำรวจที่ใหญ่และมีอิทธิพลมากที่สุดในญี่ปุ่น
'สวัดดีครับผมไฮเนะรองหัวหน้าหน่วยกองกำลังไทฟูครับ'
"ช่วยฉันด้วย...ฉันกำลังจะถูกฆ่า"
'ใครคุยกับผมอยู่ครับ'
'ฉัน...สึกิ...มาเฟียที่มีอิทธิพลมากที่สุดยังไงละเว้ยรีบมาช่วยฉันเซ่!!'
"ใครฆ่ามันได้ฉันจะยอมทำให้แกทุกอย่างเลยวะ ฮ่าๆฮ่าๆ"
เสียงหัวเราะที่ตามไล่หลังนั้นมันยิ่งให้ผมก้าวขาวิ่งไม่ออก...อีกแค่นิดเดียวก็จะออกไปถนนใหญ่ได้แล้ว
"ผมขอจัดการเองนะบอส!!"
'ใครจะฆ่าคุณ..ฮัลโหล..ฮัลโหล'
"พวก s'e----"
----หนีความตายไม่พ้น-----
และเสียงของไอ้สวะก็หายไปกับสายลม...ดาบของลุซได้ผ่าร่างของมันออกเป็นสองส่วน
"ฮึๆฮ่าๆ"
"ทำลายหลักฐานทิ้งซะ!"ผมกระพือปีกบินอยู่บนฟ้าแล้วสั่งให้ฮิบาริกับโลกิจัดการหลักฐาน
ตู้มมมม!!
และพอได้รับคำสั่งฮิบาริกับโลกิก็ใช้บาซูก้ากับระเบิดยิงไปที่บ้านของไอ้สวะจนไฟลุกท่วมและระเบิดอย่างแรงจนบ้านถล่ม
หว่ออออ!!
"พวกตำรวจมา!!"คิงโวยวาย
"ชิ!พวกตัวเกะกะ"และผมก็ใช้พลังเปิดประตูข้ามมิติเพื่อวาร์ปไปที่บ้าน
หลังจากนั้นผมก็พาเจ้าหนูไปส่งที่บ้านอย่างปลอดภัยส่วนคุณสึบาสะก็ปลอดภัยแล้วแต่ยังนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลอยู่ดีพอผมพาเจ้าหนูมาส่งที่บ้านแม่ของเจ้าหนก็วิ่งมาอย่างดีใจเพราะเธอคิดว่าเจ้าหนูกับผมตายไปแล้ว
"ขะ...ขอบคุณมากนะคะ..ฮือ..แม่นึกว่าจะเสียลูกไปซะแล้ว"
"อย่าร้องไห้เลยครับแม่...ผมจัดการคนที่ฆ่าคุณตาเรียบร้อยแล้ว"เจ้าหนูเอามือที่เปื้อนเลือดลูบหน้าแม่ของตัวเอง
"แต่ส่วนใหญ่ลูกน้องฉันเป็นคนฆ่านะ"ผมยิ้มให้ทั้งสองคนนั่น"ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมกลับละ"
"เดี๊ยว!พี่ชาย"
ผมมองเจ้าหนูที่วิ่งมาจับชายเสื้อของผมไว้แน่น
"อะไร"
"แม่..ผมขอคุยกับพี่ชายหน่อยนะครับ"
และผมก็โดนเจ้าหนูลากมาที่ห้องๆนึงที่น่าจะเป็นห้องนอนของเจ้าหนู...อะไรของหมอนี่
"ว่าไง"
"พี่ชาย...ขอบคุณนะที่ช่วยฆ่าคนๆนั้นให้"
"เรื่องแค่นี้เอง"ผมยิ้มบางๆ"นายอยากลืมเรื่องแย่ๆวันนี้หรือเปล่าถ้าอยากลืมฉันจะลบความทรงจ
ำให้"
"มะ..ไม่เอา"
"ทั้งๆที่เห็นเรื่องที่ไม่อยากจำมากมายเนี่ยนะ...เห็นฉันฆ่าคนเชียวนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก...ถ้าพี่ลบความจำผมผมก็..."เจ้าหนูพูดแล้วหน้าแดง"ถ้าพี่ลบความจำผมผมก็จะลืมว่าพี่จูบผมด้วยสิ .////."
"มันก็แค่จูบเพื่อจองจำวิญญาณ"
"แต่สำหรับผมมันคือจูบแรกนะ .///."
"เด็กอย่างนายไม่ควรมาชอบปีศาจอย่างฉันหรอกนะ"ผมยิ้มแล้วเอามือจับหัวเจ้าหนู
"ผมไม่ใช่เด็กนะ!วันเกิดปีนี้ผมก็จะอายุครบ13แล้ว...เดี๊ยวผมก็ขึ้นม.ต้นแล้วนะ...แล้วก็ผมไม่บอกใครหรอกนะว่าพี่เป็นปีศาจ"
"พวกมนุษย์นี่มันเข้าใจยากชะมัด"ผมถอนหายใจเบาๆ"ถ้าชอบฉันขนาดนั้น..ก็รีบโตๆแล้วทำให้หัวใจที่เย็นชาของฉันรักนายสิ"
"แต่กว่าผมจะโต..."เจ้าหนุทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้
"ฉันไม่มีเวลามารักใครหรอกนะ"
ผมพูดเเล้วดึงเจ้าหนูมาจูบ...ก็เคยบอกไปแล้วไงว่าถ้าต้องการผมก็จะสนองให้...แต่ถ้าขอให้ผมรักผมจะเอาวิญญาณของคุณไป
"อะ...อื้อ..."
ผมสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเจ้าหนูเพื่อเก็บเกี่ยวความหวาน...กระหน่ำจูบจนเจ้าหนูหายใจไม่ทันเลยทีเดียว
"อย่ามารักฉันเลย"
ผมวางร่างของเจ้าหนูลงบนเตียงแล้วกลับไปที่คฤหาสน์ของตัวเองเงียบๆ...เฮ้อ..วันนี้วุ่นวายทั้งวัน
อยากพักจังเลยโว้ย!!
"บอส!!"
พอมาถึงคฤหาสน์เท่านั้นแหละไอ้แว่นขี้โวยวายก็วิ่งมาหาผมทันที...นี่ผมไปสัญญาอะไรกับมันไปหรือเปล่าวะ - -
"มีอะไร"
"บอสบอกว่าใครฆ่ามันได้จะยอมทำตามทุกอย่างไม่ใช่หรอ"
"ฉันพูดไปว่าอย่างนั้นหรอ - -"
"เออดิ...แกพูดเต็มปากเลยว่ะ!!"คิงนั่งดื่มเหล้าแล้วหันมาเเขวะริทสึ
"อยากให้ฉันทำอะไร"ผมมองหน้ามันอย่างรำคาญ
"มีอะไรกับผมนะ"ลุซกระซิบเบาๆตรงหูผม
"ให้ตายสิ...ก็ได้"
ผมถอนหายใจแล้วเดินนำมันขึ้นบันไดไปยังที่ห้องของตัวเอง...การมีอะไรกันเป็นเรื่องปกติ...ผมปรนเปรออีกฝ่ายจนพอใจแล้วทิ้งไปอย่างไร้ค่า อย่างเช่นพวกลูกสาวพวกมาเฟียยังไงละ...หมดประโยชน์ก็ทิ้ง
"แกขึ้นไปที่ห้องของบอสทำไมว่ะ!!"อาราชิโวยวายอยู่ข้างล่าง
"ก็แค่ทำเรื่องอย่างว่าเท่านั้นเอง"ลุซยิ้มมุมปาก
"แค่ก..แค่ก!!"คิงสำลักเหล้า
"หนวกหู!"
ผมโวยวายแล้วโยนไอ้แว่นน่ารำคาญเข้าไปในห้อง...ถ้าอยากได้ร่างกายของฉันขนาดนั้นฉันมอบมันให้แกก็ได้