Fic Exo : Love next door (HunHan Ft.exo)

เซฮุนคร่อมลู่หานเอาไว้ และใช้มือหนารวบข้อมือบางทั้งสองข้างไว้ด้านบน
 
“ปล่อยฉันนะเซฮุน น นายจะทำอะไร”
 
 
“ก็ ทำให้นายเป็นเมียฉันไงล่ะคนสวย หึหึ”
 
พูดจบร่างสูงก็โน้มลงพรมจูบและไซร้คอขาว กดเม้มจนเกิดรอยสีกุหลายไปทั่วลำคอขาวนวล
 
 
“ไม่นะเซฮุน ปล่อย ฮึก ปล่อยฉันไปเถอะนะ หยุด อย่าทำแบบนี้เลย ฮึก”
 
ลู่หานน้ำตาคลอ พยายามอ้อนวอนเซฮุน
 
 
“ไม่มีทาง หยุดดิ้น ยังไงวันนี้นายก็ต้องเป็นของฉัน ”
 
เซฮุนพูดเหมือนออกคำสั่งกลายๆ  ไม่รอช้าเซฮุนดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางของลู่หานออกทันที
 
 
 
“ไม่ ได้โปรด เซฮุน ฮึก”
 
 
“หึหึ”
 
ร่างสูงหัวเราะในลำคอ แล้วดึงกางเกงสั้นของร่างเล็กออกมาพร้อมกับชั้นในตัวบางด้วย
 
 
“อ่ะ  ไม่เอา  อย่านะ  ฮึก”
 
ลู่หานพยายามดึงกางเกงเอาไว้แต่ก็ไม่สำเร็จ เซฮุนก้มลงจับแกนกายของร่างบางรูดขึ้นรูดลงแล้วเพิ่มจังหวะเร็วขึ้น เรื่อยๆ ส่วนมืออีกข้างก็บดขยี้ยอดออกสีสวยอย่างรุนแรง
 
 
“อ่ะ  อื้มมมม หยุดนะ อุ๊บ”
 
ร่างโปร่งเริ่มรำคาญเสียงร้องโวยวายของร่างเล็กจึง ประกบจูบร่างเล็ปเพื่อหยุดเสียงร้องนั่นซะ พร้อมกับสอกลิ้มหนาเข้าไปควานหาความหวานในโพลงปากอิ่มนั่นด้วย ทั้งที่มือหนาที่จับแกน กายร่างเล็กไว้ก็ยังรูดขึ้นรูดลงไม่หยุด
 
"มาถึงขั้นนี้แล้ว นายยังจะให้ฉันหยุดอีกหรอ หื้มม? คนดีของฉัน "
 
 
“อื้อออ อ่ะ อ๊า ไม่ไหวแล้ว”
 
พูดจบร่างเล็กก็ปลดปล่อย ออกมาเลาะเสื้อเชิ้ตสีขาวของร่างสูง
 
เซฮุนไม่รอช้า รีบปลดเปลืองเสื้อผ้าของตนก่อนจะก้มลงไซร้คอขาวนั่นอีกครั้ง พร้อมกับมือหนาที่ยกขาทั้ง2ข้างของลู่หานให้แยกออกจากกันพร้อมกับมืออีกข้างที่ สัมผัสบริเวณช่องทางสีหวานนั่นเบาๆเชิงหยอกล้อ
 
 
“อ่ะ ไม่  อย่า ฮึก อย่าทำอะไรฉันเลยนะเซฮุน ฉันกลัวแล้ว”
 
ลู่หานเอ่ย พร้อมกับน้ำสีใสที่ไหลพราก
 
 
“หึหึ ฉันคงปล่อยนายไปไม่ได้หรอกนะลู่หาน บอกแล้วไง คืนนี้ยังไงนายก็ต้องเป็นของฉัน หยุดคร่ำครวญแล้วทำให้ฉันพอใจซะ ”
 
พูดจบร่างสูงก็จับแกนกายของตนที่คับพองไปด้วยแรงอารมณ์กระแทกเข้าไปในช่องทางรักสีหวานของร่างบางโดยไม่มีการเบิกทางใดๆทั้งสิ้น
 
 
“โอ้ย เจ็บ ม่ายน๊าาาา”
 
คนตัวเล็กกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เพราะนี่คือครั้งแรก.... เลือดแห่งความบริสุทธิ์หลั่งไหลลงมาอาบเรียวขาสวยเกรอะกรังเต็มไปหมด
 
 
“ อืมมมห์ นี่มัน...ครั้งแรกสินะ  อืมห์ ทำไมรัดแน่นขนาดนี้หื้มคนสวย อืม อ่า”
 
ร่างสูงครางอย่างสุขสม ต่างจากคนตัวเล็กที่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เซฮุนกระแทกกระทั้นถี่ รวดเร็ว และ แรงขึ้นด้วยแรงอารมณ์และความโมโห เมื่อนึกถึงเรื่องที่ลู่หานพูดเมื่อเย็น
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ  อ่า โอ้ย เจ็บนะ  เอา เอาออกไป ฮืออออ”
 
ลู่หานกรีดร้องสุดเพราะความเจ็บปวด แต่ก็ยังดีที่เลือดนั่นช่วยเป็นตัวหล่อลื่นได้บ้าง
 
 
“อืมม อ่า ร่างกายนายมัน.. อืม ฉันทนไม่ไหวแล้วลู่หาน อ่า”
 
ร่างสูงครางอย่างสุขสมก่อนจะกระแทกแรงๆอีก3-4ที แล้วปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวร่างเล็ก ก่อนจะถอดแกนกายออกพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นและเลือดที่ไหลปนกันออกมา
 
 
“อึก...ฉ ฉันเกลียดนาย เซฮุน" 
 
ร่างเล็กเอ่ยขึ้นเบาๆ แล้วหมดสติไป
 
เซฮุนค่อยๆช้อนตัวลู่หานไว้ในอ้อมกอดแล้ววางลงกับเตียงนุ่ม
 
"ฉันขอโทษ .....ขอโทษจริงๆนะ คนดีของฉัน"
 
เซฮุนดึงผ้าห่มผืนหนาที่อยู่ปลายเตียงขึ้นมาคลุมร่างบางเอาไว้แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆแล้วดิ่งลงสู่ห้วงนิทรา