อย่าให้ความหวัง

          ออด ออด
เสียงออดหน้าบ้านชั้นดังขึ้น สงสัยป็อปปี้จะมาแล้วล่ะ ชั้นวิ่งไปเปิดประตู ก็พบว่าเป็นป็อปปี้จริงๆ
"ฟาง ขึ้นรถก่อนสิ"ป็อปปี้ชวนชั้นขึ้นรถ ก่อนที่ชั้นจะขึ้นรถ และเค้ารถก็เคลื่อนออกไป
"ฟางจะกินอะไรเดี๋ยวป็อปเลี้ยงเอง"
"จ้าา น่ารักจัง"
"แล้วรักมั๊ยล่ะ"ป็อปปี้ถามชั้น นี่นายกำลังทำให้ชั้นหวั่นไหวนะไอ่บ้า>///<
"บ้า"
"ฟาง"
"หืมม"
"เอ่อ คือว่าเรามีเรื่องจะบอกฟางน่ะ"
"อะไรหรอ"
"คือ..."
"นี่ คุณเพื่อนครับจะมากินข้าวนี่ไม่ชวนกันเลยหรอครับ"เสียงเควินทักขึ้น
    -poppy-
   ตอนนี้มาอยู่กับป็อปก่อนนะครับ เมื่อกี้ผมกะว่าจะบอกรักฟางนะ แต่ไอ่เควินอ่ะดิ แม่ง!!!มาขัดจังหวะซะก่อน ไอ่นี่มันมารขวางโลกชัดๆ
"เออ แล้วมึงมาหาใครครับ"ผมพูด
"มาหามึงและว่าที่ภรรยากูนี่แหละ"ไอ่เควินพูด พร้อมกับไปนั่งโอบฟาง หึ มันทำอะไรไม่เคยเห็นหน้าผมเลยยยยยยยยย
"เฮ้ย มึงปล่อยมือออกจากฟางเดี๋ยวนี้นะโว้ย!!"ผมโวยวาย
"ทำไมวะ"ไอ่เควินตอบหน้าตาย
"เอ่อ มึงไม่เห็นฟางหรอ ว่าเค้าอยากอยู่ใกล้มึงมั๊ย"ผมตอบ เพราะเห็นฟางดิ้น
"ไม่ใช่ซะหน่อย จริงมั๊ยฟาง"ไอ่เควินตอบ ก่อนจะเลื่อนมือลงมาถึงสะโพกฟาง
"เอ่อ...ป็อปจะพูดอะไรกับฟางหรอ"ฟางเปลี่ยนเรื่อง
"อ่อ เอ่อ ไม่มีไรหรอก"ผมตอบและยิ้มบางๆให้ฟาง
---------------------------------------------------------------------------------
ฉับ ฉับ เอาไว้แค่นี้ก่อนน้าาาาาา เดี๋ยวมาอัพให้ใหม่ อย่าพึ่งทิ้งกันน้าาาาา