ร้ายแต่ก็รัก

"เฮ้ ชนๆ วันนี้ป๊อปปี้เลี้ยงเต็มที่" แก้วพูดแล้วชวนทุุกคนดื่ม

 

 

 

"เดี๋ยว ฉันไม่เป็นคนจัดจะเลี้ยงได้ไง" ป๊อปปี้พูด 

 

 

 

"เอาน่างานวันเกิดทั้งทีเลี้ยงเพื่อนหน่อยเถอะ" กวินพูดติดขำ

 

 

 

"ได้เวลาแล้ว" หวายพูดแล้วชวนทุกคนยกเว้นป๊อปปี้เข้าในครัว เพื่อจุดเทียนแล้วก้เดินออกมา โดยที่ไม่รู้ว่าฟางวางแผนอะไรไว้ แล้วแก้วก็ทำหน้าที่ปิดไฟ

 

 

 

"แฮปปี้เบริด์เดย์นะป๊อป" ทุกคนอวยพรให้ป๊อปปี้ โดยที่หวายถือเค้กอยู่ตรงหน้าป๊อปปี้ ป๊อปี้เองก็ยิ้มให้ แล้วกำลังจะเป่าเค้ก

 

 

 

ปัง ปัง ปัง

 

 

 

"เฮ้ย/กรี๊ดดดดดด/555" เสียงตกใจของทุกคน ยกเว้นฟางที่ยืนหัวเราะอยู่กับแต๊งกิ้ว ที่เห็นเค้กกระจายไปโดนหน้าโทโมะบ้าง กวินบ้าง แต่ที่โดนหนักสุดก็ป๊อปปี้กับหวายเพราะอยู่ตรงหน้าเค้แทั้งสองคน แถมฟางกับแต๊งกิ้วยังจุดพลุกระดาษที่มีแต่แมลงสาบปลอมใส่ทุกคนในงาน

 

 

 

"ป๊อปข๋า หวายกลัววแมลงสาบ อี๋" หวายตกใจแล้วไปเกาะแขนป๊อปปี้  ป๊อปปี้มองหน้าฟางอย่างไม่พอใจ แล้วก็ว่าฟาง

 

 

 

"ยัยตัวแสบ ก่อเรื่องอีกแล้วนะ" ป๊อปปี้เดินเข้าไปกระชากแขนฟางทำให้ตัวฟางถลามาอยู่ในอกแกร่งของป๊อปปี้

 

 

 

"ปล่อยฟางนะ ฟางเจ็บ" ฟางตวาดใส่ป๊อปปี้ที่บีบแขนเธอแรงๆ

 

 

 

แปะ

 

 

 

"เฮ้ยอะไรเนี่ย" เค้กที่ไหลมามาจากหัวของป๊อปปี้ เพราะโทโมะทำ เพื่อไม่ให้งานหมดสนุก

 

 

 

"แบบนี้ก็สนุกนี่ ใช่มั้ย" แล้วทุกคนก็ปาเค้กใส่กันอย่างสนุกสนาน

 

 

 

"น้องฟาง" กวินเรียกฟางแล้วก็แตะเค้กใส่แก้มฟาง

 

 

 

"อร๊ายย พี่กวิน 555" ฟางเองที่ไม่รู้ว่ากวินคิดอะไรก็แกล้งกวินกลับ แล้วทั้งสองคนก็เล่นกัน โดยที่ป๊อปปี้มองอย่างไม่พอใจ เพราะเขารู้ว่ากวินน่ะเสือผู้หญิงแค่ไหน ก่อนจะโยนก้อนเค้กใส่ฟาง

 

 

 

"พี่ป๊อป" ฟางหันควับเพราะแรงที่เค้กกระแทกเข้ามาในหัว ส่วนป๊อปปี้ก็ยักไหล่แล้วก็ปาใส่ฟางอีก

 

 

 

"นี่แน่ะ" ฟางเองก็ไม่ยอมแพ้รีบขว้างใส่ป๊อปปี้ไม่ยั้ง ทำให้กวินเข้าไปร่วมด้วยไม่ได้ก็เลยไปเล่นกับโทโมะแล้วก็แก้วแทน

 

 

 

แปะ แปะ

 

 

 

"5555 หน้านายมันดูไม่ได้เลย" แต๊งกิ้วหัวเราะ เพราะตัวเองปาใส่ที่หน้ามิณทร์จนหน้าหล่อๆเต็มไปด้วยเค้ก

 

 

 

"เล่นงี้ใช่มั้ยยัยเตี้ย" มิณทร์วิ่งไปหาแต๊งกิ้วแล้วก็แปะเค้กใส่แต๊งกิ้ว แล้วทั้งสองก็าใส่อยู่อย่างนั้นจนเลิกงานแล้วทุกคนก็จะกลับ

 

 

 

"ดูสิ โทโมะเลอะหมดแล้ว" แก้วพูดแล้วเอาผ้าขนหนูเช็ดเค้กที่เลอะอยู่บริเวณหน้าผากและผมของโทโมะ ทำให้หน้าของทั้งสองห่างกันแค่ไม่กี่คืบ โทโมะมองหน้าแก้วแล้วกำลังจะจูบแก้ว

 

 

 

"อะแฮ่ม" มิณทร์ทำเสียงไอเมื่อเห็นแก้วกับโทโมะใกล้ชิดกันเกินไป แล้วนั่งข้างๆแก้ว ส่วนแก้วก็รีบผละจากโทโมะทันที

 

 

 

"พี่แก้วหน้ามิณทร์รึป่าวดูให้หน่อยสิ" มิณทร์พูด แล้วยื่นหน้าให้แก้วดู แก้วก็เช็ดให้มิณทร์  ส่วนโทโมะก็เบื้อนหน้าไปทางอื่น

 

 

 

"แหวะ นายนายมันก็เละอยู่แล้วหนิ" แต๊งกิ้วที่หมั่นไส้ก็รีบแขวะ

 

 

 

"นี่เธอ" มิณทร์ตวาดใส่

 

 

 

"เอาละๆ กลับกันเถอะดึกแล้ว"โทโมะพูดแล้วเดินนำออกจากห้องป๊อปปี้ไป

 

 

 

"ฟางไม่ใช่คนรับใช้นะ ให้ฟางมาทำแบบนี้ได้ไง"  ฟางโวยวายเมื่อป๊อปปี้ให้เธอจัดการเก็บของที่เลอะอยู่บนพื้น

 

 

 

"พี่ช่วยนะครับ" กวินก็อาสาจะช่วยโดยยื่นมือเข้าไม่จับมือฟางที่จับไม้ถูพื้นอยู่ ป๊อปปี้เห็นก็รีบคว้าไม้ถูพื้นมา แล้วไล่กวินกลับ

 

 

 

"มันดึกมากแล้ว แกกลับไปได้แล้ว" กวินเองก็ยอมกลับไปแต่โดยดี ไว้คราวหน้าเขาค่อยมาใหม่ก็ได้

 

 

 

"คิคิ พี่ชายหวงฟางหรอ" ฟางพูดล้อแล้วก็เดินออกไป

 

 

 

"เดี๋ยวใครหวงฟ่ะ นี่มาทำความสะอาดต่อสิ" ป๊อปปี้พูดอย่างหัวเสีย

 

 

 

"เรื่องไรจะทำให้โง่ อยู่ในมือใครก็ทำไปสิแบร่ :P" ฟางแลบลิ้นให้ป๊อปปี้แล้วรีบวิ่งเข้าห้องไป

 

 

 

"ให้ตายสิ" ป๊อปปี้บ่น เขาต้องดูแลยัยตัวแสบนี่จริงๆเหรอเนี่ย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้แอบหวงฟางด้วย  ส่วนคู่แก้วกับโทโมะก็มีมุมให้ใกล้ชิดกันด้วย

 

สนุกกันมั้ยเอ่ย ไรเตอร์ตั้งใจเขียนมากเลยนะ ฝากด้วยนะคะ