รักอันตรายของยัยตัวร้าย

     ด้านโทโมะเองที่ไม่ได้คำตอบที่น่าพอใจจากน้องสาวของตนเองก็ถึงกับไม่พอใจเป็นอย่างมากเขาจึงต้องหาทางสืบข้อมูลล้วงข้อมูลหญิงสาวปริศนาที่สวยตรึงใจเขาได้มีเพียงเธอคนนี้คนเดียว....

    "เดช ไอ้เดช มาหากูเดี๋ยวนี้" โทโมะตะโกนลั่นเพื่อตามหาเลขาคนสนิทของตนเองทันทีที่นึกอะไรได้

    "คะครับเจ้านาย มีอะไรให้ผมทำเหรอครับ" เดชที่กำลังเรียงแฟ้มงานด้านนอกห้องทำงานของโทโมะนั่นได้ยินเสียงเจ้านายของตนก็ตกใจทันที

    "แกไปตามสืบจากคุณแดนดนัยทีว่าผู้หญิงที่เขามารับที่บ้านฉันในวันที่ยัยตัวเล็กกลับบ้านเป็นใคร"

    "อ่อเรื่องนั้น ผมได้ข้อมูลมาแล้วครับพอดีผมสงสัยว่าทำไมคุณแดนดนัยเขาถึงได้เรียกคุณคนนั้นว่านายน้อยทั้งทีเขาเป็นถึงกรรมการผู้ถือหุ้นกับเจ้านาย ผมทำงานเก่งไหมล่ะครับ" เขารีบอวยตัวเองทันทีที่ได้ทราบความจำนงของเจ้านายตนเอง

    "แล้วมึงรู้เรื่องมานานทำไมไม่บอกกุสักคำไอ่ห่านี่ ได้เรื่องไรเล่ามาให้กุฟังให้หมดไอ้เดช"โทโมะที่รู้เรื่องก็เกิดอาการไม่พอใจในตัวคนสนิททันที 

    "คะครับเจ้านายเริ่มน่ะครับ เธอเป็นเจ้านายของคุณแดนดนัย แม่ของเธอเป็นอดีตเจ้าหน้าที่ตำรวจหน่วยรบพิเศษและเป็นทายาทเจริญกุลที่เราร่วมหุ้นด้วยครับ เธอแต่งงานกับลูกครึ่งไทย - อเมริกา แต่ไม่ทราบชัดเจนว่าเป็นใครยังไง แต่ชื่อ มิสเตอร์ไพศาส โรเจอร์ ไมเนอร์ ครับ มีกิจการมากมายที่นั้นแต่ไม่ทรายแน่ชัด แล้วผู้หญิงที่คุณแดนดนัยเรียกว่านายน้อยเธอชื่อว่า คุณจริญญา ไมเนอร์ ครับ ชื่อเล่นว่าแก้วครับ อายุ 26 ปี เกิดและเติบโตที่อเมริกาครับเจ้านาย"

    "อืม งั้นแสดงว่าเป็นแม่สาวเอเชียเลือดผสม นี่เองมิน่าล่ะรูปร่างถึงได้เจริญหูเจริญตาแบบนี้นี่เอง แล้วสถานะภาพอ่ะโสด หรือว่ามีคู่ว่ะ"

    "เห็นว่ากันว่าเธอโสดน่ะครับ แต่เท่าที่ทราบมาอีกเรื่องเธอหาคู่อยู่ มีหลายคนเลยเธอไปออกเดทด้วยแต่เห็นพอสมควรมีทั้ง ลูกนักการเมือง นักธุรกิจ ดาราไฮโซ ยังไม่มีใครผ่านตาเธอสักคน แล้ววันนี้เหมือนจะมีตารางไปเดทกับคุณปกกรณ์ ดาราไฮโซมาแรงน่ะครับเจ้านาย"

    "หึหึ อยากได้แฟนมากเดี๋ยวจัดให้หายอยากเลยไหมสาวน้อยของผม"ยิ้มอย่างคนมีแผนการ 

    "ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวไปทำงานก่อนน่ะครับ" เดชท่เห็นท่าทางของเจ้านายตนเองก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ก็เลยขอตัวไปทำงานของตนเองต่อทันที

    "ไปไหนก็ไปเลยไอ้นี่ มองหน้าแบบนี้กุตัดเงินเดือนแทนเพิ่มโบนัสให้เลยเดือนนี้"

   ทางด้านแก้วที่ตามสืบจนได้เรื่องกว่า 30 % เธอแน่ใจแล้วว่าเป็นฝีมือของคนใกล้ตัวอย่างปีแอร์แน่แล้ว 100% แต่คาดว่าคงไม่ใช่แต่ปีแอร์แน่เพราะตัวปีแอร์เองแล้วไม่สามารถทำงานใหญ่แบบนี้ได้เพียงคนเดียวแน่นอน มันต้องมีใครร่วมมือกับมันอีกอย่างแน่นอนเพียงแต่ยังไม่ทราบชัดเจน แก้วเองก็รีบเดินทางไปยังโรงพัก เมื่อไปถึงปลายทางเมื่อเธอก้าวเดินไปสถานที่ดังกล่าวก็เรียกทุกสายตาที่หันมามองเธอเป็นทางเดียวกัน ไม่ใช่เพียงแต่หน้าตาสวยชวนฝัน การแต่งกายของเธอก็ชวนน่าหลงไหล ก็คุณเธอใส่ชุดทำงานประจำนั้นคือเสื้อกล้ามสีดำ กับกางเกงขายาวเข้ารูปสีดำและรองเท้าหนังสีดำ ยังดีที่คลุมด้วยเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์ 

   "ขอโทษน่ะค่ะผู้กอง กรวิชญ์อยู่โรงพักไหมค่ะ"แก้วเอ่ยถามตำรวจหญิงด้วยความสุภาพ

   "อยู่ค่ะตอนนี้ผู้กองกลับมาแล้วค่ะ ไม่ทราบว่าใครมาขอพบค่ะจะได้เรียนแจ้งให้ท่านได้ทราบ" 

   "บอกว่าเพื่อนเก่าจากอเมริกามาขอพบค่ะ"

   "ได้ค่ะท่านเชิญที่ห้องได้เลยค่ะ" จากนั้นแก้วเดินเข้าไปพอกรวิชญ์ทันที เมื่อกรวิชญ์เจอแก้วก็ตกใจทันทีไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันแบบนี้

   "แหม่ไอ่เราก็นึกว่าใครที่แท้หัวหน้าแก๊งโนเบลส แก๊งมาเฟียใหญ่ของอเมริกานี่เอง ว่าแต่แกมีอะไรไหมถึงได้ย้ายตัวเองมาถึงนี่ อย่าบอกน่ะว่าจะมาถล่มโรงพักฉัน 555"

   "มันน่าขำตรงไหนว่ะไอ่วิชญ์ ฉันมีงานน่ะดิ ไม่ได้มาเป็นสิบปี มาทีเจอแต่เรื่องน่ารำคราญชมัด"

   "เรื่อง....เรื่องอะไรว่ะ มีฆ่ากันตายหรือหักหลังกันในแก๊งว่ะ" กรวิชญ์เอ่ยถามเพื่อนของตนเองที่มีอาการเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัดเนื่องจากรู้จักกันมานานเขาอดชื่นชมในตัวแก้วไม่ได้เนื่องจากแก้วตั้งแต่ขึ้นรับตำแหน่งหัวน้าเธอจัดการเปลี่ยนระบบให้อยู่ในกฎหมายทุกอย่างและร่วมมือกับตำรวจเพื่อจัดการกับพวกผิดกฎหมายด้วยช้ำไป

   "แกรู้อยู่แก่ใจไอ่วิชญ์ เรื่องรถหนี้ภาษี ฉันตามมาที่เพราะกลิ่นมันบอกว่าคนในแก๊งฉันมันทำ แต่ยังหาตัวมันไม่ได้ มาหาแกก็เรื่องนี้แหละ แกมีข้อมูลการซื้อขายบ้างไหมว่ะ" 

   "ก็มีอยู่แต่คงไม่มากทำให้แกพอใจหรอกว่าไหม ตำรวจรึจะสู้มาเฟียได้ว่ะไอ่แก้ว" 

   "ฉันอยากได้รายชื่อลูกค้าที่ซื้อรถนำเข้า แกพอมีบ้างไหม"

   "เห่ เอาขนาดนั่นเลยเหรอ จะว่ามีมันก็มีแต่...."

   "แต่อะไรว่ะ มึงพูดมาดีๆก่อนจะลุกไปเตะเพราะหมั่นไส้น่ะเว้ย"ก่อนที่ทั้งสองจะปะทะน้ำลายกันก็ได้มีบุคคลที่สามเอ่ยทักมาก่อน

   "ไอ่กรไปกินข้าวเที่ยงกัน อ้าวมึงมีแขกเหรอกุโทษทีว่ะไม่ทันดู เดี๋ยวกูไปรอข้างนอกน่ะ"

   "ไม่ต้องๆนี่เพื่อนเก่ากูมาจากอเมริกา มาเดี๋ยวกูแนะนำให้รู้จัก"จากนั้นแก้วหันหน้าไปมองบุคคลทีสามเธอก็ตกใจทันทีไม่นึกว่าโลกอะไรมันจะกลมกิ๊กได้ขนาดนี้ คนที่ไม่อยากเจอมากที่สุดดันมาเจอจนได้

   "เอ้าไอ่โมะมึงมองแก้วจนจะกินมันไปล่ะ แก้วนี่โทโมะเพื่อนเราเอง โมะนี่แก้วเพื่อนเรา"

   "หวัดดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักและได้เจอกันอีกครั้ง"

   "เช่นกันครับ แบบนี้เราได้รู้จักชื่อกันแล้วน่ะครับคุณแก้ว เขาเรียกว่าพรหมลิขิต เพราะมันลิขิตให้เรามาเจอกันตั้งแต่เรียก"

   "..................."

   "มึงจะเน่าไปไหนว่ะไอ่โมะ เอ่อแก้วเรื่องข้อมูลที่แกอยากได้ มันต้องคนนี้แล้วล่ะมึง เพราะว่าโมะมันได้ลิขสิทธิ์นำเข้าประเทศไทยได้ถูกต้องตามกฎหมายเพียงเจ้าเดียวในไทย ทุกข้อมูลมันมีในมือหมด แกต้องอาศัยมันแล้วล่ะ" กรวิชญ์รีบแจ้งข้อมูลให้แก้วทราบทันทีว่าต้องทำยังไงต่อ แต่เขาไม่ได้บอกให้โทโมะทราบว่าแก้วเป็นมาเฟียเพราะเรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องสำคัญของแก้ว แก้วไม่เคยประกาศตนเองว่าเป็นมาเฟียกับคนที่ไม่เกี่ยวข้องในวงการนี้ เพราะแก้วยังต้องการความเป็นส่วนตัวของตัวเองอยู่เช่นกัน 

  "..................."

  "ข้อมูลอะไรว่ะไอ่กร คุณแก้วจะเอาอะไรเหรอครับ"

  "ไว้แก้วอยากได้ค่อยติดต่อคุณโทโมะก็แล้วกันน่ะค่ะ หวังว่าคงได้รับความร่วมมือกับคุณน่ะค่ะ"

  "ร่วมมือ ร่วมใจเลยก็ได้ครับ ผมยินดี โอ้ยไอ่กรกุเจ็บน่ะเว้ยเตะมาได้"

  "สม มาหื่นเพื่อนกุดีนัก นี่เพื่อนกุน่ะเว้ยอย่ามาๆ ว่าแต่แก้วได้ข่าวจากพี่แดนว่าช่วงนี้หาพ่อพันธุ์เอ๊ย แฟนเหรอว่ะเป็นไงบ้าง"

  "แมร่งเลิกพูดถึงเรื่องนี้เหอะ ปวดหัวจะบ้าตายไม่เจอพวกอวดรวยก็เจอพวกหน้าหม่ออ่ะ หาแฟนน่ะเว้ยไม่ใช่หาพวกจำอวด นี่ผ่านมาสิบคนไม่ผ่านสักตัว แม่อยากเอาลูกตะ เอ๊ยเอา มือตบหน้าผากตัวเองทุกครั้งที่เจอ"

  "เหรอ ใครมันจะกล้าเป็นให้ว่ะเจอแบบนี้เนอะ"แก้วเองก็เกือบหลุดปากและนิสัยตัวเองออกไป เพราะลืมไปว่าไม่ได้อยู่กันสองคน 

  "นี่สนใจศึกษา กับผมไหมครับคนสวยผมพร้อมให้ศึกษาทั้งนอกและในตัวผมเลยน่ะ" โทโมะอดหยอดไม่ได้กับการสนทนาของสองคนนี้ไม่ได้เลยขอแจมหน่อย

    อ๊ายยยยยย ขอโทษที่มาหน่อยเดียว ไม่กล้ามาเยอะเดี๋ยวจบไว อิอิ รอลุ้นต่อปายยยยย