รักอันตรายของยัยตัวร้าย

       "Good Morning Mr.dan" เสียงเอ่ยทักทายแดนยามเช้าตรู่ ทันทีที่เขาก้าวมายังหน้าห้องนอนตนเอง

       "มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับคุณคารอล สบายดีไหมครับ"

       "มาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ มาถึงเจ๊ก็ลากผมไปทำงานแล้วก็ถีบผมเข้านอน......"

       " แก้วไปถีบพี่ตอนไหนอีพี่คารอล" แก้วที่เดินออกมาจากห้องที่ยืนกอดอกมองภาพตรงหน้าก็ได้ยินคำทักทายของสองหนุ่มทุกคำ

       "ไม่ถีบก็เหมือนถีบแหละเจ๊ ...เฮ้ยๆ เจ๊อย่าขว้างไอ้นั้นมาน่ะ ผมขอโทษ" คารอลรีบเอ่ยห้ามแก้วทันทีเพราะในมือเธอตอนนี้คือเข็มยาสลบที่พร้อมจะพุ่งปักกลางหน้าผากของเขา

     "ทักทายกันหอมปากหอมคอแล้ว ... เราลงไปข้างล่างเถอะ พี่คารอลลงไปเซ่ยืนเซ่อทำไม เดี๊ยะเหอะ"

      "พอแล้วแก้ว ดุคุณคารอลเกินไปแล้วน่ะ คุณคารอลไปทานข้าวเช้ากันครับ" แดนเห็นท่าไม่ดีรีบแยกทั้งคู่ทันทีจะว่าทั้งคู่ก็ไม่ได้น่าจะแยกแก้วออกจากคารคอลซะมากกว่า เพราะหญิงสาวเหมือนจะอยากกระทืบคารอลแค่เพียงฝ่ายเดียว

     เมื่อทั้งสามชีวิตเดินมาถึงห้องอาหาร อาหารก็พร้อมรับประทานทันทีโดยมีแต่คารอลที่ทานแบบอาหารตะวันตกเพียงคนเดียว และแก้วก็เอ่ยคำถามจากความเงียบเป็นคนแรกบนโต๊ะอาหารนี้

    "เมื่อคืนอีตาคุณโทโมะเขามีงานด่วนมากรึไงพี่ ถึงได้มาบ้านเราค่ำๆมืดๆแบบนั้น"

   "อ่อ เอกสารสัญญาร่วมทุนด่วนน่ะพอดีวันนี้เขาจะเป็นตัวแทนไปยื่นโครงการให้ธนาคารดูน่ะ อันที่จริงเขาก็มาแต่ทุ่มกว่าๆแล้ว แต่เขาคอยแก้วอยู่เป็นเพื่อนถึง 4 ทุ่มพี่ว่าเราคงไม่กลับมาง่ายๆเลยบอกให้เขากลับไปก่อนมีอะไรรึเปล่า"

   "อ่อ ปะเปล่าไม่......"ก่อนที่แก้วจะเอ่ยจบนั้นคารอลก็เอ่ยแทรกทันที

    " 4 ทุ่มแต่เมื่อคืนพวกผมเจอตอนจะเที่ยงคืนแล้วน่ะ คุณโทโมะนี่เขารักของคำ อ๊อก" คารอลถึงกับจุกทันทีที่เอ่ยจบ

     "ปากมีให้กินข้าวไม่ใช่ให้พ้น คำพูดบ้าๆกินไปเงียบๆ เดี๋ยวไปทำงานกัน"

     แดนดนัยถึงกับอึ้งกับการกระทำของแก้วทันทีเพราะทันทีที่คารอลพูดจบแก้วก็ยืนขึ้นแล้วถีบคารอลด้วยความรวดเร็ว จากนั้นไม่นานทั้งสามคนก็ทานข้าวเช้าด้วยความสงบไร้เสียงพูดคุย

    "วันนี้เราจะเข้าบริษัทพร้อมพี่ไหมแก้ว พี่จะได้รอ"

    "ไม่ล่ะพี่แก้วจะออกไปข้างนอกจะพาพี่คารอลไปด้วยตั้งใจทำงานน่ะพี่ แล้วเจอกันตอนเย็น"

     "วันนี้จะทานข้าวเย็นกับพี่ไหม หรือว่าให้พี่ทานก่อน"

    "พี่ทานก่อน เดี๋ยวฉันทานด้วย เราไม่ได้ทานด้วยกันหลายวันแล้ว เย็นนี้รอฉันด้วยน่ะพี่"

   "ลาก่อนครับคุณแดน เย็นนี้เจอกันครับ" จากนั้นแดนดนัยก็เดินทางไปทำงานทันที ทันทีที่จะแยกย้ายกันนั้น

   "เอ่อ!!พี่คารอล เดี๋ยวพี่ตามฉันมา" แก้วก็เดินขึ้นไปยังห้องนอนตนเองทันที คารอลเองก็รีบเดินตามแต่ก็หยุดอยู่ตรงหน้าห้องนอนนายสาวของเขา

   "เดินเข้ามาสิแล้วไปนั่งตรงเก้าอี้หน้ากระจก บอกให้เข้ามาก็มาสิ" แก้วเอ่ยด้วยความหงุดหงิดของคนตรงหน้าทันที ฝ่ายคารอลที่มองเห็นสีหน้าและท่าทางของนายสาวที่ไม่สบอารมณ์ก็รีบทำตาม อย่างว่าง่าย

    "พี่รอชั้นเข้าไปแต่งตัวสัก 15 นาทีนั่งอยู่เฉยๆห้ามไปไหน"

   เมื่อแก้วออกคำสั่งเสร็จเรียบร้อยเธอก็เดินไปเปลี่ยนชุดทันที เธอใช้เวลาตามที่เอ่ยไว้ ฝ่ายคารอลก็คงนั่งรอตามคำสั่งด้วยความมึนงง และสงสัยเพราะปกตินายสาวของตนไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน

    ฝ่ายแก้วที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็รีบค้นหาอุปกรณ์ที่จะใช้กับคารอลทันที เมื่อหาจนครบเธอก็ออกจากห้อง เดินตรงไปหาคารอลทันที

    "เฮ้ย เจ๊ตะแต่งตัวแบบนี้อีกแล้ว อย่าบอกน่ะว่า..."

    "หุบปากแล้วฟังชั้น ขืนให้พี่เดินไปโถ่งแบบนี้หน้าปกติแบบนี้งานนี้อาจมีซวย เอานี่คอลเทคเลนส์ใส่สะทำให้ตาเป็นสีดำ แล้วเดี๋ยวชั้นจะเติมเคราให้พี่ต้องเปลี่ยนหน้าตัวเอง ชั้นจะพาพี่ไปถล่มคาสิโนของอีพี่ปีแอร์" 

  คารอลที่ได้ยินคำสั่งของนายสาวก็นึกถึงเรื่องสนุกทันทีเพราะตอนนี้แก้วอยู่ในคราบหนุ่มน้อยนักการพนันเต็มยศแบบนี้ ก็เพราะถ้าแก้วตั้งใจจะถล่มบ่อนเถื่อนที่ไหนก็ตามแก้วจะอยู่ในคราบหนุ่มน้อยนักการพนันเสมอๆ เมื่อทั้งสองเตรียมพร้อมแล้วนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น............

                อะแฮ่มมมม พรุ่งนี้มาต่อน่ะคร้าบบบบ พอดีไรท์เริามง่วงแล้ว อากาศหนาวแล้วรักษาสุขภาพกันด้วยน่ะค่ะ

       มารอลุ้นกันสิว่าใครโทรมาหาแก้วกันนนนน