รักอันตรายของยัยตัวร้าย

รักอันตรายของยัยตัวร้าย ตอนที่ 30/1
    หลังจากที่แก้วรีบเดินหนีพวกผู้ชายขึ้นมาที่ห้องเธอเดินไปอาบน้ำแล้วแช่ร่างกายในอ่างอาบน้ำโดยไม่ได้สนใจคิ้วที่แตกเลยสักนิดเดียว เธอนอนคิดถึงแผนการบุกเข้าสำรวจบ้านหลังดังกล่าวอย่างเงียบๆด้วยความเครียด จนเผลอหลับไปด้วยความเพลีย 
 
    "แก้วอ้าวหายไปไหนเนี้ยะ ยัยเด็กดื้อ ขึ้นมาดูว่าทำแผลยังสงสัยแอบหนีไปข้างนอกแน่ๆยัยตัวแสบพี่จะทำยังไงกับเราดีนี่" แดนที่เป็นห่วงแก้วกลัวว่าเธอจะไม่ยอมทำแผลตัวเองจึงถือวิสาสะไขกุญแจเข้ามายังห้องเธอทันที ปรากฎว่าทุกอย่างเงียบสงบไร้สิ่งมีชีวิตอยู่ภายในห้อง ขณะเดียวกันที่เขากำลังหันหลังกลับนั้น
  
   "ตู้ม จ๋อม.. เฮ้ยเผลอหลับเหรอว่ะเนี้ยะ" แก้วที่สะดุ้งตื่นเพราะนอนจมลงไปในอ่างนั้นเองเธอจึงรีบลุกขึ้นมาแล้วแต่งตัวจนเรียบร้อยจึงออกจากห้องมา
 
  "เฮ้ย.. ตกใจหมดพี่เข้ามาได้ยังไงแก้วล๊อคห้องนอนแล้วน่ะ"
 
  "ไม่ต้องมาเฮ้ยเลยนี่ถ้าพี่ไม่เข้ามาจะรู้ไหมว่าแกเผลอหลับคาอ่างน้ำแบบนี้ มันอันตรายน่ะยัยแก้วจมน้ำตายจะทำไง แล้วนี่แผลก็ไม่ทำดีน่ะเลือดไม่ไหลออกจนหมดตัว มานี่เลยมานี่" จากนั้นแดนดนัยก็ลากแก้วมาทำแผลโดยที่แก้วไม่เถียงอะไรสักคำใช้เวลานานก็ทำแผลเสร็จ
 
   "เป็นผู้หญิงยิงเรือแท้หัดทำตัวให้เรียบร้อยหน่อยสิ ทำแบบนี้จะหาสามีได้รึไงเรา ระวังตัวเองบ้างสิ"
 
   "แล้วพี่อ่ะเป็นผู้ชายรึเปล่าว่ะทำไมบ่นจัง"
 
   "นี่แน่ะพูดเพราะๆด้วยผู้หญิงอะไรพูดห้าวไปได้"
 
   "โอ้ยเจ็บน่ะดีดปากมาได้ จะเที่ยงคืนครึ่งแล้วไปนอนได้แล้วพี่อ่ะ ขอบคุณน่ะคร้าฟฟที่ทำแผลให้แก้วง่วงแล้ว" หญิงสาวดันชายหนุ่มออกจากห้องเธอทันทีแล้วแทรงทำเป็นหาวเป็นดาวเป็นเดือนให้เขาเห็นว่าเธอง่วงนอนจริงๆ
 
    "งั้นพี่ไม่กวนล่ะ ฝันดีครับน้องชายเอ๊ยน้องสาว พรุ่งนี้เจอกันที่โต๊ะอาหารน่ะ" แก้วแยกเคี้ยวใส่แดนดนัยก่อนโบกมือลาแล้วปิดประตูทันที แทนที่หญิงสาวจะเข้านอนเธอกลับปิดห้องแล้วกดโทรศัพท์ต่อสายไปยังบุคคลที่ต้องการคุยทันที
 
   "อรุณสวัสดิ์ครับเจ้านายยยย ดีใจที่กระผมจะเดินทางไปหาในวันมะรืนจนต้องรีบมาทักทายเลยหรือครับ"
 
   "ใช่ คิดถึงมากปฏิเสธคุณป๋าไม่ได้รึไง พี่ก็รู้ว่าพวกเราเคลื่อนตัวกันมากมันจะเป็นที่สะดุดตาพวกตรงข้ามขนาดไหน..." จากนั้นแก้วพูดเรื่องการบุกค้นบ้านร้างกับคารอลทันทีถึงแม้คริสจะฝีมือดีแต่คนที่แก้วไว้ใจมากที่สุดก็ยังคงเป็นคารอลกับโจแอนอยู่เช่นเดิมไม่นานคารอลก็ถึงกับเครียดเพราะเขาคิดว่ามีคนเฝ้าแค่แปดคนคงไม่ง่ายแน่ๆเหมือนที่แก้วเครียดเช่นกันแต่ประโยคต่อมาของคารอลยิ่งทำให้แก้วคิดถึงกับกุมขมับทันทีเพราะสิ่งที่เธอคิดมันแม่นยำมากทีเดียว
 
   "ถ้ามันยุ่งยากมากก็ระเบิดทิ้งแมร่งเลยดีไหมครับเจ้านาย รับรองของกลาง คนเฝ้าไม่มีเหลือ"
 
   "แก้วจะเข้าไปสำรวจไม่ใช่เข้าไปทำลาย แก้วจะให้ตำรวจเขาจัดการต่อทางกฎหมายหลังจากแก้วให้สัณญานความปลอดภัยแก่พวกเขา"
 
   "ถ้างั้นสิ่งที่ทำได้คือ จัดการพวกนั้นอย่างเบามือ"
 
   "ใช่แก้วถึงจะให้พี่ช่วยเตรียมยาสลบทีผสมยาลบความจำที่ออกฤทธิ์ภายใน5วินาทีหลังจากโดนยาและมีฤทธิ์การทำงานของตัวยา 1 ชั่วโมงพี่พอจะหาได้ไหม"
 
  "ยาแรงขนาดนั้น...ผมว่าผมพอจะหาในแลปยาของเราได้อยู่ครับแต่การขนยาเราจะขนยังไงให้ไม่แดงกับตม."
 
  "ให้หมอในแลปออกใบรับรองเป็นยาพ่นหอบแล้วกันที่สำคัญอย่าให้เรื่องยาตัวนี้หลุดำปถึงหูคุณป๋ามันงั้นตายคู่แน่ๆ เพราะแก้วจะไม่ยอมตายคนเดียวเด็ดขาด"
 
   แก้วที่คุยจัดการธุระด่วนที่นึกขึ้นได้ตอนเผลอหลับไปนั้นก็มองนาฬิกาบ่งบอกว่าเป็นเวลาตีสองกว่าๆแล้วก็วางสายและเข้านอนทันที เพราะพรุ้งนี้คงต้องมีเรื่องราวให้ตอบคำถามแต่เช้ากับคนบางคนแน่นอน
 
 
    จุฟๆๆๆ รอนานไหม คิคิมาแค่นี้ก่อนน่ะจะ