รักอันตรายของยัยตัวร้าย

รักอันตรายของยัยตัวร้าย ตอนที่ 29
  หลังจากทุกคนออกมาจากห้องฝึกซ้อมแล้วก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำโดยแก้วขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวห้องตนเอง กรวิชญ์กับโยชิอาบชั้นล่าง ส่วนชายหนุ่มอีกคนเดียวนั่งรอที่ห้องรับแขกสักพักแดนดนัยก็เดินกลับมาถึง
 
    "คุณโทโมะมานานยังครับ วันนี้ผมกลับดึกไปหน่อยแล้วนี้มาคนคนเดียวเหรอครับ ยัยตัวจุ้นทิ้งแขกได้ไง" 
  
   "คือ ไม่ใช่ยังงั้นครับ พอดีผมไม่......"โทโมะที่กำลังจะตอบคำถามแดนดนัยจบก็มีคนเอ่ยขัดมาเสียก่อน
 
   "ใคร?ใครตัวจุ้นกัน แก้วไม่ได้ทิ้งแขกสักหน่อยแค่ขอตัวไปอาบน้ำอาบท่าเองเหนียวตีวจะแย่" แก้วที่กำลังจะเดินลงมาจากชั้นบนของบ้านรีบตะโกนตอบจากบทสนทนาที่พลาดพิงตนทันที 
 
   "ไม่ทิ้งก็ไม่ทิ้ง แล้วนี่ทานข้าวยังหึเรา"แดนดนัยที่เดินไปใกล้หญิงสาวถามเสร็จก็โยกศรีษะหญิงสาวเล่นด้วยความหมั่นไส้ทันที
    "โอ้ย เจ็บน่ะเว้ยหัวคนน่ะไม่ใช่เกียร์รถโยกอยู่ได้ ข้าวเย็นกำลังไปกิน พี่ลงมาทานด้วยกันมาให้ไวๆเดี๋ยวพวกแก้วไปนั่งรอที่โต๊ะ คุณโทโมะเชิญเลยค่ะหิวอย่สิน่ะคะจะสี่ทุ่มแล้ว"
 
   จากนั้นทั้งสองคนก็ไปนั่งที่โต๊ะอาหารด้วยความหิวสิน่ะที่ทำให้สองหนุ่มสาวไปมีการพูดน้ำเน่าใส่กันแบบทุกที ไม่นานสมาชิกที่เหลือก็ตามมาอาหารวันนี้ทีทุกคนทานคืออาหารญี่ปุ่นมากมาย ซึ่งเป็นอาหารโปรดปรานของแก้วเลยทีเดียว เมื่อทานเสร็จแก้วก็ขอคุยธุระเป็นการส่วนตัวกับกรวิชญ์ภายในห้องทำงาน ส่วนโทโมะ โยชิและแดนดนัยนั้นนั่งดูโทรทัศน์ที่ห้องรอทั้งสองคนคุยธุระ
 
     "พี่คริสตามแก้วไปด้วยค่ะ ป่ะไอ่วิชหมดเวลาสนุกล่ะมึง" แก้วที่เดินนำชายหนุ่มได้เรียกตัวลูกน้องให้ตามตนไปทันที
     "แกมีไรป่าวว่ะแก้ว เรียกกูมาคนเดียวแบบนี้" ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานาน เขาจึงไม่คิดว่าแก้วจะมาเล่นๆแน่นอนในตอนนี้
    "อ่ะ นี่พิกัดบ้านร้างแถวชานเมือง กุให้มึงเก็บไว้แต่อย่าพึ่งส่งลูกน้องมึงไปป่วนเปี้ยนแถวนั้นเดี๋ยวงูกูตื่น"
    "แล้วมันบ้านใคร มันมีอะไร แกเอามาจากไหน" กรวิชญ์ที่กำลังอยู่ในสภาวะ งง เกิดข้อสงสัยมากมาย 
    "อันนี้ได้มาจากพี่คริส ฉันให้พี่เขาไปทำงานมาให้งานนี้เป็นงานใหญ่เกี่ยวข้องกับนายโเบริ์ดกะอีพี่ปีแอร์เรื่องนี้ถือว่าเป็นความลับที่สุดของที่สุด อีกสามอาทิตย์พวกมันจะส่งรถ เดี๋ยวช่วงนั้นพวกแกก็ไปถล่มโกดังบ้านหลังนี้"
   "บ้านร้างนี้อ่ะเหรอ มันมีอะไร"กรวิชญ์มองจุดแดงที่แก้วกากบาทไว้บนแผนที่ที่ชี้จุดไปยังทางออกไปยังสมุทรปราการ แล้วขม่วนคิ้วด้วยความสงสัยทันที
  "มีน่ะมีแน่แต่รอสัญญาณทางฉันก่อน พี่คริสที่แก้วบอกไว้พร้อมเตรียมพร้อมน่ะ" 
  "พร้อมครับ แล้วเอ่ย ผมมีอะไรจะแจ้งครับนาย"คริสเริ่มมีอาการติดอ่างทันทีที่จะแจ้งข่าวสำคัญให้หัวหน้าทราบ
  "แก้วเริ่มสงสัยทันทีและเริ่มหรี่ตามองอย่างเร่งหาคำตอบจากชายร่างโตตรงประตูห้องทันที"
   
   ไม่นานประตูห้องทำงานของแก้วที่อยู่ติดกับห้องที่พวกแดนดนัยนั่งอยู่นั้น ประตูเปิดดังผั้วะพร้อมชายหนุ่มที่ชื่อคริสก็ปลิวนอนกลิ้งมาย้งโซฟาที่พวกโทโมะนั่งอยู่นั้นเอง ที่สามหนุ่มที่อึ้งอยู่แล้วยิ่งกลืนน้ำลายลงไปแบบฝืนเมื่อหญิงสาวคนเดียวยืนจังกาตามออกมาแล้วแก้วตรงไปยังคริสแล้วลากคอคริสไปยังห้องฝึกซ้อมอีกครั้งโดยตะโกนห้ามใครตามไปเด็ดขาด
 
     "กรแก้วเกิดบ้าไรขึ้นมาแล้วทำไมคริสถึงได้กลิ้งออกมาแบบนี้" แดนที่หายตกใจรีบเอ่ยถามกรวิชญ์ทันที
    "ทำที่จำได้เราคุยงานเรื่องคดีรถอยู่แล้วแก้วถามถึงเรื่องที่สั่งงานกับพี่คริสเขาจากนั้นพี่คริสติว่าพี่คารอลจะมาถึงวันมะรืนแก้วถีบพี่คริสกลิ้งออกมาเลย อย่างที่ทุกคนเห็น" กรวิชญ์ที่เล่าเหตุการณ์ภายในห้องให้ทุกคนฟังโยชิเป็นแรกที่เอ่ยออกมา
   "แค่ถีบครั้งเดียวนี่น่ะยังกลิ้งออกมาสะ นั้นแรงผู้หญิงหรือว่า......"
   "แรงยิ่งกว่าควายถึกอีกโยชิ ไม่งั้นต่อยกะมันตะกี้พี่จะกลิ้งลงมาได้เหรอ พรุ่งนี้ตัวร้าวแน่ฉัน"
   "น่ากลัวชมัดพี่สะใภ้ผม พี่ชายถ้าได้คบกันจริงพี่เก็บโทโมะจูเนียร์ให้ดีๆล่ะไม่งั้น..."โยชิบอกพร้อมทำท่าปาดคอให้โทโมะทันที
 
    ทางด้านแก้วนั้นได้ลากคริสมาคุยส่วนตัวพออารมณ์เย็นลงก็ขอโทษคริสพร้อมทั้งให้คริสนั่งพัก 
   "พี่คารอลมาถึงวันที่แก้วจะออกไปดูบ้านร้างพร้อมพี่เลยบ้าชิบเอาไงดีแก้วไม่อยากให้แผนเราล่ม เอาอีพี่คารอลไปด้วยมีหวังซวย จากแอบวางระเบิดกลายเป็นระเบิดหลังเข้าบ้านแล้ว พี่ก็รู้อีพี่คารอลมันเลือดร้อนแค่ไหน ไปที่ไหนมันไม่สนุกมันไม่หยุดหรอก" 
   "แต่หัวหน้าให้คุณคารอลเฝ้าระวังนอกบ้านดีกว่าไหมครับหรือจะสลับกับผมก็ได้ถึงยังไงคุณคารอลมาถึงแกไม่มีทางห่างสายตาหัวหน้าแน่ๆ"
  "ก็รู้ไงว่ามันต้องประกบติดตามคำสั่งคุณป๋าแน่ๆ ไอ่ไม้บรรทัดงอไม่เป็น เอาพี่โจแอนมายังรู้สึกดีกว่าอีก เฮ่ออออ เอาเป็นว่าพี่ก่อนนอนทำแผลที่คิ้วกับปากด้วยล่ะ ขอโทษที่ประโคมเท้าหนักไปหน่อย"
  "เอ่อ คิ้วหัวหน้าก็แตกผมก็ขอโทษที่เผลอปัดแรงไปหน่อยครับ"
   "แค่นี้จิ๊บๆ แก้วสู้กับพวกพี่คารอลหนักกว่านี้เยอะตอนโดนแก๊งอื่นฟัน ยิง ยังไม่ตายเลยแค่คิ้วอย่าห่วงเลย พรุ่งนี้สายๆเจอกันพี่"
   
   จากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนคริสเดินเลี่ยงไปยังบ้านพักหลังเล็กของตนเองทันทีโดยไม่ได้เข้าบ้านใหญ่ส่วนแก้วที่เดินกลับมาทุกคนต้องตกใจที่เห็นสภาพของเธอที
   "ไปฟัดกันอีท่าไหนมาว่ะแก้ว 5555"
   "อาบน้ำอีกรอบไปยัยตัวจุ้น"
   "พี่สะใภ้ผมยุ่งจังครับ"
   "เอ๋แก้ว คิ้วแตกทำแผลก่อนหรือว่าอาบน้ำ..."
   " ห๊ะ!! คิ้วแตก" นี่คือเสียงของสามหนุ่มที่ประสานเสียงกันออกมาโดมิได้นัดหมาย
   "แค่คิ้วแตก ทำมาตกได้ใจไปได้เดี๋ยวแก้วอาบน้ำแล้วทำแผลเอง ขอบคุณน่ะ"
   "แก้วไปอาบน้ำแล้วพี่จะรอทำให้ ไปทำอีท่าไหนคิ้วแตกได้แล้วนายคริสเขาไม่ดูแลแกรึไงปล่อยให้เจ้านายตัวเองเจ็บได้"
   "ไม่เป็นไรจริง แค่คิ้วแตกนิดเดียวเองพี่แดนไม่ต้องห่วงแห้วเว่อร์ขนาดนี้หรอกแห้วจัดการเองได้"
   "แค่คิ้วแตก แค่เองเหรอ มันไม่ใช่แค่แล้วน่ะแก้ว"
   "มีด ปืน แกเจอมาหนักกว่านี้แล้วพี่แดนแต่คิ้วแตกนิดหน่อยจิ๊บๆพี่แก้วคือใครพี่รู้จักแก้วดี ทุกคนคะคืนนี้พักที่นี่ก่อนแล้วกัน แล้วค่อยเจอกันพรุ่งนี้ค่ะ ไว้ใครมีอะไรจะถามเอาไว้ถามพรุ่งนี้นะค่ะ คืนนี้ฝันดีค่ะ"
 
    จากนั้นแก้วก็รีบเดินหนีขึ้นไปชั้นสองทันทีโดยไม่ฟังเสียงของสี่หนุ่มที่เหลือทันทีตอนแรกโทโมะจะกลับไปนอนที่บ้านกรวิชญ์แต่กรวิชญ์บ่นว่าเริ่มปวดตัวขอพักที่นี่ โทโมะจึงจำใจพักที่บ้านแก้วในคืนนี้แทน
 
 
 
     ×พรุ่งนี้มาต่อน่ะคะ ไรท์ไม่สบายมาหลายวันวันนี้พอไหวแบบมึนๆยา เอาไปเท่านี้ก่อนน่ะค่ะ