รักอันตรายของยัยตัวร้าย

     "แล้วเจอกันตอน 18.30 น.ฉันไปก่อนน่ะ แล้วมาสู้กันบาย" นี่คำพูดทิ้งท้ายก่อนหญิงสาวเพียงคนเดียวในกลุ่มจะเดินจากไป.....
 
     "นี่เพื่อนพี่ชายครับพี่รู้จักพี่สาวมานานยังครับ ผมส่งสัยว่าเธอจะไม่ใช่แค่นักธุรกิจธรรมดาๆแล้วน่ะครับเพื่อนพี่ชาย"
 
      "เอาศอกนายออกจากไหลฉันก่อนไอ่เด็กเวรฉันชื่อกรวิชญ์ เรียกฉันสั้นๆว่าพี่กรแล้วกัน เพราะฉันมีชื่อแล้วฉันกับแก้วรู้จักกันมา5-6ปีได้" 
 
       "โหยยเพื่อนพี่ชาย เอ๊ยพี่กร แบบนี้พี่ก็รู้สิว่าพี่สาวเค้าเป็นใครกันแน่ บอกผมกับพี่ชายผมมาเถอะ เพราะผมว่าพี่สาวมีกลิ่นแปลกๆ"  โยชิถามกรวิชญ์ด้วยความสงสัยทันที แต่มีเหรอคนอย่างกรวิชญ์จะ...... .
 
      " ก็ต้องรู้จักดิ พี่เพื่อนสนิทมันเลย สมัยเรียนกินนอนด้วยกันเกือบทุกวัน แก้วมันก็หัวธุรกิจทำงานสุจริตนี่แหละ มันไม่ทำงานผิดกฎหมายหรอกที่สำคัญเรื่องบางเรื่องของมันรอฟังจากเจ้าตัวเองจะดีกว่าไล่ถามคนอื่นเดี๋ยวจะได้คำตอบเพี้ยนๆ เอาล่ะฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะ แต้งกิ้วสำหรับข้าวเที่ยง" กรวิชญ์ได้ทีกล่าวขอตัวพร้อมขยิบตาให้สองหนุ่มแล้วเดินไปทางเดียวกับแก้วทันที
 
     "กลิ่นแปลกๆยังไงว่ะโยชิ" โทโมะที่เห็นว่าพวกเขาสองคนอยู่เพียงลำพังก็เอ่ยถามน้องชายตนทันที
 
     "กลิ่นของคนมีอิทธิพล พี่ชายพี่สาวคนสวยคนนี้ท่าทางไม่ธรรมดาว่ะพี่ผมเดาได้ว่าพี่เจอคนจริงแล้วว่ะ คนแบบพี่.....ผมว่าพี่ไม่ชอบเรื่องใช้กำลังแบบพี่ จะทนไหวไหมผมว่าพี่สาวมีอะไรปิดบังเราอยู่" 
 
       "คิดมากเปล่า ยังไงซะแก้วก็เป็นคนสำคัญของพี่ว่ะพี่คงปล่อยไม่ได้ขอโทษทีน่ะที่ทำให้นายผิดหวังว่าที่พี่สะใภ้นายอาจไม่ใช่แบบที่นายชอบ"
 
         "เฮ้ย ใครว่าไม่ชอบ ผมถูกใจพี่สะใภ้แบบนี้ไม่อ่อนแอดีว่ะ 555 อีกหน่อยถ้าพี่มาช่วยงานผมศัตรูเราก็ไม่ใช่น้อยๆ พี่เขาจะได้ดูแลตัวเองเบื้องต้นไง"
    เขาพูดออกมาด้วยคำพูดติดตลกแต่ใครจะหารู้ไม่ว่าในอนาคตผู้หญิงคนนี้กับเป็นฝ่ายต้องดูแลพวกเขามากกว่าพวกเขาดูแลเธอสะอีก
 
  ฝ่ายกรวิชญ์ที่เดินออกมาจากห้องอาหารนั้น เขาเห็นหลังแก้วกับผู้ติดตามไวๆ ก็รีบวิ่งตามแล้วตะโกนเรียกหญิงให้หยุดเดินได้ก่อน
 
    "อ้าวไหนมาคนเดียวล่ะ พวกนั้นหายไปไหน"แก้วที่หยุดเดินแล้วหันหลังมาตามเสียงเรียกก็เอ่ยถามเขาทันที
 
     "มึงรีบป่าว กุจะคุยเรื่องคดีเพิ่มเติมให้ฟัง"
 
     "จริงดิ แกขึ้นรถไปกับฉันล่ะกัน/พี่โจเซฟขับรถไอ่วิชญ์ไปไว้ที่โรงพักแล้วรอแก้วที่นั้นน่ะคะคุยธุระเสร็จแก้วจะตามไปหา" เมื่อคุยกับเพื่อนเสร็จเธอก็หันหน้าไปบอกลูกน้องตนเองทันที
 
     "ครับหัวหน้าถ้างั้นผมขอตัวก่อนน่ะครับ"
 
    และทั้งคู่ก็เดินทางไปยังรถของแก้วจากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มคุยงานกันที กรวิชญ์ได้บอกว่าตอนนี้หมือนกลุ่มของ  ปีแอร์จะหยุดส่งยาแล้วสายสืบ สืบมาได้ว่ากลุ่มนี้มีออเดอร์รถหนีภาษีสิ้นเดือนนี้อีกสามคัน
 
   "แล้วนี่โทโมะเขาว่าไงบ้าง เขาได้ขอความช่วยเหลือกับบริษัทแม่เขายัง"แก้วเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ทันที เนื่องจากความเสียหายของโทโมะที่ได้รับนั้นเท่ากับความรับผิดชอบของเธอด้วยเช่นกัน
 
    "ยังว่ะอันนี้มันข่าววงในเป็นความลับ"
 
   "ลับ เหี้ยไร ถ้าลับมึงมาบอกกุไหมว่ะ"
 
   "ลับก็ลับดิว่ะ ที่กูบอกมึงน่ะไอ้แก้วเพราะพี่ชายห่าเหวไรของมึงเป็นคนนำเข้ามากุจะให้มึงหาที่กลบดานของพี่มึงมาให้กุพวกกุจะได้ปิดงานได้สักทีแค่นี้กุก็ตายห่ากันแล้ว"
 
    "อืมไว้กุได้เรื่องกุจะบอกมึง อ๊ะแป้บโทรศัพท์สั่นว่ะใครโทรมาว่ะ....... งานเข้าแล้วเว้ย"
 
     "หัวหน้าครับตอนนี้ผมตามประกบนายโรเบริ์ดมาแถวบ้านร้างแถวมีนบุรีผมเห็นป้ายแถวๆนี้บอกว่ามีนบุรีตอนนี้มันเข้าไปในบ้านร้างนี้ได้สักพักแล้ว"
 
       "พี่คริสระวังตัวให้ดีอย่าพึ่งรีบทำอะไรเฝ้าดูให้ชัดว่ามันกำลังทำอะไร ระวังตัวเองด้วย พลาดแล้วงานเราจบเห่แน่ๆ" หลังจากวางสายแล้วกรวิชญ์ ก็ยิ่งสงสัยว่าแก้วกำลังเล่นเกมส์อะไรอยู่ แต่ไม่เอ่ยถามอะไรทั้งๆที่เขาสงสัยมากมายจนตอนนี้แก้วถอยรถเข้ามายังที่จอดรถในสถานีตำรวจนั้นเอง
 
     "เอาเป็นว่าถ้ารู้ว่านายโรเบริ์ดทำอะไรแน่นอนฉันจะบอกแกคนแรก ถ้าไงฉันส่งแกแค่นี้ เย็นๆเจอกันไม่ได้ปะทะกันนาน ขอสักยกน่ะอย่าลืมล่ะ พี่โจเซฟเราไปกันเถอะ"