รักอันตรายของยัยตัวร้าย

พี่โทโมะวันนี้เราไปทานข้าวเย็นข้างนอกกันเถอะ"ลูกปลาที่กลับมาจากต่างประเทศเอ่ยทักพี่ชายตนเองทันทีหลังจากเห็นพี่ชายตัวดีเดินเข้ามาในบ้าน
 
    "อ้าวยัยตัวเล็กกลับมาตอนไหนกัน คุณพ่อบอกว่า
วันมะรืนไม่ใช่รึไง"โทโมะเอ่ยถามน้องสาวด้วยความ
สงสัยเพราะตอนนี้ยัยตัวเล็กยิ้มหน้าระรื่นแปลกๆ
     "อิอิ ลูกปลาหนีกลับมาก่อนพอดีลูกปลามีข่าวมา
บอก มีทั้งข่าวดีและข่าวร้าย พี่ฟังข่าวไหนก่อนดี"
     "คาบข่าวมาบอกคนแรกเลยน่ะครับ หวัดดีครับพี่
ไม่เจอกันนานสบายดีไหมพี่ชายที่รัก" ชายหนุ่มก้าว
ออกมาพร้อมไวน์หนึ่งขวด เอ่ยทักทายญาติผู้พี่ที่ตน
เคารพมากทันที พวกเขาไม่ได้เจอนาน 10 ปี
 
    "เฮ้ย โยชิสบายดีไหมแกหายหน้าหายไปนานมาก
ลมอะไรพัดมาหาพี่ถึงที่นี่ได้" โทโมะกอดคอน้องชาย     
ของตนเองด้วยความคิดถึงทันที โยชิเป็นลูกชายของ
น้องชายพ่อโทโมะที่เป็นสายเลือดเดียวกันที่ตกลงรับ
กิจการโรงแรมและธุรกิจคาสิโน ที่เขาใช้เวลาฝึกฝน
ตนเองถึงเวลา 5 ปี และอีก 5 ปีเขาถึงได้รับการยอม
รับจากสมาชิกในกลุ่มของตระกูลเขาเอง จากนั้นเขา
เล่าเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดให้โทโมะฟังไม่ว่าเรื่องอะไร
ก็ตาม.......
 
     "แล้วนี่นายยังไปขู่ฆ่าอะไรใครอีกไหม..."โทโมะ
ฟังแล้วยังขยาดแทนโยชิเขานึกแล้วยังนับว่าตัวเขา
โชคดีที่แค่ฝึกศิลปะป้องกันตัวเองแค่เล่นๆไม่ได้ฝึก
เพื่อรับตำแหน่งแบบน้องชาย
 
     "ไม่ๆผมไม่ทำอะไรแบบนั้น..ผมเลิกนานแล้วผมแค่
ทำธุรกิจที่ถูกต้องก็เท่านั้น" 
 
      "แล้วนายมาพร้อมยายตัวเล็กได้ไง ไปเจอกันที่ไหนมาเหรอ หือ" โทโมะเอ่ยถามคนตรงหน้าทั้งคู่ด้วยความแผลกใจทันที 
 
    "คือ งี้ผมไปเจอคุณลุงเพราะผมกับคุณลุงมีเจรจาธุรกิจโรงแรมกับคุณไพศาลท่านมีโปรเจคสำคัญจะทำร่วมกันที่อิตาลี ช่วยยัยคิตตี้ปลาทองไปชอปปิ้งผมกับลุงแยกกันไปคุยธุรกิจช่วงตกลงได้แล้วก่อนจะแยกจากกันนั้น มีมาเฟียกลุ่มหนึ่งมายิงถล่มพวกเรา"
 
      "นายว่าไงน่ะ แล้วมีเรื่องแบบนี้ทำไมไม่มีคนบอกฉันสักคำแล้วพ่อเป็นไงบ้างยัยตัวเล็ก"
 
         "ลุงปลอดภัยดีคนของคุณไพศาลมาปกป้องเอาไว้ช่วยผมกับคนของผมก็ช่วยกันป้องกันอีกที แล้วกลุ่มมาเฟียกลุ่มนั้นก็ถล่มเละ ดีที่มีอีกกลุ่มของคุณไพศาลไม่สิกลุ่มของลูกคุณไพศาลมาช่วยไว้เลยปลอดภัย" โยชิเล่าด้วยความแค้นใจ
         
            "แล้วนายโอเคน่ะโยชิ" โทโมะเอ่ยถามน้องชายด้วยความเป็นห่วงทันทีที่ได้ฟังจากเขา
 
      "ผมโอเคดี ที่ไม่โอเคตรงอีกลุ่มมาเฟียมาถล่มนั้นมันจะเล่นงานบ่อนคาสิโนที่เราควบคุมทั้งหมดนี่สิ และที่ผมมาที่นี่เพราะผมมาตามหาตัวหน้าแก็งค์ไมอ๊อกเพราะมันมาเพื่อล้างแค้นลูกของคุณไพศาล"
 
      "แล้วลูกของเขาเป็นใครชื่ออะไร หน้าตายังไง"ผมก็ไม่รู้ ถ้ารู้คงไม่กลุ้มใจแบบนี้หรอก เราที่รู้น่าจะไม่แกน่ะรุ่นราวคราวเดียวกะพี่แหละ น่าจะน่ากลัวเห็นลูกน้องกลัวมากกว่าพ่อเขาอีก 
 
      "ลูกปลาว่าต้องหล่อแน่ๆเลยแล้วที่สำหรับ ต้องเท่ห์มากๆ" ว่าแล้วทำหน้าตาเพ้อไปไกล
 
    "ผมก็ไม่รู้อะไรสักอย่างรู้แค่ว่านายโรเบริ์ดหน้าตายังไง แล้วอยู่แก๊งค์อะไรแค่นั้นแล้วรู้แค่ว่ามันจะมาที่นี่ ผมเลยตามมาจัดการมัน ชื่อลูกคุณไพศาลผมยังไม่รู้เลยรู้แค่ว่าลูกน้องเขาเรียกว่านายน้อย" 
 
      "ห๊ะ นายน้อย ข้อมูลแบบนี้จะขยาดความอะไรได้บ้างว่ะนี่ เฮ่ออออ เอ่อเอางี้ดิพรุ่งนี้แกไปหาเพื่อนพี่ไอ่กรที่เป็นตำรวจไหมเอารูปนี้ไปให้ช่วยสืบให้ว่าไอ่โรเบริ์ดมันมีคดีอะไรในบ้านเราไหม"
 
      "เอางั้นก็ได้พี่ ผมอยากจัดการให้จบไว้ ผมไม่อยากลงมือทำร้ายใครมากไปกว่านี้แล้ว แล้วก็ไม่อยากไปวุ่นวายกับพวกตำรวจมากพี่ก็รู้ว่าผมไม่ชอบ"
 
    "ว่าแต่เราไปหาข้าวทานนอกบ้านกันเถอะค่ะ ลูกปลาหิวจะแย่แล้ว ตะกี้โทรไปหาพี่แก้ว พี่แก้วก็ไม่รับสายสงสัยไมาว่างแน่ๆ" ลูกปลาที่เห็นท่าทางสองหนุ่มคุยกันไม่มีทีท่าจะจบสักทีประกอบกับตนเองเริ่มหิวเลยต่อสายหาแก้วแต่แก้วไม่รับจึงโวยวายให้สองหนุ่มเลิกคุยแล้วไปทานข้าวกันแทน
 
 
 
 
 
       มาแล้ววววไรท์เพิ่มตัวละครมาอีกคนแล้วหนอออ
ง่ายๆไรท์ตันๆๆๆๆๆๆพึ่งหาเรื่องมาปะติดปะต่อแล้วคิดสดได้แค่นี้จีๆนาจาาาา ตัวหนังสือปรับยากจุง ไรท์เขียนในโทรศัพท์ขออภัยจีๆๆๆ