รักอันตรายของยัยตัวร้าย

    "ผมว่าดีออก ถ้าเราปล่อยให้มันกัดกันเอง เราน่ะผลประโยชน์เต็มๆ" .......
 
     กริ๊ง กริ๊ง ..... "สวัสดีครับ..ผมธีรนันท์รับสายครับ"
 
    "ฉันอัลเบริ์ดน่ะมีงานให้นายทำ ตอนนี้ฉันขอให้นายติดตามข่าวของคุณแก้วให้ฉันหน่อย คุณปีแอร์ต้องการทราบได้ข่าวรีบรายงานฉันให้ไว้ที่สุด" อัลเบริ์ดทีต่อสายมายังธีรนันท์รีบบอกความต้องหลังจากอีกฝ่ายรับสายทันทีโดยไม่ออกนอกเส้นทางดังกล่าว
 
   "ผมต้องรายงานถี่ไหมครับ ทุกชั่วโมงหรืออะไรยังไง"
 
   "นี่กวนตีนฉันหรือไงห๊ะฉันไม่ใช่พวกบ้าสาวๆถึงจะรู้เรื่องละเอียดขนาดนั้นเอาแค่เรื่องสำคัญเข้าใจไหม"หลังจากนั้น เขาก็วางสายด้วยความหงุดหงิดทันที
 
    "อ้าวถามแค่นี้ก็อารมณ์เสียไปได้ไม่เข้าใจคนพวกนี้จริงๆยังหนุ่มยังแน่นแท้ๆใจร้อนกันไปได้ จะว่าไปเจ้านายเราดูอ่อนกว่าอารมณ์เดียวกันเดี๊ยะ เฮ่อออ....." ไม่นานเขาดูเวลานี่ก็ใกล้หกโมงเย็นเขาก็รีบออกจากห้องเพื่อขึ้นไปยังชั้นบนสุดของตึกทันที ทันทีที่เขามายังห้องนี้....
 
    ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะห้องที่ดังขึ้นทำให้คนที่นั่งอ่านเอกสารอยู่ละสายตาจากกองเอกสารแล้วมองไปยังประตูห้องทำงานทันที
 
    "เชิญครับ เข้ามาได้ อ้าวคุณธีรนันท์เองเหรอครับนึกว่าใครมาเวลาใกล้เลิกงานแบบ คุณแบมไม่แจ้งเข้าเลยแปลกใจจังมีอะไรรึเปล่าครับ" แดนดนัยเอ่ยถามผู้ที่เดินเข้ามาพร้อมทั้งผายมือเชิญนั่งเก้าอี้ตรงกันข้ามหน้าโต๊ะทำงานของตนเองทันทีกับแขกผู้มาเยือน
 
   "เอ่อพอดีผมบอกว่ามีธุระด่วนน่ะครับเธอเลยไม่ทันได้แจ้งผมขอโทษน่ะครับ พอดีมีเรื่องแจ้งนิดหน่อยครับ คือนายอัลเบริ์ดเขาเร่งให้ผมแจ้งความเคลื่อนไหนของคุณแก้วเขาให้เร็วที่สุดเพราะนายปีแอร์ต้องการทราบการเคลื่อนไหวแล้ว แต่ผมว่ามันแปลกๆเหมือนจะมีปัญหาที่ไม่ชอบมาพากล" ธีรนันท์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียดเหมือนเอ่ยชื่อฝ่ายตรงข้ามอย่างเห็นได้ชัด
 
    "ถือว่างานไวใช้ได้แฮะ...." เสียงแก้วที่เอ่ยขึ้นออกมาทำให้ธีรนันท์ถึงกับตกใจทันทีเพราะเขาไม่ทันสังเกตุเห็นว่าบุคคลที่ 3 จะมาอยู่ในห้องนี้ด้วย แล้วมาตอนไหน เพราะตอนเดินเข้ามาเขาเจอเพียงแดนดนัยนั่งทำงานในห้องนี้เพียงคนเดียวเท่านั้น
 
     "ไงแก้ว ดีขึ้นยังหือ"แดนดนัยเอ่ยถามแก้วทันทีหลังจากที่ได้ยินหญิงสาวเอ่ยออกมา
 
ย้อนไปเมื่อ 3 ชั่วโมงก่อนหน้านี้
 
     "แก้วไปกินข้าวกันเถอะ ไม่หิวเหรอจะบ่ายแล้วน่ะ"แดนเอ่ยขึ้นหลังจากที่พวกเขาสองคนช่วยกันแก้ปัญหาบัญชีเงินหายให้เป็นปกติตั้งแต่จนเกือบบ่ายกว่าจะเสร็จเล่นเอาปวดหัวกันไปเลยทีเดียว 
 
    "กินที่ห้องนี้ได้ป่าวพี่แดน แก้วรู้สึกพลียๆว่ะไม่ไหว ว่าจะขอนอนพัก 2-3 ชั่วโมงหน่อย น่ะ" แดนดนัยได้ยินดังนั้นก็ตามน้องสาวเพราะดูแล้วร่างกายน้องสาวของเขาดูแย่จริงๆ ไม่นานอาหารก็ถูกทยอยเสริฟมาให้จนครบทั้งสองคนก็ลงมือทานไม่นานแก้วก็ล้มตัวลงนอนทันที
 
    "เฮกินแล้วนอนเลยมันดีเหรอลุกขึ้นนั่งแล้วรอย่อยก่อนดีไหม"  แดนที่เห็นน้องสาวของเขาทานแล้วนอนเลยเกรงจะไม่ดีต่อสุขภาพได้
 
    "ไม่ไหวแล้วจะนอน ไป๊ไปพี่ไปทำงานที่ค้างต่อแก้วจะนอนเอาผ้าห่มมาจิมาๆ"พูดจบก็ล้มตัวลงนอนทันทีคนเป็นได้แต่มองแล้วส่ายหัวกับภาพน้องสาวตนเองแบบเหนื่อยใจในความดื่อรันของหญิงสาวตรงหน้า
   กลับมายังปัจจุบัน
 
    " ^_^พรุ่งนี้คุณธีรนันท์โทรไปบอกพวกมันว่าฉันจะไปโรงพักแล้วกันแต่ไม่ต้องบอกว่าเรื่องอะไร แค่บอกว่าจะโรงพักแค่นั้นน่ะ"
 
   "แกจะไปโรงพักไปทำไมเหรอหรือว่ามีเรื่องด่วนอะไรเกิดขึ้นอีกเรา ไปกับใครอ่ะให้พี่ไปด้วยป่าว" แดนดนัยที่เอ่ยออกมาหลังจากแก้วบอกธีรนันท์ไป
 
   "ไปเรื่องรถหนีภาษีแหละพี่แก้วแค่จะไปตามดูว่ามีอะไรคืบหน้าบ้างไหม นานเกินไปกลัวจะเงียบจนพวกตำรวจจะไม่ทำคดีต่ออ่ะ"
 
   "เอิ่ม ถ้างั้นผมขอตัวแล้วกันน่ะครับ ถ้าได้เรื่องคืบหน้าอะไรยังไงเพิ่มเติม ผมจะรีบติดต่อคุณแดนดนัยเลยน่ะครับ"เขาเมื่อเห็นว่าธุระของเขาเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเอ่ยลาเจ้านายของตนเองเพื่อเลิกงานกลับบ้านของตนทันที ในขณะที่เขากำลังเดินไปถึงประตูนั้น....
 
    "เพื่อนบ้านใหม่ของคุณข้างบ้านทั้งด้านซ้ายและด้านขวาของคุณกำลังไปอยู่ด้วยแล้วน่ะค่ะ หึหึ"แก้วที่เอ่ยประโยคเซอร์ไพรสออกมาทำให้ธีรนันท์ถึงกับเหงื่อตกเลยทีเดียวแดนดนัยก็เช่นกันเมื่อธีรนันท์ออกไปแล้ว แดนดนัยก็เปิดปากถามเรื่องที่สงสัยทันที
 
    "แก้วแกทำยังไงให้คนของแกไปเฝ้าเขาได้ขนาดนั้นน่ะ"
 
    "หึหึ มันเป็นความลับที่ต้องรอเวลาคลุกเคล้าพอได้เวลาชิมรสชาติมันจะอร่อยเอง 555"แก้วพูดอย่างเป็นปริศนาแล้วเดินออกห้องไปแดนดนัยยิ่งงงไปกว่าเดิมเมื่อตั้งสติก็รับเดินตามน้องสาวของตนเองทันที
 
 
 
     อร่อยยยเอ๊ยจบไปอีกตอนแบ้วววว เจอกันตอนหน้าค่ะ