รักอันตรายของยัยตัวร้าย

3 วันตามกำหนดการ

ณ ประเทศไทย 

  "ยัยตัวเล็กถ้าลงเครื่องแล้วโทรบอกเฮียน่ะเฮียจะรีบไปรับ จะถึงประมาณ ตี2ใช่ไหมได้ที่สุวรรณภูมิครับตัวเล็กเฮียจะรอน่ะไม่หลับทิ้งเวลาแน่นอน" ชายหนุ่มได้คุยสายกับน้องสาวของเขาก็อดตื่นเต้นไม่ได้ที่ตัวเล็กจะกลับมาหาเขาแล้ว.......

   "พี่คารอล ฉันมีเรื่องให้พี่จัดการในช่วงที่ฉันไม่อยู่ แล้วอย่าทำให้พลาดล่ะ เพราะพี่พลาดพี่ก็รู้ว่าฉันจะจัดการพี่ยังไง" แก้วที่พูดไปพร้อมจัดเอกสารการเดินทางไปด้วย ใช่ตอนนี้เธอกำลังจะเดินทางไปเมืองไทย โดยการเดินทางไปครั้งนี้เป็นครั้งแรกในรอบสิบปีได้เห็นจะได้ครั้งสุดท้ายที่กลับไปคืองานศพของคุณตาเธอเอง..... 

   "หัวหน้าจะให้ผมทำอะไรล่ะครับ ถ้างานมีเป้า โอ้ยยย" ชายหนุ่มยังพูดไม่ทันจบก็โดนม้าไม้แกะสลักปาเข้าที่หัวของเขาทันที และตอนนี้คิ้วแตกเป็นที่เรียบร้อย

   "บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามากวนอารมณ์ฉันในเวลาตอนสั่งงาน ยังพูดไม่จบจะรีบพูดแทรกทำไม เฮ่ออ งานที่จะสั่งคือให้พี่ตามประกบลุงนอกไส้อย่างราฟาเอลให้แก้วด้วย เพราะแก้วว่าเรื่องรถหลุดภาษี มันน่าจะเกิดมาจากมันแน่ แล้วพี่โจแอนล่ะอยู่ไหน ให้ไปตามสืบเรื่องไอ่ปีแอร์ไปถึงไหนแล้ว....."

  "อู๊ยย ซี๊ดด ผมยังไม่เห็นมันเลยครับวันนี้ หัวหน้าจะมือแม่นไปถึงไหนผมอยู่ติดประตูเจ๊อยู่กลางห้องปามาแม่นอีก...เฮ้ยย ผมขอโทษครับอย่าขว้างมาอีกผมไม่ล้อเล่นแล้ว" เขารีบออกปากขอโทษอีกครั้งเนื่องจากนายสาวของตนตอนนี้พร้อมจะปารองเท้าส้นสูงในมือมาทางเขาอีกครั้ง

  "เอ่อ .... อย่ารมณ์ฉันไม่ได้ดีเหมือนหน้าน่ะ อย่ามาเล่นให้มาก คราวหน้าเจอลูกตะกั่วแทบแน่ แล้วอีกอย่างถ้าลุงราฟาเอลมันเกิดตุกติกอะไรไม่น่าไว้ใจจัดการได้เลย แต่ต้องรายงานด้วยว่าจัดการยังไง อย่าเอาให้ตายเพราะถึงยังไงก็ได้ชื่อว่าลุง เข้าใจน่ะพี่"

  "ครับหัวหน้า" ไม่นานโจแอนก็เขามาพบแก้ว เพื่อแจ้งผลงานของตนทันทีที่ได้คำตอบที่ถูกต้องแล้วเรียบร้อย 

  "หัวหน้าครับ ตอนนี้ได้รับชัดเจนแล้วว่า คุณปีแอร์เขาไม่ได้ไปปารีสความที่คุณราฟาเอลบอกกับหัวหน้าครับ แต่เหมือนจะไป....."

  "ประเทศไทย กุว่าแล้วไอ้ระยำ มึงนี่เลวทั้งพ่อทั้งลูก" แก้วระเบิดออกมาทันทีที่โจแอนพยักหน้าตอบแก้วทันที 

  "เฮ้ย คารอลแกไปโดนอะไรมาว่ะ เลือดไหล เป็นทางเลย" 

  "จะใครอีกว่ะ ...ใครกล้าทำกุได้มีคนเดียว"

  "จะเอาอีกแผลไหม... พี่โจแอนถ้ายังไงพรุ่งนี้พี่ช่วยดูแลอาจักรแทนฉันด้วย ถ้างานมีปัญหาอะไรรีบติดต่อฉันให้ไวที่สุด แล้วอีกอย่างพี่พาพี่คารอลไปทำแผลก่อนจะตายได้แล้วแก้วจะเก็บของต่อ อีกสองชั่วโมงมารับแก้วไปส่งสนามบินด้วย" 

  "ลาก่อนอเมริกา ลูกปลาจะกลับบ้านแล้วคงคิดถึงประเทศนี้แน่นอน" ตอนนี้สาวน้อยหน้าหวานจะได้เวลาเดินทางกลับบ้านของตนเองเป็นการเดินทางเพียงลำพังครั้งสุดท้ายในชีวิตนี้ ระหว่างกำลังเดินทางไปประจำทีนั่งนั้นเอง ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินชนเธอบนทางเดินบนเครื่องบินจนเธอล้มลงและไม่ช่วยเธอด้วยซ้ำแต่ดีที่มีใครมาพยุงเธอไว้ทัน

  "ว้ายยยยยย"

  "เป็นไงบ้างค่ะคุณเจ็บตรงไหนไหม ผู้ชายเฮงซวยชนคนอื่นไม่ขอโทษยังหนีไปหน้าตาเฉย"

  "ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณน่ะค่ะ ดีใจจังเจอคนไทยด้วย คุณนั่งตรงไหนค่ะ"

  "ติดหน้าต่าง 7D ค่ะ คุณล่ะ"

  "ฉันนั่งต่อคุณพอดีเลยค่ะ บังเอิญจัง อ่ะเชิญค่ะๆ" สาวน้อยเอยชวนคนที่ช่วยเหลือเธอทันที

  "เอ่อคุณนั่งสลับกับฉันก็ได้ไม่วุ่นวายดี นั่งเลยค่ะฉันไม่ซีเรียสเรื่องที่นั่ง"

  "อ่ะค่ะๆ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันชื่อลูกปลาน่ะค่ะ คุณล่ะค่ะ"

  "ยินดีที่ได้รู้จักคุณลูกปลา ฉันแก้วค่ะ"แก้วตอบพร้อมยิ้มให้กับหญิงสาวทันที

  "เอ่อ...คุณแก้วมาเรียนที่อเมริกาเหมือนกันเหรอค่ะนี่ แล้วเรียนอะไรเหรอค่ะ ว่าแต่มาอยู่นี่นานยังค่ะ แล้วอายุเท่าไหร่เหรอค่ะ"

สาวน้อยเอ่ยถามหญิงสาวต่อทันทีเพราะเธอรู้สึกดีกับหญิงสาวข้างๆอย่างประหลาดทั้งที่เจอมาหลายคนแต่กับเธอคนนี้รู้สึกดียังไงไม่รู้เหมือนกับถูกซะตา

  "แก้วเกิดที่นี่ โตที่นี่ค่ะ แล้วกำลังกลับไปเมืองไทยเพราะมีธุระที่นั้น(ยิ้ม) ตอนนี้แก้วอายุ 26 ปีแล้วค่ะ คุณลูกปลาล่ะค่ะ"

  "อุ้ยยย อย่าเรียกคุณเลยค่ะ พี่แก้วลุกปลาอายุพึ่ง 22 ปีเองค่ะ งั้นลูกปลาขอเรียกพี่ว่า พี่แก้วน่ะค่ะ ส่วนพี่แก้วเรียกหนูว่าน้องลูกปลาน่ะค่ะ"

   จากนั้นสองสาวก็คุยกันไปหัวเราะกันไปอย่างคนที่รู้จักมานาน .............

วันนี้มาสั้นไปหน่อย เป็นไงๆไรเตอร์มึนๆดึงสองสาวให้เจอกันก่อน 

 ตอนหน้าพระเอกนางเอก เขาจะวนมาเจอกันแล้ว แต่จะเจอแบบไหนไม่บอก 

หึหึ รับรอง มันส์แน่นอน