MASK

“ร่านนักใช่มั้ย!!”
เพี๊ยะ!!!
หน้าใสๆ หันไปตามแรงตบ รสชาติฝาดๆ ของเลือดตรงมุมปากบอกสภาพของเขาได้เป็นอย่างดี
“โอ๊ย!” มือบางยกขึ้นมาจับที่แก้มอย่างเจ็บๆ
“เจ็บมากมั้ยพยอนจัง....” เสียงชานยอลนุ่มทุ้มชวนหลงใหล น้ำเสียงที่แสดงความเป็นห่วงและรู้สึกผิดทำเอาคนถูกกระทำจิตใจไขว้เขว ไหนจะสัมผัสที่อ่อนโยนแบบนั้นอีก
“โอ๊ย!!” ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อหนังศีรษะของเขาถูกกระชากโดยไอ้คนที่มันทำเสียงชวนใจหวิวเมื่อกี้นั่นล่ะ
“หน้าโง่นัก!! ไม่รู้รึไงว่าไอ้คริสมันจะหลอกฟันน่ะ!!”
“ปล่อยนะ!!” แบคฮยอนจับมือใหญ่ที่กำลังดึงทึ้งหัวเขาอย่างไม่ปราณี “เจ็บ!!”
“คิดเหรอว่าของเสียใช้แล้วอย่างแกมันจะสน!!!” ใช้มืออีกข้างผลักหัวคนอ่อนแอกว่าอย่างแรงจนคนเจ็บเสียหลักล้มลงพื้น
“โอ๊ย!” คนน่ารักพยุงตัวขึ้นมาอย่างยากลำบาก แต่ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรเจ้าปิศาจขาโก่งกระเดินเข้ามาและใช้มือใหญ่ๆ บีบไปที่ลำคอขาวๆ อย่างรวดเร็ว
“ร่านนักใช่มั้ย!!!” ออกแรงบีบเพิ่มขึ้นอีกนิด ไม่ได้สนใจอีกคนที่ดิ้นทุรนทุรายด้วยความทรมาน “อา....อยากรู้จังเลือดคนร่านมันสีอะไรหว่าาา”
ทำหน้าเหมือนเด็กที่อยากรู้อยากเห็น แต่รอยยิ้มที่ดูไร้เดียงสานั่นล่ะที่ทำเอาคนมองตาลีตาเหลือก
“ไม่....แค่กๆๆ ไม่นะ” เสียงที่ออกมาได้ไม่เต็มที่สร้างความหรรษาให้กับอีกคนราวกับว่ามันเป็นบอร์ดเวย์เรื่องใหญ่ที่ตนกำลังสนใจ
“ไม่อะไรหรอพยอนจัง....”
ครืด!
“ก็แค่คัตเตอร์เอง คัตเตอร์....”
พูดเสียงเย็นปล่อยลำคอขาวของอีกคนให้เป็นอิสระก่อนใช้เท้าถีบเข้าไปที่หน้าท้องอีกคนอย่างแรงจนคนน่ารักที่ตัวเล็กนิดเดียวเสียหลักเซลงไปหงายหลังนอนกับพื้น
ตุ้บ!!
หลังกระแทกพื้นอย่างแรง เจ็บ เจ็บมาก! แต่จุกจนร้องไม่ได้
คนน่ารักจึงทำได้แค่เบ้หน้าด้วยเจ็บปวด ซึ่งน้องชายปิศาจก็แค่หัวเราะอีกคนอย่างสมเพช
ชานยอลไม่รอช้า เขาจัดการขึ้นคร่อมอีกคนทันที แทรกตัวเข้าไปตรงหว่าขาเพื่อแยกขาขาวๆ ของอีกคนให้ออกจากกัน ไม่จำเป็นต้องจับอีกคนให้ขึ้นไปนอนบนเตียงนุ่มๆ หรอก มันไม่จำเป็นเลยสักนิด ที่ๆ เหมาะจะเอากับคนร่านน่ะมันที่ไหนก็ได้ ที่เตียงมันคงจะดีเกินไปสำหรับหมอนี่!
“แขนพี่สวยจังเลยอ่ะ” ลูบไปที่ต้นแขนขาวๆ ของคนที่จุกจากการโดนถีบ
แบคฮยอนเบือนหน้าหนีเมื่อรู้สึกได้จากสัมผัสเย็นๆ ของคมมีด
เจ็บ!! เจ็บมาก แต่เขาร้องออกมาไม่ได้ มันจุกไปหมดเลย จุกมาก เจ็บที่แขนด้วยแต่ร่างกายโง่ๆ ของเขาก็ไม่สามารถขยับหนีได้!
“ไม่ร้องหน่อยเหรอ....ผมเสียใจนะ” เสียงที่มีแต่ความเยาะเย้ยทำเอาร่างบางอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ตายซะตอนนี้เลย! “เลือดคนร่านก็สีแดงเหรอเนี่ย....ว้า ไม่ตื่นเต้นเลยอ่ะ”
“ซ...เซ....เซฮุน....”
เพี๊ยะ!!
โดนตบจนหน้าหันอีกครั้ง
“ผัวขึ้นคร่อมอยู่ขนาดนี้ ยังกล้าเรียกชู้อีกเหรอ!!!” กดด้านคมของมีดให้จมลงไปในเนื้อขาวๆ มากกว่าเดิม
“อ้ากกกกก” 
“งั้นเราก็เอากันเลยเถอะ~” ยิ้มละมุน “พี่จะได้นึกถึงแต่หน้าผัวคนนี้ไงล่ะ!!” จับแท่งร้อนของตนยัดเข้าไปในปากทางที่ไม่พร้อมจะรับสิ่งแปลกปลอม แม้ร่างกายของอีกคนจะต่อต้านขนาดไหน แต่ชานยอลก็ยังเสือกไสตัวเองเข้าไปข้างในได้อยู่ดี ผนังอุ่นจนร้อนของอีกคนมันทำเขาแทบคลั่ง ไม่ว่าเขาจะทำแบบนี้กี่ครั้ง แบคฮยอนก็ตอดรัดเขาดีตลอด นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่ไอ้คนร่านๆ อย่างมันทำให้เขาพอใจได้!!
ก็นะ....ถ้าเอาไม่มัน ใครมันจะสนคนร่านกันล่ะ!!
“อ้ากกกก”
เพี๊ยะ!!
เสียงตบช่วยหยุดเสียงร้องที่น่ารำคาญชวนให้หมดอารมณ์ของอีกคนไว้
“เงียบน่ะ! มันน่ารำคาญนะรู้มั้ย!!”
ชานยอลพูดอย่างใส่อารมณ์ในขณะที่ตัวเองยังคงกระแทกแก่นกายเข้าออกในผนังอุ่นร้อนไม่หยุด และร่างสูงก็นึกอะไรบางอย่างได้
“ครางออกมา......อืมม” บังคับขู่เข็ญอีกคนในขณะที่ตัวเองกระแทกกายเข้าออกในตัวอีกคนอย่างโหดร้าย คนน่ารักน้ำตานองหน้าดูน่าสงสาร ชานยอลเห็นภาพแบบนี้จนชินซะแล้ว
“ครางสิ!! บอกให้ครางออกมา!!!!!”
“อุ๊ก!!” มือใหญ่ๆ เลื่อนมาบีบที่รอบคอขาวอีกครั้งเมื่อเห็นว่าพี่นอกไส้ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ
“ร้องสิครับพี่....ร้องออกมา!!!”
แบคฮยอนตาลีตาเหลือกเมื่อมือใหญ่ๆ ออกแรงบีบหนักกว่าเดิม คนตัวเล็กดิ้นไปมาในขณะที่ชานยอลก็ยังกระแทกตัวเข้าออกอย่างต่อเนื่องและรุนแรง
ร่างสูงแสยะยิ้มเมื่อแรงดีดดิ้นของอีกคนที่ตอนแรกดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตายค่อยๆ แผ่วลง มือหนาจึงค่อยๆ คลายมือตัวเองจากลำคอขาวอีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้ขยับมือออกไป
ตาคมเห็นเลือดสีแดงสดที่ตนเป็นคนสร้างขึ้นมามันค่อยๆ หยุดไหลและเริ่มแห้งนิดๆ
“อ่า....เลือดร่านๆ มันแห้งซะแล้วสิ” ก้มลงไปหอมแก้มใสอย่างเอ็นดู คนที่นอนจุกเบือนหน้าหนี แต่มือหนาก็บีบคางเจ้าตัวไว้แน่น
เป็นอีกครั้งที่คนน่ารักเบ้หน้าด้วยความเจ็บ
ทรมาน.....มันทรมานมาก!
“อุตส่าลดตัวลงมาสัมผัสกับแก้มร่านๆ แกยังกล้าหันหน้าหนีฉันงั้นเหรอ!!”
“อุ้ก!!”
“ถ้าไม่อยากให้เลือดร่านๆ มันออกมาสัมผัสกับกาศอีกสักนิดล่ะก็......” ค่อยๆ ลดความเร็วในการขยับตัวกระแทก ก้มลงมากระซิบข้างหูขาว “ครางออกมาสิ!!” กัดเข้าไปที่หูคนน่ารักแรงๆ
“อ้ากกก.....”
“คราง!!!”
“อา....อา อาอา อา” สุดท้ายเสียงหวานๆ ถูกเปล่งออกมาอย่างไม่เต็มใจ แต่ถ้าไม่ทำเขาจะต้องเจ็บตัวมากกว่าเดิมเป็นแน่ แค่นี้มันก็เจ็บเจียนตายอยู่แล้ว!!
“ค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย” ชานยอลแสยะยิ้มอย่างพอใจ และเพิ่มความเร็วในการกระแทกให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ  ไม่ได้สนใจว่าเสียงร้องครางนั้นมันจะมาจากความเสียวกระสัน ความเจ็บปวด หรือเรื่องบ้าบออะไรก็ตาม
แค่อยากเห็นมันทรมาน ทรมานให้ถึงที่สุด ทรมานจนตายกลายเป็นซากศพเน่าๆ อยู่ที่บ้านหลังนี้ไปเลย!!
กายหนาขยับเข้าออกอย่างเร็วๆ กระแทกหนักๆ อีกสองสามครั้ง ปลายเท้าเขาก็แตะสวรรค์อย่างเปรมปรีย์
.
.
.