MASK

แบคฮยอนปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาพลางคลานเหมือนสุนัขไปหาคนตัวสูงที่นั่งอยู่บนเตียง  ใช้มืออันสั่นเทารูดซิปกางเกงของอีกฝ่ายออก แก่นกายที่ผงาดขึ้นมาชี้หน้าคนตัวเล็ก ร่างบางใช้ลิ้นเลียตรงส่วนหัวมัน และอมมันเข้าไป จากที่มันใหญ่อยู่แล้วมันก็พองขยายตัวจนคับปากของแบคฮยอน ปากเล็กๆ นั่นแทบฉีก เขาเกลียดเรื่องแบบนี้ เขาเกลียดการที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ และที่สำคัญเขารังเกียจโอเซฮุน!!
“อือ...” เสียงครางอย่างสุขสม พร้อมๆ กับใช้มือกดหัวของคนตัวเล็กลงไปอีก แล้วกระแทกตัวเข้าออกอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนแทบทะลุคอของคนตัวเล็ก
“แค่กๆ แค่กๆ”
ร่างสูงคายปมเนกไทที่น่าอึดอัดของตัวเองออก ใช้มันมัดมาที่ปากบางของแบคฮยอน
“ฉันไม่ต้องการได้ยินเสียงที่น่ารำคาญของนาย!!”
“อื้อ!!” คนที่ถูกมัดปากตาลีตาเหลือก มันเจ็บมาก เขารู้สึกเหมือนปากมันจะแยกออกจากกัน!
คนตัวโตจับร่างบางโก้งโค้งอยู่ที่พื้น ใช้เท้าเหยียบลงไปที่หลังคอ ให้หน้าขาวๆ ติดลงกับพื้นห้องที่แสนจะเย็นเพื่อให้สะโพกขาวๆ ที่เห็นกี่ครั้งก็ไม่เบื่อนั้นลอยเด่นขึ้นมา เมื่อเห็นทุกอย่างอยู่ในทิศทางที่น่าพอใจแล้ว ร่างสูงจึงยกเท้าออกจากท้ายทอยขาว และยัดตัวตนของตนเองไปในช่องทางด้านหลังนั้นอย่างแรง
“อื้อ!!” คนน่ารักตัวน้อย ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด คนตัวเล็กไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ เขาได้กลิ่นคาวเลือดมาจากด้านหลัง เพราะชานยอลยัดเจ้านั่นเข้ามาทีเดียวจนมิดด้าม และยังไม่ได้เบิกทางก่อน
“อา...อา” เสียงครางทุ้มในลำคอยังดังออกมาเรื่อยๆ เท่านี้ก็เป็นบทพิสูจน์ได้แล้วว่าแบคฮยอนกับคิมจงอินไม่ได้มีอะไรกันอย่างแน่นอน “นายนี่มันเยี่ยมจริงๆ” เขาเอ่ยชมอย่างสุขสม เมื่อช่องทางนั้นยังคับ แน่น และตอดรัดเขาไม่หยุด
ชานยอลก้มลงไปกัดที่หลังขาวๆ ของแบคฮยอนอย่างแรง!
“อื้อ!!!” คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกอย่างเจ็บปวด น้ำตาไหลไม่หยุด เขาอยากหยุดลมหายใจของเขาซะเดี๋ยวนี้
เมื่อชานยอลกระแทกร่างใส่แบคฮยอนจนพอใจแล้ว เขาเริ่มมองเห็นฝั่งฝันอยู่ไม่ไกล เขากระแทกร่างกายรัวๆ เร็ว และแรงกว่าเดิมอย่างไม่ยั้ง
“อา...” ก่อนที่น้ำแห่งความใคร่สีขาวขุ่นจะถูกปล่อยออกมาอย่างแรง และไหลออกมายามที่เขาถอดแก่นกายออกจากตัวของอีกคน
คนที่ร้องไห้จนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด!!
แต่อีกคนกลับสุขสมราวกับได้ขึ้นสวรรค์
โลกนี้มันไม่มีอะไรยุติธรรมจริงๆ!!