"PASSION HOST" (Chanbaek)

16

 

 

 

            ราวกับแบคฮยอนได้หลุดไปภายในวังวนแห่งความเพ้อฝัน เสียงหวานเอ่ยถ้อยคำราวกับกระซิบ และเสียงสายฝนก็แทบจะกลบแก้วเสียงสั่นจนไม่ได้ยินแต่เป็นเพราะสิ่งที่แบคฮยอนกำลังพูดนั้นมันเป็นสิ่งที่ชานยอลต้องการ ดังนั้นคำคำนั้นจึงดังก้องอยู่ในหัวใจของคนฟัง...

            “แค่ฉัน... กับนาย... ชานยอล”

 

          และทั้งคู่ก็ไม่รอช้าที่จะเคลื่อนใบหน้าเข้าหากันอีกครั้ง ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกันพอดีเมื่อต่างฝ่ายต่างก็พร้อมใจกันที่จะเอียงองศาของใบหน้า แขนเรียววาดขึ้นโอบรอบลำคอเอาไว้ทั้งสองข้าง... จากนั้นชานยอลก็สอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากที่เผยอรับเพื่อเชยชิมความหวานที่เขาหลงไหล

 

            ละอองสายฝนที่ถูกลมพัดเข้ามากระทบกับผิวกายไม่ได้ช่วยให้อุณหภูมิที่สูงขึ้นในร่างกายของทั้งคู่ลดน้อยลงเลยแม้แต่น้อย หนำซ้ำยังทำให้ของคู่ขยับกายเข้าแนบชิดมากกว่าเดิมเพื่อเรียกหาความอบอุ่นจากกันและกันอีกด้วย

 

            ชานยอลยกร่างบางขึ้นมานั่งบนตัก จัดการกับขาเรียวทั้งสองข้างให้เกี่ยวเอวสอบเอาไว้ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยังทั้งๆ ที่ริมฝีปากก็ยังคลอเคลียกันอยู่ไม่ห่าง ขายาวก้าวเข้าไปในห้องนอนและบรรจงวางร่างบอบบางลงบนเตียงขนาดคิงไซส์และตัวเขาเองก็คร่อมอยู่ทางด้านบน

 

            เขาสบตากันและกันในความมืด ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้นนอกจากสายตาที่เป็นสิ่งที่บอกเล่าความรู้สึกทุกอย่างในตอนนี้... ชานยอลเกลี่ยปอยผมสีน้ำตาลอ่อนไปทัดหูเอาไว้ก่อนจะใช้มือข้างนั้นลูบศีรษะคนตัวเล็กอย่างเผลอไผลในความตั้งใจ เขายิ้มและแบคฮยอนก็ยิ้ม เขาโน้มใบหน้าลงกดริมฝีปากลงบนหน้าผากของอีกคน และแบคฮยอนก็จูบเบาๆ ที่ปลายคางของเขา

 

            คืนนี้เป็นคืนของเขา... เป็นของเขาแค่สองคนและจะไม่มีใครคนอื่นในใจนอกจากคนที่อยู่ด้วยกันในเวลานี้...

 

            มือเล็กยกขึ้นสัมผัสกับกล้ามเนื้อบนหน้าท้องที่เรียงตัวกันซึ่งเป็นผลจากการออกกำลังกาย ดวงตาเรียวรีทอประกายแวววับอย่างหลงใหลในความสวยงามของร่างกายอีกคนและเขาเองก็หลงใหลในความน่ารักของแบคฮยอนเช่นเดียวกัน

 

            “นายสำคัญสำหรับฉันมากนะแบคฮยอน...”

            “เหมือนกัน...”

            “...”

            “นายก็สำคัญสำหรับฉันเหมือนกันชานยอล”

 

            คนฟังยิ้มออกมาบางๆ และรอยยิ้มนั่นก็ช่างกระชากหัวใจของคนที่มองอยู่ได้อย่างไม่ยากเย็น ชานยอลใช้มือของตัวเองคว้ามือเรียวที่ซุกซนกับร่างกายของเขามากจนพอแล้วมาวางไว้ข้างแก้ม เขาคลอเคลียกับมือนั่นราวกับจะออดอ้อนคนตัวเล็กและแบคฮยอนเองก็อดไม่ได้ที่จะเขินกับท่าทีที่เขาแสดงออกไป

 

            ดวงตาเรียวรีปิดปรือลงเมื่อเขาโน้มตัวลงอีกครั้งจนใบหน้าอยู่ในระยะประชิด ก่อนที่ริมฝีปากสีหวานที่ถูกเคลือบด้วยลิปมันจะถูกลุกล้ำอีกครั้ง... แบคฮยอนเผยอปากออกรับเรียวลิ้นร้อนที่สอดแทรกเข้ามา

 

            ชานยอลเหมือนดั่งลูกไฟลูกใหญ่... เขาแข็งแกร่ง เขาน่ากลัว เขาร้อนแรง และร้ายกาจ... แต่เขาก็ไม่เคยแผดเผาแบคฮยอนจนตาย

 

            เขาเอียงใบหน้าปรับองศาให้เข้ากัน เขาจูบหนักหน่วงเพื่อช่วงชิงลมหายใจ ความหวานทุกหยาดหยดที่คนตัวเล็กมีอย่างกระหาย... เขาเหมือนคนที่เดินหลงทางกลางทะเลทรายที่ได้พบเจอกับโอเอซิสขนาดใหญ่ และแหล่งน้ำนั้นก็คือคนที่นอนอยู่ภายใต้อาณัติในตอนนี้

 

            ชานยอลถอนริมฝีปากออกไปเมื่อคนตัวเล็กเริ่มหายใจติดขัด เขาพรมจูบไปทั่วใบหน้าอย่างอ่อนโยนและจบลงที่กลีบปากสีหวานอีกรอบหนึ่งก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปจนถึงซอกคอขาว เขาได้ยินเสียงครางแผ่วเมื่อปลายลิ้นเลียลงบนเนื้อหวาน มือเล็กวางลงบนท่อนแขนแกร่งทั้งสองข้างอย่างลืมตัวเมื่อชานยอลเอาแต่ไซร้ไปมา แต่ในขณะนั้นร่างสูงก็ลุกขึ้นนั่งโดยไม่ให้สัญญาณใดๆ ทั้งสิ้นก่อนจะดึงแขนของอีกคนให้ขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักและขายาวก็เหยียดยาวออกมา

 

            “อ๊ะ!”

            “ใจเย็นๆ เด็กน้อย”

 

            เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กที่ถูกพลิกตัวให้มาอยู่ด้านบนเริ่มดิ้นขัดขืนเขาก็รีบดึงเข้ามากอดเอาไว้ และมือหนาก็เริ่มอยู่ไม่สุข... เขาล้วงมือเข้าไปในเสื้อยืดสีดำตัวใหญ่ของเขาที่แบคฮยอนเป็นคนสวมเอาไว้และสุดท้ายก็คว้าชายเสื้อแล้วเป็นคนดึงมันออกจากร่างบางไป

 

            เขากวาดตามองเรือนร่างบางที่ขึ้นสีระเรื่อไปทั้งตัว แบคฮยอนสวยงามจริงๆ... ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าหรือร่างกายที่ถูกปกปิดเอาไว้

 

            และในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหว... แขนแกร่งรั้งร่างบางตรงหน้าเข้ามาแนบชิด ก่อนที่ลิ้นร้อนจะทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม... ปลายลิ้นจี้ลงที่จุดแต่งแต้มสีน้ำตาลอ่อนบนแผ่นอกบางที่กระเพื่อมขึ้นลงเมื่อหายใจเข้าออกอย่างแรง มือเล็กวางลงบนไหล่กว้างแล้วแหงนศีรษะขึ้นเมื่อชานยอลแกล้งดูดอย่างแรงจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบน่าอาย

 

            หัวใจของเขาเต้นแรงจนน่ากลัวว่าใครอีกคนจะได้ยิน...

 

            มือหนาอีกข้างก็ไม่ได้อยู่เฉย บีบเค้นและสะกิดตุ่มไตอีกข้างจนมันแข็งชันขึ้นมาเช่นเดียวกับอวัยวะส่วนล่างที่เป็นไปตามอารมณ์ที่ชานยอลปลุกปั้น มือล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้น สัมผัสกับอวัยวะที่ตื่นตัวจนแข็งสู้มือก่อนจะชักมือกลับแล้วพยายามถอดกางเกงและชั้นในออกไปให้พ้นทางโดยที่แบคฮยอนเองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

 

            มือเล็กวางลงบนตะขอและซิปกางเกงยีนส์เอาไว้ก่อนจะปลดและรูดซิปลงช้าๆ และการกระทำนั้นมันช่างถูกใจชานยอลเหลือเกิน

 

            “นายกำลังทำให้ฉันเป็นบ้า...”

 

            เสียงแหบทุ้มกระซิบสั่นข้างหูเมื่อแบคฮยอนถอดกางเกงยีนส์ขายาวออกไปได้สำเร็จเช่นกัน เหลือเพียงแต่บ๊อกเซอร์สีน้ำเงินกับกางเกงชั้นในเพียงเท่านั้นที่ปกปิดร่างกายเอาไว้ คนตัวเล็กยกมือขึ้นโอบประคองกรอบหน้าหล่อเหลาไว้ทั้งสองข้างก่อนที่ริมฝีปากจะประกบลงบนกลีบปากหยักอีกครั้ง... อีกครั้ง... และอีกครั้ง

 

            และชานยอลก็ได้ให้คำสัตย์สาบานกับตัวเองเอาไว้เลยว่าเขาจะไม่ใจเย็นกับแบคฮยอนอีกต่อไป...

 

            “อึก...”

 

            คนตัวเล็กสะดุ้งโหยงเมื่อก้านนิ้วยาวสอดเข้าไปในช่องทางโดยที่ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว ชานยอลบดเบียดริมฝีปากแนบชิดจนไม่มีช่องว่างใดๆ ทั้งสิ้น รวมถึงนิ้วที่สวนเข้าออกทางด้านล่างก็ทำงานได้ดีไม่มีขาดตกบกพร่อง สะโพกเล็กส่ายเร่าไปมาเมื่อปลายนิ้วกระดิกอยู่ภายในตัวเพื่อวนหาจุดกระสัน

 

            เพียงแค่นิ้วที่ถูกเพิ่มเป็นสามนิ้วนั่นก็ทำให้ความเสียวแล่นขึ้นมาจับใจได้ขนาดนี้... แล้วถ้าชานยอลใช้ร่างกายส่วนนั้นเข้ามาเติมเต็ม เขาจะไม่ขาดใจตายเลยหรือไงกัน

 

            “ชาน... ยอล...”

 

            เสียงหวานเรียกชื่อแผ่วเบาเมื่อนิ้วทั้งสามถูกดึงออกไปรวดเดียวจนหมด ก่อนที่มือหนาทั้งสองข้างจะเลื่อนลงไปจัดการกับกางเกงบ๊อกเซอร์และชั้นในให้หลุดพ้นเรียวขายาวไป... ชานยอลยกสะโพกเล็กขึ้นจนลอยขึ้นจากตักเพียงนิดหน่อยส่วนแบคฮยอนก็รู้ดีว่าควรจะวางมือไว้ตรงไหนและควรจะประคองตัวเองไว้ให้แก่นกายคับพองของอีกคนจ่อที่ปากช่องทางรัก

 

           โฮสต์หนุ่มขบกรามแน่น ความรู้สึกอุ่นร้อนตอดรัดให้ทรมานตั้งแต่โคนจรดปลายแต่เมื่อเข้าไปจนสุดแล้วใบหน้าหล่อคมก็แหงนขึ้นครางเสียงต่ำเพื่อผ่อนคลาย ชานยอลแช่กายค้างเอาไว้ เขายังไม่กล้าจะขยับเขยื้อนร่างบางผู้ซึ่งเป็นผู้คุมเกมรักในครั้งนี้ ยิ่งเขาเห็นว่าเล็บยาวนั่นจิกลงบนไหล่กว้างอย่างแรงก็แสดงออกได้อย่างชัดเจนแล้วว่าแบคฮยอนเจ็บขนาดไหน มือหนาวางลงบนแผ่นหลังเนียนลูบขึ้นลงช้าๆ

 

          “ผ่อนคลายไว้... ไม่ต้องเกร็ง”

          “ก็ฉันเจ็บ...”

          “ค่อยๆ ขยับตัวซิ แล้วนายจะไม่เจ็บ”

 

          ร่างบางขยับตามที่บอก แต่ถึงอย่างนั้นความเจ็บแสบเมื่อเนื้อเสียดสีกับเนื้อมันช่างเจ็บแสบเหลือเกินจนต้องกัดฟันข่มเอาไว้เพราะถึงแม้จะทรมานแค่ไหนเขาก็ไม่อยากให้ช่วงเวลาดีๆ แบบนี้ต้องหายไป

 

          และในที่สุดร่างกายก็ปรับตัวรับกับความใหญ่โตของอีกคนได้ เรียวขาทั้งสองข้างสอดเข้าเกี่ยวรอบเอวแล้วเริ่มร่อนสะโพกเคลื่อนขึ้นลงเนิบนาบในช่วงแรก แต่เมื่อไฟปรารถนาโหมกระหน่ำจนสมองเบลอและความต้องการก็ทวีขึ้นเป็นเท่าตัวดังนั้นจังหวะการเคลื่อนกายจึงแปรเปลี่ยนเป็นความเร็ว

 

          “อ๊าาา!!!”

 

          แบคฮยอนหวีดร้องสุดเสียงเมื่อชานยอลเด้งกายสวนขึ้นจนแก่นกายกระแทกเข้าไปลึกจนสุด ร่างบางทรุดฮวบใบหน้าวางลงบนไหล่กว้างทันที ความรู้สึกจุกแล่นปราดไปทั่วทั้งกายและเมื่อเห็นว่าเป็นแบบนั้นชานยอลก็จับคนตัวเล็กให้ลงไปนอนคว่ำกับฟูกเตียง แบคฮยอนรีบตะกายหมอนที่อยู่เหนือศีรษะไปเพียงนิดเดียวมากอดไว้ ซุกใบหน้าลงไปเพื่อเตรียมเก็บเสียงที่อาจจะดังไปรบกวนห้องข้างๆ

 

          และนับหนึ่งไม่ถึงสิบชานยอลก็กระทุ้งความแข็งแกร่งเข้ามาจนมิดด้าม... บั้นท้ายเต่งตึงนั่นถูกประคองจนลอยขึ้นไป หากแต่มือหนากับดันกายช่วงบนของคนตัวเล็กให้โน้มต่ำลงไปกับผืนเตียง และท่าทางแบบนี้มันทำให้ส่วนนั้นเข้าไปลึกจนถึงอกถึงใจ

 

          ขนาดของชานยอลกำลังฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็น มันคับแน่นเต็มช่องทางจนไร้ช่องว่างใดๆ ทั้งสิ้น ยิ่งร่างกายของอีกคนโถมเข้าใส่อย่างรุนแรงก็เหมือนกับหัวใจของแบคฮยอนกำลังจะหลุดลอยออกไป

 

          หัวใจของเขากำลังจะไม่เป็นของเขาอีกต่อไปเมื่อเสียงทุ้มครางหวิวให้ได้ยิน

 

          เส้นผมสีดำเข้มชื้นเหงื่อถูกมือหนาเสยขึ้นไปจนไม่เป็นทรง ความยุ่งเหยิงของทรงผมไม่ได้ทำให้ความหล่อกระชากใจของโฮสต์หนุ่มลดลงไปแม้แต่น้อย ซ้ำยังดูเซ็กซี่จนคนที่แอบหันไปมองรู้สึกหายใจติดขัด

 

          ชานยอลกระหน่ำทำรักอย่างไม่ปราณีเมื่อเสียงหวานครางออกมาอย่างไม่ขาดปากแถมยังแอบเอียงใบหน้าหวานๆ กับดวงตาฉ่ำน้ำนั่นมายั่วยวนให้เขาต้องสติแตกมากกว่าเดิม ชานยอลไม่สนใจว่าเสียงของเตียงที่ดังเอี๊ยดอ๊าดนั่นจะทำให้ห้องข้างๆ ได้ยินหรือเปล่า ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากความสวยงามของเรือนกายคนตรงหน้า

 

          แบคฮยอนสวยไปทั้งตัว... ไม่ว่าจะส่วนไหนก็ตามที่เขาได้เชยชม

 

          ถ้าเปรียบเทียบให้แบคฮยอนเป็นเหล้า ก็คงจะเป็น Baileys Irish Cream ที่มีรสชาติหวานเหมือนนม แต่ปริมาณแอลกอฮอล์ที่มากอยู่ก็ทำให้คนที่ดื่มถึงกับเมามายได้อย่างง่ายดาย ซึ่งไม่ต่างอะไรจากเขาที่เหมือนคนเมา... มีความสุขเมื่อได้เสพสมความหวานจากคนตัวเล็กที่ร้องครางสุขสมอยู่ตอนนี้

 

          ชานยอลสวนกายเข้าออกสุดแรง พละกำลังที่มีทั้งหมดถูกรีดขึ้นมาใช้เพื่อใช้ในกามกิจโดยเฉพาะ

 

          ฟันซี่เล็กกัดลงบนหมอนใบโตเมื่อแบคฮยอนเริ่มเห็นประกายดาวตรงหน้า เสียงท้องฟ้าที่คำรามลั่นและสายฝนที่เทกระหน่ำไม่ได้ทำให้ดวงดาวของแบคฮยอนถูกลบเลือนออกไปจากฟากฟ้าที่มืดมิด แสงระยิบระยับอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว และอีกเพียงเอื้อมมือเดียวเท่านั้นที่เขาจะคว้ามันมาได้

 

          “ชาน... ชานยอล อ๊ะ... อ๊ะ...!!”

          “อืมม...”

 

          เจ้าของชื่อเร่งแรงๆ ซอยเข้าออกถี่ๆ เมื่อความกำหนัดมาจ่อที่ปลายท่อนสวาท และนับหนึ่งไม่ถึงสามร่างของทั้งคู่ก็กระตุกเกร็งพร้อมๆ กัน  ชานยอลปล่อยเสียงทุ้มครางเป็นครั้งสุดท้ายเช่นเดียวกันกับแบคฮยอนก่อนที่เขาจะถอนแก่นกายออกไปจนคราบน้ำขาวขุ่นไหลย้อนมาเลอะเรียวขาขาว

 

          ทั้งคู่ทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดเรี่ยวแรง เหงื่อซึมออกมาตามตัวแต่มันก็ไม่ได้มีกลิ่นที่น่ารังเกียจกลับหอมอบอวลไปด้วยกลิ่นฮอร์โมนที่ร่างกายผลิตขึ้นมาด้วยซ้ำ

 

 

 

 

98%

 

 

            กลับไปอ่านต่อและเม้นท์ได้ที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1293838&chapter=16