"PASSION HOST" (Chanbaek)

5

            “ขอเวลาแปป... ไม่เกิน 15 นาทีหรอก”

            “อะ... อ๊ะ!”

            เสียงหวานเครือสั่นร้องอย่างตกใจเมื่อถูกพลิกตัวให้หันไปหาคนที่ยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลัง กลีบปากสีเชอร์รี่ถูกทาบทับลงมาด้วยอวัยวะส่วนเดียวกันแล้วชานยอลก็ไม่รอช้าที่จะใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปช่วงชิงความหอมหวานที่เขาติดใจตั้งแต่ครั้งแรกจนถึงทุกวันนี้

            ลิ้นหนาไล่ต้อนลิ้นเรียวราวกับจะกลั่นแกล้งเมื่อมือเล็กนั่นเอาแต่จะผลักร่างของเขาให้ออกห่างไป เสียงต่อต้านอื้ออึงในลำคอไม่ได้ทำให้ร่างสูงนึกเห็นใจเลยแม้แต่น้อย กลับกันกลับยิ่งทวีความร้อนแรงเข้าไปอีกด้วยการเปลี่ยนมาดูดดึงริมฝีปากล่างแล้วใช้ลิ้นคลอเคลียอย่างเอาอกเอาใจ  เขาละริมฝีปากออกแล้วเลื่อนใบหน้าต่ำลงจนถึงซอกคอขาว จมูกโด่งกดลงบนลำคอแล้วสูดเอากลิ่นกายหอมเข้าไปจนเต็มปอด

            ชานยอลก้าวถอยหลังออกไปแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนม้านั่งไม้ระแนงตัวใหญ่กลางห้องโดยไม่ลืมที่จะใช้มือซ้อนข้อพับอีกคนขึ้นมาพาดไว้บนแขนแกร่งก่อนจะเอื้อมโอบรอบลำตัวจนกลายเป็นว่าตอนนี้แบคฮยอนกำลังคร่อมร่างสูงไปโดยปริยายเมื่อถูกจัดท่าทางแบบนี้

            “อ๊ะ!... อ๊าาา!!”

ริมฝีปากเข้าครอบครองที่ยอดอกสีชมพูอ่อน ลิ้นหนาเลียรอบฐานแล้วบดขยี้ที่ปลายยอดอย่างรุนแรง แบคฮยอนไม่มีแรงแม้แต่จะต่อต้านหรือประคองแขนทั้งสองข้างให้คล้องคออีกคนได้อีก มือเล็กย้ายตำแหน่งมาวางไว้บนหน้าขาของอีกคนแล้วแอ่นแผ่นอกขึ้นตามสัญชาตญาณเมื่อถูกปรนเปรออย่างหนัก ศีรษะแหงนเงยขึ้นเผยอปากครางสั่นเมื่อชานยอลเริ่มซุกซนกับเรือนร่างเขามากขึ้นทุกที

แขนแกร่งดึงออกไปจากข้อพับขาทั้งสองข้าง มือหนาเลื่อนต่ำจนถึงตะขอกางเกงยีนส์และชานยอลก็ไม่รอช้าที่จะปลดมันออกพร้อมกับรูดซิปแล้วดึงกางเกงให้หลุดออกจากสะโพกอย่างง่ายดาย แต่เพียงเพราะติดว่าร่างกายของเขาคั่นกลางระหว่างเรียวขาทั้งสองข้าง เขาจึงไม่สามารถถอดกางเกงที่แสนเกะกะนี่ออกไปได้

            ชานยอลใช้มือบีบหนั่นเนื้อแน่นอย่างหนักหน่วงเรียกเสียงหวานให้ครางลั่นมากกว่าเดิม เขาเริ่มเอาแต่ขบกัดและสร้างรอยแต่งแต้มตามลำตัวเพราะอารมณ์ถูกชักนำเมื่อได้เห็นปฏิกิริยาตอบรับจากอีกฝ่าย

            ก็บอกแล้วว่าแบคฮยอนกับเขาเหมือนเป็นเคมีที่ถูกกำหนดให้เข้ากันมาตั้งแต่แรก

            มือนั่นล้วงเข้าไปในชั้นในสีขาวแล้วไม่รอช้าที่จะสัมผัสกับแก่นกายเล็กสั่นระริกที่ถูกปลุกปั้นจนตื่นตัวขึ้นแข็ง ซึ่งเขาเองก็ไม่ต่างกัน เพียงแต่เขาอยากได้ยินเสียงหวานๆ กับใบหน้าแดงระเรื่อนี่ให้สมใจอยากก่อน

            จะเผด็จศึกหลังจากที่พอใจแล้วก็ยังไม่สาย

            เขากอบกำส่วนอ่อนไหวเอาไว้นิ่งๆ จนแบคฮยอนนึกแปลกใจ แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยถาม เสียงทุ้มกลับแทรกขึ้นมาก่อน

            “ถ้าอยาก... ก็ทำเอง”

            “!!!”

            “ฉันจะจับเอาไว้นายก็แค่ขย่มตัวเอง... กำหนดจังหวะตามที่ต้องการ”

            “ไม่... ไม่เอา”

            “ถ้าไม่งั้นก็ปล่อยให้ค้างแบบนี้เนี่ยแหละ”

            “ไม่!!”

            เสียงดังขึ้นเมื่อชานยอลทำท่าจะดึงมือออกไปจริงๆ  แบคฮยอนหลับตาลง รู้สึกพ่ายแพ้อย่างถึงที่สุดเมื่อต้องทำตามในสิ่งที่อีกคนจงใจกลั่นแกล้ง

            แต่ถ้าไม่ทำ... เขาคงอึดอัดตายแน่ๆ

            ร่างเล็กค่อยๆ ขยับตัวขึ้นลงเนิบนาบ แกนกายที่ถูกกอบกุมเอาไว้ก็ถูไปกับอุ้มมือหนานั่นจนต้องหลับตาลง เรียวขาขาวพาดเกี่ยวเอาสอบไว้เป็นหลักและชานยอลก็ยังใจดีพอที่จะใช้มือข้างที่ว่างประคองสะโพกเล็กให้ขยับขึ้นลงได้ถนัดถนี่ จังหวะเชื่องช้าเริ่มเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นตามความปรารถนา

            มือหนากอบกุบบีบส่วนอ่อนไหวเอาไว้ไม่แน่นมากแต่ก็ไม่หลวมมาก สลับกันเป็นจังหวะให้อีกคนได้สัมผัสกับความสุขให้เต็มที่ 

            กลีบปากเผยออ้าออกครางเพราะความกระสันเสียว ทิฐิที่มีถูกพับเก็บไว้ภายในส่วนลึกเมื่อตอนนี้อารมณ์และความต้องการมันมีมากเกินกว่าที่จะเล่นตัว มือเล็กเลื่อนมาพาดไว้บนลาดไหล่กว้างแล้วขย่มตัวขึ้นลงอย่างแรงจนขาม้านั่งเสียดสีไปกับพื้นกระเบื้องสีขาว

            “อื้อ!...”

            อีกครั้งที่ชานยอลใช้ริมฝีปากปรนเปรอที่ยอดอก เขาใช้ลิ้นขยี้ปลายยอดอย่างถึงอกถึงใจ ดูดดึงอย่างแรงจนเกิดเสียงเหมือนกับเด็กน้อยอมลูกอมแสนหวาน

            แบคฮยอนเบิกตากว้าง ภาพตรงหน้าทุกอย่างมืดสนิทและเขาเองก็เห็นแสงสว่างที่ปลายทางและแน่นอนว่าอีกไม่ช้าเขาจะเอื้อมมือไปถึงแสงสว่างนั้น

            อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น...

            “อะ...!”

            ปังๆๆ!!!

            “!!!”

            “!!!”

            ดวงตาของทั้งคู่เบิกกว้างอย่างตกใจ ลูกบิดประตูถูกบิดไปมาราวกับมีคนพยายามเปิดมันเข้ามาในห้อง แต่โชคดีที่ชานยอลลงกลอนเอาไว้จนไม่สามารถเปิดประตูได้

            “เปลี่ยนเสื้อผ้ากันนานจังวะ!”

            เป็นเสียงของคริสนั่นเอง...

          “จะเสร็จแล้ว...”

            ชานยอลตอบกลับเสียงอ่อยแล้วยกยิ้มขึ้นมุมปากคล้ายกับจะล้อเลียนเด็กน้อยที่ยังนั่งอยู่บนหน้าตัก ใบหน้าหวานซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัดแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีแรงพอที่จะใช้มือเล็กทุบลงบนท่อนแขนแกร่งได้

            “เหลืออีก 3 นาทีเดี๋ยวออกไป นายไปก่อนเลย”

            “อีก 3 นาทีอะไรวะ ?”

            “เอากันอยู่... อุ้ก!”

            “อะไรนะ!!?”

            แบคฮยอนต่อยเข้าที่ท้องอย่างแรงจนชานยอลถึงกับจุก เขามองคนตัวเล็กอย่างเอาเรื่องก่อนจะตอบคริสกลับไป

            “เดี๋ยวตามไป!”

            เขาใช้แขนข้างที่ว่างรั้งร่างบางเขามาจนแนบชิด ส่วนมือหนาข้างที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวเอาไว้ก็เพิ่มแรงบีบแน่นแล้วรูดรั้งขึ้นลงอย่างหนักหน่วง นิ้วหัวแม่มือถูกใช้บดขยี้ที่ส่วนปลายจนน้ำสีใสไหลเยิ้มออกมา

            “ชอบความรุนแรงนักใช่มั้ย... เดี๋ยวจัดให้”

            “อย่า!... อ๊า!!!”

           กลับไปอ่านและคอมเม้นต่อได้ที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1293838&chapter=5