รักที่ไม่เคยได้รับ

บ้านไทยานนท์





“ กลับมาซะดึกเชียวนะ ตายแล้วทำไมสภาพเป็นแบบนี้ลูก ไปมีเรื่องกับใครมาบอกแม่มานะ ” คุณกัลยาถามลูกชายเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน




“ ก็คุณตามใจลูกจนเคยตัว วันนี้ก่อหลายเรื่องแล้วนะ แกทำตัวให้พ่อแม่ขายหน้าเขาหลายครั้งแล้วนะ คราวนี้ไปว่าหนูฟางจนร้องไห้วิ่งออกไป ” บิดาของเขาด่าเพราะทนมาหลายครั้งแล้วและเหมือนว่าครั้งนี้มันจะดูรุนแรงกว่าทุกครั้ง แต่ลูกชายตัวดีก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลัวเขาเลยสักนิด




“ ป้าเดือน ไปหาผ้าเช็ดหน้าตาโมะหน่อยเร็ว ไม่รู้ไปเล่นพิเลนอะไรมา เสื้อผ้าขาวๆดำหมด ”




“ ป้าเดือนไม่ต้องๆ เดี๋ยวผมก็ไปอาบน้ำแล้ว ”




“ เดี๋ยวก่อน ตกลงโมะไปไหนมา ทำไมไม่บอกแม่ รู้ไหมว่าผู้ใหญ่เขาเป็นห่วง ” คุณกัลยางอนลูกชายเดินหนีไปทางหนึ่ง จนชายหนุ่มร่างสูงต้องรีบตามมารดาไป




“ ผมไปส่งลูกสาวน้าอิงอรมาครับ ”




“ จริงหรอลูก แล้วเป็นไงบ้าง เธอหายโกรธไหม ” เมื่อรู้ว่าลูกชายหายไปไหนมาเธอถึงกับตื่นเต้นดีใจ เธอเลี้ยงของเธอมาตั้งแต่เด็กทำไหมจะไม่รู้ว่าลูกชายเป็นคนยังไง ถ้าลูกชายเธอไม่สนใจเด็กสาวคนนั้นคงไม่ตามไปส่งถึงบ้านขนาดนี้




“ สภาพก็เป็นอย่างที่คุณแม่เห็นนี่แหละครับ ” เขาบอกมารดาก่อนจะยิ้มออกมา




“ เอ๊ะ ลูกชายแม่ยิ้มๆ แบบนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ ” เธอแซวลูกชายเมื่อเขาเห็นมารดแซวยิ่งเก็บอาการไม่อยู่





“ ไม่มีอะไรครับ ผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ ”





“ ถ้าชอบก็จีบเลยลูก รอช้าเดี๋ยวโดนแย่งไปกินซะก่อน ” คุณกัลยาตะโกนบอกลูกชายที่เดินขึ้นบันไดบ้านอย่างอารมณ์ดี

























“ ยัยฟางวันนี้ขึ้นไปทำความสะอาดห้องลูกชายชั้นด้วยนะ ” วันนี้ลูกชายของอิงอรจะกลับมาบ้านหลังจากไปดูงานที่ต่างประเทศเกือบ 2 ปี




“ คุณเขื่อนจะกลับมาวันนี้หรอค่ะ ” เธอยิ้มดีใจ




“ ไม่ต้องมายิ้ม อย่าคิดนะว่าตาเขื่อนจะช่วยแกได้ ยังไงแกก็ต้องแต่งงาน ”




“ ฟางก็ไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะ งั้นฟางไปทำความสะอาดก่อนนะคะ ” เธอรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันที




“ อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของแกกับลูกชายฉัน ” คุณอิงอรพูดลับหลังเมื่อลูกเลี้ยงเธอไปแล้ว นี่คือเหตุผลที่เธอส่งลูกชายไปดูงานที่ต่างประเทศ ที่จริงแล้วเธอก็ไม่ได้เกลียดธนันต์ธรญ์มากเท่าไรแต่พอรู้ว่าลูกเลี้ยงกับลูกชายแอบชอบคอกัน เธอจึงต้องทำทุกอย่างในเด็กสองคนออกจากกัน เมื่อลูกชายเธอจะกลับมาอยู่บ้าน เธอจึงให้ธนันต์ธรญ์รีบแต่งงาน เพราะสองคนนี้จะรักกันไม่ได้เด็ดขาด


























“ สวัสดีครับคุณแม่ ผมคิดถึงคุณแม่ที่สุดเลย ” ชายหนุ่มรีบกอดคนเป็นแม่




“ แม่ก็คิดถึงลูก คิดถึงมากๆเลย วันนี้แม่ทำอาหารรอเขื่อยเยอะเลย ไปทานกันเถอะลูก ”




“ สวัสดีครับป้าจันทร์ ” เขาสวัสดีป้าแม่บ้านที่กำลังตักข้าวรอ ก่อนที่ชายหนุ่มจะหัดไปมองผู้หญิงที่เขารู้สึกดีด้วยตั้งแต่เด็กแล้วยิ้มให้เธอ สองแม่ลูกนั่งทานข้าวด้วยกันจนอิ่ม และดูเหมือนว่าภัทรดนัยกำลังจะเรียกธนันต์ธรญ์ไปคุยอะไรบางอย่าง การกระทำนั้นอยู่ในสายตาของอิงอรตลอด




“ ยัยฟางรีบไปสิ ไหนเธอบอกว่ามีนัดไง ” คุณอิงอรรีบพูดแทรก




“ ค่ะ คุณอร ”




“ นัดอะไรหรอครับแม่ วันนี้ผมเพิ่งกลับมาทำไมไม่อยู่ให้พร้อมหน้าพร้อมตากัน ” ลูกชายของอิงอรถามด้วยความสงสัย




“ มันอยู่ในฐานะไม่ต่างอะไรจากคนใช้ ลูกจะไปให้ความสำคัญกับมันทำไหม ”




“ ฟางเป็นเหมือนน้องสาวของผมคนหนึ่ง ” ชายหนุ่มเถียงมารดาและเหมือนว่าเขากำลังจะเดินตามสาวร่างบาง




“ หยุดนะตาเขื่อน อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้ว่าลูกคิดอะไรกับมัน ” หญิงวัยกลางคนตะโกนไล่หลังลูกชายจนชายหนุ่มหยุดเดินแล้วหันมา




“ ผมไม่ได้คิดอะไรกับฟางทั้งนั้น คุณพอฝากผมให้ดูแลเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ”




“ ลูกไม่จำเป็นต้องดูแลยัยฟางหรอกเพราะแม่กำลังจะให้มันแต่งงาน ”




“ อะไรนะครับ ทำไมคุณแม่ถึงทำแบบนี้ ถึงเราจะเลี้ยงเขามาแต่ไม่ใช่ว่าจะบังคับเขาทุกอย่าง ” ชายหนุ่มเริ่มโมโหเมื่อรู้เรื่องจากมารดา




“ ไหนบอกไม่ได้คิดอะไรกับมันไง เพราะลูกรักมันไงแม่ถึงต้องทำแบบนี้ แม่ไม่ยอมให้ลูกกับมันรักกันหรอก เข้าใจไหม ๆๆ ” คุณอิงอรตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่งเธอไม่ยอมใครสองคนนี้รักกันเด็ดขาด




“ คุณแม่ครับ ผมยอมรับว่าแต่ก่อนผมเคยรักฟางจริงแต่เธอไม่ได้รักผมเหมือนที่ผมรักเธอ ตอนนี้ผมเห็นเธอเป็นน้องสาวของผมคนหนึ่ง คุณแม่ฟังนะครับตอนนี้เขื่อนมีผู้หญิงที่เขื่อนรักและเขาก็รักเขื่อนแล้วครับ ” ชายหนุ่มพยายามอธิบายให้มารดาของเขาฟัง




“ จริงหรอลูก ใครหรอลูก ”




“ เธอชื่อเฟย์ครับ เราเจอกันที่อังกฤษเดี๋ยวเขื่อนจะพามาให้แม่รู้จักนะครับเพราะฉะนั้นคุณแม่ก็เลิกบังคับฟางแต่งงานเถอะครับ ”




“ ไม่ได้ยังไงยัยเด็กนั่นก็ต้องแต่งงานแม่จะได้สะบายใจ แม่ก็ไม่ได้บังคับขนาดนั้นหรอกลูกแม่หาตัวเลือกมาให้ยัยฟางเลือกตั้ง 2 คน ”



“ นี่เขื่อนจะเปลี่ยนความคิดคุณแม่ไม่ได้เลยใช่ไหม ”




“ ใช่ แม่ว่าเขื่อนไปอาบน้ำดีกว่าลูก กลับมาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนนะลูก ”


























“ สวัสดีค่ะ พี่ป๊อป ขอโทษนะคะที่ให้รอนาน ” ธนันต์ธรญ์กล่าวทักทายคนที่มารอรับเธอไปทานข้าวก่อนจะขึ้นรถ ภาณุมองสาวข้างกายที่ใส่เสื้อยืดกับกางเกงยีนแต่ก็ยังรู้ดี




“ วันนี้น้องฟางแต่ตัวน่ารักนะ พี่ชอบแบบนี้แหละไม่ต้องแต่งอะไรมากมายหรอก คนสวยแต่งยังไงก็สวย ” เขาชมจนสาวร่างบางข้างๆเก็บอาการไม่รู้




“ ขอบคุณค่ะ ที่จริงพี่ป๊อปไม่ต้องใส่สูทมาเต็มขนาดนี้ก็ได้ ฟางชอบสบายๆ ” เมื่อธนันต์ธรญ์พูดจบภาณุก็ถอดสูทออกทันที




“ ไม่เป็นไรหรอกครับ น้องฟางอยากกินอะไรดีครับ ”




“ ฟางขอเลือกร้านได้ไหมค่ะ รับรองอร่อยแน่นอนค่ะ ”









ธนันต์ธรญ์พาภาณุมานั่งทานอาหารที่ร้านแห่งหนึ่ง เป็นแพลอยน้ำขนาดไม่ใหญ่มากทำให้เพิ่มบรรยากาศในการทานข้าวมากขึ้น และยังสามารถให้อาหารปลาในน้ำได้ด้วย




“ ชอบไหมค่ะ แต่ก่อนฟางมากับเพื่อนบ่อยๆ ” ทั้งสองคนเดินออกมาจากร้านเมื่อทานอิ่ม




“ ชอบมากครับ บรรยากาศดีมากๆ พี่ต้องพาคุณพ่อคุณแม่มาลองบ้าง ”




“ ฟาง ”




“ ว่าไงค่ะ ”




“ ถ้าพี่จะ…….จะ..จีบฟาง จะ..ได้ไหม ” ภาณุพูดติดๆขัดๆ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยจีบใครจริงจังๆ มีแต่คนเข้าหาก่อน ใครว่าเพลย์บอยอายไม่เป็นตอนนี้เขารู้สึกเหมือนกำลังมีความรักรู้สึกว่าตัวมันลอยๆยังไงก็ไม่รู้




“ ถ้าฟางบอกว่าไม่…….. ”





“ ต้องได้สิครับ นี่พี่จริงใจกับฟางจริงๆนะ โอ้ย…ไม่รู้จะพูดยังไง ” ภาณุรีบพูดแทรกสาวร่างบาง ครั้งนี่เขาเขินจริงๆเขินจนเก็บอาการไม่อยู่ หน้าก็แดง หูก็แดง มือก็สั่นแล้วยังไม่กล้าสบตาอีก ตอนคุยในมือถือมันก็คุยได้แต่พอเจอหน้าหวานๆอยู่ตรงหน้าเขากลับออกอการเขินจนเจอหัวเราะ




“ ก็แล้วแต่พี่ป๊อปแล้วกัน ” ธนันต์ธรญ์รีบเดินขึ้นรถแล้วปิดประตู จนชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่อดยิ้มไม่ได้