รักที่ไม่เคยได้รับ

เมื่อธนันต์ธรญ์เห็นว่าเพื่อนของพาได้พาเขาขับรถออกไปแล้ว จึงตัดสินใจเข้าไปในร้านเพราะเธอบอกสามีว่าจะไปเข้าห้องน้ำนี่ก็ผ่านไปเกือบ 30 นาทีแล้ว เขาคงเดินตามหาเธอทั่วร้านแล้ว




“ ทำไหมไปนานมากเลย พี่รอตั้งนาน ทานตอเถอะ ”




“ พอดีว่าฟางเดินไปผิดทางนะคะ ”




“ ทานเยอะๆนะ พี่กับคุณแม่มาทานร้านนี่บ่อยอร่อยมากๆ ” เขาเทคแคร์เธออย่างดีตักนั่นตัดนี่ให้ เธอคิดว่าอีกไม่นานเขาก็จะได้หัวใจของเธอไปครอง





















วิศวะเข้าไปอาบน้ำแล้วเตรียมจะนอนทันทีเมื่อมาถึงที่บ้าน เธอสังเกตว่าเขาดูแปลกๆไปตั้งแต่ตอนกลับมาแล้ว ตลอดทางกลับบ้านเขาไม่ได้ชวนเธอคุยเหมือนตอนไป




“ พี่โทโมะนอนแล้วหรอค่ะ ” เมื่อเธออาบน้ำเสร็จเขาก็นอนคลุมโปงแล้ว




“ ฝันดีนะคะ ” เธอรู้ว่าเขายังไม่ได้หลับ ยังได้ยินเสียงถอนหายใจอยู่เลย เขาต้องมีเรื่องไม่สบายใจอะไรแน่ๆ เธอจึงตัดสินใจดึงผ้าห่มออก




“ อะไรเนี่ยฟาง พี่ง่วง จะนอนแล้ว ”




“ ไม่ต้องมาโกหก พี่เป็นอะไร ไม่สบายใจอะไรก็บอกฟางสิ เราแต่งงานกันแล้วนะพี่เรื่องอะไรก็บอกฟางสิจะเก็บไว้เครียดคนเดียวทำไหมกัน ” เธอลุกขึ้นนั่งแล้วดุเขา




“ นอนเถอะ ไม่มีอะไรหรอก ” เขาเอาผ้าห่มคลุมโปงอีกครั้ง




“ ได้ ไม่บอกใช่ไหม งั้นฟางจะไปนอนห้องอื่น ” ธนันต์ธรญ์กำลังจะเดินออกจากห้องแต่มีเสียงของเขาตะโกนบอกมาก่อน





“ วันนี้พี่เห็นฟางคุยกับผู้ชายคนนั้น ” เขาลุกออกจากเตียงมาหาเธอ เธอดูออกว่าสีหน้าเขาเครียดมาก




“ พี่เห็น ” เธอตกใจไม่น้อยที่รู้ว่าเขาเป็นอะไร




“ ใช่พี่เห็น ถ้าฟางอยากไปหามัน….. ” วิศวะพูดแล้วหันหลังให้เธอ เขาไม่อยากให้เธอเห็นน้ำตาของเขา




“ฟางไม่ทำแบบนั้นหรอก เราแต่งงานกันแล้วนะ ฟางเป็นของพี่แล้วนะ ” ธนันต์ธรญ์พูดด้วยความน้อยใจ





“ถ้าฟางยังรักเขาอยู่พี่ก็จะปล่อยฟางไป ” ขอบตาของเธอร้อนเหมือนจะร้องไห้ออกมาด้วยความน้อยใจ ทำไหมถึงไม่รั้งเธอไม่สักนิด




“ ทำไหมพี่พูดกับฟางแบบนี้ ”




“ ก็เพราะพี่รู้ไงว่าฟางรักมันอยู่ ”





“ หื้อ หือ ทำไหมกันพี่ควรจะรั้งฟางไว้สักนิด ฟางเป็นเมียพี่แล้วนะ จะผลักไสฟางให้คนอื่นทำไหมมมมม ” ธนันต์ธรญ์ร้องไห้ออกมาเพราะเธอกลั่นไม่อยู่แล้ว




“ ฟาง…..พี่….”




“ พี่ป๊อปเขารู้ว่าฟางเป็นแต่งงานกับพี่แล้วเขายังพยายามตามง้อฟาง พี่คือเจ้าบ่าวของฟางคนที่ฟางคิดจะฝากชีวิตไว้แต่กลับไม่แม้แต่จะรั้งฟางไว้เลย หื้อ หือ ทำไหม ” เธอร้องไห้หนักมากกว่าเดิมวิศวะรีบเข้ามากอดภรรยาสาวด้วยความรู้สึกผิด




“ พี่ขอโทษ ฟางอย่าร้องนะคนดี อย่าร้องนะ ” เขาพาเธอมานั่งบนเตียงแล้วกอดร่างบอบบางที่ร้องไห้จนตัวสั่น




“ ฟางยอมรับว่าวันนี้ฟางหวั่นไหวกับเขา แต่ฟางก็พยายามหลีกหนีเขาแล้ว พยายามพูดให้เขาเลิกตามฟาง เพราะฟางมีสามี
แล้ว นั่นก็คือพี่โทโมะ หื้อ หือ ” เมื่ออีกฝ่ายได้ยินคำพูดของคนในอ้อมกอดก็น้ำตาคลอ เขาไม่รู้จะทำยังไงให้เธอเลิกร้องไห้




“ พี่ขอโทษที่พูดกับฟางแบบนี้ ไม่ร้องนะคนดี ”




“ ตอนนี้ฟางไม่ได้คิดกับพี่ป๊อปแบบเดิมแล้ว ฟางปันใจมาให้พี่เกินครึ่งเลยนะ แต่พี่มาพูดกับแบบนี้ จริงๆแล้วพี่โมะไม่ได้รักฟางเลยใช่ไหม หื้อ หือ บอกฟางมาเถอะค่ะ ” เธอทั้งร้องไห้ทั้งถามประโยคที่อยากรู้




“ ใครบอกละ พี่แอบชอบฟางตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้ว ” วิศวะจากที่เครียดก็ได้แต่ยิ้มเมื่อรู้ว่าเธอปันใจมาให้เขา




“ คนบ้า!!! แล้วทำไหมไม่คิดจะรั้งฟางบ้าง งอนแล้ว จะไปไหนก็ไปเลยนะ ” เมื่อเธอได้ยินว่าเขาแอบชอบเธอมานาน ก็หยุดร้องไห้แล้วทำเป็นโว้ยวายแก้เขิน




“ ก็พี่คิดว่าฟางรักมันอยู่นิ แล้วที่บอกปันใจมาให้พี่จริงหรอ ”




“ ไม่จริง เอามันออกไปหมดแล้ว ตอนนี้ไม่มีใจแล้ว ” ธนันต์ธรญ์สะบัดตัวออกจากอ้อมกอดแล้วขึ้นมานอนคลุมโปงบนเตียง ส่วนคนเป็นสามีก็ได้แต่ยิ้มกับท่าทางเป็นเด็กของภรรยา




“ ขอนอนด้วยสิ ” วิศวะแทรกตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนที่สาวร่างบางคลุมตัวอยู่




“ ไม่ต้องมายุ่ง ไปนอนที่อื่นได้ยิ่งดี ”




“ ไม่เอาหรอก อยากนอนกับเมีย ”




“ ใครเมีย เมื่อก็ยังผลักไสเค้าให้ไปหาคนอื่นอยู่เลย ออกไปจากผ้าห่มฟางนะ ออกไป ”




“ เรามาเล่นผีผ้าห่มกันไหม วันนี้แอร์เย็นๆ ”




“ ผีผ้าห่มเล่นยังไง พี่โทโมะอย่าพูดสิฟางกลัวผี ” วิศวะหัวเราะให้กับความไร้เดียงสาของภรรยา และเหมือนเธอจะขยับตัวเขาหาเขาด้วย




“ อยากรู้ไหมว่าเล่นยังไง ” เธอยังไม่ได้ตอบเขา เขาก็ขึ้นคร่อมร่างบางไว้ซะแล้ว




“ โอ้ยฟางหนัก เล่นอะไรของพี่เนี่ย ” เธอยังไม่รู้ตัวว่าจะโดนอะไรก็โว้ยวาย




“ อืมมมม ” ริมผีปากทั้งสองประทบกันก่อนที่ชายหนุ่มจะกัดเบาๆข้างๆริมผีปากหวาน มือหนาเริ่มปลดกระดุมชุดนอนออกแล้วยิ่งทำให้เขาอึ้ง




“ ว้าวว วันนี้ไม่ใส่บราซะด้วย ”




“ หยุดนะพี่โมะ วันนี้ฟางงอนพี่อยู่นะ ”




“ ก็กำลังง้ออยู่นี่ไง งั้นวันนี้พี่จัดแบบร้อนแรงๆให้เรานะ”


วิศวะละจากริมผีปากจูบไล่ตามซอกลงมาและไม่ลืมทำตราสัญญาลักษณ์ความเป็นเจ้าของไว้บนตัวเธอ เธอดูดแมมยอดอกสีชมพูของเธออยากโหยหาราวกับเด็กไม่ได้กินน้ำเต้านี้มานาน ส่วนมือหนาก็ลูบไล้ทุกส่วนของร่างกายภรรยาจนมาหยุดที่สวนดอกไม้งาม




“ พี่โทโมะ อย่าตรงนั้นมัน อ่า ” ธนันต์ธรญ์ครางออกมาเมื่อนิ้วของเขาเล่นกับเม็ดเสียวของเธอ ร่างบางเริ่มเกร็งตัวแล้วพยายามหุบขาทั้งสองข้างเข้าหากัน




“ ถ้าเสียงจะหวานขนาดนี้ พี่ทนไม่ไหวแล้ว ” วิศวะดับนิ้วกลางเข้าไปในกายสาวแล้วชักเข้าออกเพื่อเรียกน้ำหวานของเธอ จนมันออกมาเต็มมือเขา ก่อนที่เขาจะจับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกันแล้วแทรกตัวเข้าไปอยู่หว่างขาเธอ




“ พี่โมะอย่าทำแบบนี้ มันสกปรก ” ธนันต์ธรญ์เห็นวิศวะกินน้ำหวานของเธอจากนิ้วเขา




“ หอม หวาน พี่ชอบ ” วิศวะพูดก่อนจะก้มลงชิมน้ำหวานที่มันออกจากสดๆจากช่องทางรัก




“ อืม อ่า อ๊า โอ้ย ฟางไม่ไหวแล้ว ” เธอระบายความเสียงด้วยการจับผมของสามีที่ดูดกินน้ำหวานของเธอ




“ พอแล้วๆ อ๊า อ่า อื้ม พี่โมะ ” วิศวะละออกจากบริเวณนั้นแล้วรีบถอดเสื้อผ้าให้เร็วที่สุด ก่อนจะเอาแก่นกายของตัวเองไปลูบไล้บริเวณทางเข้าออกช่องทางรัก




“ อร๊ายยย อ่า อ๊า อย่าทรมานฟางสิ ” เมื่อได้ยินที่ภรรยาสาวบอกเขาค่อยๆดันอาวุธยักษ์เข้าไป แค่ปรายตัวก็รู้สึกแน่นแล้ว




“ เบาๆนะ ฟางยังไม่หายเจ็บ อ่า อร๊ายยยยย ” เขาดันมันเข้ามาจนสุดทางรักโชคดีที่น้ำหวานของเธอเยอะทำให้แก่นกายเขาเข้ามาง่ายกว่าครั้งที่แล้ว




“ อ่า อ๊า บอกว่าให้เบาๆ ”




“ พี่พยามยามแล้ว แต่มันได้แค่นี่จริงๆ ” แก่นกายเริ่มขยับเข้าออกช้าๆแล้วเร็วขึ้นเรื่อยๆ




“ อ่า อ๊า อรายย อ๊า อ่า พี่โมะ อืม อ่า ”




“ ฟาง โอ้ย เสียวโว้ย อ่า โอ้ยเมียจ่า แน่นโว้ย ”




“ พี่โมะ อ่า อ๊า เร็วอีก เร็วๆสิพี่โมะ อืม อืม อ่า อ๊ายยยย ” ทั้งสองคนส่งเสียงครางแข่งกันโดยไม่มีใครยอมใคร ดูเหมือนว่าบทรักครั้งนี้ได้ใจธนันต์ธรญ์ได้เต็มๆเธอร้องขอสามีตลอดเวลา เธอไม่ยอมให้เขาละออกจากกายเธอมีแต่บอกให้จังหวะรักขึ้นอีก ส่วนวิศวะก็ไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อยยิ่งได้ยิ่งเสียงภรรยาสาวร้องขอเขาก็จัดให้ ยิ่งเธอส่งเสียงครางข้างๆหูเขายิ่งเป็นแรงกระตุ้นให้จังหวะรักนั้นร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเช้าสาย




“ อ่า อ๊า พอแล้วๆ ฟางจะนอน ”




“ ฟางก็นอนไปสิ พี่ไม่ได้ว่าสักหน่อย ”




“ พี่สายแล้วนะพี่โทโมะ อ่า อ๊า พอเถอะ พี่ต้องไปทำงาน ”




“ พ่อพี่เป็นเจ้าของบริษัทนะ คงไม่ไล่ลูกชายตัวเองออกหรอก อืม อ่า ฟางแน่นมากเลย รู้ไหม โอ้ย อ่า ”




“ นี่ก็ทั้งคืนแล้วนะพี่โมะ อ๊า อืม ”




“ นั้นสินี่ก็ทั้งคืนแล้ว ตรงนี้มันยังแน่นอยู่เลย ” วิศวะพูดก่อนจะก้มมองตรงนั้นของเธอและเขาที่ยังทำงานอยู่ไม่ขาดสาย




“ อ๊า พอ เลิกหื่น ”




“ ยิ่งแดดส่องแบบนี้ พี่เห็นฟางชัด ยิ่งได้อารมณ์ โอ้ย อ่า ขออีกสักยกนะ ” ธนันต์ธรญ์ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย เขาพูดประโยคนี้กับเธอมาหลายยกแล้ว กว่ากิจกามจะเสร็จก็เกือบจะเที่ยงแล้วสามีหนุ่มก็หาเรื่องไม่ไปทำงานตามเคย นี่ไม่รู้ว่าเขาจะโดนพ่อแม่ดุหรือป่าวตั้งแต่สองสามวันมานี่ไม่เคยเข้าบริษัทเลยเอาแต่เฝ้าเมียไม่ห่าง













-------------------------------------------------------------------------------------


ขอโทษ FC ที่แต่งตอนนี้ nc หนักไปหน่อย


นิยายเรื่องนี้ เป็น>>>>คู่โทโมะฟาง<<<<


ไม่รู้ว่ามีคนอยากอ่านหรือเปล่า ถ้ายังมีก็จะแต่งต่อเม้นบอกหน่อยนะ