Love...ต้องการหัวใจ

-

เขียนโดย สมุดเล่มดำ

วันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 10.45 น.

  2 ตอน
  4 วิจารณ์
  6,124 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 มกราคม พ.ศ. 2558 16.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
                   
 มหาลัยที่เต็มไปด้วยนักศึกษามนุษย์มากมายเดินวนเวียนอยู่ดูวุ่นวายเหลือเกิน
ภายใต้ความวุ่นวายนั้นกลับมีหญิงสาวทั้งสองคนเดินเข้ามาภายในรั้วมหาลัยนี้ สร้างความแปลก
ประหลาดในหมู่นักศึกษาหนุ่มที่นี้นับมาก เพราะด้วยหน้าตาของพวกเธอที่น่ารัก และท่าทางที่ดูน่า
หลงใหล ทำให้เป็นที่จับตามองของคนได้เป็นอย่างดี
 
                    แต่เธอซึ่งไม่ใช่คนธรรมดา ซึ่งสามารถมองผ่านความคิดของหญิงสาวคนอื่นได้
ว่าพวกเธอเหล่านั้นกำลังอิจฉาเธอกับเฟย์ หึ! ตลกสิ้นว่า ว่าแล้วฟางก็ดีดนิ้วร่ายเวทมนต์ทำให้
สาวๆที่ทำหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเธอกับเฟย์เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอันสดใส เธอมองรอยยิ้ม
พวกนั้นอย่างพอใจกับผลงาน
 
 
 
                    “ฉันเห็นนะ”
 
 
 
                    “เห็นอะไร?”
 
 
 
                    “ที่ฟางใช้เวทมนต์ เฟย์เห็น”
 
 
 
                    “หึ! ฉันแค่ไม่ชอบให้ใครอิจฉาฉันเท่านั้นเอง รอยยิ้มพวกนี้ทำให้โลกมนุษย์
สดใสนะว่าไหม ☺”
 
 
 
                    “กรี๊ดดดดดดดดดดดด ท่านป๊อปปี้ / กรี๊ดดดดพี่เขื่อนข๋าาาาา” เสียงดังมาจาก
หน้ามหาลัยทำให้พวกเธอทั้งสองต้องหันไปมองกันเป็นตาเดียว กลุ่มสาวๆที่ลุ่มลอบผู้ชายอยู่สอง
คนที่กำลังจะเดินเข้ามาในรั้วมหาลัย พวกมนุษย์นี้เข้าใจยากจริงๆ แค่เห็นผู้ชายหน้าเหมือนหมี
กับหน้าเหมือนกบหน่อยทำเป็นกรี๊ดกันอยู่ได้ - -+
 
 
 
                    เอ๊ะ!! 
 
 
 
                    ตาคนหน้าเหมือนหมีเขามองมาทางฉันนี้! แถมยังยิ้มแปลกๆมาทางฉันด้วย! อะ 
อ้าว แล้วเขาหายไปไหนแล้วล่ะ หายไปไวยังกับพวกแม่มดในเมืองเวทแน่ะ หรือว่า...
 
 
 
                    “หน้าผมเหมือนหมีขนาดนั้นเลยหรือไง...”
 
 
 
                    งึก!!
 
 
 
                    ทำไมรู้สึกเย็นวู้บไปทั้งตัวแบบนี้นะ แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าฉันคิดแบบนั้น...
 
 
 
                    “หึ! เด็กใหม่สินะ ฉันไม่คุ้นหน้าเธอเลย”
 
 
 
                    เขาพูดแล้วมองฉันด้วยสายตาจับผิด ตอนนี้ฉันรู้สึกเย็นชาไปทั้งตัวเลย สายตา
ที่ดูเย็นชาแบบนี้ รอยยิ้มแฝงความเจ้าเล่ห์ในตัว แถมรูปร่างสูง ผิวขาวซีดดุจน้ำแข็ง นายนี้เป็น
ใครกัน...
 
 
 
                    ...
 
 
 
                    เขากระตุกยิ้มมุมปากเมื่ออ่านความคิดของผู้หญิงตัวเล็กตรงหน้านี้ได้ ก่อนจะ
ผละออก แล้วยิ้มให้เธอ
 
 
 
                    “ฉัน...ป๊อปปี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
 
 
 
                    “ฉันฟาง ยินดีที่ได้รู้จัก หึ!”
 
 
 
                    “เขื่อนไปกันเถอะฉันไม่อยากอยู่กับเด็กอวดเก่งน่ะ” ว่าแล้วก็ทำท่าจะเดินออก
ไปแต่...
 
 
 
                    “นายว่าใครเด็กห้ะ!” เสียงหวานตะโกนประท้วงจากข้างหลัง โดยมีผู้หญิงอีก
คนพยายามห้ามการกระทำของเธออยู่ เขาจ้องตาเธอก่อนจะเห็นตาเธอเป็นสีรุ้งแค่แวบเดี๋ยว
ป๊อปปี้มองอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นอีกเลย
 
 
 
                    “เธอ...”
 
 
 
                    “ฉันไม่คิดอยากจะรู้จักกับคนแบบนาย! เฟย์พาฟางออกไปจากตรงนี้ที!” ว่า
แล้วเธอก็เดินหนีออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว เขามองแผ่นหลังของเธอจนลับตา...
 
                    ‘นายสนใจหรือไง’ ป๊อปปี้หันมามองเขื่อนทันทีที่ได้ยินเสียงของเขื่อนในหัวของ
เขา ก่อนจะพยักหน้าออกมาช้าๆ
 
 
 
                    “ฉันไม่เคยเห็นมนุษย์ผู้หญิงคนไหนหน้าสนใจแบบนี้มาก่อนเลย ว่าไหม”
 
 
 
                    “หึ! แต่ผู้หญิงลักยิ้มคนนั้นของฉันนะ” 
 
 
 
                    “แล้วแต่แกเถอะ แล้วอย่าไปบอกเรื่องที่ข้าสนใจนางคนนี้ให้องค์หญิงรู้เด็ดขาด
เข้าใจไหม” 
 
 
 
                    ...
 
 
 
                    “ผู้ชายคนนั้นเป็นใครมาจากไหนกัน ถึงไ้กล้าพูดจาแบบนี้กับฟาง”
 
 
 
                    “ก็เพราะเขาไม่รู้นี้นา ว่าฟางเป็นแม่มด เขาก็คงพูดไปงั้นและ อย่าสนใจเลย”
 
 
 
                    “แต่เขาหน้าตาคุ้นๆนะ เหมือนฟางเคยเห็นที่ไหน”
 
 
 
                    “ที่ไหน?”
 
 
 
                    “จำไม่ได้ - -”
 
 
 
                    “เอ่อ ข้าว่าเราควรขึ้นเรียนได้แล้วนะ สายแล้ว”
 
 
 
                    “ฉันด้วยหรอ?” ฟางชี้หน้าตัวเอง เฟย์ผงกหัวก่อนจะดึงฟางให้ลุก
 
 
 
                    “ไม่!!! ฉันไม่ไปนะ เรียนน่ะหน้าเบื่อจะตาย” ฟางว่าก่อนจะเผลอเสกคาถา
ออกมาให้เฟย์หยุดเดิน ก่อนตัวเองจะรีบแกะมือเฟย์ออก แล้วหายตัวไปพร้อมถอนคาถาให้เฟย์
ด้วย
 
 
 
                    “โอ๊ยย ฟาง! โธ่เอ้ย!” เฟย์บ่นอุบบกับเจ้าหญิงแสนเอาแต่ใจของเธอ ดีนะที่
แถวนี้เป็นเวลาเรียนเลยไม่ค่อยมีใครเห็น
 
 
 
                    “เฟย์...ฮึก”
 
 
 
                    “หื้ออ!!” เฟย์หันมาทางต้นเสียงที่เรียกเธอแต่ก็ไม่พบใคร จึงรีบเดินออกไป
ทันที เพราะตัวเองก็เป็นคนที่กลัวผี - -*
 
 
 
                    “เฟย์...พี่ฟาง...ฮึก ฮืออ” หญิงสาวมองเฟย์เดินลับไปแล้วพูดออกมาทั้งน้ำตา 
ที่เธอหลบซ่อนอยู่ ก่อนจะมีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาหาหญิงสาวคนนี้พร้อมแตะที่ไหล่ของเธอ เธอ
สดุ้งก่อนจะหันไปมอง
 
 
 
                    “มาหลบทำไมตรงนี้ นั้นพี่สาวหนูหรอ...” เสียงชายหนุ่มคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียง
อบอุ่น หญิงสาวมองก่อนจะสบัดตัวแล้วรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที 
 
 
 
                    “อ่ะ อ้าว...ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่านะ?” เขาพูดแล้วเกาหัวยิกๆ นี้เขาทำให้
เด็กคนนั้นกลัวหรอ 
                    
 
                    
                    “ชายผู้นี้จิตใจช่างงดงามดุจเทพจริงๆ” แก้วพูดแล้วมองลงไปในแก้ววิเศษที่
เห็นเหตุการณ์ที่ชายคนนั้นช่วยเด็กผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ ก็พูดก่อนจะแอบยิ้มโดยไม่รู้ตัว ...
 
 
 
 
 
 
เรื่องนี้จะออกแนวแม่มดพ่อมดหน่อยนะ อย่าหาว่าไรเตอร์ติ๊งต๊องนะคะ ฝากฟิคชั่นเรื่องนี้ไว้ในใจของผู้ที่เข้ามาอ่านทุกคนนะคะ  
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา