Project Love รุ่นพี่ครับ รับรักผมหน่อย
เขียนโดย 
Thehungry
วันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 16.39 น.
แก้ไขเมื่อ 7 มกราคม พ.ศ. 2558 17.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) แรงแบบน้อง พี่ยังรับได้ไหม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังทานอาหารมื้อค่ำกันไป ผมกับพี่คินต่างพากันออกมาเดินถนนที่เชียงคาน คงไม่ต้องเล่าถึงยัยพี่น้ำหรอกฮะ รายนั้นพยายามตักอาหารให้กับพี่คินหลายครั้ง ทั้งที่รู้ว่าเขามีผมเป็นแฟนอยู่ทั้งคน ยังตีหน้านิ่งทานอาหารโดยไม่ปริปากพูดอะไร แต่ช่างเถอะ ถ้าพี่คินยังอยู่ในสายตาผม ต่อให้แรงแค่ใคร ผมก็พร้อมจะขจัดออกไป
ขณะที่ผมกำลังดูหมวกไหมพรมลวดลายน่ารัก ก็หันไปเห็นกลุ่มผู้หญิงคนหนึ่งกำลังซุบซิบอะไรกันอยู่ สายตาก็มองมายังผมอย่างกล้ากลัวๆ หวังว่าคงไม่พิศวาศผมนะ
“ขอโทษนะค่ะ คือหนูชื่อน้ำ พี่มากับพี่ชายตัวสูงใช่ไหมอ่า”
“ครับ แล้ว?” ผมมองด้วยสายตานิ่ง แล้วลอบมองกลุ่มเพื่อนเธอที่ส่งยิ้มบางมาให้ แต่นั่นผมไม่สนใจ ซึ่งสิ่งที่น่าสนใจคืนหญิงสาวตรงหน้า
“พี่เขามีแฟนยังค่ะ”
“ไม่มีครับ มีแต่เมีย”
“แล้วพี่รู้ได้ไงค่ะ”นี่สินะนิสัยผู้หญิง เธอไม่มองหน้าผมเลยรึไง หน้าผมบอกว่าเป็นเพื่อนกับพี่คินมาก จนมองไม่ออกว่ากูนี่แหละเมียพี่มันโว้ย
“โทษนะครับ พี่นี่แหละเมียพี่มัน”
กึก กึก
เสียงเศษเสียวหน้าแตกเพล้งทันที ใบหน้าแดงเถือกเมื่อผมพูดจบ ช่างสิฮะ เกิดมามีผัวหล่อ หากไม่กำจัดเศษหนามมีหวังสักวันมันทิ่มแทงกลับมาคนที่เจ็บเป็นผมแน่
“พี่เป็นผู้ชายนี่ค่ะ อย่ามาโกหกชมพู่เลย ขอร้องนะค่ะ”อ่ะอ้าว หน้าผมมันฟ้องว่ากูพูดเล่นหรอไง
“พี่คินครับ!” ผมแหกปากร้องตะโกนไปอีกฝังให้พี่คินหันมามอง ก่อนจะกวักมือเรียกให้มาหา พอเพียงพี่คินยืนมองสิ่งที่ผมถือก่อนจะจับไปดูโดยไม่สนใจหญิงสาวที่ผมยื่นคุยด้วยสักนิด
“ให้มาดูไอ้นี่?” พี่คินมองหมวกไหมพรมก่อนจะมองหน้าผม
“พอดีน้องเขามาขอเบอร์ฮะ พี่คินคิดว่าวาจะให้ดีไหม แต่ถ้าให้ไปก็ไม่ผิด”ผมเงยหน้ามองอีกคนก่อนจะหันมายิ้มหวานให้หญิงสาว
“ผิด! นี่แฟนพี่ครับน้อง หน้าหวานแบบนี้ยังมายุ่งกับมันอีกนะ พี่ว่าน้องไปหาทางอื่นดีกว่า”
เพล้ง
ผมอยากจะบอกน้องชมพู่ให้ก้มลงเก็บเศษหน้าแตกอีกครั้งจัง แต่เสียใจ คนอย่างวาวา ผัวใครใครก็รัก
“ได้ยินชัดไหมนะครับน้องชมพู่”ผมก็แค่แกล้งก้มหน้าเข้าไปใกล้หน้าน้องชมพู่ เธอมีท่าทางตกใจแต่ไม่ได้ผละตัวออกห่าง ส่วนผมนะหรอ โดนไอ้พี่คินกระชากออกมาทันที พอมองหน้ายังมีหน้ามาทำหน้าดุ แต่ผมแคร์ซะที่ไหน กำจัดไป 1 สบายใจแล้ว
“พูดตรงนี้พอ หน้าไปไม่จำเป็น”
“ค่ะเออ…งั้นชมพู่ไปก่อนนะค่ะ” ผมทำหน้าสงสารไปให้กับน้องเขา ส่วนไอ้พี่คินทำหน้าดุแล้วเดินหนี อ่ะอ้าว! ทำไมกลายเป็นไอ้พี่มันงอนผม
“นี่ๆ” พี่คินไม่หันมามองแถมยังเดินหนี เอาสิ! เดินไปให้ไกลๆเลยนะ ชิ พ่อคนหล่อเลือกได้ ไม่ถามกันสักคำ
ผมเลือกที่จะเดินไปเรื่อย ห่างจากพี่มันไม่มากนัก ไอ้พี่คินก็หันมามองผมบ้างแต่ไม่รอ เอ๊ะ! นั้นร้านเคปเค้ก อ่า เห็นแล้วคิดถึงเรียวจัง รายนั้นชอบอะไรแบบนี้จะบ้าตาย
“[Tru…. Tru… ]”ผมควักมือถือออกมา กดโทรออกหาเรียว แต่ทำไมรับสายช้าจังนะ
[หายหัวไปเลยนะวา รู้ไหมเรียวเป็นห่วง] เรียวทำเสียงน่ารักก่อนจะดุผมเบาๆ แต่ผมสนซะที่ไหนเหล่า
“เปล่าหายหัว หายทั้งตัวและหัวใจ อิอิ” เรียวหัวเราะเสียงดังมาเลยหลังจากผมตอบกลับไป
[แล้วเที่ยวสนุกป่ะ เรียวอยากไปบ้างง่า วันหลังไปกันเนาะ] เสียงอ้อนมาเชี่ยว ผมละอยากให้ไอ้พี่ทีเห็นมุมมุ้งมิ้งของเรียวบ้างจัง
“สนุกสิ สนุกจนอึนไปหมดแล้ว นี่เรียว ว่ามีเรื่องเล่าให้เรียวฟังเยอะเลยล่ะ”
[งั้นกลับมาเร็วๆนะ เรียวคิดถึงอ่ะ แล้ววาไม่ได้อยู่กับพี่คินหรอ?] ผมคิดว่าเรียวจะไม่ถามหาพี่คินซะอีก ก็เลยมองหาพี่คินหน่อย เมื่อกี้เพลิดเพลินเอาแต่มองข้าง ชัดเลย พี่คินโดนสาวแทะรุมอีกแล้ว ยังมีหน้ายิ้มให้สาวทั้งทีผมก็มองอยู่
“อยู่สิ แต่แค่นี้ก่อนนะเรียว วามีเรื่องต้องจัดการ ไว้คุยกันใหม่ จุ๊บ”
[อ้าว! อ่ะเค] ผมกดปิดสายเรียวก่อนจะเดินเข้าไปหาพี่คิน แถมพี่แกยังยิ้มให้สาวแบบกว้างอีก มองผมหน่อยสิผมมองพี่อยู่นะ พี่คินหันมามองผมนะ เหมือนจะแค่เศษเสี้ยวเท่านั้น ก่อนจะหันคุยกันกับสาวต่อ
“อ่ะ! ขอโทษฮะ วาไม่ได้ตั้งใจ”ผมไม่ได้ทำอะไรรุนแรง แค่เดินเซไปชนผู้หญิงคนหนึ่ง ก่อนจะฉีกยิ้มเจื่อนแสร้งขอโทษไปงั้น
“ไม่เป็นไรค่ะ เออพี่ค่ะ หนูขอไลน์พี่ได้ไหมค่ะ พอดีอยากจะเข้าเรียนที่มหาลัยที่พี่เรียนพอดี แต่ยังไม่รู้ข้อมูลอะไรเลย”เธอหันมาพูดกับผมแล้วกลับไปพูดกับพี่คินต่อ ผมทำตาลุกวาวไปให้ไอ้พี่คินที่ส่งยิ้มมุมปากมาให้ อย่าให้นะ ผมได้ทำปากบอกไปแต่ไม่ได้ออกเสียง
“แล้วทำไมต้องเป็นไลน์ล่ะ” ผมไม่ได้เสือกนะ แต่เรื่องนี้วาจะไม่ยุ่งไม่ได้ ผมมองหน้าเธออย่างคาดคั้นคำตอบ แต่เธอกับชักสีหน้าใส่อย่างไม่พอใจ เอาสิฮะ ตบกับผู้หญิงก็เคยมาแล้ว
“แล้วยุ่งอะไรด้วยค่ะ พี่ไม่เกี่ยวก็หลบไป”ผมปรี้ดแตกเพราะเธอมีหน้ามาไล่ผมต่อหน้าแฟนนี่นะ
“ไม่ยุ่งไม่ได้ละครับ นี่มันผัวพี่ อีกอย่างนะ ช่วยตักน้ำใส่ขันชะโงกดูหนังหน้าตัวเองก่อนมาขอไลน์แฟนคนอื่น”ผมแสยะยิ้มให้ทีหนึ่ง พร้อมกับคล้องแขนพี่คินให้เห็นว่าผมเป็นใคร
“ไม่ตลกค่ะ ถึงพี่คินมีแฟนแล้วเกี่ยวอะไร ในเมื่นหนูชอบพี่คินไม่ใช่แฟนพี่คิน”สงสัยกลับไปมอ ผมคงต้องวางแผนตั้งรับกับผู้หญิงแบบนี้เผื่อไว้
“จุ๊บ แล้วแบบนี้มันตลกไหม หาผัวมันยากขนาดนั้นเลยหรอครับ ถึงชอบมายุ่งกับแฟนคนอื่น”ผมโน้มใบหน้าพี่คินมาจูบปากและผละออกมาแสยะยิ้มให้น้องเขา ก่อนจะพูดเสียงดังให้คนอื่นที่ได้ยิน ส่งผลให้คนที่กำลังเลือกซื้อของหันมาหยุดมอง ผมไม่รู้เธออายไหม แต่ถ้าไม่ วาคนนี้พร้อมจะจัดชุดใหญ่ให้ดู พี่คินก็เอาแต่ทำหน้านิ่ง ชอบสินะกับการถูกแทะโลมทางสายตา
…………………………………………………………………….
“ไปเหอะแก ฉันไม่ชอบเกย์”เพื่อนของหญิงสาวสะกิดทันทีเมื่อรู้ว่าผมกับพี่คินเป็นอะไร พี่คินก็นิ่งเหลือเกินเวลานี้
“แล้วสิ่งที่น้องทำก็ไม่ได้แปลว่าน้องดีกว่าพวกพี่ ถึงพี่เป็นแต่น้องก็ยังเข้ามาขอเบอร์ ใครที่ควรจะอายมากกว่ากัน”โอ๊ะโอ พี่คินตอกกลับเธอได้เจ็บแสบสะใจผมมาก ผมหันไปยิ้มหวานให้ แต่กลับไม่สนผม
“ฉันว่าโลกนี่คงวินาทแน่เลยถ้าเจอผู้ชายกินกันเอง” เสียงผู้หญิงอีกคนพูดขึ้น ผมอยากจะชกหน้าสักหมัด
“กินกันเองก็เพราะมีผู้หญิงแบบนี้”ผมใช้หางเสียงจิกกัดกลับไป ตอนนี้ไม่สนใจใครจะมอง ของมันขึ้นแล้วฉุดลงได้ยาก
“กรี้ดดดดด….พี่คิดว่าพี่แน่มากหรอค่ะ”เสียงคนที่ขอเบอร์พี่คินกรี้ดเสียงดัง จนคนเริ่มให้ความสนใจหันมามอง ผมมองตาพี่คินนิ่งๆ ก่อนจะหันกลับไปมองผู้หญิงตรงไหน ต่อให้ผมไม่ได้เป็นเกย์ ผมก็ไม่มีทางเอาผู้หญิงแบบนี้มาทำพันธุ์
“คนเราชอบดูถูกเกย์ ทั้งๆที่ตัวเองก็ยังขอเบอร์เกย์” ผมตั้งใจพูดให้เสียงดัง ไม่สนว่าพี่คินจะว่ายังไง ณ เวลานี้ ความมั่นไส้มันเยอะ เยอะจนผมไม่อยากจะอดกลั้นความอดทน
“ไปเหอะแก คนมองเต็มเลย แกไม่อายแต่ฉันอาย”หญิงสาวรีบฉุดแขนเพื่อนให้เดินออกมา จากนั้นเหลือแค่ผมกับไอ้พี่คินที่อยู่ในสภาวะนิ่งเงียบทั้งคู่ ผมไม่สนใจคนมอง ซึ่งตอนนี้ก็เริ่มกลับเข้าสู่ภาวะปกติ
…………………………………………………………………
หลังจากวันที่กลับมาจากเชียงคาน นี่ก็ผ่านมาสัปดาห์กว่าๆ ผมก็แทบจะไม่ได้คุยกับพี่คิน ไหนจะต้องเคลียร์งานที่ค้างคาเอาไว้ คิดถึงก็มาก อยากจะไปหา แต่ไอ้พี่คินกลับไม่ยอมติดต่อ เรืองราวสุดท้ายของวันนั้นคือต่างคนต่างเงียบ พี่คินมาส่งผมที่บ้าน แต่กลับพูดแค่คำว่า ‘ฝันดี’ แล้วขับรถออกไป เฮ้อ…นี่ผมมีผัวหรือมีพ่อ
[Tru……Tru]
“พี่คินอยู่ไหนอ่า”ผมแกล้งทำเสียงงอนกลับไปในสายเมื่อพี่คินกดรับ
“อยู่ร้านเหล้ากับพวกไอ้ที”ตอบแบบนี้แล้วผมจะทำยังไงได้
“คิดถึง”
“อีกสักพักจะออกไปหา”
“ครับ จุ๊บ”
พี่คินจะรู้ไหมผมคิดถึงขนาดไหน นี่ถ้าไม่โทรไปจะยอมโทรมาหาก่อนไหม วาไม่ได้งอลพี่คินนะฮะ แค่น้อยใจ น้อยใจพี่คิน ทำเหมือนวาไม่ใช่แฟน
[Tru…..Tru] พี่ไฟ
“ฮะโลพี่ไฟ!” พี่ไฟคือญาติรุ่นพี่ข้างบ้านผม หมายถึงบ้านหลังเดิมก่อนจะย้าย พี่ไฟโคตรหล่อ หล่อคนแบบกับพี่คินอ่ะนะ พี่ไฟเกิดก่อนผมสามปี เป็นรุ่นพี่พี่คินด้วย ไปเรียนอเมริกาตั้งแต่ม.ปลาย ถ้านับวันก็คง 4 ปีได้ที่ผมไม่ได้คุยกับพี่ไฟ จะมีบ้างที่แม่เล่าให้ผมฟัง
[ไง ตัวแสบ]
“ไม่ได้แสบซะหน่อย” จากกันไม่กี่ปี ยังไม่เลิกเรียกผมแบบนี้ซักที
“หึ”
“หัวเราะเจ้าเล่ห์มากอ่ะ พี่ไฟคิดถึงวาใช่ไหมถึงโทรมาหา”ผมเคยสนิทกับพี่ไฟ พี่ไฟอ่อนโยนกว่าพี่คินเยอะ ซึ่งผมจะเอาไปเปรียบเทียบกันทำไม
“เสียงยังน่ารักเหมือนเดิมนะ”หยอดมาแบบนี้ผมเขินเหมือนกันนะ
“พี่ไฟก็เสียงหล่อมากกก….สาวคงติดตรึม”
“พี่ไม่มีแฟน พี่มีแต่เรา”คำพูดสองแง่สองง่ามของพี่ไฟทำให้ผมนิ่งกึก นี่เล่นมุขจริงจังไปไหมครับ
“อ้าว! อย่าบอกนะกินผู้ชายด้วยกันเอง”
“ก็ตามนั้น”
อ่า
ผมแค่ชวยคุยนอกประเด็น แต่กลับโดนโยงเข้าหาเต็มๆ นี่อย่าบอกนะพี่ไฟของผมเป็น เอ้อ….วาวาเพลียจิต
“อย่าแกล้งวาสิพี่ไฟ”พี่ไฟส่งเสียงหัวเราะดังออกมา ทำไมขนาดเสียงผ่านโทรศัพท์ยังหล่อ แล้วหน้าตาพี่ไฟจะเป็นแบบไหนนะ
“พี่เปล่าแกล้งเรา”
“พี่ไฟที่อ่อนโยนหายไปไหนน๊า ตอนนี้ทำไมเสียงดูเจ้าเล่ห์แบบนี้”
“นี่มันผ่านมาเกือบจะ 5 ปีที่เราไม่ได้เจอกัน ถ้าไม่รวมที่ไทยก็นาน นานพอทีไม่ได้เจอหน้าเรา พี่คิดถึงวา”
ฉ่า
ถ้าพี่คินพูดแบบนี้ได้คงจะน่ารักดีสินะ
“……..”
“วาวา ยังอยู่ไหม”เสียงพี่ไฟยังคงอบอุ่นเสมอ ถึงจะดูเจ้าเล่ห์มากขึ้นก็ตาม
“อยู่ฮะ แค่คิดอะไรบ้างอย่าง”ผมตอบกลับเสียงเบาหวิว
“บางอย่างที่ว่ามีพี่อยู่ในนั้นไหม”
“อ่ะ เออ….วาไปต่อไม่เป็นเลยอ่ะ มาแบบนี้ก็เขินเป็นนะ”
“ก็พี่ตั้งใจพูดให้เราเขิน” อ่า ผมจับหน้าตัวเองเบาๆ ความสัมพันธ์พี่น้องเขาคุยกันแบบนี้ไหมนะ
“แล้วพี่ไฟโทรมาบอกคิดถึงวาเฉยๆหรอฮะ”
“ไม่ใช่แค่คิดถึง พี่กำลังจะกลับไทย อีก3 วัน”
“จริงหรอฮะ”
“พี่อยากให้เรามารับพี่สนามบิน แต่เพื่อนพี่มันมาเยอะ พี่จะให้เรารอที่มหาลัย พี่จะข้าไปหาเอง”ผมฟังพี่ไฟร่ายยาว อยากให้ผมไปรับ ทำไมต้องอยากด้วยเหล่า
“แล้วถ้าไม่เจอละฮะ 555”
“คิดว่าหนีพี่ได้ก็ลองดู แค่นี้ก่อนนะครับ แล้วเจอกันน้องวาของพี่”
แปะ แปะ แปะ
ผมตบหน้าตัวเองเบาๆหลังจากวางสายจากพี่ไฟ พี่ไฟพูดเหมือนชอบผม น้ำเสียงหล่อๆนั้นอีก ถ้าสาวได้ยินก็คงละลายกันไปข้าง แล้วทำไมผมต้องตื่นเต้นด้วยเหล่า ผมได้แต่จับเสียงเต้นของหัวใจตัวเอง สับสนยังไงไม่รู้ เต้นแรงเพราะดีใจที่จะได้เจอพี่ชายที่ห่างหายกันนาน หรือเต้นเพราะผมกำลังหวั่นไหว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
