แค้นร้าย ชำระรัก!!!

แค้นร้าย ชำระรัก!!!
ตอน บอกรักครั้งแรกและครั้งสุดท้าย?
 
 
 
"นาย..ความจำเสื่อม?" ชั้นหันไปถามเขาที่กำลังนั่งลงกมหัวอยู่ที่พื้น อันที่จริงชั้นเริ่มเครียดแล้วรู้สึก
ไม่ดีแล้วล่ะ มีหนึ่งคำถามอยู่ในใจของชั้นตอนนี้ คือ ทำไมเขาต้องมาหน้าประตูชั้นด้วย เขา..รู้สึกยัง
ไงกัชั้นหรอ
 
 
"ไม่รู้ เธอเป็นใคร" เขาตอบชั้นและถามชั้นต่อ
 
 
"ใครน่ะหรอ.. ชั้นก็เป็น..แฟนนายไงเล่า!"ช่ายยยย  ชั้นนี่แหละเป็นแฟนเขา ชั้นไม่รู้ว่าเป็นตอนไหน
หรอกนะ ชั้นคิดเอง
 
 
"งั้นหรอ?"เขาพูดน้ำเสียงดีใจแล้วเดินมาทางชั้น 
 
 
"ใช่ ทำไมล่ะ?" ชั้นตอบเขาแล้วถามเขากลับ แถมยังทำสีหน้าปกติสุดๆ เขาทำหน้าสงสัยเล็กน้อย
ก่อนจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง
 
 
"งั้นเธอรอชั้ก่อนนะ ชั้นจะไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วเราจะไปกินข้าวด้วยกัน^^"เขาพูดแล้วยิ้มด้วยรอย
ยิ้มแสนหวานก็จะเดินขึ้นห้องดั่งเทวดาหมีน้อยยย~ ><
 
 
     เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงเขาก็ลงมาหาชั้น นี่เขาแต่งตัวนานเหมือนกันนะเนี่ย จะบอก
อะไรให้ เมื่อกี้ตอนที่เขาทรุดลงในตอนนั้นชั้นยังกินข้าวไม่หมด ระหว่างรอเขาแต่งตัวชั้นเลยซํดไป
หมดแล้วล่ะ แต่ยังไม่อิ่มเท่าไร ค่อยไปกินต่อที่ร้านละกัน ^^'
 
 
"ไปกันเถอะ"ขาเดินมาข้างๆชั้นแล้วจับมือชั้นเบาๆ
 
 
"ค่ะ"ชั้นยิ้มตอบรับก่อนเราทั้ง2คนจะเดินขึ้นรถเพื่อไปกินข้าวด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
"ถึงแล้ววว" ในที่สุดเราก็เดินทางมาถึงร้านอาหารร้านเดิม~ ^^
 
 
"ค่าา"ชั้นตอบรับเขาเหมือนเดิม หลังจากเราลงจากรถเราก็เดินเข้าสู่ร้านอาหารเหมือนเดิม..
 
 
"เดี๋ยว" เอ้ะ? ทำไมเขาถึงจำร้านนี้ได้ล่ะ =[]= คนจำเสื่อมไม่น่าจะจำร้านที่ชอบได้ไม่ใช่หรอไง!
 
 
"คือ.. ก็ร้านนี้มันอยู่ใกล้สุดนี่"เขาตอบชั้นพลางยกมือเกาหัวเบาๆ น่าสงสัยแหะ -..-
 
 
"ไม่ใช่สักหน่อย เราเลยร้านอาหารมาแล้ว1ร้าัน !"ชั้นยืนกอดอกจ้องหน้าเขาอยู่หน้าร้านอาหาร
สังเกตุนะสังเกตุ เหงื่อเขาเริ่มไหลเป็ดทางแล้ว
 
 
".... สงสัยร้านอาหารมันจะเล็ก ชั้นไม่ทันสังเกตุ" เอ่อ..ก็จริงแหะ ร้านนั้นเล็กจะตาย สงสัยเขาจะ
ไม่ทันสังเกตุจริงๆ
 
 
"นั่นสิ"ชั้นตอบเขาแล้วเดินนำเข้าไปในร้านอาหาร แล้วเขาก็เปลี่ยนมาเดินนำชั้นไปที่ห้องส่วนตัวที่
เราเคยไปกิน?
 
 
"ทำไมนายถึงมาที่นี่? "ชั้นหยุดเิดินแล้วถามเขาอีก 
 
 
"นี่มันห้องส่วนตัวของชั้นนะ"เขาตอบชั้นแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิมของเขา ในเมื่อเขาความจำเสื่อม
เขาจะจำที่นี่ได้ยังไง?
 
 
"นายรู้ได้ไง"เขาต้องโกหกชั้นแน่ๆ
 
 
"ก็มีคนบอกชั้น"เขาอ้างไปเรื่อย
 
 
"ใคร"ชั้นจะถามเขาเรื่อยๆจนกว่าเขาจะจนมุมเลยคอยดู >:(
 
 
"พนักงาน"ยังไม่ยอมแพ้สินะ >(
 
 
"ตอนไหน"เอาสิ บอกมาเลย ไอหมีบ้า - -*
 
 
"ก็..."
 
 
"นายโกหกชั้นว่าความจำเสื่อมนี่ นายต้องการอะไรกัน" ชั้นเริ่มขึ้นเสียงเพราะความโมโห ถ้าโดนคน
ที่รักหลอกแบบนี้คุณจะรู้สึกแบบชั้นไหม มันไม่ตลกเลย
 
 
"ไม่ๆ ฟังชั้นก่อน"ยังจะแก้ตัวอีกหรอ ชั้นไม่ฟังหรอก ชั้นยกมือปิดหูแล้ววิ่งออกจากร้านอาหารทันที
ส่วนเขาก็เดินตามชั้นมาพร้อมตะโกนเรียกชั้น
 
 
"ชั้นแค่อยากรู้ว่าเธอรู้สึกยังไงกับชั้น เพราะชั้นรักเธอ!!!"ทันทีที่คำนั้นหลุดออกมาจากปากเขาชั้นก็
หยุดเดินแล้วหันหน้ามามองเขา
 
 
"นายว่าไง.." พอหันกลับไปมองสีหน้าเขาก้เปลี่ยนไป!
 
 
"ฟางระวังงง!!!!!"ั เสี้ยวที่ชั้นเห็นเขาครั่งสุดท้ายก็รู้ว่าเขากำลังวิ่งมาทางชั้นอย่างเร็ว ส่วนวินาทีหลัง
จากนั้นชั้นรู้สึกว่าตัวชั้นล้มลงแล้วทุกอย่างก็มืดไป...
 
 
                        
 
 
 
 
 
 
 
                                                 The End
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                                                # หลอก ยังไม่จบ