SBYCh On Thailand

ดวงตาใสแจ๋วของชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าสวยจ้องมองสี่สาวที่ล้อมกรอบตัวเองแบบงงๆ ดวงตากลมโตสีน้ำทะเลยามดึกเน้นเฉพาะใบหน้าของไบรท์ที่เขารู้จักเพียงคนเดียว ริมฝีปากบางรูปกระจับพยายามจะคลี่ยิ้มแบบอายๆ

สาวๆพวกนี้ทำไมถึงมาจ้องเขาใกล้ขนาดนี้ล่ะเนี่ย เหมือนกับว่าตัวเองมาอยู่ในฮาเร็มที่มีแต่สาวสวยทั้งนั้นเลย

สี่สาวจ้องสำรวจตัวชายหนุ่มสักพัก ไบรท์ก็ตอบคำถามที่อยู่ในใจของทุกคนมาในที่สุด

"คนที่ฉันบอกว่าไปมีเรื่องกับคนอื่เขาก็คนนี่แหล่ะ" ไบรท์พูดเนิบๆ

"หล่อ" ยิ้มพึมพำ

"น่ารักจัง พี่ชายไปทำอีท่าไหนล่ะถึงได้โดนฟันหัวแบะมาขนาดนี้" ชิลลี่ชมก่อนถาม

ชายหนุ่มเอียคอเล็กน้อย เจ้าตัวคงไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองเป็นเหมือนสัตว์เลี้ยงของสี่สาวไปเสียแล้ว

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เกี่ยวกับธุรกิจมั้ง" เขาตอบ เสียงทุ้มต่ำค่อนข้างมีเสน่ห์ดึงดูด

"แล้วธุรกิจที่ว่าของพี่ชายน่ะ มันถูกกฎหมายรึเปล่า?" ซิลเวียถามบ้าง นางยกอาหารว่างมาไล่เสิร์ฟทุกคนตามหน้าที่

"ผมเป็นเจ้าของบริษัทชุดชั้นใน"

"เจ้าของบริษัท!" สามสาวอุทานพร้อมกัน ไบรท์ที่รู้แล้วได้แค่อมยิ้ม "แสดงว่าพี่ชายก็รวยมากนะสิคะ? แล้วทำไมถึงไปมีเรื่องกับคนอื่นเขาได้ล่ะ?" ซิลเวียยิงคำถามเข้าจังๆ

ชายหนุ่มค่อนข้างกระอักกระอวนกับคำถาม เขาหันไปขอความช่วยเหลือจากไบรท์ที่ทำหน้าทะเล้นใส่ ประมาณว่า 'คุณซวยแล้วที่มาเจอกับเพื่อนของฉัน'

"เอ่อ..เรื่องนั้น..." เขาพึมพำเสียงเบา 

"บริษัทของเขาล้มละลายน่ะ ไอ้ที่เรียกว่าเจ๊งไม่เป็นท่านั่นแหล่ะ" ไบรท์พูดหน้าตาย

เจ้าหล่อนเรียกความสนในจจากสามสาว ไบรท์กระตุกยิ้มให้ชายหนุ่มครั้งนึงก่อนอธิบายต่อ

"เขาคือ วิศูตร เจ้าของบริษัทชุดชั้นในยี่ห้อ คุณหญิงที่เคยดังในสมัยก่อน แต่เพราะอะไรไม่รู้บริษัทเขาถึงได้ล้มเหลวลง แต่ฉันว่าสาเหตุที่ล้มเหลวคงจะมาจากการที่เขาเป็นผู้ดูแลบริษัทน่ะ ฮิๆๆ" ไบรท์แกล้งหยอกเขา

ถูกต้องแล้ว เขาชื่อวิศูตร เป็นเจ้าของบริษัทชุดชั้นในที่ล้มเหลว แต่ทว่าความจริงที่ปิดไว้ยังไม่ถูกเปิดเผย เขาจึงค่อยมีทีท่าโล่งใจเล็กน้อย

"รู้ดีจัง" ชิลลี่บอก "อย่างกับตัวเองเป็นเขานั่นแหล่ะ"

"มันต้องแน่อยู่แล้ว ฉันช่วยคนนะ ถ้าไม่รู้ที่มาที่ไปจะไว้ใจกันไปยังไง" ไบรท์

"น่าสงสารจังเลยพี่ชาย จากคนรวยกลายเป็นคนจนชั่วข้ามคืน เฮ้ออออ ชีวิต" ซิลเวีย

"เอ่อ.นี่สงสารหรือสมเพชครับเนี่ย ฮะๆๆ" วิศูตรเกาหัวกลั้วหัวเราะ

"ถ้าชีวิตคุณเป็นแบบนี้ ต่อไปคุณจะทำอะไรรึ?" ยิ้มถาม

"ผมคงต้องถอนเงินที่เหลือมาเริ่มกิจการเล็กๆแถวนี้ล่ะมั้งครับ สนใจจะมาเป็นหุ้นส่วนกับผมมั้ยล่ะครับ" ชายหนุ่มยักคิ้วให้

ยิ้มส่งเสียงคำรามในลำคอก่อนที่เธอจะเดินควงกระเป๋าเข้าห้องตัวเองไป วิศูตรมองตามหล่อนก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ไบรท์

"คุณจะกลับบ้านรึยัง? ให้ฉันไปส่งมั้ย?"

"โห..ไล่เลยเหรอครับ" วิศูตรยิ้ม

"ก็ตามใจคุณนะคะ แต่บอกไว้ก่อน ฉันไม่ใจดีแบบนี้เสมอไปนะคะ"

จบบาตรสี่