Love รักเธอตลอดไป

          เมื่อออกจากห้องโถงแล้วไปเรียนตามวิชาต่างๆเรียบร้อยแล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็ต้องเก็บของย้ายไปที่หอประธาน

"ฉันต้องไปจริงๆสินะ" เด็กสาวบ่นพลางไต่บันใดขึ้นไปหอประธาน และเมื่อเธอบอกรหัสให้รูปภาพแล้วเข้าไปก็พบว่าไม่มีใครอยู่ในห้องเลย 'มัลฟอยคงยังไม่มาสินะ' เด็กสาวคิด เมื่อเธอแหงนหน้าขึ้นไปก็เห็นบันใดทั้งสองฝั่งที่ไต่ไปสู่หอนอนของประธานที่แยกชาย-หญิง เธอไม่รอช้ารีบใต่บันใดขึ้นไปหอนอนของประธานหญิงและจัดของ เมื่อเธอจัดของเรียบร้อยแล้วเธอก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมจะลงไปห้องโถงเพื่อทานอาหารเย็น 

"จะไปห้องโถงเหรอ เกรนเจอร์" มัลฟอยทักเด็กสาวที่กำลังลงมาจากหอนอนประธาน

"จะไปไหนแล้วมันหนักหัวนายไหม" เด็กสาวตอบ กำลังจะบอกรหัสให้รูปภาพเพื่อออกไป

"นี้!ฉันอุตสาห์คุยดีๆกับเธอแล้วนะ!" เด็กหนุ่มขึ้นเสียงพลางตรงเข้าไปขว้าข้อมือของเด็กสาวไว้

"ปล่อยฉันนะ มัลฟอย!" เด็กสาวร้องด้วยความกลัว

"ไม่ปล่อย!เธอกล้ามากนะที่บังอาจตอบฉันอย่างนั่น" มัลฟอยพูดพลางพลักร่างบางเข้าผนัง

เพียะ! มือเล็กตบฉาดเข้าที่หน้ามัลฟอยก่อนจะวิ่งไปบอกรหัสรูปภาพแล้วออกไปจากหอประธาน

"กล้ามากนะ!ยัยเลือดสีโคลน เราจะได้เห็นดีกัน"มัลฟอยพูดแล้วออกไปจากหอประธาน เฮอร์ไมโอนี่วิ่งออกมาจากหอประธานแล้วตรงไปที่ห้องโถง

"เฮอร์ไมโอนี่ เป็น'ไรรึเปล่า"แฮรี่ถามเฮอร์ไมโอนี่เพราะดูสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่

"ไม่เป็น'ไรหรอกแฮรรี่" เฮอร์ไมโอนี่ตอบแล้วสายตาเจ้ากรรมก็เหลือบไปเห็นมัลฟอยเข้ามาที่ห้องโถง แล้วตรงไปที่โต๊ะบ้านสริธิริน เด็กสาวสังเกตุเห็นรอยมือที่แก้มขาวๆของมัลฟอย  เมื่อทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว เฮอร์ไมโอนี่ก็ลุกออกจากห้องโถงพร้อมกับแฮรี่และรอน หลังจากส่งแฮรี่และรอนขึ้นหอและตัวเองกำลังจะขึ้นหอประธานแล้ว จู่ๆเธอก็ถูกขว้าข้อมืออย่างแรงโดย มัลฟอย

"ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไว้แน่! ยัยเลือดสีโคลน "มัลฟอยพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุ

"ปล่อยฉัน! มัลฟอย ฉันบอกให้ปล่อยไง!" เฮอร์ไมโอนี่ร้องเพราะตอนนี้เธอกำลังโดนลากขึ้นไปหอประธานโดย เจ้าชายบ้านสริธิริน  เมื่อเข้ามาในหอประธานแล้วมัลฟอยจึงพลักร่างบางเข้าผนัง

"นายจะทำอะไรฉัน มัลฟอย! ปล่อยมือฉันนะ!" ร่างบางร้องด้วยความกลัว มัลฟอยจับมือทั้งสองของเด็กสาวให้ติดผนังแล้วพูด

"ทำสิ่งที่เธอควรได้รับจากการตบฉันไง ยัยเลือดสีโคลน " มัลฟอยกระซิบข้างๆหูของเด็กสาว ก่อนจะประกบริมฝีปากที่หยักได้รูปเข้าหาริมฝีปากของเฮอร์ไมโอนี่