Love รักเธอตลอดไป

"แฮรี่! รอน!" เด็กสาวนาม เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ ร้องเรียกเพื่อนสนิทของตัวเองที่ตอนนี้กำลังก้าวขึ้นรถไฟ

"เฮอร์ไมโอนี่!" แฮรี่และรอนร้องพร้อมกัน เด็กสาววิ่งไปหาเพื่อนและกอดด้วยความคิดถึง

"รถไฟจะออกแล้ว ขึ้นรถกันเถอะพวกเรา" แฮรี่บอกและทั้งสามคนก็ก้าวขึ้นรถไฟ เฮอร์ไมโอนี่กำลังจะก้าวขึ้นแต่ก็ต้องสะดุดล้มเพราะมีใครบางคนชนเธอ

"ขึ้นรถดูทางหน่อยสิ เกรนเจอร์ "เด็กสาวแทบจะไม่ต้องหันไปมองคนที่ชนเธอเลยเพราะเธอรู้ดีว่าใคร

"ใครกันแน่ที่ผิด มัลฟอย!" เด็กสาวลุกขึ้นและเดินเข้าโบกี้ที่มีแฮรี่และรอนนั่งก่อนแล้ว รถไฟออกเดินทางไปเรื่อยๆก็ถึงที่หมาย

"ลงรถได้แล้ว เฮอร์ไมโอนี่!" แฮรี่ปลุกเฮอร์ไมโอนี่ที่กำลังหลับ

"ถึงแล้วเหรอ เร็วจัง" เด็กสาวลืมตาขึ้นและตอบด้วยเสียงงัวเงียเพราะเพิ่งตื่น เมื่อถึงที่หมายแล้วทั้งสามคนก็เดินทางเข้าโรงเรียนและนั่งที่ห้องโถง

"ได้ยินว่า ปีนี้จะมีการคัดประธานนักเรียนชาย-หญิงเหรอ?" เฮอร์ไมโอนี่ถามเพื่อนที่อยู่บ้านเดียวกันแต่ไม่ทันจะมีใครตอบศ.มักกอนนากัลและศ.ท่านอื่นๆก็ทยอยเข้าห้องโถงแล้ว 

"สวัสดีนักเรียนทุกคน ยินดีต้อนรับสู่ปีการศึกษาใหม่ ปีนี้จะมีการคัดเลือกประธานนักเรียนชาย-หญิง" เสียงของศ.อัลบัต ดัมบัลดอร์ ดังขึ้นและตามด้วยเสียงฮือฮาของนักเรียนทุกคน

"เอาละ!ฉันจะประกาศชื่อประธานนักเรียนหญิงก่อนนะ ประธานนักเรียนหญิงได้แก่ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ บ้านกริฟฟินดอร์!" เสียงศ.ดัมบัลดอร์ประกาศชื่อประธานนักเรียนหญิงตามด้วยเสียงปรบมือดังสนั่นห้องโถง เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มและหยิบแก้วน้ำฟักทองขึ้นมาดื่ม

"ต่อไป ประธานนักเรียนชายได้แก่ เดรโก มัลฟอย บ้านสริธิริน!" ศ.ดัมบัลดอร์ดังขึ้นและตามด้วยเสียงปรบมือเช่นเคย

"พรวด! นี้! มัลฟอยเป็นประธานนักเรียนคู่ฉันเหรอ!" เฮอร์ไมโอนี่พ่นน้ำฟักทองที่กำลังดื่มอยู่ออกมา แล้วพูดด้วยความประหลาดใจ

"วันนี้คุณเกรนเจอร์กับคุณมัลฟอยต้องย้ายไปที่หอประธานนะ เอาละ! นักเรียนทุกคนเชิญรับประทานอาหารต่อ" เสียงศ.ดัมบัลดอร์ดังขึ้น

"ต้องไปอยู่ที่หอประธานด้วยกันด้วย!" เฮอร์ไมโอนี่โอดควรญแล้วอดที่จะมองไปที่เดรโกไม่ได้และเมื่อเธอมองไปหาเดรโกก็มองมาเช่นกันเธอเห็นเดรโกแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะก้มหน้าทานอาหารต่อ