Love รักเธอตลอดไป

          ณ ร้านไม้กวาดสามอัน
 
"เอาบัตเตอร์เบียร์สองแล้วก็โกโก้ร้อนหนึ่งค่ะ" ฉันสั่งเครื่องดื่มให้แฮรี่ รอน และ คนสวย(เชิญอ้วก
ค่า)  
 
"นี่ เฮอร์ไมโอนี่ทำไมเธอไม่ลองดื่มเบียร์ดูละ ออกจะอร่อยนะ" รอนบอกฉัน
 
"ไม่เอาละ ฉันเอนตี้เบียร์ "ฉันตอบอย่างห้วนๆ
 
"นี้เราก็อยู่ปี6แล้วเนอะ น่าใจหายจังปีหน้าก็ปีสุดท้ายแล้วที่เราจะได้อยู่ที่นี่"แฮรี่ พูดขึ้นมาด้วยน้ำ
เสียงเศร้าสร้อย จริงสิ ปีหน้าก็ปีสุดท้ายแล้ว น่าใจหายชะมัด 
 
"ไม่เอาน่า มันยังไม่มาถึง อย่าเพิ่งพูดสิ นั่น เครื่องดื่มมาแล้ว" ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อไม่ให้
เรารู้สึกใจหายไปมากกว่านี้
 
เมื่อเรากินสิ่งที่เราสั่งเรียบร้อยแล้วก็เดินทางกลับไปพระราชวังฮอกวอต(โอ้โห!) แต่แล้วก็มีเสียงๆ
หนึ่งดังขึ้นมาทักทายอย่างเป็นมิตรว่า
 
"เพิ่งไปฮอกมี้ดมาละสิท่า มีเงินจ่ายของเขาด้วยเหรอ วีสลีย์ โอะๆ ลืมไป มีแม่เลือดสีโคลนจ่ายให้
นี้เอง" ฉันคงไม่ต้องบอกว่าใครพูดนะ มีคนเดียวที่เรียกฉันแบบนี้
 
"จะไปไหน หรือมีเงินจ่ายของไหม มันหนักศรีษะพ่อเธอเหรอยะ เลือดบริสุทธิ์ซะเปล่าแต่นิสัย
เหมือนอันธพาลแถวบ้านฉันเลย"ฉันตอบกลับไปอย่างเหลืออด
 
"เธอกล้าด่าฉันเหรอ ยัยเลือดสีโคลนโสโครก" ดูเหมือนว่ามัลฟอยจะเดือดแล้วสินะ
 
"ไปเถอะ รอน แฮรี่ อย่าเสียเวลามากกว่านี้เลย ปล่อยให้คนบ้าคลั่งคนเดียวเถอะ" ฉันดึงแขนรอน
กับแฮรี่เข้าปราสาทไป โดยมัลฟอยตะโกนตามหลังมาว่า
 
"ยัยเลือดสีโคลน เธอต้องชดใช้ในสิ่งที่เธอพูดให้ฉัน!"