รักสุดร้าย ขย่ม?หัวใจนายไอดอล [GD x แทยัง]NC

ปัง!

"นี่ จียง ป่านนี้แล้วยังไม่ตื่นอีกเหรอ ไม่รู้รึไงว่าวันนี้เค้าต้องไปถ่ายละครกันแล้วหนะ"

...

ไร้เสียงตอบรับจากไอดอลที่ท่านเรียก คว็อน จียง ซุกหน้าลงกับหมอนสีขาวใบโตเมื่อรับรู้ได้ว่า เจ๊กีวีผู้จัดการส่วนตัวของเขาเปิดประตูเข้ามาปลุกโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาต 

"ยัง...ยังไม่ตื่นอีก เดี๋ยวปั๊ดเอาปราด้าฟาดเลยนี่"

"ถ่ายละคร...มันเริ่มสิบโมงไม่ใช่เหรอ..." จียงพูดเสียงอู้อี้

"ใช่!"

"งั้นก็ออกไปสิ ยังไม่ถึงเวลาซะหน่อย"

"แต่นี่มันเก้าโมงห้าสิบแล้วโว้ยยย จะนอนหาพระแสงของ้าวอะไรนักหนาฮะ ไม่ได้ทำมาหากินกันพอดี!ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้นะ"

ไอ้เจ๊หัวเขียวนี่--*

ฟุ่บ

จียงกระเด้งลุกขึ้นจากเตียง แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างประชด ทำเอาเจ๊กีวีหน้าแดง ที่หน้าแดงน่ะไม่ใช่อะไรหรอก แต่ว่า...

"แล้วนั่นเมื่อไหร่จะเลิกนอนไม่ใส่เสื้อผ้าสักทีหละยะ??!!! ถึงจะเห็นทุกวันมันก็ไม่ไหวนะโว้ย คนมันมีอารมณ์!" เจ๊กีวีพูดตามหลังไปเป็นจังหวะเดียวกันกับที่จียงปิดประตูห้องน้ำพอดี

 

กองถ่าย

"เอาหละครับ วันนี้เป็นวันแรกที่มาถ่ายทำกันบางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครแสดงเป็นอะไรและใครต้องแสดงกับใครบ้าง เพราะฉะนั้น ผมจะแจกบทให้ทุกคนทำความเข้าใจกันก่อน วันนี้เอาตัวหลักของเรื่องไปซ้อมกันเองสามคนก่อนนะครับ คุณแทยัง คุณยูรา และคุณจียง...เอ่อ...คุณจียงครับ ฟังอยู่มั้ยครับ?"

"(.  .)"

"คุณจียงครับ"

"ว่าไง" จียงเงยหน้าจากจอมือถือที่ตอนนี้กำลังเปิดสนทนาการแชทกับฮยอนจุงขึ้นมามองหน้าผูกำกับ

"เมื่อกี้ ฟังอยู่มั้ยครับ"

"เออ" จียงตอบปัดๆไปอย่างรำคาญ

"ถ้างั้น ทุกคนก็มารับบทเลยครับ เชิญครับ" แล้วนักแสดงหลายคนก็เดินไปรับบทมาอ่านอย่างเป็นระเบียบและตั้งใจ เว้นก็แต่จียงที่ยังคงก้มหน้าคุยแชทกับฮยอนจุง ทำเอาเจ๊กีวีหมั่นไส้ที่เมื่อกี้นอกจากจะพูดไม่ดีใส่ผู้กำกับแล้วยังจะมาไม่สนใจงานการอีก

"นี่ ไม่ได้ยินรึไง ผู้กำกับเค้าสั่งให้ไปเอาบท"

"ไม่ว่าง แหกตาดูซะบ้างสิ คนเค้าทำอะไรอยู่" ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง

"แล้วนายฮยอนจุงมันช่วยนายทำมาหากินรึไง"

"ไม่ช่วย..." คราวนี้เพียงแค่เหลือบเท่านั้น

"เออ รู้แล้วก็รีบไปเอาบทซะสิ ยืนบื้อเป็นเสาหินอยู่นั้นแหละ เห็นมั้ย คนอื่นเค้าเอาบทไปซ้อมกันหมดแล้ว"

"ไม่ช่วยทำมาหากิน แต่ช่วย..."

"ช่วยไรยะ" เจ๊กีวีกอดอกจิกตาใส่

"...ให้หายเงี่ยน..." พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แล้วก็เดินออกไปรับบทอย่างชิลๆโดยไม่สนใจคนที่โกรธควันออกหูที่ยืนอยู่ข้างหลังเลย

รับบทมาแล้วก็ไปหาที่สงบๆนั่งต่อ ไม่ได้จะมาซ้อมหรอกนะ ก็แค่จะมาแชทกับฮยอนจุงแบบไม่มีคนมากวนใจเท่านั้นหละ...

แต่ดูเหมือนความคิดของเขาจะผิดพลาด...เมื่อมีแขกไม่ได้รับเชิญ...มาทักทาย

"หวัดดี" เสียงนุ่มๆทักขึ้นและรู้สึกได้ว่า เขานั่งอยู่ตรงข้ามจียงแล้ว แต่จียงก็ยังคงก้มหน้าก้มตาแชทกับสุดที่รักอยู่ดี

"เออ" ตอบรับสั้นๆห้วนๆเหมือนเคย

"ฉันแทยังนะ จำได้รึปล่าว"

"อืม"

"นี่ จะไม่เงยหน้าขึ้นมาคุยกันหน่อยเหรอ"

"..." ถึงจะไม่ได้เห็นหน้า แต่จียงก็รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายทำหน้ายังไง ไม่ยิ้มเจ้าชู้ก็คงกำลังทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยใส่หละมั้ง(ต่าง??)

"โอเคๆ ไม่เงยหน้าก็ไม่เป็นไร อ่ะนี่ แต่ว่าฉันมีอมยิ้มนะ เอามั้ย" อมยิ้มเปลือกสีส้มยื่นมาตรงหน้า จียงปรายตามองเล็กน้อย

"ปัญญาอ่อน กูไม่แดกอมยิ้ม"

พลัน สายตาคมกริบสองคู่ก็สอดประสานกันทันที จียง เพียงมองด้วยสายตาเย็นชา แทยัง กลับมองด้วยสายตาเจ้าชู้

"ขึ้นมึงขึ้นกูเลยเหรอ^^"

"สันดานกู ใครรับไม่ได้ ก็ออกไป"

"หึ ถ้างั้นกูก็ไม่ของเกรงใจมึงเหมือนกัน" พูดจบ แทยังก็เอาบุหรี่มาจุดทันที ก่อนจะพ่นควันสีขาวพวยพุ่งออกมา แต่ก็ยังไม่วาย ปรายตาไปมองจียงแล้วยื่นบุหรี่ให้

"เอามั้ย"

"..."

"หวังว่ามันคงไม่ปัญญาอ่อนหรอกนะ^^"

ฟึ่บ

จียงปัดบุหรี่ในมือแทยังทิ้งลงพื้นไปแล้วใช้เท้าบดขยี้

"กระจอกชิบหาย บุหรี่ถูกๆ กูไม่นิยม" แทยังถึงกับหัวเราะหึหึในลำคอ

ไอ้นี่ ชักจะสนุกซะแล้วสิ

"จริงๆที่กูมาหา ก็ไม่มีอะไรมาก"

"ใครถาม"

"มันเป็นประโยคบอกเล่า ไอ้เหี้ย"

"เออสัส"

"กูก็แค่อยากจะมาชวนซ้อมบทด้วย เห็นผู้กำกับบอกว่าตัวเอกสามตัวให้ลองมาซ้อมกันเอง"

"แล้วยังไง"

"เอ้าห่า มึงก็เป็นตัวเอกไม่ใช่เหรอ"

"กูไม่อยากซ้อมเว้ย"

"ไม่อยากซ้อมแล้วปฏิเสธได้เหรอ"

"..." ก็จริงของมัน

"กูว่า บทมันก็สนุกดีนะ มึงลองอ่านดู กูว่าตัวละครที่กูแสดงแม่ง ตรงกับคาแรคเตอร์กูเลยว่ะ"

"อ๋อ มึงแสดงเป็นตัวเหี้ยใช่มั้ย"

"ตัวเหี้ย เหี้ยไร กูแสดงเป็นตัวร้ายต่างหาก"

"กูก็หมายถึงตัวร้าย ไม่ได้หมายถึงตัวเงินตัวทองเว้ย ไอ้ห่า" 

"อ้าวเหรอ ใครจะไปรู้" แทยังลอยหน้าลอยตาพูด ในขณะที่จียงเริ่มจะเดือดนิดๆ ทันใดนั้น แทยังก็เปลี่ยนที่นั่งมานั่งฝั่งเดียวกับจียงแถมยังเอามือกอดคอเขาด้วย ทำให้จียงหันหน้าไปมองอย่างไม่พอใจและตั้งท่าว่าจะต่อยออกไปให้พ้นจากตัวเขา

"ใจเย็นๆ มึงลองอ่านบทมึงก่อน กูว่าบทมึงก็สนุกดีนะ ได้เล่นเป็นพระเอกด้วย เจ๋งอะ"

"เจ๋งพ่องง กูไม่ได้อยากเล่นเว่ย มึงออกไปให้พ้นจากตัวกูเลยนะ เหม็นบุหรี่ชิบหาย"

"นี่ๆ มึงดูชื่อเรื่อง" แทยังก็ยังคงทำเป็นไม่สนใจ แสร้งทำเป็นยกบทขึ้นมาแล้วยื่นไปตรงหน้าจียง ถึงจียงเองก็ไม่ค่อยอยากจะรู้เท่าไหร่ แต่สายตาดันเหลือบไปเห็นอยู่ดี

"หืม? เรื่องพิษรักร้อยองศา?? เรื่องเหี้ยไร ปัญญาอ่อนชิบหาย"

"มึงก็มองโลกในแง่ร้ายตลอด นี่ๆมึงลองดูบทมึง มีเลิฟซีนเยอะแยะ เกือบได้แดกนางเอกอย่างยูราแล้วนะเนี่ย"

"มึงอยากได้เหรอ เอาปะหละ กูขอผู้กำกับเปลี่ยนบทให้"

"ไม่จำเป็น" เสียงปฏิเสธที่แทบจะทันทีของแทยัง ทำให้จียงขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองคนที่(ยังคง)กอดคอเขาอย่างสงสัย สายตาแพรวพราวพร้อมล่าเหยื่อนั่นกลับมาอีกครั้ง

"เพราะกู..." 

"..."

"ไม่ได้ชอบผู้หญิง"

".........." ถึงกับแดกจุดไปเล็กน้อย

"อ๋อ อืม" จียงพยักหน้าเล็กๆแล้วเบนสายตากลับมามองบทต่อ

"มึงคงชอบทอมใช่มั้ย"

"อย่ามาเล่นลิ้น" คราวนี้ แทยังออกแรงเล็กน้อยแต่นั่นก็มากพอที่จะทำให้คอของจียงหันมาตามแรงนั้น จียงขมวดคิ้วมุ่นกว่าเก่าอย่างรำคาญใจ เมื่อดูเหมือนว่าไอ้บ้านี่จะยังไม่เลิกยุ่งสักที

"กูน่ะ..."

"..."

"ชอบผู้ชายต่างหาก"

"!"

"แถมดูเหมือนว่า..."

"...ผู้ชายที่กูชอบ..."

"..."

"จะอยู่ตรงหน้ากูซะด้วยสิ"

"หยอดกูเหรอ??!!"

"กูพูดจริง"

"ไม่เชื่อหรอก ไอ้ห่า แล้วก็ออกไปได้แล้วเว้ย อึดอัด!"

"อีกไม่นานก็หายแล้ว อึดอัดแป๊บเดียวเดี๋ยวเสียวมาแทน"

"เสียวเหี้ยไร!!เมาแล้วมึง กลับไปนอนดูดนมแม่ที่บ้านไป๊"

"กูอยากดูดนมมึงอะ"

"ไอ้ๆๆ..."

โกรธโว้ยยย ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่ามันดี

"ไอ้เหี้ย!มึงไม่ไปกูไปเองก็ได้วะ" จียงลุกขึ้นและทำท่าจะเดินออกไปจริงๆ

"เดี๋ยว!" แต่แทยังกลับดึงแขนให้จียงลงมานั่งอีกครั้ง พร้อมกับจับหัวอีกฝ่ายให้หันมามองตัวเอง

"กูมีอะไรจะบอกมึง"

"เหี้ยไร?"

"ถ้าอยากรู้ก็หลับตา"

"เรื่องเหรอ?ปัญญาอ่อน ถ้ามึงจะบอกมึงก็บอก..."

จียงยังพูดไม่ทันจบด้วยซ้ำ แทยังก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หู ลิ้นอุ่นร้อนตวัดเลียติ่งหูเขาเบาๆ จียงขนลุกซู่โดยอัตโนมัติ แต่ดูเหมือนว่าแทยังจะยังไม่พอใจ ยังจะลากลิ้นนั่นจากติ่งหูลงมาที่คอแถมยังใช้ลิ้นลากวนไปวนมาอีก

กูนี่ตัวแข็งทื่อเลยครับ!!

"อ..." จียงส่งเสียงเล็กน้อย เมื่อรู้สึกได้ถึงความเจ็บเล็กๆเพราะอีกฝ่ายใช้ฟันขบเม้มจนคอขาวนั่นเป็นรอยแดง แล้วแทยังก็ผละหน้าออกไป

"แค่นั้นแหละ ที่กูอยากจะบอกมึง^^" เสียงนั้น สามารถเรียกสติที่ขาดหายไปของจียงให้กลับมาอีกครั้งเมื่อจียงตั้งสติได้ เขาจึงดีดตัวลุกขึ้น แล้วใช้กำปั้นต่อยไปที่แก้มซ้ายของอีกฝ่ายทันที

"ไอ้เหี้ย!มึงนี่มันโรคจิตขนานแท้เลยสัส! บอกเหี้ยไร ไม่รู้เรื่อง และหวังว่ากูคงจะไม่ได้เห็นหน้ามึงอีกนะ นรกเอ๊ย!" จียงพูดทิ้งท้ายไว้อย่างโมโห แล้วก็เดินฉุนเฉียวออกไป แต่ดูเหมือนว่าแทยังจะไม่รู้สึกรู้สากับหมัดที่ปล่อยใส่หน้าตัวเองเลยสักนิด กลับหัวเราะเบาๆในลำคออย่างนึกสนุกเสียด้วยซ้ำ...