SF/OS BTS [Bangtan's story]

 

** เปิดเพลง Sex therapy – Robin Thicke ด้วย ไรท์แนะนำ

 

 

          จะต้องทำเพลงให้เสร็จให้ได้ เพื่อเป็นของขวัญให้อาร์มี่ในคอนเสิร์ต

 

          "ผมไม่หิวอ่าฮยอง" ปากพูดในขณะที่มือก็ยังเขียนและลบแก้โน๊ตอยู่เรื่อยๆ

 

          ย่าาาาาห์ อย่างนี้ซอกจินยอมไม่ได้ หักโหมอย่างนี้ สุขภาพไม่เหลือพอดี :(

 

          "นัมจุนพักก่อนนะ เชื่อฮยอง นายทำต่อตอนนี้ก็คิดไม่ออกหรอก" มือข้างหนึ่งของซอกจินไล้ไปตามบ่าแกร่งของนัมจุน ส่วนอีกข้างก็ค่อยๆจับมือที่ถือดินสอของนัมจุน ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองด้วยสีหน้างงๆ ก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ในเวลาต่อมา นัมจุนวางปากกาลงก่อนจะหันมารวบเอวบางของจินมานั่งบนตัก

 

          "นายต้องผ่อนคลายรู้ไหม" เจ้าตัวหันมานวดคิ้วที่ขมวดเป็นปมเพราะความเครียดของนัมจุนออกจากกัน

 

 

 

 

          Stressed out, uptight, overworked, riled up

          Unleash what you got let's explore your naughty side

          Follow me, where we're going, we don't need no bread crumbs

          Cant you see, baby? You're the only one

 

 

          คุณเครียดหรอ ? ทำงานหนักไปรึเปล่า ?

          ปลดปล่อยมันออกมาเถอะที่รัก แล้วมาดูด้านที่แสนซุกซนของคุณดีกว่า

          ตามผมมาสิ ผมจะพาคุณไปเองแถมไม่ต้องใช้สักแดงเดียว

          คุณเห็นไหมที่รัก ? นี่สำหรับคุณคนเดียวเลยนะ :)

 

 

 

 

          "แค่ฮยองมาหาผม ผมก็มีกำลังใจแล้ว" พูดก่อนจะถือโอกาสหอมแก้มนวลที่เขาแสนจะหลงไหลนี่ไปหลายๆที จนคนบนตักถึงกับต้องตีที่ต้นแขนเขาเบาๆ

 

          "โอ้ยย ผมเจ็บนะฮยอง" ซอกจินเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ ที่เขาตีไปหน่ะ เรียกว่าสะกิดก็ได้มั้ง เบาจะตายไป แต่ร่างสูงกลับอมยิ้มกลับท่าทางน่ารักๆนี้ไม่หยุด แค่เห็นหน้าซอกจินก็หายเหนื่อยแล้ว

 

          "นัมจุน"

 

          "ครับ"

 

          "รักนะ" ถือโอกาสจุ๊บบนริมฝีปากหนาเบาๆไปหนึงที ก่อนจะหันหน้ากลับมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

 

          "รักเหมือนกันครับ" แต่คราวนี้เจ้าตัวกลับจูบซับไปที่ต้นคอขาวตรงหน้าแทนทำเอาซอกจินหดคอเพราะจักจี้แทบไม่ทัน

 

          "นี่พักมั้งรู้ไหม ถ้าลีดเดอร์เป็นอะไรจะทำไงห๊ะ" 

 

          "ผมไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกฮยอง"

 

          "นัมจุนอาาาห์ ฮยองเป็นห่วงรู้ไหม" ริมฝีปากสวยเบะอีกแล้ว นัมจุนอยากจะกัดริมฝีปากนี้เสียจริงๆ

 

          "ถ้าผมเป็นอะไรไปฮยองก็เป็นยาให้ผมสิ"

 

"ยังไง??"

 

 

 

 

          Baby, that's all for you to do, let your body be

          I'll lick you down, I'll make you feel like you're out of body

          The doctor's here for you

 

 

          ที่รักครับ เดี๋ยวผมจะทำให้คุณมีความสุขด้วยตัวผมเอง

          ความสุขชนิดที่ว่าวิญญาณแทบหลุดจากร่างเลยเเหละ

          ผมจะเป็นคุณหมอรักษาคุณให้เอง

 

 

 

 

          "อ่า ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายแล้วสิ ฮยองช่วยรักษาผมหน่อยได้ปะ" 

 

          "ฉันไม่ใช่หมอนะนัมจุน อืออออ" ริมฝีปากพร้อมเขี้ยวคมอย่างแวมไพร์ของนัมจุนเกี่ยวไปทั่วลำคอระหงของจิน ดูดแม้มจนเกิดเป็นรอยสีกุหลาบเเต่งแต้มเต็มไปหมด 

 

          "อืออออ นี่มันห้องอัดนะ" คนบนตักฝืนตัวออกจากอ้อมแขนแกร่งที่กักตัวเองเอาไว้ แต่ก็ไม่เป็นผล นัมจุนยังคงกอดจินเอาไว้แน่นราวกับกลัวว่าร่างบางตรงหน้าจะหายไป

 

          "ไม่มีใครเข้ามาหรอกครับ :)" นัมจุนยกร่างบางบนตัวให้นั่งคร่อมเขาเอาไว้ ริมฝีปากหนาเข้าชกชิงความหอมหวานที่แสนคิดถึง ละเลียดที่ริมฝีปากบาง ขบเม้มจนอีกคนเผยอปากให้ลิ้นร้อนได้มีโอกาสเข้าไปเก็บเกี่ยวตามใจชอบ

 

          "อือออออ" นานแสนนานแต่นัมจุนก็ยังไม่ปล่อยขนมหวานตรงหน้าไป มีเพียงปล่อยให้จินได้หายใจไม่นานก็ประกบจูบลงไปใหม่ 

 

          ก็นะนานๆจะมีโอกาสขอทำให้หายอยากหน่อยแล้วกัน :)

 

          มือที่เคยโอบรอบเอวของจินเริ่มไล้เข้าไปในเสื้อยืดสีดำที่เจ้าตัวใส่อยู่ สำรวจทั่วแผ่นหลังเนียนและหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อนิดหน่อย

 

          "ฮยอง ผมขอนะ" กระซิบที่ข้างหูของอีกคนเบาๆ ไม่วายขบติ่งหูนั้นอย่างหยอกล้อ พวงแก้มใสขึ้นสีระเรื่อจนอีกคนอดไม่ได้ที่จะกดจมูกที่แก้มนั้นสูดดมความหอมที่เขาแสนหลงไหล

 

          "ต้องสัญญาก่อนว่าห้ามปล่อยตัวเองอดข้าวแบบนี้อีก ฮยองเป็นห่วงรู้ไหม" นัมจุนหัวเราะน้อยๆกับความน่ารักของคนที่โตแต่ตัว 

 

          "โอเคครับๆ" พูดจบเสื้อยืดของจินก็ถูกถอดออก ร่างกายขาวเนียนปรากฏตรงหน้า ริมฝีปากหนาก้มลงชิมตามร่างกายขาว ฝากรอยรักสีกุหลาบไว้แทบทุกพื้นที่ ตั้งแต่ไหล่จนถึงหน้าท้องแบนราบ 

 

          "อะ อืมมมม น นัม จุน" เม็ดทับทิมทั้งสองข้างถูกปรบนิบัติอย่างดีด้วยลิ้นหนาที่ตวัดเล่น จากข้างหนึ่งไปข้างหนึ่งอีกทั้งมือก็ไม่ปล่อยให้ว่างงานเค้นคลึงที่สะโพกแน่นก่อนจะค่อยๆปลดตะขอกางเกงขาสั้นที่นัมจุนไม่ค่อยอยากจะเห็นจินใส่เท่าไหร่

 

          เขาหวงเรียวขานี้จะตาย

 

          ร่างไร้อาภรปรากฎอยู่ตรงหน้าทำเอาเลือดลมของนัมจุนสูบฉีดจนแกนกลางลำตัวเริ่มตื่นขึ้นมาทีละน้อย นัมจุนกวาดเนื้อเพลงบนโต๊ะออกแล้วยกจินขึ้นวางไว้บนโต๊ะนั้นเเทนส่วนตัวเขาก็ทรุดลงกับพื้น เริ่มครอบครองแกนกายที่เริ่มชูชันขึ้นด้วยริมฝีปาก นิ้วเรียวของจินขยุ้มไปที่เส้นผมสีบลอนด์ของนัมจุน ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเพราะความกระสั่นที่ร่างสูงมอบให้ 

 

          "อะ อือออ นัมจุน ระ แรง แรง แรงอีก ฮึกกกก" กัดริมฝีปากตัวเองทันทีที่รู้ตัวว่าพูดอะไรน่าอายออกไป ใบหน้าแบบนี้ช่างเหมือนกับยั่วนัมจุนเหลือเกิน ร่างสูงไม่ขัดศรัทธาที่จะเพิ่มความเร็วให้ตามที่อีกคนขอ ไม่ลืมที่จะเม้มที่ปลายเพิ่มความเสียวให้ร่างบางอีก 

 

          นัมจุนละริมฝีปากออกจากแกนกายเปลี่ยนมาครอบครองริมฝีปากอิ่มแทน ท่าทางตรงนี้ดูไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่นัมจุนเลยอุ้มจินไปที่โซฟาข้างๆแทนโดยที่ริมฝีปากก็ยังไม่ละออกจากกัน 

 

 

 

 

          It's your body, we can love if you want to

          Loud if you want to, scream if you want to

          Just let me love you, lay right here, girl, don't be scared of me

          Give you sex therapy, give you sex therapy

 

          ก็นี่มันร่างกายของคุณนี่นะที่รัก... เราจะเมคเลิฟกันก็ได้ถ้าหากว่าคุณต้องการ

          ตะโกนมันออก กู่ร้องออกมา.. ถ้าคุณต้องการให้ผมรักคุณละก็ นอนอยู่ตรงนี้.. อย่ากลัวผมนะ

          เพราะผมจะบำบัดคุณด้วยรักของผมนี่แหละ... :)

 

 

 

 

          ทันทีที่ตัวถึงโซฟาจินก็โน้มคอนัมจุนลงมาประกบริมฝีปาก มือทั้งสองข้างปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของนัมจุนออกจนหมดแผง เสร็จแล้วก็ปลดเข็มขัดและดึงกางเกงของร่างสูงออกไปจากตัว ดึงนัมจุนให้มานั่งบนโซฟาแทนตัวเอง 

 

          "หึหึหึหึ ยั่วผมหรอฮยอง" นิ้วเรียวไล้ที่ขอบบ็อคเซอร์ของนัมจุนก่อนจะยกนิ้วนั้นขึ้นมาเลียเบาๆ ช้อนตาหวานเชื่อมขึ้นมองนัมจุน

 

          โอ้ยยย นัมจุนจะไม่ทน ใครจะคิดว่าจินจะยั่วขนาดนี้

 

          แกนกายที่พองพร้อมใช้งานของนัมจุนปรากฎแก่ภายนอก ริมฝีปากสวยค่อยๆกลืนลงไป ขยับเข้าออกทั้งแรงและเร็วจนนัมจุนซีดปาดด้วยความเสียว นัมจุนจับหัวทุยของจินควบคุมจังหวะเข้าออกด้วยตัวเอง โพรงปากนุ่มนิ่มยิ่งเพิ่มอารมณ์กามในตัวให้มากขึ้นไปอีกจนเผลอสวนสะโพกเข้าไปในโพรงปากนั้น

 

          ร่างของจินถูกจับยกขึ้นมาไว้ที่โซฟา นัมจุนแทรกตัวเข้ากลางหว่างขาของจินก่อนลิ้นหนาจะค่อยชิมไปที่บริเวณช่องทางสีหวาน แหย่เข้าออกชิมความหวานจากร่างบางจินบิดตัวแด้วยแรงอารมณ์ที่เริ่มพลุ้งพลาดมากยิ่งขึ้น นัมจุนเปลี่ยนจากลิ้นเป็นค่อยๆสอดนิ้วเข้าไป

 

          “อะอือออ น นัม จ จุน ฮึก เร็ว อะ! อีก เร็วอีก” จากสองก็เปลี่ยนเป็นสามทั้งยังเพิ่มความเร็วมากขึ้น ความเจ็บที่เกิดก่อนหน้านี้หายไปหมดสิ้นเหลือแต่ความเสียวส่านที่นัมจุนมอบให้กับจิน อีกมือของนัมจุนไม่ปล่อยให้ว่างเข้าครองแกนกายของจินที่คับพองรอการปลดปล่อยอย่างหน้าสงสาร

 

          “ฮยอง มะ ไม่ไหวแล้ว น นัมจุน” จินเชิดหน้าขึ้นเมื่อใกล้ถึงฝั่งฟัน ยิ่งเห็นอย่างนั้นนัมจุนยิ่งเพิ่มความเร็วและแรงทั้งด้านหน้าและหลังจนจินสวนสะโพกตามจังหวะที่ร่างสูงกำหนด จินกระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเปื้อนเต็มมือของนัมจุน

 

          “ฮยองขี้โกง เสร็จก่อนผมได้ไง J” น้ำรักนั้นถึงให้เป็นสารหล่อลื่นให้อีกคนแทน เขาป้ายไปทั่วแกนกาย เอาจ่อที่ช่องทางสีหวานที่ขมิบรอเหมือนเชิญชวนให้เขาเข้าไป

 

          “อะ อืออออ อึก” นิ้วสามนิ้วกับของจริงมันเหมือนกันที่ไหนหล่ะ จินร้องออกมาเมื่อความใหญ่โตนั้นแทรกเข้ามาในร่างกาย ถึงจะเจ็บแต่มันกลับรู้สึกดีมากๆ

 

          ทิ้งไว้สักพักให้ร่างข้างใต้ได้ปรับตัวแล้วก็เริ่มซอยตามแรงอารมณ์ของนัมจุนที่อยากจะปลดปล่อยเสียเต็มที่แล้ว เหมือนรู้ใจนัมจุน เพราะจินก็ตอดเสียร่างสูงแทบจะเสร็จในเวลาไม่นาน

 

          แต่นี่คือนัมจุนไง

 

          เขาอึดกว่าที่คิดหลายเท่า

 

          และดีที่นี่เป็นห้องเก็บเสียง ไม่งั้นน้องๆก็ได้ยินเสียงนี้กันหมด

 

           และซอกจินก็ยังคงเป็นยาให้กับนัมจุนจนเกือบถึงเช้าของอีกวัน

 

          งานนี้คนเป็นยาดูเหมือนจะลำบากนะครับ แต่ใครใช้ให้ยั่วผมหล่ะ J

 

 

 

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

 

บราโว้ววววว โหยยย ปาดเหงื่อ

 

NC เขียนยากดีแท้ แถมยังกากมากๆด้วย -3-

 

ให้อภัยไรท์เตอร์ด้วยนะฮับ

 

HNY นะรีดเดอร์

 

#เม้นวันละนิดจิตแจ่มใส

 

1. Translate to Thai by Cheese