(Fic HunHan) Tomorrow เราจะรักกัน...วันพรุ่งนี้

โพโกชิบพอ นาเย ซารัง อุน มยองงีจโย  พีฮัลซูโด ออบจโย ~ everyday I'm so lucky~
 
.... เสียงโทรศัพท์ของใครบางคนดังขึ้น....
 
 
 
 "P' เทา" เซฮุนอ่านชื่อที่ขึ้นอยู่บนหน้าจอไอโฟนสุดหรูของตัวเอง
"ฮัลโหล ว่าไงพี่เทา"
"เซฮุน ตอนนี้แกว่างไหม พอดีฉันจะชวนแกมาหาอะไรกินข้างนอกหน่อยน่ะ ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ เป็นไงบ้าง สบายดีไหม?" เมื่อเซฮุนรับสาย เทาก็พูดรัวมาเป็นชุด ผู้เป็นน้องจึงแอบขำในน้ำเสียงของพี่ชาย ก่อนจะแหย่เทาว่า
"โห่ยยย พี่เทา -.,-  ค่อยๆพูดก็ได้ครับ -0- แหม่! กลัวผมจะตัดสายทิ้งหรือยังไงกัน"
"ฮ่าๆ โทษที ก็คนมันคิดถึงน้องชายแสนกวนคนนี้นี่หน่า -..-'  เออ! ว่าแต่ แกเป็นไงบ้างล่ะ ได้ข่าวว่าปีนี้ขึ้นปี 2  แล้วนี่ ต้องรับน้องละนะ ได้เตรียมตัวไว้บ้างหรือยัง?"
"เอ่อ.....ก็ยังเลยครับพี่ แหะๆ" เซฮุนตอบไปอมยิ้มไป
"เหยย  ไม่ไหวเลยนะแกเนี่ย  ถ้างั้น ไหนๆก็จะออกมาแล้ว  แกมาเจอพี่ที่ร้าน Kamong ตอน 11 โมงละกัน  เดี๋ยวพี่จะช่วยสอนเรื่องวิธีการให้"
"ขอบคุณมากนะครับพี่ ไว้เจอกันครับ" เซฮุนกดวางสาย แล้วเดินเข้าห้องพักไป
 
 
  'เทา' รุ่นพี่ปี 4 คณะวิทยาศาสตร์ สาขาวิศวกรรม มหาวิทยาลัยเอกโซแพลเน็ต เขาเป็นรุ่นพี่ที่รู้จักกับผม เราค่อนข้างสนิทกันดี เพราะผมกับพี่เทาเคยอยู่ชมรมเดียวกันตอนอยู่โรงเรียนเก่าครับ ถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายก็คือ ผมและพี่เทาจบมาจากโรงเรียนเดียวกันนั่นเองครับ
 
 
  2 ชั่วโมงผ่านไป
 
 อ่า... วันนี้พี่เทานัดเราสินะ จะใส่ชุดอะไรไปดีนะ ??
.
.
.
.
.
.
 
ผ่านไปอีก 1 ชั่วโมง 
.
.
"โอ้ยย ไอ้ฮุน! นี่มึงยังเลือกชุดไม่ได้อีกหรอวะ?-0- กูเห็นมึงเลือกมาตั้งชั่วโมงกว่าแล้วนะ" 
"โห่ มึง ไปเจอพี่เค้าทั้งที ต้องหล่อหน่อยเว้ย เดี๋ยวจะน้อยหน้าพี่เค้า" เมื่อผมพูดจบก็ยิ้มตาหยีขณะควาน(?)หาเสื้อผ้าที่ต้องการ
"มึงมานี่เลย กูเลือกเอง -..- มึงแม่งชักช้าชิบหาย" ชานยอลพูดพร้อมเดินไปหยิบเสื้อและกางเกงมาให้ผม
"ไหนๆๆ ให้กูดูหน่อยดิ๊" 
"ชุดมิกกี้เมาส์เนี่ยนะ?=_=" ผมตกใจกับชุดที่ไอ้เพื่อนหูกางมันเลือกให้ อยากจะบ้าตรัย มันเห็นผมเป็นอย่างไง ฟฟฟฟฟฟฟฟ
 "ไม่ใช่อันนั้น-.,-  อีกอันนึงโว้ย!!"
" อ๋อออ เจอแล้วเว้ย เดี๋ยวลองแป๊บ ถ้ากูไม่หล่อ ออกมาเจอตีนกูนะครับ บาย"
.
.
.
.
.
.
"ยอล! มึงมาดูกูดิ๊ เป็นไงมั่ง" ผมหวังว่ามันจะชมผมว่าหล่อ เพราะถ้ามันบอกว่าไม่หล่อ มีหวังตีนลอยสิครับ
"เออๆ มึงก็หล่อดีนะ " แหม่ กลัวตีนกูละสิ หึ
"กลัวตีนกูละสิไม่ว่า :b" 
"เปล๊าาา ตีนเตินห่าไร กูชมจากใจจริ๊งงงงง"
"อ๋อ หราาาาาาา เสียงไม่สูงเลยยยยย"
"เออๆ มึงแม่งตลอดแหละ วันนี้กูยอมมึงก็ได้ - - เห็นว่าจะไปหาพี่เทาหรอกว่ะ ไม่งั้นกูไม่ยอมหรอก :P" พูดเสร็จ มันก็สะบัดหัวรังนกของมันกลับไปดูทีวีต่อ
"ฮั่นน่ะ!! มันต้องจังซั่นน ไหนๆมากอดทีดิ๊ มามะ มามะ"
"เฮ้ย! มึงอย่า กูขนลุก"
"มามะ มาให้เค้ากอดที ม๊วฟๆๆ" ได้ทีผมก็ขอแกล้งมันต่อสิครับ..
"ไปไกลๆตีนกูเลยนะ ไม่งั้นกูถีบมึงจริงด้วย" พี่ยอลสายโหดนะครับแหม่
" แหม่ ล้อเล่นแค่นี้ กูไปอาบน้ำละ บรัย" สุดท้ายผมก็เลิกแกล้งมันครับ เดี๋ยวมันจะลุกขึ้นมาถีบผมจริงๆ
 
 
 
Tao Part
 
 
ณ มหาวิทยาลัยเอ็กโซแพลเน็ต..
 
   มหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นสถานที่ ที่ไม่ว่าใครๆก็อยากเข้ามาเรียน อาจจะเป็นเพราะว่ามหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นที่โด่งดัง และมีลูกเศรษฐีเรียนอยู่มากมาย รวมถึงเหล่าเซเล็ปต่าง ๆ ก็เรียนที่นี่ เรียกได้ว่า มหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นศูนย์รวมดาว(ซินโดรม) เลยก็ว่าได้ ..
   ผมขับรถเพื่อมาประชุมที่มหาวิทยาลัย เพราะว่าผมเป็นประธานนักเรียนจึงต้องรับรู้ข่าวต่าง ๆ ก่อนจะประชาสัมพันธ์ให้นักศึกษาคนอื่นๆทราบ
"เอาล่ะ! วันนี้เราจะมาประชุมเรื่องรับน้องใหม่ ทุกคนมีความคิดเห็นยังไง เสนอมาได้นะ."เทาชี้แจงรายละเอียดในที่ประชุม มีผู้หญิงคนหนึ่งยกมือขอเสนอ
"ว่าไงครับ โซฮยอน? "
"เราลองคิดรายชื่อเกมมา 5 เกมอ่ะ ลองเลือกมาหนึ่งเกมนะ ที่เหลือก็ให้ปี 2 จัดการเกี่ยวกับเวลาทำกิจกรรม แล้วก็ทำฐานด้วย"
"อ่า ก็ดีนะ งั้นเราขอเลือกเกมพาแอปเปิลลงตะกร้าละกัน มันน่าสนุกดี  ส่วนเรื่องฐาน เราแค่จองสถานที่กัน แล้วหาเพลงสนุกๆมาให้น้องเต้นเวลาแข่งแพ้ ดีมั้ย?" เทาอธิบาย
 
   โซฮยอนและทุกคนต่างเห็นด้วยกับเทา  เทาจึงกล่าวปิดประชุม
"ถ้าทุกคนไม่มีข้อเสนอแนะเพิ่มเติมแล้ว ผมขอปิดการประชุม ขอบคุณทุกคนที่เข้าร่วมการประชุมครับ" เทากล่าวปิดการประชุมแล้วโค้งคำนับ
 
 
    หลังการประชุมเทารีบเก็บของแล้วออกจากห้องประชุม แต่ก็มีคนเรียกไว้ เป็นโซฮยอนนั่นเอง
"เทา!! อาจารย์จงแดเรียกไปพบที่ห้องอ่ะ"
"พบเรื่องอะไรหรอ?" เทาทำหน้างุนงง
"อ๋อ เรื่องชมรมกีฬาน่ะ รีบ ๆ ไปนะ เราไปละ"
"ขอบใจนะ โซฮยอน" เทารีบวิ่งไปห้องพักอาจารย์ทันที
 
Sehun Part
 
 

10.30 น.

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จซะที นี่ผมใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวชั่วโมงกว่าเลยเหรอเนี่ย เป็นเพราะผมมัวแต่เถียงกับไอ้ยอลเรื่องเสื้อผ้านี่ล่ะ เลยทำให้ผมเกือบมาไม่ทันนัด -..- แต่ผมจะยอมมันก็ได้นะ เพราะวันนี้มันทำให้ผมดูหล่อมาก ><
 
 

11.00 น.

และแล้ว..ผมก็มาถึงหน้าร้าน Kamong ทันเวลาพอดี ผมก้าวขาลงจากรถแล้วมุ่งหน้าตรงไปยังร้าน Kamong ที่อยู่ข้างหน้าทันที..
 
ผมในชุดเสื้อเชิ้ตลายสก็อตแถบขนาดเล็กสีแดงสลับกับขาว พร้อมกางเกงยีนส์เข่าขาดนิดหน่อย กับรองเท้า Nike คู่โปรด เดินเข้าไปหยุดตรงหน้าร้านแล้วมองหาพี่เทา มองแล้วมองอีก แต่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าพี่เทาจะมา.. ตอนนั้น ผมได้แต่คิดในใจว่า ' พี่เค้าจะลืมนัดหรือป่าวนะ -0- '   
 
 
ผมก้มลงมองนาฬิกาเป็นรอบที่ล้านแปด (?) แต่พี่เทาก็ยังไม่มาสักที ผมเลยตัดสินใจ เข้าไปรอข้างในร้าน พร้อมกับสั่งอะไรทานก่อน เพราะอากาศข้างนอกนั้นร้อนมาก ๆ เข้าไปตากแอร์เย็น ๆ ดีกว่า
ระหว่างที่นั่งรอพี่เทา ผมก็สั่งคาปูชิโน พร้อมกับชีสเค้กมาทาน ผมกินเพลินจนลืมมองเวลา นึกขึ้นได้ผมจึงก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือ แล้วก็ต้องพบว่า ...
 
"เห้ย !! นี่มันเที่ยงกว่าแล้วนี่ ทำไมพี่เทายังไม่มาอีกนะ !!" ผมตกใจมาก เพราะมันเลยนัดไปชั่วโมงกว่าแล้ว!
ผมพูดไม่ทันขาดคำ พี่เทาก็โทรเข้าโทรศัพท์ของผมพอดี แหม่ !! ตายยากซะจริง
 
"ฮัลโหล" 
"ฮัลโหล เซฮุน พีขอโทษนะ ที่วันนี้พี่ไปนัดช้าน่ะ พอดีพี่ติดธุระที่มหาลัยอยู่ พี่ต้องขอโทษแกจริง ๆ นะ" พี่เทารีบร่ายยาวเป็นร้อยกรองมาเชียวนะครัช
"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกพี่ ก็รู้รู้กันอยู่ พี่อะเป็นปธน. คงไม่ค่อยว่างหรอก "
"เฮ้อ โล่งอก แกเข้าใจก็ดีแล้วล่ะ ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไรพี่ งั้นพี่ก็รีบทำงานให้เสร็จนะ เดี๋ยวผมจะรอพี่อยู่ที่ร้านนี่แหละ "
"เอ่ออ.. เซฮุน พี่ยังมีอีกเรื่องที่จะบอกแก คือ พี่ไปไม่ได้จริง ๆ ว่ะ พี่ติดธุระสำคัญอยู่ เป็นงานของมหาลัยอ่ะแล้วนี่พี่เป็นประธานนักเรียนด้วย พี่ต้องอยู่จัดการอะไรหลายอย่างน่ะ คงไปไม่ได้"
"อ่ออ ไม่เป็นไรครับพี่ ถือซะว่าผมมาทานข้าวนอกบ้านละกัน 55555"
"เนี่ย ! งานยุ่งมากเลยแก จะหนี ก็หนีไม่ได้  ยังไงก็ทานให้อร่อยนะ ไอ้น้องชาย !"
"ครับพี่ สวัสดีครับ" ผมพูดปิดการสนทนา
 
 
จะว่าไป..อาหารร้านนี้ก็อร่อยใช่ย่อยแฮะ -0- เห็นว่าเพิ่งเปิดใหม่ด้วยหนิ คิดซะว่ามาลองเทสต์รสชาติอาหารละกัน นี่ถ้ามีรายการชิมอาหาร ผมคงโดนเรียกให้ไปเปนผู้ชิมแหละครับ..
 
เอิ่มม..ดูเหมือนจะไม่ใช่นะครับ ฮ่าๆๆๆ
 
หลังจากผมกินอาหารที่ร้านนี้เสร็จก็ไปเที่ยวเล่นเพลิน  จนลืมไปว่า..
อีก 2 วัน ผมเปิดเทอม!!!!!!!!
ผมซึ้งมากครับ น้ำตาจะไหล นี่ผมยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรซักอย่าง ทั้งการเรียน กิจกรรมต่าง ๆ การรับน้อง และบลาๆ -0-
ไม่เป็นไรเนอะฮุน !!
 

17.00 น.  หอพัก

ผมกลับมาถึงหอพัก ก็เห็นไอ้ยอลแม่งนอนอืด ห้องนี่รก ยกกำลังล้าน.. ผมเห็นมันจนชินแล้วล่ะครับ อยู่หอเดียวกับมันต้องทำใจครับ ทำตัวซกมกชิบหาย นี่ผมต้องเก็บให้มันตลอดแหละครับ
"ไอ้ยอล !! ตื่นน !!"  ผมพูดปลุกมันเบา ๆ แต่ทั้งตึกได้ยินหมดครับ..
"ห่ะ.. อารายน้า ม่ายได้ยินเบยยย~" อียอลครับ มึงเมาอากาศใช่มั้ยครับ ตอบกู
"ตื่นครับมึง ตื่นมาเก็บห้องครับ- - ' " ผมพูดลดโวลุ่มลงมา 0.28% เพื่อไม่ให้คนในตึกรำคาญครับ.. (สาบานว่านั่นลดแล้ว ? )
".."  อียอลไม่ตื่นครับ อืมม..
"1"  ผมเริ่มนับเลขอย่างใจเย็น
"2" ครับ.. นั่นแหละครับ
"เออ ๆ สัส ตื่นแล้ว ๆ =_=  "  แหม่ -.,-
"มึงก็ตื่นดี ๆ สิครับ - - " ขอบ่นซะหน่อย เรื่องห้องนี่ มันต้องยอมผมครับ
"เออ ! ตื่นก็ดีละ มึงไปเก็บสมบัติที่มึงกองไว้ตรงนั้นด้วย เดี๋ยวกูจะไปอาบน้ำ แล้วจัดของซะหน่อย ฝากมึงจัดการด้วยละกัน " ผมรีบสั่งมันเป็นช็อต ๆ ไป เวลามันเพิ่งตื่นนี่ล่ะ สั่งงานได้เข้าหัวที่สุดแล้ว
"อืมๆๆ จ้า ~ ~" ไอ้หูกางลากเสียงยาวประชด
"อ่า ๆ กูไปละ" ผมรีบปลีกตัวเข้าห้องและจัดของทันที
 
หวังว่ามึงจะไม่ทำห้องพังนะ..
 
Tao Part
ซุง กัน  Heart attack .. (เสียงเรียกเข้า)
"ฮัลโหล ? ให้ไปซื้อหนังสือหรอ ?" เทารับสายทันที
" อ่า .. วันนี้พี่ไม่ว่างน่ะ พรุ่งนี้พี่จะไปละกัน"
"พี่ไปที่ร้าน Shoko Books นะคะ แผนกวิทย์น่ะ .." น้องสาวของเทาบอกชื่อร้านหนังสือ
"เข้าใจละ บายย" เทาบอกลาแล้วกดวางสาย
 
Chanyeol Part
ในขณะที่ผมหลับอยู่ ผมก็ฝันถึงคน ๆ หนึ่ง ..
..เป็นผู้ชายตัวเล็ก ๆ น่ารักมาก ๆ เลย..
To be continued..
ปล.นี่เป็นฟิกเรื่องแรกของเรานะคะ ยังไงก็เม้นท์และก็ติดตามฟิกของเราด้วยนะคะ