ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอย เมื่อยชะมัด”ฟางเดินบ่นเข้ามาในบ้านแล้วตรงดิ่งไปที่ครัวเพื่อหาน้ำดื่มหลังจากป๊อปปี้ลากไป

วิ่งมา

 

 

 

 

 

 

“หิวมั้ยฟาง ชั้นกำลังจะทำอาหารให้ทุกคนทาน มาตักเลย”เขื่อนพูดพลางเปิดกระทะที่ทำสปาเก็ต

ตี้คาโบนาราอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“น่ากินจัง ขอจานนึงนะเขื่อน”ฟางพูดแล้วกลืนน้ำลายสอก่อนจะหยิบจานให้เขื่อนตักให้

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ยังไม่ทันที่ฟางจะม้วนเส้นเข้าปาก ป๊อปปี้ก็เดินมาตีมือฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ใครให้กินไม่ทราบ”ป๊อปปี้กอดอกดุฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่นายมันจะมากไปแล้วนะ ให้ชั้นวิ่งตั้ง12รอบไม่พอ นายยังจะห้ามชั้นกินอีกหรอ นี่ชั้นมาเป็นนัก

ร้องนะไม่ใช่มาเป็นนักโทษ”ฟางกอดอกแล้วรีบว่าทันที เพราะตอนนี้เธอหิวจนแทบกินช้างทั้งตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ หิว ชั้นได้เตรียมอาหารสำหรับเธอไว้เรียบร้อยแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยื่นจานพวกแตงกวา

และฟักทองให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“นายชั้นไม่ใช่กระต่ายนะถึงจะให้กินพวกนี้น่ะ ชั้นหิว”ฟางโวยวาย

 

 

 

 

 

“มื้อเย็นไม่เคยได้ยินรึไง ไม่ต้องกินมาก เดี๋ยวอ้วนพอดีจะว่าไง”ป๊อปปี้ดุ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ให้ชั้นกินหน่อยนะ คำเดียวก็ได้ หิวจะแย่อยู่แล้ว”ฟางรีบเดินไปเกาะแขนอ้อนป๊อปปี้เมื่อ

เห็นว่าโวยวายไปไม่มีประโยชน์อะไร

 

 

 

 

 

 

“ได้ กิน1คำไปวิ่ง1รอบ”ป๊อปปี้ยื่นไม้ตาย

 

 

 

 

 

 

“โหย นายมันโหด ไม่กินก็ได้ เชอะ”ฟางหน้างอแล้วเดินปึงปังขึ้นห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป หยวนๆฟางเค้าหน่อยเหอะน่า นายจะเล่นไม้แข็งแบบนี้กับฟางเดี๋ยวฟางก็เป็นลมพอดี

หรอก”เขื่อนเตือน

 

 

 

 

 

 

 

“กินเท่านี้ล่ะดีแล้ว กินอะไรเยอะแยะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปอาบน้ำ เขื่อนมองแล้วถอนหายใจเบาๆ

ก่อนจะออกมาข้างนอกกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“ดีนะที่ผับโซนนี้เป็นโซนไพรเวท มีแค่เซเลปกับดาราเท่านั้นไม่งั้นนักข่าวถ่ายรูปกันควัก”โทโมะ

พูด

 

 

 

 

 

 

“เอาน่า พรุ่งนี้นายต้องไปถ่ายแบบให้โว้กนะ ดื่มเท่านี้พอ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“แหม นายนี่มันผู้จัดการศิลปินดีเด่นริงๆเพื่อนรัก เอ้า ชน”โทโมะพูดแล้วชนแก้วกับเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“นั่นมันแก้วรึเปล่าน่ะโทโมะ”เขื่อนพูดพลางชี้ไปที่ชายหญิงคู่หนึ่งที่นั่งดื่มกันมุมหนึ่งของร้าน

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห คราวนี้ควงกันมาดื่มด้วยกันนี่กะสร้างข่าวให้ตัวเองดังล่ะสิ”โทโมะไม่รอช้าเดินเข้าไปหา

เรื่องแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นซวยชะมัดที่ต้องเจอคนอย่างนาย พี่ฟลุ้ค แก้วอยากกลับแล้ว”แก้วพูดก่อนจะลุกหนี

 

 

 

 

 

 

“เอ้า จะไปไหนละล่ะ ปาปารัซซี่ไม่ขึ้นมาบนนี้หรอก พวกเธอน่าจะลงไปด้านล่างะ ให้พวกนั้นถ่าย

ติดซักรูป2รูป จะได้เป็นข่าว เธอจะได้ดังกับเค้าสักทีไงล่ะ”โทโมะแกล้งแก้วต่อ

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

แก้วรำคาญโทโมะก็สาดน้ำใส่โทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

“ว่างๆก็หาอะไรให้ตัวเล็กที่อยู่ในปากนายบ้างเถอะนะ จะได้ไม่มาไล่กัดใครแบบนี้”แก้วว่าก่อนจะ

เดินออกไป

 

 

 

 

 

 

“นายนี่ชอบหาเรื่องแก้วเค้าจริงๆ”ฟลุ้ครีบตามแก้วไปก่อนจะหันขวับมาว่า

 

 

 

 

 

 

“พอเลย กลับคอนโดแกเดี๋ยวนี้เลยโทโมะไปหาเรื่องแก้วแบบนั้นได้ไง นี่ไม่ใช่บ้านแม่ชั้นนะ

เว่ย”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“ชิ ทำเป็นโวยวายๆ ที่แท้ก็หงุดหงิดเพราะมาขวางเรื่องเดทล่ะสิ ยัยห้อยเอ้ย”โทโมะพูดปนขำ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่เข้าใจแกจริงๆ ทำไมถึงชอบหาเรื่องแขวะแก้วเค้าสารพัดเลยว่ะ”เขื่อนมองแล้วพลางส่าย

หน้าที่โทโมะชอบหาเรื่องแก้วตลอด ทั้งกลั่นแกล้ง ทั้งว่า จนนานเข้าแก้วเริ่มสู้กลับด้วยการแขวะ

กลับไป แต่โทโมะก็ไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“ก็สนุกดีนี่ ดูหน้ายัยนั่นก่อน หน้าตลกจะตายเวลาโกรธนายสังเกตดิ5555 เห้อ ไปนอนดีกว่า ไป

นะเขื่อน ขับรถกลับดีๆ”โทโมะขำเมื่อนึกถึงแก้วก่อนจะแยกไปที่รถตัวเองส่วนเขื่อนก็เดินไปที่รถ

ของเขาบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้วกกก”เขื่อนชะงักเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนกำลังโก่งคออ้วกที่ริมเสาลานจอดรถ

 

 

 

 

 

“คุณ อ้าวเห้ย เฟย์”เขื่อนเดินมาแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นเฟย์กำลังเมาและโก่งคออ้วกอยู่

 

 

 

 

 

“ก็นึกว่า คราย ที่แท้ก็เขื่อนน ไม่ต้องมาจับช้าน ช้านกลับเองด้าย”เฟย์สะบัดตัวหนีไม่ให้เขื่อนจับ

แล้วเดินเซเป๋ไปมา หมายจะไปที่รถตัวเอง เขื่อนเดินตามมาแล้วต้องรีบคว้าเมื่อเฟย์สะดุดแล้วจะ

หงายหลัง

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย จีจี้ผู้จัดการเธอหายไปไหนเนี่ย เดี๋ยวก็เป็นข่าวกันพอดี”เขื่อนมองหีจี้แล้วแอบบ่นในใจ

ที่ขีขี้ทิ้งให้เฟย์เมาแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“นางก็ไปปาร์ตี้กับเพื่อนนางสิ ปล่อย ชั้นจะกลับแล้ว”เฟย์โวยวายแล้วดิ้นในอ้อมกอดเขื่อน

 

 

 

 

 

“นี่ขืนขับรถออกไปเดี๋ยวก็รถชนเข้าดิ เผลอๆโดนตำรวจจับเป่าแอลกอฮอล์แล้วเพิ่มข้อหาเมาแล้ว

ขับ ต้องไปนอนคุกนะ ยิ่งเป็นนักร้องเดี๋ยวก็มีข่าวฉาวให้กับข่าวของพ่อป๊อปมันหรอก”เขื่อนบ่นกับ

พฤติกรรมเฟย์ยาวเหยียด

 

 

 

 

 

 

 

“ช้าน ไม่ใช่เด็กในสังกัดนายนะยะ ไม่ต้องมาบ่น”เฟย์โวยวายตามประสาคนเมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่แต่ตอนนี้เพื่อเพื่อนมนุษย์วงการเดียวกันชั้นต้องช่วยเธอ มานี่เลยยัยหัวหอม”เขื่อนเห็นเฟย์

งอแงก็ตัดสินใจอุ้มเฟย์พาดบ่าแล้วเดินไปที่รถตัวเองเพื่อขับพาเฟย์ไปส่ง

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย ปล่อยช้าน ไอ้กบ บ้า เดี๋ยวแม่ก็ชกให้เข็ดเหมือนตอนเด็กๆเลย ไอ้บ้า”เฟย์โวยวายทันทีที่

ถูกอุ้มพร้อมกับพูดขู่ถึงเรื่องในอดีต แต่สุดท้ายก้ต้องถูกเขื่อนลากขึ้นรถไปได้อยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ทางโล่งปลอดโปร่ง”ฟางที่แอบออกมาจากห้องมองซ้ายขวาแล้วย่องลงมาจากห้องตัวเอง

รีบตรงดิ่งไปที่ห้องครัว

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว ไอติม ดีเลย”ฟางยิ้มดีใจเมื่อเห็นไอติมอยู่ในตู้เย็นก็รีบหยิบมันออกมาแกะกินด้วยความหิว

 

 

 

 

 

“อร่อยมากมั้ย”ระหว่างที่ฟางนั่งกินไอติมอยู่นั้นก็มีเสียงกระซิบมาข้างหูของฟางทันที

 

 

 

 

 

“ว้าย นาย ไม่นอนอีกหรอ”ฟางตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ยื่นหน้ามาใกล้ตัวเองก็รีบลุกหนี

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน ชั้นมาจับโจรขโมยของกินแถววนี้น่ะ”ป๊อปปี้พูดพลางกอดอก้องไปที่มือของฟางที่มีถ้วย

ไอติมอยู่

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะนายนั่นล่ะ นายไม่ให้ชั้นกินข้าวเย็นชั้นเลยต้องลงมาหาอะไรกินตอนดึกแบบนี้”ฟางรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ชั้นให้เธอกินแล้วนะ แต่เธอไม่ยอมกินเองมันก็ช่วยไม่ได้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“บ้า มีแค่ผักๆทั้งนั้น ชั้นจะกินได้ไงเล่า ตอนอยู่เมืองนอกนะ ชั้นยังทานสเต็กเป็นจานๆเลย ทีโบ

นงี้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“นั่นมันเป็นอดีตแต่ตอนนี้ไม่ได้ เธอต้องรักษารูปร่าง”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“นี่นายก็อย่าเข้มไปหน่อยเลย ชั้นมันก็แค่ศิลปินฝึกหัดนะ แถมวันนี้วันแรกด้วย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“แล้วไง ศิลปินฝึกหัดก็ต้องฝึก ทำตัวให้มีวินัยตั้งแต่เนิ่นๆไว้ล่ะดีแล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“น้ำหวานก็ไม่ให้กิน ของหวานก็ไม่ได้ ข้าวก็มาจำกัดอีก นี่ชั้นอยู่ค่ายมหารโหดรึไง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“เรื่องแค่นี้ทำเป็นทนไม่ได้ นี่ถ้าทนไม่ได้ก็ออกไปสิ”ป๊อปปี้พูดตรงๆ

 

 

 

 

 

“โอ้ย นี่นายจะห้ามชั้นไปถึงไหนเนี่ย รึว่านายกำลังหาเรื่องแกล้งชั้น บีบให้ชั้นออกทางอ้อมใช่มั้ย

ล่ะ”ฟางว่า

 

 

 

 

“เหอะๆ แล้วแต่จะคิด เธอคิดว่าไงล่ะ”ป๊อปปี้พูดพลางกอดอกก่อนจะยักคิ้วกวนๆใส่

 

 

 

 

 

 

“กะแล้ว นายไม่ชอบชั้น นายเลยหาเรื่องฝึกโหดๆแบบนี้ให้ชั้น นายมันใจร้ายที่สุด ชั้นบอกนายไป

แล้วไงว่าชั้นอยากเป็นนักร้องเพราะจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ ทำไมนายถึงต้องแกล้งชั้นด้วย”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“แค่โดนชั้นออกกฎแค่นี้ โดนชั้นกดดันนิดๆหน่อยๆแทนที่จะอดทนแล้วทำให้ชั้นเห็นว่าผู้หญิงอย่าง

เธอทำได้ แต่ไม่เลยกลับมาโวยวายงอแง นี่มันบ้านพักศิลปินนะไม่ใช่บ้านเธอ ที่นี่ไม่มีคนง้อ ถ้าไม่

พร้อมก็ออกไป”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ ไปก็ได้ คนใจร้าย”ฟางหน้างอแล้ววิ่งออกไปจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

เสียงรถเบรกดังทำให้ป๊อปปี้ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ยฟาง ไอ้ป๊อป ชั้นยังไม่ได้ชนฟางเลยนะ จู่ๆฟางก็เป็นลมไปเอง”เขื่อนลงจากรถมาพูด

 

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย ยัยบ้า”ป๊อปปี้พูดก่อนจะตัดสินใจอุ้มฟางขึ้นรถเขื่อนไปที่โรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

เอาแล้วไง ฝึกโหดจนฟางเป็นลมไปแล้ว

 

 

คราวนี้ใครจะงอนจะง้อกันน้อออออ

 

 

หายไปไม่ค่อได้อัพ กลับมาอัพแล้วจ้า อย่าพึ่งหายไปน้าา