ปั้นรักปั้นหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิแก้ว”แม่เขื่อนพูดเมื่อมาส่งแก้วที่ค่ายเพลงของโทโมะเพื่อคุยเรื่องงาน
มิวสิควีดีโอที่เธอได้เล่นเป็นนักแสดงนำของเพลงของโทโมะและแจม
 
 
 
 
“ก็แก้วไม่อยากทำงานนี้นี่นา”แก้วถอนหายใจแล้วพูด
 
 
 
 
“เอาน่า ถือว่าช่วยเพื่อนในสังกัดเดียวกันแล้วกัน”แม่เขื่อนพูดก่อนจะแก้วเข้ามาด้านในห้องประชุม
เมื่อแก้วมาถึงก็ชะงักเมื่อเห็นโทโมะนั่งข้างแจมแล้วนั่งคุยกันกระหนุงกระหนิง
 
 
 
 
 
 
“อุ้ยแก้วซังมาแล้วค่ะ”แจมทักเสียงใสเมื่อเห็นแก้วเดินมา
 
 
 
 
 
 
 
“ดีครับ จะได้รีบคุยงานเพราะบ่ายนี้ผมมีธุระ เนาะแจมจัง”โทโมะพูดแล้วหันไปยิ้มอ้อนแจมทำให้
แก้วนึกถึงตอนที่ยังคบกันที่โทโมะชอบอ้อนเธอบ่อยๆ แต่ตอนนี้ ชายหนุ่มกลับไปอ้อนแจมแล้ว
แก้วนิ่งสักพักพลางกำมือแน่น
 
 
 
 
 
 
“เนื้อเรื่องในเพลงจะเป็นว่าโทโมะซังเคยเป็นแฟนกับแก้วซังนะคะ แล้วเคยรักกันมากๆจนวันนึง
แก้วซังทิ้งโทโมะซังทำให้โทโมะซังเสียใจมากๆ แล้วแจมจังก็เข้ามาดูแลรักษาหัวใจจนโทโมะซัง
เป็นปกติแล้วแก้วซังก็กลับมาจะเอาโทโมะซังไปจากแจมจัง แต่สุดท้ายโทโมะซังก็ไม่ไปและเลือก
แจมจังค่ะ”แจมพูดและยื่นบทให้แก้วอ่าน
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอา ชั้นไม่แสดง”แก้วฟังเรื่องราวทั้งหมดก็ตบโต๊ะแล้วลุกขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แจมจังขอโทษนะคะแก้วซังที่ให้แก้วซังเป็นนางร้ายเอ็มวีนี้”แจมหน้าหงอยลงไปเมื่อเห็นแก้ว
โวยวาย
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน เป็นนักแสดงดาวรุ่งหน้าใหม่ต้องมีบทบาทมากมายเจ้ามาสิ กะอีแค่บทนางร้ายแค่นี้ทำ
เป็นแสดงไม่ได้ ทำอย่างกับว่าอิงเรื่องจริงอย่างงั้นล่ะ”โทโมะพูดนิ่งๆแล้วมองหน้าแก้วกวนๆ ทำให้
แก้วสะอึก
 
 
 
 
 
“เอาน่าแก้ว รับงานไปเถอะ จะได้ไม่ต้องไปยุโรปกับฟลุ้คไง เห็นเราบ่นไม่อยากไปนี่”แม่เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ ที่ทำเป็นโวยวายไม่รับงานเรื่องมากแบบนี้เพราะมันขัดเวลาจี๋จ๋ากับคุณแฟนสุดที่รักนี่เอง ก็
ขอโทษด้วยนะที่เรียกตัวมาใช้ด่วน ถ้ามันขัดเวลาล่ะก็ไม่รับก็ได้นะ จะได้รู้กันตรงนี้ไปเลยว่าแก้ว
ดาราดาวรุ่งหญิงเรื่องมากกับงาน”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง ชั้นรับงานนี้ก็ได้ จะแสดงเมื่อไหร่ที่ไหนยังไงว่ามา”แก้วรีบพูดแล้วเมินไปทางอื่นไม่ยอม
สบตาโทโมะที่จ้องมองเธอกวนๆ ก่อนที่ทีมงานจะเข้ามาคุยงานและแจกแจงรายละเอียดให้แก้ว
แล้วแยกย้ายกันออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย ตายแล้วค่ะโทโมะซัง แจมจังลืมส้นสูงไว้ที่คอนโดโทโมะซังอ่ะ บ่ายนี้ต้องใช้ซะด้วยสิแย่
จัง”แจมพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรแจม เดี๋ยวโทโมะขับรถแปปเดียวก็ถึงคอนโดแล้วจ้า ไม่ต้องห่วงนะว่าบ่ายนี้จะไม่ทัน”โท
โมะพูดขึ้นแล้วยิ้มหวานให้กับแจมทำให้แก้วที่อยู่ด้านหลังมองภาพนั้นนิ่งๆหวนคิดถึงเมื่อก่อนที่โท
โมะพาเธอขึ้นคอนโดครั้งแรก
 
 
 
 
 
“เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวนะยะ มิน่า ไม่เคยมีข่าวเสียหายเลย งี้เอาสาวมานอนกี่คนแล้วล่ะ”แก้วพูด
ขณะเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
“ไม่อ่ะ นอกจากแม่กับพี่มากิแล้ว เธอน่ะผู้หญิงคนแรกที่ชั้นพามา”โทโมะพูดทำให้แก้วชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
“ต่อจากนี้ นายก็มีตัวจริงของนายแล้วสินะโทโมะ”แก้วซึมลงไปก่อนจะรีบเดินหนีภาพบาดตา
บาดใจนั้นไปทันที โดยที่โทโมะมองกลับมาที่แก้วนิ่งๆไม่พูดอะไร แล้วหันหลังไปโอบแจมออกไป
อีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะ หยุดเดี๋ยวนี้นี่จะไปไหนน่ะป๊อป”ฟ้าเดินเข้ามาในห้งโวยวายเมื่อเห็นป๊อปปี้เปลี่ยนเสื้อผ้า
ตัวเองจะกลับออกจากโรงพยาบาล
 
 
 
 
 
“ปล่อย ป๊อปต้องไปดูแลฟางวันนี้ฟางมีงาน”ป๊อปปี้พูดแล้วฝืนจะออกไป
 
 
 
 
 
“ไม่ได้นะ ฟ้าไม่ยอม นี่ป๊อปเจ็บตัวแบบนี้แล้วจะดันทุรังไปหามันทำไม”ฟ้าว่า
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะป๊อปคือผู้จัดการดูแลฟางไงล่ะ ป๊อปต้องไปดูแลฟาง และปกป้องคนที่ฟางรัก”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“แต่ฟ้าไม่ยอม ฟ้าเป็นเมียป๊อปนะ และลูกในท้องนี่คือลูกของเราด้วย”ฟ้าโวยวาย
 
 
 
 
 
“แน่ใจนะว่าลูกในท้องคือลูกของป๊อปไม่ใช่ลูกของคนอื่นแล้วมาเหมาให้ป๊อปรับผิดชอบน่ะ”ป๊อปปี้
พูดทำให้ฟ้าชะงัก
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน ทำไมป๊อปพูดแบบนั้น ทั้งๆที่คืนนั้น ป๊อปกับฟ้าเรามีความสุขด้วยกันมาก ตอนแรกฟ้าก็
ขัดขืนแต่สุดท้ายเพราะเสียงหัวใจของฟ้าที่มันร้องเรียกหาแต่ป๊อป เราเลยปล่อยให้เลยตาม
เลย”ฟ้าบีบน้ำตาแล้วพูด
 
 
 
 
 
“แต่ป๊อปไม่ได้รักฟ้าแล้ว และอีกอย่างถ้าป๊อปมีอะไรกับใครป๊อปก็ต้องำได้สิไม่ใช่เป็นแบบ
นี้”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอานะ ป๊อป ฟ้าจะไม่ยอมปล่อยป๊อปไปไหน ฮือๆ”ฟ้ารีบกอดขาป๊อปปี้เพื่อขอให้ป๊อปปี้อย่าไป
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยนะฟ้า มันไม่ดี ปล่อย”ป๊อปปี้พยายามพูดและสะบัดตัวเองให้หลุดจากฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
“เลิกบ้าสักทีได้แล้วป๊อป”จังหวะเดียวกันที่ป๊อปปี้สะบัดฟ้าหลุดออกจากการเกาะกุมฟางก็เปิดประตู
เข้ามาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ปวดท้อง”เมื่อฟ้าเห็นฟางเข้ามาก็รีบร้องจนฟางต้องวิ่งเข้าไปประคองพร้อมกับเขื่อน
 
 
 
 
 
“ทำไมป๊อปถึงทำร้ายเมียของป๊อปแบบนี้ ถ้าเกิดฟ้าแท้งลูกของป๊อปขึ้นมาจะว่าไง”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“ฟาง ฟังนะ ป๊อปไม่ได้ทำร้ายเค้า จู่ๆฟ้าก็กระเด็นออกไปเอง”ป๊อปปี้พยายามจะพูดให้ฟางเข้าใจ
 
 
 
 
 
“ลูก นี่ป๊อปเตะฟ้าเมื่อกี้เพื่อให้ฟ้าแท้งลูกสินะ แล้วจะได้กลับไปหาฟางโดยไม่มีข้อผูกมัด ทำไม
ป๊อปทำแบบนี้ ฮือๆ”ฟ้าร้องไห้ออกมาสะอึกสะอื้นจนพยายาบาลได้ยินเสียงก็เข้ามาประคองฟ้า
 
 
 
 
 
 
“อย่าคิดแบบนั้นสิฟ้า ฟางเลิกกับป๊อปไปแล้ว แม้ฟ้าจะไม่ท้องกับป๊อปฟางก็ไม่มีวันกลับไปหาเค้า
กลับไปคืนดีกับคนที่ทำลายลูกในท้องของตัวเองได้ลงหรอก พ่อใจยักษ์”ฟางว่าป๊อปปี้แล้วรีบวิ่ง
ออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปจะไปไหนนะ ฟ้าเจ็บท้องนะ ถ้าลูกของเราแท้งะว่ายังไง”ฟ้ารีบรั้งแขนป๊อปปี้ไว้ไม่ให้ออกไป
หาฟาง
 
 
 
 
 
 
“เขื่อน ฝากดูแลฟ้าที แล้วถ้าไม่เป็นอะไรมากก็ให้ฟ้ากลับบ้านไปได้เลย”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบวิ่งตาม
ฟางไปโดยที่เขื่อนรีบจับตัวฟ้าที่จะวิ่งตามแล้วอุ้มพาฟ้าไปที่แผนกสูตินารีเวชโดยที่ฟ้าโวยวายแต่ก็
ทำอะไรไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”ฟางที่วิ่งหนีป๊อปปี้ขึ้นมาถึงดาดฟ้าโรงพยาบาลแล้วทรุดตัวลงร้องไห้สะอึกสะอื้น
 
 
 
 
 
 
“ฟาง อย่าทำอะไรบ้าๆนะฟาง”ป๊อปปี้ที่วิ่งขึ้นมาตามฟางก็ตกใจว่าฟางจะกระโดดตึกก่อนจะรีบวิ่ง
ไปดึงตัวฟางมา
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้น ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้และดิ้นในอ้อมกอดป๊อปปี้จนเผลอกระทุ้งศอกใส่ท้อง
ที่ยังมีแผลถูกยิงของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“โอ้ย/ป๊อปปี้”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้ทรุดตัวลงร้องด้วยความเจ็บจนตัวงอก็รีบประคองป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ฟางเชื่อป๊อปเถอะนะว่าป๊อปไม่ได้มีอะไรกับฟ้าจริงๆ ป๊อปรักแค่ฟางเท่านั้น”ป๊อปปี้อยู่ในอ้อม
กอดฟางแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“บอกว่ารักชั้นแต่ทำคนอื่นท้อง นี่ชั้นไม่ได้อยากเป็นเหมือนแม่ชั้นนะ ชั้นไม่อยากเป็นแบบนั้น
ประวัติศาสตร์ที่ซ้ำรอยแบบนั้น กลับไปซะ เรื่องของเรามันจบลงแล้ว”ฟางพูดเสียงสั่นแล้วไล่
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“แต่ป๊อปยังอยากดูแลฟาง อยากปกป้องฟางนะ ป๊อปรักฟางนะ”ป๊อปปี้เมื่อเห็นว่าฟางนั้นไม่เชื่อ
และไล่ตัวเขาให้ไปหาฟ้าก็พูดเสียงสั่น ฟางที่เห็นป๊อปปี้น้ำตาไหลออกมาก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ เธอ
เจ็บปวดเหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
“ชั้นดูแลตัวเองได้ ตอนนี้มีแต่งานเข้ามา ชั้นดูแลตัวเองได้”ฟางพูดแล้วกลั้นใจผละออกจากป๊อปปี้
แล้วลุกหนี
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
ป๊อปปี้ฝืนตัวเองลุกไม่ว่าเขาจะเจ็บเท่าไหร่แต่เขาไม่อมให้ฟางไปจากเขาจึงวิ่งมากอด
 
 
 
 
 
“ป๊อปรักฟาง รักมากที่สุดกว่าใครต่อให้ฟางจะผลักไสไปแม้ตัวป๊อปจะเป็นของใครแต่ยังไงหัวใจ
ของป๊อปก็เป็นของฟางเสมอนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางแน่น ฟางเองก็ร้องไห้ไม่หยุดแต่ทำยังไง
ได้ เธอเลือกแล้วท่ะต้องปล่อยป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
 
“เสร็จแล้วใช่มั้ย ที่ชั้นแวะมาหาคุณเพราะชั้นะบอกว่า คุณไม่ต้องมาดูแลชั้นแล้วต่อจากนี้ ชั้นให้
เวลาคุณได้กลับไปดูแลฟ้าเมียคุณและลูกในท้อง ให้มันจบกันตั้งแต่ตรงนี้ซะ ชั้นไปล่ะ”ฟางทำฝืน
และพูดขึ้นสลัดป๊อปปี้ออกจากตัวเองแล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้มองฟางที่เดินลงไปจากดาดฟ้าแล้วไม่หันกลับมามองตัวเองแล้วยิ่งร้องไห้หนักอยู่
ตรงนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีนะที่ลูกในท้องไม่เป็นอะไรมาก แต่ทีหลังก็อย่าโวยวายแบบนี้อีกเข้าใจมั้ยฟ้า”เขื่อนพูดเมื่อฟ้า
ตรวจเสร็จ
 
 
 
 
 
 
 
“ดีกับผีอะไรล่ะ มารหัวขนชัดๆ”ฟ้าพึมพำบ่นกับตัวเองเบาๆ
 
 
 
 
 
“ฟ้าว่ายังไงนะเมื่อกี้”เขื่อนถามเมือ่ได้ยินไม่ถนัด
 
 
 
 
 
 
“เปล่าไม่มีอะไร นี่ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นไปก่อนนะ เพราะต้องไปคุยเรื่องฤกษ์แต่งงานเพราะถ้าช้า
เดี๋ยวท้องมันจะโตแล้วใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวย ไปล่ะ”ฟ้าพูดแล้วรีบเดินไป เขื่อนมองตามแล้วถอน
หายใจเมื่อเห็นท่าทางของฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ขอโทษค่ะ”เขื่อนเมื่อเห็นฟ้าไปแล้วก็หันหลังหมายจะเดินกลับไปหาป๊อปปี้ต้องชนกับใครคน
หนึ่งเข้า
 
 
 
 
“เฟย์”เขื่อนอึ้งไม่คิดว่าจะเจอคนที่เขากำลังตามหาอยู่ที่นี่ และตอนนี้
 
 
เอาแล้วไง เขื่อนเจอเฟย์ที่แผนกสูตินารีเวชซะด้วยจะเป็นไงน้อ
 
แล้วโทโมะล่ะ ลืมแก้วเเล้วเริ่มใหม่กับเเจมไปแล้วจริงหรอ รึว่ายังไง
 
 
แล้วฟางกับป๊อปปี้ล่ะ ต่างคนต่างรักและร้องไห้ทั้งคู่แบบนี้ จะเป็นไงต่อน้อออ