ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิแก้ว”แม่เขื่อนพูดเมื่อมาส่งแก้วที่ค่ายเพลงของโทโมะเพื่อคุยเรื่องงาน

มิวสิควีดีโอที่เธอได้เล่นเป็นนักแสดงนำของเพลงของโทโมะและแจม

 

 

 

 

“ก็แก้วไม่อยากทำงานนี้นี่นา”แก้วถอนหายใจแล้วพูด

 

 

 

 

“เอาน่า ถือว่าช่วยเพื่อนในสังกัดเดียวกันแล้วกัน”แม่เขื่อนพูดก่อนจะแก้วเข้ามาด้านในห้องประชุม

เมื่อแก้วมาถึงก็ชะงักเมื่อเห็นโทโมะนั่งข้างแจมแล้วนั่งคุยกันกระหนุงกระหนิง

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยแก้วซังมาแล้วค่ะ”แจมทักเสียงใสเมื่อเห็นแก้วเดินมา

 

 

 

 

 

 

 

“ดีครับ จะได้รีบคุยงานเพราะบ่ายนี้ผมมีธุระ เนาะแจมจัง”โทโมะพูดแล้วหันไปยิ้มอ้อนแจมทำให้

แก้วนึกถึงตอนที่ยังคบกันที่โทโมะชอบอ้อนเธอบ่อยๆ แต่ตอนนี้ ชายหนุ่มกลับไปอ้อนแจมแล้ว

แก้วนิ่งสักพักพลางกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“เนื้อเรื่องในเพลงจะเป็นว่าโทโมะซังเคยเป็นแฟนกับแก้วซังนะคะ แล้วเคยรักกันมากๆจนวันนึง

แก้วซังทิ้งโทโมะซังทำให้โทโมะซังเสียใจมากๆ แล้วแจมจังก็เข้ามาดูแลรักษาหัวใจจนโทโมะซัง

เป็นปกติแล้วแก้วซังก็กลับมาจะเอาโทโมะซังไปจากแจมจัง แต่สุดท้ายโทโมะซังก็ไม่ไปและเลือก

แจมจังค่ะ”แจมพูดและยื่นบทให้แก้วอ่าน

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา ชั้นไม่แสดง”แก้วฟังเรื่องราวทั้งหมดก็ตบโต๊ะแล้วลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แจมจังขอโทษนะคะแก้วซังที่ให้แก้วซังเป็นนางร้ายเอ็มวีนี้”แจมหน้าหงอยลงไปเมื่อเห็นแก้ว

โวยวาย

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน เป็นนักแสดงดาวรุ่งหน้าใหม่ต้องมีบทบาทมากมายเจ้ามาสิ กะอีแค่บทนางร้ายแค่นี้ทำ

เป็นแสดงไม่ได้ ทำอย่างกับว่าอิงเรื่องจริงอย่างงั้นล่ะ”โทโมะพูดนิ่งๆแล้วมองหน้าแก้วกวนๆ ทำให้

แก้วสะอึก

 

 

 

 

 

“เอาน่าแก้ว รับงานไปเถอะ จะได้ไม่ต้องไปยุโรปกับฟลุ้คไง เห็นเราบ่นไม่อยากไปนี่”แม่เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ ที่ทำเป็นโวยวายไม่รับงานเรื่องมากแบบนี้เพราะมันขัดเวลาจี๋จ๋ากับคุณแฟนสุดที่รักนี่เอง ก็

ขอโทษด้วยนะที่เรียกตัวมาใช้ด่วน ถ้ามันขัดเวลาล่ะก็ไม่รับก็ได้นะ จะได้รู้กันตรงนี้ไปเลยว่าแก้ว

ดาราดาวรุ่งหญิงเรื่องมากกับงาน”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ชั้นรับงานนี้ก็ได้ จะแสดงเมื่อไหร่ที่ไหนยังไงว่ามา”แก้วรีบพูดแล้วเมินไปทางอื่นไม่ยอม

สบตาโทโมะที่จ้องมองเธอกวนๆ ก่อนที่ทีมงานจะเข้ามาคุยงานและแจกแจงรายละเอียดให้แก้ว

แล้วแยกย้ายกันออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย ตายแล้วค่ะโทโมะซัง แจมจังลืมส้นสูงไว้ที่คอนโดโทโมะซังอ่ะ บ่ายนี้ต้องใช้ซะด้วยสิแย่

จัง”แจมพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรแจม เดี๋ยวโทโมะขับรถแปปเดียวก็ถึงคอนโดแล้วจ้า ไม่ต้องห่วงนะว่าบ่ายนี้จะไม่ทัน”โท

โมะพูดขึ้นแล้วยิ้มหวานให้กับแจมทำให้แก้วที่อยู่ด้านหลังมองภาพนั้นนิ่งๆหวนคิดถึงเมื่อก่อนที่โท

โมะพาเธอขึ้นคอนโดครั้งแรก

 

 

 

 

 

“เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวนะยะ มิน่า ไม่เคยมีข่าวเสียหายเลย งี้เอาสาวมานอนกี่คนแล้วล่ะ”แก้วพูด

ขณะเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

“ไม่อ่ะ นอกจากแม่กับพี่มากิแล้ว เธอน่ะผู้หญิงคนแรกที่ชั้นพามา”โทโมะพูดทำให้แก้วชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อจากนี้ นายก็มีตัวจริงของนายแล้วสินะโทโมะ”แก้วซึมลงไปก่อนจะรีบเดินหนีภาพบาดตา

บาดใจนั้นไปทันที โดยที่โทโมะมองกลับมาที่แก้วนิ่งๆไม่พูดอะไร แล้วหันหลังไปโอบแจมออกไป

อีกทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ หยุดเดี๋ยวนี้นี่จะไปไหนน่ะป๊อป”ฟ้าเดินเข้ามาในห้งโวยวายเมื่อเห็นป๊อปปี้เปลี่ยนเสื้อผ้า

ตัวเองจะกลับออกจากโรงพยาบาล

 

 

 

 

 

“ปล่อย ป๊อปต้องไปดูแลฟางวันนี้ฟางมีงาน”ป๊อปปี้พูดแล้วฝืนจะออกไป

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะ ฟ้าไม่ยอม นี่ป๊อปเจ็บตัวแบบนี้แล้วจะดันทุรังไปหามันทำไม”ฟ้าว่า

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะป๊อปคือผู้จัดการดูแลฟางไงล่ะ ป๊อปต้องไปดูแลฟาง และปกป้องคนที่ฟางรัก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“แต่ฟ้าไม่ยอม ฟ้าเป็นเมียป๊อปนะ และลูกในท้องนี่คือลูกของเราด้วย”ฟ้าโวยวาย

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะว่าลูกในท้องคือลูกของป๊อปไม่ใช่ลูกของคนอื่นแล้วมาเหมาให้ป๊อปรับผิดชอบน่ะ”ป๊อปปี้

พูดทำให้ฟ้าชะงัก

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ทำไมป๊อปพูดแบบนั้น ทั้งๆที่คืนนั้น ป๊อปกับฟ้าเรามีความสุขด้วยกันมาก ตอนแรกฟ้าก็

ขัดขืนแต่สุดท้ายเพราะเสียงหัวใจของฟ้าที่มันร้องเรียกหาแต่ป๊อป เราเลยปล่อยให้เลยตาม

เลย”ฟ้าบีบน้ำตาแล้วพูด

 

 

 

 

 

“แต่ป๊อปไม่ได้รักฟ้าแล้ว และอีกอย่างถ้าป๊อปมีอะไรกับใครป๊อปก็ต้องำได้สิไม่ใช่เป็นแบบ

นี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอานะ ป๊อป ฟ้าจะไม่ยอมปล่อยป๊อปไปไหน ฮือๆ”ฟ้ารีบกอดขาป๊อปปี้เพื่อขอให้ป๊อปปี้อย่าไป

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนะฟ้า มันไม่ดี ปล่อย”ป๊อปปี้พยายามพูดและสะบัดตัวเองให้หลุดจากฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าสักทีได้แล้วป๊อป”จังหวะเดียวกันที่ป๊อปปี้สะบัดฟ้าหลุดออกจากการเกาะกุมฟางก็เปิดประตู

เข้ามาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ปวดท้อง”เมื่อฟ้าเห็นฟางเข้ามาก็รีบร้องจนฟางต้องวิ่งเข้าไปประคองพร้อมกับเขื่อน

 

 

 

 

 

“ทำไมป๊อปถึงทำร้ายเมียของป๊อปแบบนี้ ถ้าเกิดฟ้าแท้งลูกของป๊อปขึ้นมาจะว่าไง”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟังนะ ป๊อปไม่ได้ทำร้ายเค้า จู่ๆฟ้าก็กระเด็นออกไปเอง”ป๊อปปี้พยายามจะพูดให้ฟางเข้าใจ

 

 

 

 

 

“ลูก นี่ป๊อปเตะฟ้าเมื่อกี้เพื่อให้ฟ้าแท้งลูกสินะ แล้วจะได้กลับไปหาฟางโดยไม่มีข้อผูกมัด ทำไม

ป๊อปทำแบบนี้ ฮือๆ”ฟ้าร้องไห้ออกมาสะอึกสะอื้นจนพยายาบาลได้ยินเสียงก็เข้ามาประคองฟ้า

 

 

 

 

 

 

“อย่าคิดแบบนั้นสิฟ้า ฟางเลิกกับป๊อปไปแล้ว แม้ฟ้าจะไม่ท้องกับป๊อปฟางก็ไม่มีวันกลับไปหาเค้า

กลับไปคืนดีกับคนที่ทำลายลูกในท้องของตัวเองได้ลงหรอก พ่อใจยักษ์”ฟางว่าป๊อปปี้แล้วรีบวิ่ง

ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปจะไปไหนนะ ฟ้าเจ็บท้องนะ ถ้าลูกของเราแท้งะว่ายังไง”ฟ้ารีบรั้งแขนป๊อปปี้ไว้ไม่ให้ออกไป

หาฟาง

 

 

 

 

 

 

“เขื่อน ฝากดูแลฟ้าที แล้วถ้าไม่เป็นอะไรมากก็ให้ฟ้ากลับบ้านไปได้เลย”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบวิ่งตาม

ฟางไปโดยที่เขื่อนรีบจับตัวฟ้าที่จะวิ่งตามแล้วอุ้มพาฟ้าไปที่แผนกสูตินารีเวชโดยที่ฟ้าโวยวายแต่ก็

ทำอะไรไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ฟางที่วิ่งหนีป๊อปปี้ขึ้นมาถึงดาดฟ้าโรงพยาบาลแล้วทรุดตัวลงร้องไห้สะอึกสะอื้น

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่าทำอะไรบ้าๆนะฟาง”ป๊อปปี้ที่วิ่งขึ้นมาตามฟางก็ตกใจว่าฟางจะกระโดดตึกก่อนจะรีบวิ่ง

ไปดึงตัวฟางมา

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้น ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้และดิ้นในอ้อมกอดป๊อปปี้จนเผลอกระทุ้งศอกใส่ท้อง

ที่ยังมีแผลถูกยิงของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“โอ้ย/ป๊อปปี้”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้ทรุดตัวลงร้องด้วยความเจ็บจนตัวงอก็รีบประคองป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟางเชื่อป๊อปเถอะนะว่าป๊อปไม่ได้มีอะไรกับฟ้าจริงๆ ป๊อปรักแค่ฟางเท่านั้น”ป๊อปปี้อยู่ในอ้อม

กอดฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“บอกว่ารักชั้นแต่ทำคนอื่นท้อง นี่ชั้นไม่ได้อยากเป็นเหมือนแม่ชั้นนะ ชั้นไม่อยากเป็นแบบนั้น

ประวัติศาสตร์ที่ซ้ำรอยแบบนั้น กลับไปซะ เรื่องของเรามันจบลงแล้ว”ฟางพูดเสียงสั่นแล้วไล่

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“แต่ป๊อปยังอยากดูแลฟาง อยากปกป้องฟางนะ ป๊อปรักฟางนะ”ป๊อปปี้เมื่อเห็นว่าฟางนั้นไม่เชื่อ

และไล่ตัวเขาให้ไปหาฟ้าก็พูดเสียงสั่น ฟางที่เห็นป๊อปปี้น้ำตาไหลออกมาก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ เธอ

เจ็บปวดเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

“ชั้นดูแลตัวเองได้ ตอนนี้มีแต่งานเข้ามา ชั้นดูแลตัวเองได้”ฟางพูดแล้วกลั้นใจผละออกจากป๊อปปี้

แล้วลุกหนี

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

ป๊อปปี้ฝืนตัวเองลุกไม่ว่าเขาจะเจ็บเท่าไหร่แต่เขาไม่อมให้ฟางไปจากเขาจึงวิ่งมากอด

 

 

 

 

 

“ป๊อปรักฟาง รักมากที่สุดกว่าใครต่อให้ฟางจะผลักไสไปแม้ตัวป๊อปจะเป็นของใครแต่ยังไงหัวใจ

ของป๊อปก็เป็นของฟางเสมอนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางแน่น ฟางเองก็ร้องไห้ไม่หยุดแต่ทำยังไง

ได้ เธอเลือกแล้วท่ะต้องปล่อยป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

“เสร็จแล้วใช่มั้ย ที่ชั้นแวะมาหาคุณเพราะชั้นะบอกว่า คุณไม่ต้องมาดูแลชั้นแล้วต่อจากนี้ ชั้นให้

เวลาคุณได้กลับไปดูแลฟ้าเมียคุณและลูกในท้อง ให้มันจบกันตั้งแต่ตรงนี้ซะ ชั้นไปล่ะ”ฟางทำฝืน

และพูดขึ้นสลัดป๊อปปี้ออกจากตัวเองแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้มองฟางที่เดินลงไปจากดาดฟ้าแล้วไม่หันกลับมามองตัวเองแล้วยิ่งร้องไห้หนักอยู่

ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีนะที่ลูกในท้องไม่เป็นอะไรมาก แต่ทีหลังก็อย่าโวยวายแบบนี้อีกเข้าใจมั้ยฟ้า”เขื่อนพูดเมื่อฟ้า

ตรวจเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

“ดีกับผีอะไรล่ะ มารหัวขนชัดๆ”ฟ้าพึมพำบ่นกับตัวเองเบาๆ

 

 

 

 

 

“ฟ้าว่ายังไงนะเมื่อกี้”เขื่อนถามเมือ่ได้ยินไม่ถนัด

 

 

 

 

 

 

“เปล่าไม่มีอะไร นี่ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นไปก่อนนะ เพราะต้องไปคุยเรื่องฤกษ์แต่งงานเพราะถ้าช้า

เดี๋ยวท้องมันจะโตแล้วใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวย ไปล่ะ”ฟ้าพูดแล้วรีบเดินไป เขื่อนมองตามแล้วถอน

หายใจเมื่อเห็นท่าทางของฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย ขอโทษค่ะ”เขื่อนเมื่อเห็นฟ้าไปแล้วก็หันหลังหมายจะเดินกลับไปหาป๊อปปี้ต้องชนกับใครคน

หนึ่งเข้า

 

 

 

 

“เฟย์”เขื่อนอึ้งไม่คิดว่าจะเจอคนที่เขากำลังตามหาอยู่ที่นี่ และตอนนี้

 

 

เอาแล้วไง เขื่อนเจอเฟย์ที่แผนกสูตินารีเวชซะด้วยจะเป็นไงน้อ

 

แล้วโทโมะล่ะ ลืมแก้วเเล้วเริ่มใหม่กับเเจมไปแล้วจริงหรอ รึว่ายังไง

 

 

แล้วฟางกับป๊อปปี้ล่ะ ต่างคนต่างรักและร้องไห้ทั้งคู่แบบนี้ จะเป็นไงต่อน้อออ