ปั้นรักปั้นหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีเรื่องรึเบาะแสอะไรบ้างก็บอกชั้นนะ แล้วนี่เรากำลังจะไปไหนกัน ทำไมมันมืดแบบนี้”ฟางถาม
ป๊อปปี้เมื่อแลกใจที่เห็นเส้นทางรอบๆเริ่มเปลี่ยวและมีต้นไม้อยู่2ข้างทาง
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปไม่พาฟางมาเชือดหรอก ที่ป๊อปพามาทางนี้เพราะว่าตรงนี้ก็เป็นทางลัดที่จะไปบ้านเก่าฟาง
ได้”ป๊อปปี้พูดพลางขับรถมองทางและลอบมองฟางเป็นระยะๆ ตั้งแต่ออกมาจากที่วิปัสสนา ฟาง
เองก็เอาแต่เงียบไม่ยอมพูดยอมจากับเขาเลย
 
 
 
 
 
 
 
“หิวมั้ยฟาง ทานอะไรก่อนมั้ย ด้านหน้ามีปั๊ม มีเซเว่นนะ”ป๊อปปี้พยายามชวนฟางคุย
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ชั้นไม่หิว ชั้นง่วง ถ้าถึงเมื่อไหร่ก็บอกชั้นแล้วกัน”ฟางพูดปัดๆก่อนจะเบือนหน้าหนีมองวิวนอก
หน้าต่างแล้วหลับตาลง
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปจะทำให้ฟางเห็นว่าป๊อปจริงใจกับฟางแค่ไหน”ป๊อปปี้องฟางที่เย็นชาใส่เขาก็พูดขึ้นอย่างไม่
ยอมแพ้
 
 
 
 
 
 
 
ครืด
 
 
 
 
 
 
ก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดอะไร เสียงมือถือของเขาก็ดังทำให้ฟางหันมามองแล้วอ่านที่หน้าจอมือถือ ‘ฟ้า’
 
 
 
 
 
 
“จริงใจแค่ไหน แค่นี้ก็รู้แล้วว่าไม่จริงใจ ความจริงแค่บอกที่ชั้นมาก็ได้นะ ชั้นไปเองได้ เอาเวลา
กลับไปดูแลลูกเมียคุณเถอะ”ฟางเงียบสักพักก่อนจะพูดเสียงแข็งก่อนจะหันหลังไม่กลับมามอง
ป๊อปปี้อีกเลย ป๊อปปี้ซึมก่อนจะขับรถต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หน้าซีดๆนะเรา วันนี้ถ่ายตอนจบเสร็จแล้วกลับบ้านเลยมั้ย ไม่ต้องไปงานเลี้ยงปิดกล้อง
หรอก”โย่งเดินมาหาเฟย์นั่งดมยาดมรอเข้าฉากสุดท้ายหลังจอมอนิเตอร์
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะพี่โย่งเฟย์โอเค”เฟย์ยิ้มบางๆแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“สำออยรึเปล่าน้อ กลัวคนอื่นจะไม่สนใจเลยทำตัวว่าป่วยเรียกเรตติ้ง”มีนที่นั่งแถวนั้นก็หมั่นไส้
 
 
 
 
 
 
“อย่าเอานิสัยชอบสร้างกระแสตัวเองมายัดเยียดคนอื่นเลยแบบนี้สิจ้ะเพื่อนมีน”เฟย์รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“นังเฟย์ อยากมีเรื่องรึไง”มีนหันขวับแล้วหมายจะเอาเรื่อง โย่งรีบเอาตัวมาขวาง
 
 
 
 
 
 
 
“น้องมีนพี่ว่าเราอย่ามีเรื่องกันดีกว่านะ นี่กะถึงฉากจบแล้วอย่าทำนิสัยเสียกับเฟย์สิ”โย่งรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วต้องนิสัยยังไงล่ะถึงจะดี แบบเฟย์ที่เอาเรื่องของเพื่อนมาแฉงั้นหรอที่ว่าดี”แม่เขื่อนเดินเข้ามา
ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“น้าอร อย่าพูดแบบนี้สิคะ ฮึก ฮือๆ มีนไม่อยากจำมัน”มีนรีบบีบน้ำตาแล้วร้องไห้ออกมาท่ามกลาง
ความตกใจของผู้กำกับและคนในกองถ่ายก่อนจะสั่งคัทแล้วเขื่อนรีบวิ่งเข้ามาหาแม่ตัวเองและมีน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไร้สาระ ชอบทำตัวเด่นจนคนในกองเดือดร้อน”เฟย์เบื่อที่จะเจอพวกของเขื่อนอีกก็เดินเลี่ยงหนี
ออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะไปไหนน่ะ กลับมานี่นะ”เขื่อนเดินจ้ำๆ ตามเฟย์ที่เดินหลบมาทันที
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็ไปให้พ้นๆคนอย่างนายไง เอาเวลาไปโอ๋มีนสุดที่รักสิ รึจะตามมาด่าชั้น”เฟย์พูดแล้วไม่สบตา
แล้วย้อนนึกถึงเมื่อ2วันก่อนที่เขื่อนดูแลเธอที่ป่วยที่คอนโด เขื่อนในตอนนั้นที่ใจดีกับเธอ คงไม่มี
อีกแล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ เป็นอะไรน่ะ”เฟย์หมุนตัวหมายะเดินหนีแต่จู่ๆหน้าก็มืดแล้วเซจะล้มชายหนุ่มรีบประคองกอด
เอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
“อุ้บ เหม็น”เมื่เฟย์อยู่ใกล้เขื่อนก็เกิดอาการพะอืดพะอมวิ่งไปอ้วกใต้ต้นไม้ทันที
 
 
 
 
 
 
“นี่ยังไม่หายป่วยอีกรึไง ไปหาหมอมั้ยเดี๋ยวชั้นพาไป”เขื่อนรีบวิ่งไปลูบหลังเฟย์แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไร ชั้นไม่ตายง่ายๆหรอกน่า ยังอยู่ให้นาย แม่นายแล้วก็แฟนนายกัดชั้นอีกนาน”เฟย์แม้จะ
หวั่นไหวกับความเป็นห่วงที่เขื่อนมีให้ ก็ต้องทำใจไม่ให้อ่อนไหวกับมันก่อนจะตอกกลับมาอย่าง
อวดดีไม่กลัว
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ปากดีแบบนี้คงจะหายดีแล้วสิ อ้อ อย่าลืมนะ ว่าชั้นมีรูปเธออยู่ในกล้องชั้น ถ้าตุกติกทำอะไร
ร้ายๆอีกล่ะก็ รูปนี้ได้หลุดไปแน่”เขื่อนชะงักที่เห็นท่าทางเฟย์อวดดีใส่ก็รีบพูดก่อนจะเดินหันหลัง
กลับไป
 
 
 
 
 
“เพราะชั้นรู้ไงว่านายใจร้ายกับชั้นตลอด ชั้นจะไม่หวั่นไหวกับการกระทำของนาย เขื่อน”เฟย์พูดกับ
ตัวเองเมื่อมองตามแผ่นหลังของเขื่อนที่เดินจากไปก่อนจะเดินออกไปอีกทาง
 
 
 
 
 
“เขื่อนมีรูปหลุดนังเฟย์งั้นหรอ”มีนที่แอบอยู่ได้ยินทุกอย่างก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้มีฟิตติ้งชุดของละครใหม่ ดีใจจังเลยนะที่แก้วยอมให้พี่ไปรับมาด้วยกัน”ฟลุ้คพูดอย่างอารมณ์
ดีแล้วพลางเปิดประตูให้แก้วลงมาจากรถหลังจากมีฟิตติ้งชุดของละครเรื่องใหม่ซึ่งฟลุ้คและแก้วรับ
บทเป็นพระเอกนางเอก
 
 
 
 
 
 
“ก็จะได้สมใจพี่ฟลุ้คไงล่ะคะ อยากสร้างกระแสคู่รักหวานชื่น แก้วก็เป็นแล้วนี่ง”แก้วพูดด้วยน้ำ
เสียงอาลัยตายอยาก
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาทำสีหน้าเบื่อหน่ายแบบนี้นะแก้ว คบกับพี่แล้วมันดีจะตายดูสิงานเข้ามา อีเว้นท์ติดต่อมา
อีกไม่ขาดสาย ดีกว่าต้องมาแอบรักหลบๆซ่อนๆกับไอ้ซุปตาร์นั่น”ฟลุ้คแขวะแก้ว ทำให้แก้วชะงัก
คิดถึงโทโมะก็กระชับสร้อยที่สวมแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“จะมาแขวะแก้วให้มันได้อะไรอีกล่ะคะ ในเมื่อพี่ก็ทำทุกอย่างให้มันเป็นแบบนี้ไปแล้ว”แก้วว่า
 
 
 
 
 
 
“หึ แก้วทำไมถึงพูดเอาดีเข้าตัวแบบนั้นล่ะ พี่ไม่ได้บังคับปากแก้วให้บอกเลิกไอ้โทโมะสักหน่อย
แก้วพูดตัดรอนสัมพันธ์เองนะ”ฟลุ้คหันมายิ้มหวานแต่แฝงไปด้วยความร้ายกาจพูดออกมาอย่างเจ็บ
แสบ
 
 
 
 
 
 
“อีกไม่นานหรอกค่ะพี่ฟลุ้ค อีกไม่นาน”แก้วที่เก็บกดกำมือแน่นแล้วเดินหนีฟลุ้ค
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนล่ะ โอ๊ะ นี่มันช่วงเที่ยงแล้ว มีข่าวบันเทิงพอดี มานี่สิ”ฟลุ้ครีบกระชากแขนแก้วเข้ามาใน
สตูดิโอที่ช่างแต่งหน้าทำผมกำลังดูทีวีกันอยู่ระหว่างรอถ่ายรูป
 
 
 
 
 
 
“นับว่าเป็นกระแสฮอตที่สุดในตอนนี้เลยก็ว่าได้นะครับสำหรับซุกเปอร์สตาร์หนุ่มจากเมืองไทย
อย่างโทโมะและนักร้องสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นอย่างแจมจังที่ได้ทำงานเพลงร่วมกันเพื่อเชื่อสัมพันธ์ของ
ไทยญี่ปุ่น เอ ร่วมงานกันครั้งแรกแต่ผมได้ยินข่าววงในบอกว่าทั้งคู่เป็นมากกว่าเพื่อนนี่ยังไงหรอ
ครับ”พิธีกรที่สัมภาษณ์โทโมะและแจมสดจากประเทศญี่ปุ่นยิ่งคำถามทำให้แก้วชะงัก รีบเดินไปดู
ใกล้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊าย มาถามตรงๆแบบนี้แจงจังก็เขินนะคะ โทโมะซังเป็นเพื่อนร่วมงานที่น่ารักคนนึงของแจมจังนะ
คะ เราตั้งใจทำงานกันจริงๆไม่มีอะไรแอบแฝงเลย”แจมรีบพูดแล้วทำท่าทางใสๆเหมือนทุกทีทำให้
แก้วแอบเบ้ปาก
 
 
 
 
 
 
“เอ ถ้าถามฝ่ายหญิงนี่เค้าคงไม่ตอบงั้นถามฝ่ายชายบ้างดีกว่าแจมจังนี่สเปคโทโมะมั้ยครับ”พิธีกร
ถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ผมไม่มีสเปคหรอกครับ ถ้าคุยกันแล้วถูกคอ แล้วเข้าใจกันผมก็ชอบ”โทโมะพูดทำให้แก้วซึมลง
ไปเมื่อคิดถึตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วภาพหลุดที่โทโมะกับแจมจังแอบไปเดินที่ชิบุย่าตอนค่ำวันก่อนด้วยกันนี่เค้าเรียกว่าอะไร
น้อ”พิธีกรพูดพลางโชว์รูปที่ปาปารัซซี่ถ่ายไป เป็นภาพแจมจังเกาะแขนโทโมะกำลังเดินข้ามถนน
ที่ชิบุย่าทำให้แก้วชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรเนี่ย มีรูปหลุดมาก่อนจะออกซิงเกิ้ลแบบนี้ก็แย่นะสิคะ”แจมจังแสร้งตีหน้าเศร้าน่าสงสารแล้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะครับ ดูสิครับ แฟนๆชาวญี่ปุ่นก็ชอบกันจะตาย แจมจังแบบนี้เค้าเรียกว่าเปิดตัวรึเปล่า
ครับ”พิธีกรถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้สิคะ งานนี้ต้องถามโทโมะซังเอง แจมจังเป็นผู้หญิงพูดมากไม่ได้หรอกค่า”แจมพูดแล้ว
เอา2มือจับแก้วตัวเองที่แดงด้วยความเขินเหมือนกับเด็กๆ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องของอนาคตนะครับ ให้แฟนๆและทุกคนติดตามกันเองดีกว่าว่าจะเป็นยังไง
ตอนนี้ผมอยากให้โฟกัสเรื่องงานเพลงของผมกับแจมจังก่อนนะครับ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่บอกว่าเป็นแฟนกันตอนนี้แต่ก็ไม่ปฎิเสธนิว่าไม่ใช่แฟน แบบนี้น่ะ แก้วก็ควรจะตัดใจจากมันได้
แล้วนะ”ฟลุ้ครีบเดินไปกระซิบข้างหูแก้วที่ยืนอึ้ง แก้วรีบเดินหนีฟลุ้คออกไปจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
“นายคงจะมีใครไปแล้วจริงๆสินะ”แก้วพูดเศร้าๆแล้วเอามือจับสร้อบล็อกเก็ตที่เธอสวมอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงแล้วฟาง”ป๊อปปี้พูดเมื่อจอดรถลงที่หน้าบ้านเก่าของฟาง
 
 
 
“ที่นี่สินะ”ฟางลงจากรถแล้วยืนมองที่บ้านเก่าตัวเองแล้วพยายามคิดถึงอดีต ภาพของพ่อช่างเลือน
รางเหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
“มาหาใครกันน่ะหนู”เสียงของป้าคนหนึ่งเดินมาถาม
 
 
 
 
 
“ผมมาหาลุงเจตน์ครับ ที่เคยอยู่ที่นี่กับลูกเมียเค้า”ป๊อปปี้ตอบป้าที่เดินมาถาม
 
 
 
 
 
“ไปอยู่ไหนมา เจตน์มันเลิกกับเมียมันตั้งนานแล้วแยกทางแล้ว ตอนนี้มันก็อยู่บ้านเมียใหม่มันน่ะสิ
อยู่ถัดไปจากนี้อีก4หลังท้ายซอยนี้เอง แต่ป้าไม่แน่ใจนะว่าวันนี้มันไปทำงานรึเปล่า”ป้าพูดก่อนจะ
เดินไป
 
 
 
 
 
 
 
“เอาไงดีฟาง จะเดินไปที่บ้านเมียใหม่พ่อฟางเลยมั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วมองท้องฟ้าที่มืดแล้ว
 
 
 
 
 
 
“ไม่ล่ะ ชั้นอยากนอนพัก”ฟางพูดนิ่งๆแล้วเดินเชิดใส่ป๊อปปี้เข้าไปในบ้านเก่าตัวเอง หลังจากที่เธอ
ได้กุญแจบ้านจากป๊อปปี้ที่ปเอามากแม่เธอก่อนจะมารับเธอ ป๊อปปี้มองฟางที่ไม่สนใจตัวเองเลยก็
ซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
“นี่จะยืนหน้าบ้านให้ยุงหามไปรึไง เข้ามาสิ”ฟางเดินออกมาจากบ้านอีกครั้งแล้วดุป๊อปปี้ก่อนจะเดิน
เข้าไป ป๊อปปี้ยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะรีบเข้าไปในบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
งานนี้ฟางจะใจอ่อนมั้ยน้ออออออ
 
เฟย์เป็นอะไรทำไมต้องอ้วกตลอดน้าา ไหนจะมีนที่คอยจะทำร้ายอีก
 
 
แล้วโทโมะล่ะ จะลืมแก้วแล้วเริ่มต้นใหม่รึเปล้าน้อออ